Tıbbi ve aromatik bitkiler, doğadan toplananlar ve yetiştirilenler olmak üzere iki gruba ayrılır. Doğadan toplanan tıbbi ve aromatik bitkiler, orman gibi doğal yerlerde kendiliğinden yetişen bitkilerdir. Akdeniz bölgesinde bulunan bu bitkilerden ikisi Laurus nobilis L. ve Myrtus communis L'dir. Bu çalışma, defne ağaçları ve mersin bitkilerinden elde edilen uçucu yağların oran ve bileşenlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Türkiye'nin Osmaniye ili florasında yoğun olarak yetişen bu bitkilerden elde edilen yapraklar endüstriyel uygulamalarda büyük damıtma kazanlarında (imbik) su buharı distilasyon yöntemi uygulanarak uçucu yağları elde edilmiştir. İmbik yöntemleriyle elde edilen uçucu yağ oranları defne bitkisinde %0,9-1,4 ve mersin bitkisinde %0,4-0,8 arasında gözlenmiştir. Uçucu yağ bileşenleri incelendiğinde defnenin ana bileşenleri α-pinene (%5,75), sabinen (%8,9), eucalyptol (%44,42) ve α-terpinyl asetat (%17,37) olarak belirlenmiş olup, mersin bitkisinin ana bileşenleri ise, α-pinene (%50,79), limonene (%4,08), eucalyptol (%31,66), α-terpineol (%5,57), α-terpinyl acetate (%2,37) olarak belirlenmiştir.

Tıbbi ve aromatik bitkiler, doğadan toplananlar ve yetiştirilenler olmak üzere iki gruba ayrılır. Doğadan toplanan tıbbi ve aromatik bitkiler, orman gibi doğal yerlerde kendiliğinden yetişen bitkilerdir. Akdeniz bölgesinde bulunan bu bitkilerden ikisi Laurus nobilis L. ve Myrtus communis L'dir. Bu çalışma, defne ağaçları ve mersin bitkilerinden elde edilen uçucu yağların oran ve bileşenlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Türkiye'nin Osmaniye ili florasında yoğun olarak yetişen bu bitkilerden elde edilen yapraklar endüstriyel uygulamalarda büyük damıtma kazanlarında (imbik) su buharı distilasyon yöntemi uygulanarak uçucu yağları elde edilmiştir. İmbik yöntemleriyle elde edilen uçucu yağ oranları defne bitkisinde %0,9-1,4 ve mersin bitkisinde %0,4-0,8 arasında gözlenmiştir. Uçucu yağ bileşenleri incelendiğinde defnenin ana bileşenleri α-pinene (%5,75), sabinen (%8,9), eucalyptol (%44,42) ve α-terpinyl asetat (%17,37) olarak belirlenmiş olup, mersin bitkisinin ana bileşenleri ise, α-pinene (%50,79), limonene (%4,08), eucalyptol (%31,66), α-terpineol (%5,57), α-terpinyl acetate (%2,37) olarak belirlenmiştir.

Essential oil composition, antimicrobial activity and flavonoid contents of leaf-fruits of Cedrus libani and Pinus nigra subsp. pallasiana were determined with GC-MS, disc diffusion method and HPLC in three different period. When the essential oil composition of leaf and fruits of P. nigra ssp pallasiana collected in April, July and September, major components were α-pinene, β-pinene, limonene, β-caryophyllene ve germacrene-D. On the other hand, additionally to these contents, myrcene and α–terpineol were also detected in C. libani. According to HPLC analysis, rutin, quercetin, kaempferol, naringin and resveratrol flavonoids were detected in different proportions. While rutin (154.33 µg g-) and resveratrol (20.02 µg g-) has the highest ratio in C. libani, quercetin (9.65 µg g-) and naringin (9.31 µg g-) were detected in P. nigra subsp. pallasiana along with rutin (39.66 µg g-). According to the antimicrobial activity results the essential oils of C. libani obtained in April has produced higher activity than that of July and September. On the contrary, the essential oils from P. nigra subsp. pallasina have produced the best antimicrobial activity on September compared to April and July. As a result, C. libani and P. nigra subsp. pallasiana essential oils have a composition showing antimicrobial activity and their harvesting season should be determined for the best and effective content.

