The aim of the study was to investigate the effect of submerged fermentation with Lactobacillus spp. on the nutritional composition of Agaricus bisporus cap and stem. Fresh A. bisporus was provided, and the cap and stem parts were separated and cut into small pieces. Afterward, distilled water (400 ml) and urea (8.4 g) were added to the mushroom parts (100 g) and placed in different fermentation flasks. The fermentation flasks containing mushroom caps or stems were divided into two groups, and the pH levels of the fermentation medium were adjusted to 6 and 7. Fermentation flasks were autoclaved at 121°C for 15 minutes and Lactobacillus spp. was inoculated to each flask at 1 ml (108 CFU/ml). A positive control group was formed by allocating one uninoculated flask for each replicate of each pH value. Fermentation flasks were incubated for 48 hours at 30°C. After fermentation, fermented and inoculated mushroom cap and stem were analyzed to determine the crude protein, ash content, Lactobacillus spp. count and pH value. Lactobacillus spp. count was higher (P=0.028) in the pH 6 group of mushroom cap and tended to be higher (P=0.078) in the pH 6 group of mushroom stems compared with the pH 7 group. Submerged fermentation decreased (P<0.001) the ash content of the mushroom cap and stem in both pH values except the cap with pH 7 compared with the uninoculated mushroom. Similarly, the fermented mushroom cap and stem had lower (P<0.01) final pH values in both initial pH values. Lactobacillus spp. increased (P<0.001) the crude protein content of the mushroom cap with pH 6 but did not alter the crude protein content with pH 7. Besides, submerged fermentation decreased (P<0.001) the crude protein content of mushroom stem with both pH values. The results indicate that submerged fermentation using Lactobacillus spp. can be used to improve the nutritional composition of mushroom caps with pH 6.

Hardaliye, grape-based fermented beverage, rich in antioxidant phenolic compounds. Bioaccessibility and antioxidant capacity of bioactive compounds in hardaliye, produced using varying amounts of mustard seeds (1%, 1.5%, and 2%) with Merlot and Papazkarası grape varieties, were evaluated under in vitro gastrointestinal digestion conditions. After digestion, Merlot and Papazkarası samples with 2% addition of mustard seed showed significantly higher total phenolic compounds (TPC) (358.48±14.73 and 89.01±2.42 mg GAE/L, respectively) compared to other samples (P<0.05). 2% mustard seed added Merlot samples resulted in the highest 1,1-diphenyl-2-picrylhydrazyl (DPPH) and cupric reducing antioxidant capacity (CUPRAC)  values (19.06±3.91 and 9.96±1.83 mmol TEAC/L, respectively) which differed significantly from other samples (P<0.05). The Merlot sample with 2% addition of mustard seed showed significantly higher TPC, total flavonoid compounds (TFC), DPPH, and CUPRAC bioaccessibility values compared to other Merlot samples (P<0.05). For Papazkarası samples with 2% mustard seed addition, significant differences were observed only in terms of TPC and TFC bioaccessibility values (15.87±2.30% and 15.27±1.29%, respectively) compared to samples with 1% and 1.5% mustard seed addition (P<0.05). The study demonstrated that the bioaccessibility of bioactive compounds in hardaliye can vary depending on the grape variety and to some extent, the use of mustard seed. This suggests that the food matrix and interaction with other food matrices in the environment can affect the stability and bioavailability of bioactive compounds during simulated digestion.

This study was conducted to determine the effects of different doses of Lactobacillus plantarum (LP) inoculation into triticale silage on fermentation, quality, feed value, and aerobic stability. This study used three doses of LP bacteria strains (MF098786 strain) isolated from homemade pickles as inoculants. As LP dose, 1×106, 1×108 and 1×109 cfu/mL levels were used. The LP inoculation was applied by spraying onto by using a sterile injector at 1 mL per 1 kg material. The prepared silages were incubated for 60 d. The treatment groups in the study consisted of triticale control (TC), 1×106 (LP6T), 1×108 (LP8T) and 1×109 cfu/kg DM (LP9T) LP inoculated triticale. The LP inoculation of triticale silage improved silage fermentation, chemical and microbiological properties, silage quality, and feed value, and aerobic stability of the product, regardless of dose application. This application did not change the silage's organic matter, ash, and hemicellulose contents but decreased the crude fiber, neutral detergent fiber, and acid detergent fiber contents. While there was no significant change in color parameters in all silages, a decrease in the ultimate pH value, and improvement in Flieg score and RFV were detected. The LP inoculation into triticale silage increased the number of lactic acid bacteria and decreased the number of yeast in the silages. This application improved the total digestible nutrient and energy values of LP9T silage compared with other silages. When LP doses were evaluated within themselves, it was determined that all doses gave almost similar results in terms of the parameters studied. However, when the data obtained from the research are evaluated as a whole, LP inoculation at the level of 1×109 cfu/mL can be recommended to triticale silage, because of the positive effects of silage on total digestible nutrient, digestible energy, metabolizable energy, and net energy contents.

