This study was established at the experimental field of Horticulture Department of Çukurova University in Adana, Turkey during 2013-2015 harvest period two consecutive years. Two plum cultivars (‘Black Diamond’, ‘Angeleno’) and Friar as pollinizer grafted on Myrobolan rootstock were used as plant material. Trees produced commercially good yield in 2014, at the fourth growing season. The aim of this study was to compare four different pruning systems (spindle, 4 leader- Quad-V, central leader and open vase) and six different planting distances (0.8-1-1.2-1.6-2- 4 m and standard inter rows 4 m) for yield (ton ha-1) on several fruit quality variables such as (fruit weight, firmness, fruit flesh/seed weight, TSS, TA). Morphological and phenological characters were observed and chilling accumulation of the study area was determined. Sufficient chilling accumulation was calculated in both years regarding fruit crop load. The best results for quality characteristics were obtained from Spindel (1.2x4 m) high density pruning system for both cultivars. Also, ‘‘Black Diamond’’ cultivar on Spindel (1.2 m) gave the highest fruit weight (110.4 g) and yield (62.27 ton ha-1).

In this study, variation of some chemical components such as anthocyanin, β-carotene, lycopene, phenolic, nitrate, soluble protein, proline, glucose, sucrose and total carbohydrate level ad PAL activity in some wild and cultivated edible mushrooms was examined. For this, four different mushroom species (Agaricus campestris L., Cantharellus cibarius Fr., Hericium erinaceus (Bull.) Pers., Lactarius piperatus L. Pers) were supplied from local market, named Kuzeykent Semt Bazaar, in Kastamonu province of Turkey. Mushroom samples were collected from Araç, Daday, Devrekani and Tosya locations of Kastamonu. According to findings, the highest anthocyanin value and PAL activity were obtained from A. campestris collected from Arac location with 0.107 mg g-1 and 6.99 EU, respectively. The amount of β-carotene (2.297 mg g-1) and lycopene (0.644 mg g-1) was the highest in C. cibarius collected from Tosya location, however; proline, soluble protein, nitrate and glucose level were the maximum in A. campestris collected from Devrekani location with 149.61 µmol g-1, 55.49 mg, 159.963 mg g-1 and 29.36 µg g-1, respectively. While total carbohydrate was the highest in H. erinaceus collected from Araç location with 80.97 µg g-1, sucrose concentration was the maximum with 39.22 mg g-1 in H. erinaceus collected from Daday location. As a result, A. campestris collected from Devrekani location exhibited the highest nutrient in terms of chemicals analysed except anthocyanin and it was followed by H. erinaceus collected from Daday location. However, C. cibarius and H. erinaceus collected from Araç location had lower chemical components. It can be said that these mushroom species are valuable and important as major food sources and non-wood products for Kastamonu province.

Food and nutrition insecurity are inability to access adequate amount of nutritious foods to meet dietary needs for a productive and healthy life. However, food and nutrition insecurity, in some part of Ethiopia, is very high though food is not scarce. Therefore, a survey was conducted to investigate food consumption and dietary habits of the population in the district. A questionnaire and focus group discussions were used for data collection. Data were collected on available food sources and habits of consumption in purposively selected four kebeles in the district. Data were specifically collected on utilization and eating habit of cereal grains, legumes, fruit, vegetables, and animal food sources. A total of 150 representative sample households were interviewed based on the population size of the study area. The result obtained from the survey indicated that cereal grains (34.9%), legumes & pulses (28.5%), fruit & vegetables (16.8%), meat and poultry (19.8%) products are commonly produced in many parts of the study area. The study indicated that the population entirely consumes cereal grains that are mainly sources of carbohydrate, with minimal consumption of other food types. Though there are surplus food items in the study area, there is poor utilization and undiversified consumption habit. This indicates that the area is vulnerable for food and nutrition insecurity. Therefore, knowledge on proper utilization of local existing food sources for enhancing food and nutrition security is essential. Awareness creation on benefits and preparation of balanced diet at household level from local food sources is a vital to improve food and nutrition security in the study area.

