Farklı yoğunluklardaki (250 W/L, 500 W/L, 750 W/L, sırasıyla A, B ve C grupları) ultrases (US) dalgalarının, vakum ambalajlanmış marine hamsilerin (Engraulis encrasicolus) raf ömrü boyunca TVB-N, TBAR’s, pH, tekstür profil, su aktivitesi ve renk üzerine etkileri incelenmiştir. Elde edilen TVB-N sonuçlarına göre; US uygulanmamış marine hamsi grubu ile A ve B gruplarının raf ömrü 4 ay ve C grubunun raf ömrü 3 ay olarak belirlenmiştir. 750 W/L US uygulamasının marine hamsilerin raf ömrünü azalttığı tespit edilmiştir. Raf ömrü boyunca hiçbir grupta mikrobiyolojik üreme gözlenmemiştir. Bilgisayarlı görüntüleme teknolojisi ile belirlenen renk değerleri ve duyusal analiz sonuçları arasından en iyi grup A grubu olarak belirlenmiştir. Tüm sonuçlar değerlendirildiğinde, düşük yoğunluklu US uygulamasının, marine hamsilerin renk ve tekstür özellikleri üzerine olumlu etkileri olduğu ve panelistler tarafından beğenildiği bulunmuştur. Ayrıca literatürde hakkında yeterli çalışma bulunmayan işlenmiş su ürünlerine US uygulamasının, kullanılabilir olduğu ortaya konmuştur. Aynı zamanda bu yeni teknoloji ile elde edilen ürünün ticari değerlendirilebilirliğinin yüksek olacağı ve ülke ekonomisine katkı sağlaması öngörülmektedir.

Protein, vitamin ve mineral içeriği yüksek olan et, taze olarak tüketilemediği için farklı yöntemlerle işlenmektedir. Kurutma, etin uzun süre saklanmasında kullanılan en eski yöntemlerden birisidir. Kurutulmuş et ürünleri genel kapsamda Jerky olarak isimlendirilmekte ve genel olarak etin çeşitli ön işlemlere tabi tutulup (marinasyon, tuzlama, tütsüleme vb.) sonrasında uygun kurutma işlemiyle son ürün haline getirilmesi ile üretilmektedir. Etin kurutulmasında yaygın olarak kullanılan yöntemler güneşte kurutma ve gölgede kurutmayı model alan geleneksel sıcak hava ile kurutmadır. Bununla birlikte, günümüzde geleneksel yöntemlerin meydana getirmiş olduğu çeşitli fizikokimyasal, dokusal ve duyusal kalite kayıplarının azaltılmasına yönelik olarak çeşitli kurutma tekniklerinin geliştirilmesi ve bu tekniklerin et kurutulmasında kullanılması yaygınlaşmaktadır. Yapılan bu derleme çalışması, çeşitli et gruplarının geleneksel ve güncel yöntemlerle kurutulmasına yönelik çalışmaları ve bu yöntemlere ilişkin güncel önerileri içermektedir.

Bu araştırmanın amacı farklı marinasyon yöntemlerinin dana etinin organoleptik özellikleri üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Bu çalışmada, İstanbul ilinde yerleşik bir marketten satın alınan 2 yaşı geçmemiş dana eti kullanılmıştır. Antrikot olarak bilinen bölgeden elde edilen etler, soğan suyu, ananas suyu ve süt içinde 4°C’de 6 saat marine edilmiştir. Marine edilmiş parçalar 10 dk ortam sıcaklığında bekletilerek, yüzey sıcaklığı 174°C olan ızgarada merkez sıcaklığı 55°C olana kadar ızgara tekniğiyle pişirilmiştir. Örneklerde, pişirme öncesi (marinasyon öncesi ve sonrası) ve pişirme sonrası; pH, ağırlık kayıpları ile su aktivitesi değerleri ölçümü yapılmıştır. Altı saat süren işlemde, kontrol örneğine göre soğan ve ananas sıvısı ile marine edilen etlerde pH düşüşü yaşanırken, süt sıvısı ile marine edilen etlerde pH artışı gözlemlenmiştir. Üç farklı marinat sıvısı ile marinasyon işlemi yapılmış etin ortalama duyusal analiz puanları süt marinatı için %23,9±1,7; soğan marinatı için %30,7±2,7; ananas marinatı için %15,5±4,5 bulunmuştur (f=92.1077; p=0,0001). Yapılan analizler sonucunda dana antrikot etinin ızgara pişirme işleminde minimum ağırlık kaybı ve maksimum nem aktivitesi açısından ve duyusal analiz sonuçlarının olumlu olması yönünden süt ile marine edilmesinin daha uygun olduğu sonucuna ulaşılmıştır.