Proper nitrogen (N) management is vital for gaining potential yield benefits of a variety. Adjusting transplanting time enables the plant taking benefit from natural conditions favorable for its growth. In light of these, an investigation was carried out in the Boro season at the Agronomy Field Laboratory, Bangladesh Agricultural University from November 2022 to April 2023 to investigate the impact of various transplanting dates and N levels on the yield of Nizershail rice. The study involved four dates of transplanting viz. 16 December, 31 December, 15 January, 30 January and four nitrogen (N) levels viz. 0, 50, 100 and 150% of the recommended dose (RD) of N from urea where the recommended dose was 90 kg urea per ha. The trial was replicated thrice using Randomized Complete Block Design (RCBD). Results showed that the tallest plant, the uppermost grains/panicle and 1000 grains weight were detected in 16 December transplanting and the maximum grain yield was observed in 31 December transplanting. For N, total tillers and effective tillers/hill, grains/panicle, the highest grain and straw yields were found from 100% RD of N and the highest panicle length and sterile spikelets/panicle were found from 150% RD of N. In interactions, the maximum effective tillers/ hill and straw yield were observed from 100% RD of N in combination with 15 January transplanting. The maximum 1000 grains weight and the grain yield were obtained from 100% RD of N in combination with 16 December transplanting. From the result, it may be assumed that to get the maximum yield of Nizershail rice in Boro season could be transplanted between 16 December to 15 January with 100% RD of N from urea.

The aim of study is to reveal the factors affecting the knowledge sources used by melon farmers in Hatay province, and their attitudes towards input use. In addition, the research also investigated farmers’ attitudes towards plant protection knowledge and support policies. In the study was surveyed with melon farmers. The data were obtained through face to face interviews during the period of Summer-2022. In the study, factor analysis was used to determine farmers’ the factors affecting the knowledge sources. Factors affecting the knowledge sources used by farmers were determined as two-way and one-way communication. The factors affecting the sources that farmers depend on in dose adjustment were determined as internal and external factors. Besides, farmers think that the knowledge sources should be understandable and accessible. On the other hand, farmers think that the sources they depend on should be accurate and reliable. In melon cultivation, chemicals are used excessively to combat diseases and pests. Also, farmers stated that if precautions are not taken while spraying, poisoning may occur. Moreover, it is thought that empty pesticide containers should be destroyed and excessive use of fertilizers and pesticides may harm products and the environment. Furthermore, farmers claimed that support policies for melon production were not sufficient. As a result, it has been understood that melon farmers have a good level of education and are conscious individuals. However, it is thought that the training and extension activities will help farmers increase their income and environmental awareness.

Bu çalışmada şeker fabrikası atığı olan melas ve süt farikası yan ürünü olan peynir altı suyu elma ve portakal kaplamasında kullanılarak üç hafta boyunca depolanmıştır. Depolama süresince kalite değişimleri belirlenmiştir. Kaplamada kullanılan peynir altı suyu ve melasın briks değerleri sırasıyla 30 ve 50, pH’ları ise 1 ve 7.8’dir. Çalışmada kaplanan meyvelerin ağırlık kaybı ve renk değerleri incelenmiştir. Çalışma sonucunda üç haftalık depolama periyodunda elma için melas+su, portakal için ise peynir altı suyunun etkisinin önemli olduğu tespit edilmiştir. Melas+su ile kaplanan elmalarda ağırlık kaybı %3.645 iken kaplanmayan örneklerde %6.327’dir. Peynir altı suyu ile kaplanan portakallarda ağırlık kaybı %17.860 iken kaplanmayan örneklerde ise %27.930’dur. Çalışma ile melasın elmada, peynir altı suyunun da portakalda kaplama materyali olarak kullanılabileceği sonucuna varılmıştır. Özellikle ağırlık kaybı meyvelerin depolanmasında istenmeyen bir durumdur. Meyvelerin kaplanması ile bu durum minimuma indirilebilir. Kullanılan peynir altı suyu ve melas özellikle ağırlık kaybının azaltılmasında etkili olmuştur.