In this study, it was aimed to determine the organizational structure, current state and problems of the dairy cattle breeding enterprises in the province of Uşak and to develop solutions to these problems according to the number of cattle they have. In the study, a questionnaire consisting of 95 questions was applied to 165 enterprises owners selected by multi-stage random sampling method and the obtained data were evaluated with the help of SPSS program package. Enterprises are grouped by animal assets; the enterprises having 1-9 heads cattle were classified as the first group, the enterprises having 10-20 heads cattle were classified as the second group and the enterprises having 21 heads and more cattle were classified as the third group. It was found that the daily milk yield varies significantly among the groups. It was determined that 16.80 kg/day in the 1st group, 19.50 kg/day in the 2nd group and 22.60 kg/day milk yield was obtained in the 3rd group. It was determined that many activities and parameters related cattle production in the 3rd group are highly good. However, it was determined that the main problems experienced particularly in small-scale enterprises are the supply of concentrate feed and coarse fodder, high cost of basic inputs such as feed and failure in marketing the produced products at a value price. It can be suggested that if the feed intake is supplied within the organization and the produced products are directly marketed, then these problems can be alleviated. It has been determined that dairy cattle businesses, which are mostly small scale family type enterprises in Uşak province, should be developed to large scale commercial enterprises where intensive production is carried out by providing various incentives and support.

Çocukların gelişiminde önemli bir yeri olan oyun, ev de ailesiyle başlar ve dışarıda arkadaşlarıyla devam eder. Dış mekânda oyun oynamaya ihtiyaç duyan çocuklar için çocuk oyun alanları oluşturulmuştur. Bu alanda, ailesiyle, arkadaşlarıyla zaman geçirebilmekte ve fiziksel, zihinsel, sosyal gelişimini sağlayabilmektedir. Bu çalışmada, çocukların vazgeçilmezi olan oyunun ve oyun haklarının hangi yasalarla korunduğu, ilçedeki çocuk oyun alanlarının ne zaman hizmete açıldıkları ve bu alanlar oluşturulurken dikkat edilmesi gereken tasarım kriterlerinin neler olduğu hakkında bilgi verilmeye çalışılmıştır. Hedeflenen bu amaç doğrultusunda, Kulu ilçesindeki çocuk oyun alanları incelenmiş, oyun alanlarının tasarımındaki hatalar ve eksiklikler tespit edilmiştir. Parkların; konum, yaş grupları, engelli erişimi, güvenliği, zemin döşeme malzemesi, donatı elemanları, bitkisel düzenleme çalışmalarına bakılmıştır. Parkların genel itibariyle uygun şekilde tasarlanmadığı, düzenli bakım - onarım çalışmalarının yapılmadığı, farklı yaştaki bireylerin kullanımını sağlamadığı görülmüştür. Bu hatalara ve eksikliklerin giderilebilmesi için araştırmamızın sonuç bölümünde birtakım öneriler getirilmiştir. Çocuk oyun alanlarının korunmasındaki en büyük görev yerel yönetimlere düşse de eğitimciler, aileler, doğayla ilgilenen meslek grupları ve çocuklarda bu alanların korunmasına destek olmalıdır.

This study was carried out in order to determine the effects of Mychorrizal Preparation (MP) applications on final take and root quality in grafted and potted grapevine sapling production. In this research, cuttings of five different Vine rootstocks (140 Ru, 110 R, 41 B, 1103 P and 5 BB) and scions of Narince grape cultivar were used. In addition, 5 commercials symbiotic mychorriza preparations (MP); Roots Deep Gel (RD), Endo Roots Soluble (ER), Myco Apply (MA), Bio-one (BO) and Biovam were applied. Scions were grafted on rootstocks by omega table grafting machine and then grafted cuttings were stored for three weeks at stratification room. The grafted cuttings were planted into polyethylene bags (12 × 20 cm size) containing 1:1 sterile perlite-peat mixture. Grafted cuttings were kept in greenhouse during 2 months for growing. After grapevine final take rates were determined, grapevine saplings were transferred to acclimatization environment. Root fresh and dry weights of grapevine saplings were detected in the first week of September. Research was designed according to completely randomized plot as three replications and as 50 grafted cuttings each plot. At the end of study, it was determined that both MP applications and rootstocks have a significant effect on final take and sapling quality. The ratios of first grade sapling varied from 21.5% to 93.3% in first year and from 10.3% to 79.3% in second year. Effects of MP applications on the total final take ratios differed depending on the rootstocks in both years. MP applications showed significant effect on total final take ratios of 110 R and 41 B in the first year, and total final take ratios of 5 BB, 41 B and 140 Ru in the second year. While the best results were obtained from MA, EN, RD applications in the first year, the highest final take ratios were in EN, RD and BO applications in the second year. The highest value on final take was obtained from 5BB rootstock, while the lowest value was recorded in 140 Ru rootstock. Effect of MP applications on the fresh and dry weight of root changed according to rootstocks.