Lavandula angustifolia Mill. olarak adlandırılan Lavender, ilaç, kozmetik vb sanayi gibi farklı endüstri kollarında kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, lavantada farklı hasat saatlerinin verim, uçucu yağ ve uçucu yağ verimine etkilerini belirlemektir. Çalışma, tesadüf blokları deneme deseninde üç tekrarlamalı olarak Karaisalı/Adana ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Çiçekli lavender bitkileri beş farklı zamanda saat sabah 8’de başlayarak iki saat aralıklarla hasat edilmiştir. Araştırmada 2014 ve 2015 yıllarında taze herba verimi, kuru herba verimi, drog çiçek verimi, uçucu yağ oranı ve uçucu yağ verimleri incelenmiştir. Hem drog çiçek verimi hem de uçucu yağ verimi bakımından benzer şekilde en yüksek ortalamalar sabah 8’de yapılan, en düşük ortalamalarda saat 14’de yapılan hasattan elde edilmiştir. İki yıllık araştırma sonuçlarına göre yüksek miktarda drog çiçek ve uçucu yağ verimleri elde etmek için sabahın erken saatlerinde hasadın yapılmasının uygun olacağı sonucuna varılmıştır.

Research was conducted to examining the effects of harvest periods on root yield, essential oil content, resinoid content and essential oil composition of Iris species. Iris germanica field in Kuyucak town of Isparta which plant 3 years were constituted in 2016 year as three replications plots according to randomized block experimental design. Harvest was made in the middle each month from April to September (6 periods). Number of rhizomes weight, fresh rhizome yield, dry rhizome yield, essential oil ratio, resinoid ratio and composition in the Iris germanica were determined. In the study, differences between rhizome yield and examining characteristics of Iris germanica according to harvesting periods were statistically significant. Number of rhizomes varied between 3.27-6.47 per plant, rhizome weight 85.55-186.52 g per plant, fresh rhizome yield 972.8-1651.2 kg da-1, dry rhizome yield 212.33-457.50 kg da-1, essential oil and resinoid ratio of rhizome obtained after harvest 0.057-0.076%, 8.00-10.57% essential oil and resinoid ratio in stored rhizomes 0.10-0.14%, 6.95-10.45%, respectively. Rate of α-iron and ɣ-iron components that determine to qualities in essential oil of Iris rhizomes in after harvest varied between 16.1-27.7% and 23.4-50.8% and 29.4-31.2% and 55.2-59% in the essential oil stored rhizomes of Iris germanica, respectively.

Diseases caused by Staphylococcus aureus are widespread through the world in spite of developing technology. S. aureus is an important pathogen causing food intoxications besides hospital infections by its antibiotic resistant strains. Nowadays, there has been worldwide increasing concern on usage of natural products to control microorganisms. One of these natural products is essential oils. They are produced from plants especially from spices and composed of many components and volatiles. This review summarizes informative literature on essential oils and their mode of antimicrobial action. In addition, current knowledge on in vitro researches on antibacterial activity of essential oils and food applications to control S. aureus has been discussed.

Essential oil composition, antimicrobial activity and flavonoid contents of leaf-fruits of Cedrus libani and Pinus nigra subsp. pallasiana were determined with GC-MS, disc diffusion method and HPLC in three different period. When the essential oil composition of leaf and fruits of P. nigra ssp pallasiana collected in April, July and September, major components were α-pinene, β-pinene, limonene, β-caryophyllene ve germacrene-D. On the other hand, additionally to these contents, myrcene and α–terpineol were also detected in C. libani. According to HPLC analysis, rutin, quercetin, kaempferol, naringin and resveratrol flavonoids were detected in different proportions. While rutin (154.33 µg g-) and resveratrol (20.02 µg g-) has the highest ratio in C. libani, quercetin (9.65 µg g-) and naringin (9.31 µg g-) were detected in P. nigra subsp. pallasiana along with rutin (39.66 µg g-). According to the antimicrobial activity results the essential oils of C. libani obtained in April has produced higher activity than that of July and September. On the contrary, the essential oils from P. nigra subsp. pallasina have produced the best antimicrobial activity on September compared to April and July. As a result, C. libani and P. nigra subsp. pallasiana essential oils have a composition showing antimicrobial activity and their harvesting season should be determined for the best and effective content.