Bu araştırmanın amacı farklı marinasyon yöntemlerinin dana etinin organoleptik özellikleri üzerine etkilerinin araştırılmasıdır. Bu çalışmada, İstanbul ilinde yerleşik bir marketten satın alınan 2 yaşı geçmemiş dana eti kullanılmıştır. Antrikot olarak bilinen bölgeden elde edilen etler, soğan suyu, ananas suyu ve süt içinde 4°C’de 6 saat marine edilmiştir. Marine edilmiş parçalar 10 dk ortam sıcaklığında bekletilerek, yüzey sıcaklığı 174°C olan ızgarada merkez sıcaklığı 55°C olana kadar ızgara tekniğiyle pişirilmiştir. Örneklerde, pişirme öncesi (marinasyon öncesi ve sonrası) ve pişirme sonrası; pH, ağırlık kayıpları ile su aktivitesi değerleri ölçümü yapılmıştır. Altı saat süren işlemde, kontrol örneğine göre soğan ve ananas sıvısı ile marine edilen etlerde pH düşüşü yaşanırken, süt sıvısı ile marine edilen etlerde pH artışı gözlemlenmiştir. Üç farklı marinat sıvısı ile marinasyon işlemi yapılmış etin ortalama duyusal analiz puanları süt marinatı için %23,9±1,7; soğan marinatı için %30,7±2,7; ananas marinatı için %15,5±4,5 bulunmuştur (f=92.1077; p=0,0001). Yapılan analizler sonucunda dana antrikot etinin ızgara pişirme işleminde minimum ağırlık kaybı ve maksimum nem aktivitesi açısından ve duyusal analiz sonuçlarının olumlu olması yönünden süt ile marine edilmesinin daha uygun olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Katkı maddeleri, gıdaya güvenliği, tazeliği, tadı, dokuyu veya görünümü korumak ve geliştirmek amacıyla eklenen maddeler olarak tanımlanmaktadır. Katkı maddelerinin kullanımı, yasal düzenlemelere uygun olması halinde ve belirlenen konsantrasyonda kullanılması durumunda tüketiciler için tehlike oluşturmamaktadır.  Fakat gıda katkı maddelerine ilişkin endişeler, son 20 yılda artış göstermiştir. Son yıllarda gıda katkı maddesi olarak kullanılan kimyasallarla ilgili olarak giderek daha fazla çalışma sağlığa olumsuz etkilerini göstermektedir. Aslında sağlık sorunlarını daha iyi tanımlayabilmek için toksisite testleri geliştirilmelidir ve yaşam boyunca maruziyeti incelemek için geniş çaplı ve uzun araştırmalara ihtiyaç vardır. Bu çalışmada son gelişmeler ışığında gıda katkı maddelerinin insan sağlığına etkileri irdelenmektedir.

Araştırma Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümü arazisinde, ‘Tokat-1’ Mürver genotipine uygulanan kontrol, PGPR bakterileri ve solucan gübresinin bitkisel özelliklerine etkilerinin belirlenmesi amacı ile yürütülmüştür. Uygulamalara göre, yazlık sürgün sayıları yaklaşık 14-20 adet/bitki olarak bulunmuş ve uygulamalar arasında istatistiki bir fark olmamıştır. Sürgün boyu en uzun, kontrol uygulamasından 89,39 cm, PGPR uygulamasına 86,48 cm ve solucan gübresi 77,03 cm olarak ölçülmüş ve uygulamalar arasındaki farklılık önemli bulunmuştur. Ağaç taç hacmi ortalaması 1,52-2,43 m3 olarak ölçülmüş ve en yüksek değer kontrol ve PGPR uygulamasından elde edilmiştir. Bitki gövde çapı ve yaprak alanı, uygulamalara göre değişmemiştir. Bitki kök sayısı (46-80 adet/bitki), kök çapı (7,88-10,45 mm) ve kök toplam kuru madde ağırlığına (%28,79-31,63) uygulamaların etkisi benzer bulunmuştur.

Klasik Hünkâri güvercini, Türkiye’nin en önemli süs ve sergi güvercini ırklarından biridir. Bu çalışmanın amacı, Hünkâri ırkını tanıtmak ve morfolojik özelliklerini incelemektir. 100 bireyde vücut uzunluğu, gaga uzunluğu, kanat açıklığı, tarsus, orta parmak uzunluğu, göğüs genişliği, kuyruk uzunluğu ölçülmüş, canlı ağırlık belirlenmiştir. Cinsiyetler arasındaki morfometrik farkların istatistiksel analizi için, ölçüm verilerine Bağımsız Örnekler t sınaması kapsamında Varyansların Eşitliği İçin Levene F sınaması ve Ortalamaların Eşitliği İçin Student t sınaması uygulanmıştır. Ayrıca Hünkâri yetiştiricileri ile yapılan görüşmelerde bu kuşlarda aranan morfolojik özelliklere ilişkin notlar alınmıştır. Klasik Hünkâri güvercinleri, küçük yapılı güvercin ırklarındandır. Dişi ve erkek Hünkâri bireylerinin gagalarının uzunluk ölçümleri dışındaki ölçülen niceliklerinin varyanslarında istatistiksel açıdan önemli bir fark belirlenmemiştir. Öte yandan vücut uzunluğu, kanat açıklığı, göğüs genişliği, kuyruk (telek) uzunluğu ve ergin canlı ağırlıklarının ortalamaları bakımından dişilerin değerleri erkeklere göre istatistiksel açıdan daha düşüktür (P≤0,05). Hünkârinin başının arkasındaki iğne tepesi ve orta boyla kısa arası gagası, göğsündeki gösterişli gül (fırfır) ve oldukça gür paçalı ayakları, tipik özelliklerindendir. Uluslararası literatürde beyaz gövdeye kanat ve kuyruk işlemeli olanlar satinette olarak bilinir; gövde işlemelilerine ise blondinette denir. Hünkâri güvercinleri hem tarihsel ve kültürel önemleri hem de günümüzde güvercin hobisini yapan kişileri renk, desen ve tipleri ile adeta büyülemeleri nedeniyle ve gelecek kuşakların da bu hayvanlardan hobi amaçlı olarak yararlanabilmeleri için korunup yaşatılmalıdır.