Bu araştırma, Türkiye’de tescilli bazı kırmızı mercimek çeşitlerinin Isparta ekolojisinde verim ve verim unsurlarının belirlenmesi için 2016 - 2017 yıllarında yürütülmüştür. Bu amaçla, 11 adet tescilli kırmızı mercimek çeşidinde bitki boyu, ilk bakla bağlama yüksekliği, bitkide bakla ve tane sayısı, bitki verimi, biyolojik verimi, birim alan tane verimi, yüz tane ağırlığı, su alma kapasitesi ve tane protein oranı özellikleri incelenmiştir. Varyans analiz sonuçlarına göre, incelenen tüm özelliklerde çeşitler arasında istatistiki yönden önemli farklılıklar bulunmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, çeşitlerin ortalaması olarak bitki boyu 27,50-32,80 cm, ilk bakla yüksekliği 9,23-20,20 cm, bitkide bakla sayısı 30,13-50,73 adet, bitkide tane sayısı 40,96-64,70 adet, bitki tane verimi 0,49-2,07 g, biyolojik verimi 223,8-506,9 kg/da, birim alan tane verimi 66,0-195,8 kg/da, yüz tane ağırlığı 2,91-3,64 g, su alma kapasitesi 0,027-0,033 g/tane ve protein oranı %27,68-32,27 arasında değişim göstermiştir. Kırmızı mercimek çeşitleri arasında en yüksek birim alan tane verimine Çiftçi çeşidi sahip olmuştur. Kafkas çeşidi ikinci sırada yer almakla birlikte; bu çeşidin ilk bakla bağlama yüksekliği makineli hasat için önerilen 12 cm sınırında olması, önemli bir dezavantaj olarak görülmüştür. Sonuç olarak, Isparta ili ve benzer ekolojik koşullara sahip yörelerde kırmızı mercimek tarımının yapılabileceği, kırmızı mercimek tarımında tane ve protein verimini arttırmak için Çiftçi kırmızı mercimek çeşidinin önerilebileceği sonucuna varılmıştır.

Bu çalışmada makarnalık buğday çeşitlerinde (Levante, Zenit, Yelken 2000, Dumlupınar, Eminbey, Altın, Ç-1252, ve Kızıltan-91) azot dozlarının verim ve kalite özelliklerine etkisi incelenmiştir. Araştırma 2010–2012 yetiştirme sezonunda Isparta ekolojik koşullarında 0, 5, 10 ve 15 kg/da N dozları kullanılarak yürütülmüştür. Çalışma tesadüf blokları deneme deseninde, faktöriyel düzenlemede üç tekerrürlü yürütülmüştür. Fosforun tamamı (6 kg/da P2O5) ve azotun yarısı ekimle birlikte, azotun diğer yarısı kardeşlenme döneminde verilmiştir. İki yılık araştırma sonucunda, azot dozlarının incelenen tüm özelliklere (m2’de başak sayısı, tane verimi, 1000 tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı, camsılık ve protein oranı) önemli etkisinin olduğu belirlenmiştir. Ancak azotlu gübrelemenin etkisi çeşitlere göre önemli farklılık göstermiştir. Genel olarak azot miktarının 10 kg/da üzerine çıkarılması, 1000 tane ağırlığı hariç diğer özelliklerde istatistiksel olarak önemli bir artış meydana getirmemiştir. Sonuç olarak, tane verimi ve kalite özellikleri dikkate alındığında, 10 kg/da N dozu ve Çeşit-1252, Altın, Kızıltan-91 ve Dumlupınar çeşitlerinin Isparta koşullarında yetiştiriciliği tavsiye edilebilir.