Bu çalışma tohumluk patates yumrularına uygulanan bazı uçucu yağların patateste sürgün gücü ve kök gelişimine etkilerinin belirlenmesi amacıyla 2016 yılında yürütülmüştür. Çalışmada Agria çeşidine ait dormant durumdaki tohumluk yumrular farklı konsantrasyonlarda (150, 300, 450 ve 600 ppm) İzmir kekiği (Origanum onites L.), biberiye (Rosmarinus officinalis L.), dereotu (Anethum graveolens L.), kimyon (Cuminum cyminum L.), rezene (Foeniculum vulgare L.), adaçayı (Salvia officinalis L.) ve çörtük otu (Echinophora tenuifolia L. subsp. sibthorpiana (Guss.)) uçucu yağları ile muamele edilerek kontrollü şartlardaki tohum yataklarına dikilmiştir. Araştırmada dormansi süresi, sürgün uzunluğu, sürgün sayısı, sürgün çapı, sürgün ağırlığı, kök uzunluğu ve kök ağırlığı parametreleri incelenmiştir. Uçucu yağların sürgün gelişimine etkileri değişken olmuş adaçayı, biberiye, dereotu ve çörtük yağları sürgün gelişimini teşvik ederken, İzmir kekiği ve kimyon yağı uygulamaları kök gelişimi üzerine diğer uygulamalardan daha etkili olmuştur. Genel olarak yüksek dozda yapılan uygulamalar sürgün gelişimi olumsuz yönde etkilerken, kök gelişimini teşvik etmiştir. Çalışmada, tohumluk yumrulara dikim öncesi uçucu yağ uygulamalarının sürgün ve kök gelişimini olumlu yönde etkilediği ve bu uygulamaların arazi şartlarında yapılması ile daha sağlıklı ve güçlü bitki tesisi kurulabileceği sonucuna varılmıştır.

Bu çalışma tohumluk patates yumrularına uygulanan bazı uçucu yağların patateste sürgün gücü ve kök gelişimine etkilerinin belirlenmesi amacıyla 2016 yılında yürütülmüştür. Çalışmada Agria çeşidine ait dormant durumdaki tohumluk yumrular farklı konsantrasyonlarda (150, 300, 450 ve 600 ppm) İzmir kekiği (Origanum onites L.), biberiye (Rosmarinus officinalis L.), dereotu (Anethum graveolens L.), kimyon (Cuminum cyminum L.), rezene (Foeniculum vulgare L.), adaçayı (Salvia officinalis L.) ve çörtük otu (Echinophora tenuifolia L. subsp. sibthorpiana (Guss.)) uçucu yağları ile muamele edilerek kontrollü şartlardaki tohum yataklarına dikilmiştir. Araştırmada dormansi süresi, sürgün uzunluğu, sürgün sayısı, sürgün çapı, sürgün ağırlığı, kök uzunluğu ve kök ağırlığı parametreleri incelenmiştir. Uçucu yağların sürgün gelişimine etkileri değişken olmuş adaçayı, biberiye, dereotu ve çörtük yağları sürgün gelişimini teşvik ederken, İzmir kekiği ve kimyon yağı uygulamaları kök gelişimi üzerine diğer uygulamalardan daha etkili olmuştur. Genel olarak yüksek dozda yapılan uygulamalar sürgün gelişimi olumsuz yönde etkilerken, kök gelişimini teşvik etmiştir. Çalışmada, tohumluk yumrulara dikim öncesi uçucu yağ uygulamalarının sürgün ve kök gelişimini olumlu yönde etkilediği ve bu uygulamaların arazi şartlarında yapılması ile daha sağlıklı ve güçlü bitki tesisi kurulabileceği sonucuna varılmıştır.