Relacje między cyrkulacją atmosferyczną a przezimowaniem rzepaku na Lubelszczyźnie
2014
KRZYSZTOF BARTOSZEK
Celem pracy jest określenie wpływu cyrkulacji atmosferycznej na przezimowanie rzepaku uprawianego na Lubelszczyźnie. Realizując tak postawiony cel, wykorzystano wyniki obserwacji kondycji roślin rzepaku po zimach w latach 1974/75–2009/10, które pozyskano ze stacji doświadczalnych COBORU w Bezku i Ciciborze Dużym. Uwarunkowania cyrkulacyjne przezimowania rzepaku określono na podstawie wartości wskaźnika NAO, oscylacji wschodniopolskiej strefowej i południkowej (OWPs i OWPp), a ponadto indeksów cyrkulacji strefowej, południkowej i indeksu cykloniczności oraz częstości występowania typów cyrkulacji nad obszarem Lubelszczyzny w okresie od grudnia do marca. Największy wpływ na stan przezimowania rzepaku miał przebieg warunków atmosferycznych na początku zimy. Straty na plantacjach rzepaku były znaczące, gdy w okresach zimowych notowano dużą częstość napływu powietrza z kierunku wschodniego i południowo-wschodniego, przy mniejszym udziale adwekcji z sektora zachodniego. Niekorzystny wpływ na stan rzepaku miała także większa częstość występowania sytuacji antycyklonalnych, zwłaszcza w lutym i marcu.
اظهر المزيد [+] اقل [-]الكلمات المفتاحية الخاصة بالمكنز الزراعي (أجروفوك)
المعلومات البيبليوغرافية
تم تزويد هذا السجل من قبل Directory of Open Access Journals