Bu çalışmada farklı oranlarda toprağa karıştırılan vermikompostun, çörek otu bitkisinin çinkolu gübre ihtiyacına etkisi araştırılmıştır. Sera şartlarında yürütülen denemede; çörek otu bitkisine mikoriza inokülasyonunun etkisi de belirlenmiştir. Bu amaçla yetiştirme toprağına %0; 2,5; 5, 10 ve 20 oranlarında vermikompost karıştırılmış ve 2 dozda çinkolu gübre (0-0,75 kg Zn/da) uygulanmıştır. Tohum ekimi sırasında kök bölgesine G. Mosseae türü mikoriza eklenmiş ve bitki gelişimi takip edilmiştir. Olgunlaşma dönemine gelen ve tohum teşekkülü gerçekleşen bitkiler hasat edilmiştir. Kökte spor ve hif sayısının vermikompost uygulamaları ile önemli oranda değiştiği belirlenmiştir. Bitkide kapsül sayısı, tane sayısı, tane ağırlığı, bitki boyu, biyomas, tane K, P içeriği ve Zn içeriği vermikompost uygulamaları ile önemli oranda etkilenmiştir Tane P, K, Fe ve Zn içerikleri de çinko uygulamaları ile önemli farklılıklar göstermiştir. Vermikompost ve mikoriza etkileşimi de kapsül tane sayısı, tane ağırlığı, tane K ve Fe içeriğinde önemli farklılık göstermiştir. Yapılan vermikompost, mikoriza ve Zn uygulamalarının üçlü interaksiyonu da bitki boyu ve tanede Zn içeriği dışındaki tüm parametrelerde önemli bulunmuştur. Sonuç olarak vermikompost uygulamasının bitki gelişim parametrelerini diğer dozlara göre olumlu yönde etkilediği ve %2,5 dozunun ekonomik olması nedeniyle tavsiye edilebileceği tespit edilmiştir.

Çalışma, bazı nohut çeşitlerine (Aydın 92, Azkan ve Gökçe) organik (gül posası, ahır gübresi ve bakteri aşılama) ve kimyasal gübre uygulamalarının verim ve verim öğeleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla Dinar/Afyonkarahisar' da 2011 yılında yürütülmüştür. Deneme tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme düzenine göre 3 tekerrürlü olarak kurulmuştur. Araştırmada bitki boyu, ilk bakla yüksekliği, bitkide dal, bakla ve tane sayısı, bitki tane ağırlığı, biomas verimi, tane verimi, hasat indeksi, 100 tane ağırlığı ve protein oranı özellikleri incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, bitki boyu 38,87-44,23 cm, ilk meyvenin yüksekliği 17,37-21,43 cm, bitki dal sayısı 2,70-3,53 adet, bitkide bakla sayısı 30,37-50,37 adet, bitkide tane sayısı 29,43-48,47 adet, bitki tane verimi 10,50-18,30 g, bitki ağırlığı 20,87-42,50 g, yüz tane ağırlığı 34,67-40,43 g, tane verimi 128,1-188,6 kg/da, hasat indeksi %32,10-53,08 ve protein oranı %22,67-25,67 arasında değişim göstermiştir. Sonuç olarak organik (gül posası, ahır gübresi ve bakteri aşılama) ve kimyasal gübre uygulamalarının nohut çeşitleri üzerindeki etkisi verim özellikleri yönünden önemli olmuştur. Tüm çeşitler içerisinde Gökçe çeşidi ve uygulamalar içerisinde ahır gübresi, kimyasal gübreleme ve gül posası ön plana çıkmaktadır.