Şekerpare, Türkiye ve Orta Doğu mutfağının önemli tatlılarından biri olup, genellikle irmik kullanılarak hazırlanmaktadır. Ancak irmiğin gluten içermesi, çölyak hastalarının bu tatlıyı tüketmesini engellemektedir. Bu çalışmada, gluten içermeyen mısır unu, pirinç unu, patates unu, mısır nişastası ve tapyoka nişastası kombinasyonları kullanılarak glutensiz şekerpare formülasyonları geliştirilmiştir. Ayrıca, bu formülasyonlara eklenen soya proteini, bezelye proteini ve transglutaminaz (TG) enziminin şekerpare hamuru ve son ürün özellikleri üzerindeki etkileri incelenmiştir. Çalışma kapsamında, hamurların pH, sertlik, yapışkanlık, adhezyon işi ve hamur kuvveti gibi özellikleri değerlendirilirken son ürünlerde ise renk, sertlik, kırılganlık ve duyusal analizler gerçekleştirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, kullanılan protein ve TG enziminin hamur özellikleri üzerindeki etkisinin kullanılan un kombinasyonuna bağlı olarak değiştiğini göstermiştir. Mısır ve patates unu ile hazırlanan hamurlar en yüksek sertlik değerine sahipken, tüm örneklerde kontrol grubu hamurları en düşük sertlikte olmuştur. Soya ve bezelye proteini, hamurun yapışkanlığını azaltırken, TG enziminin bezelye proteiniyle birlikte kullanımı yapışkanlık düzeyini önemli ölçüde artırmıştır. Duyusal analizde panelistler, %62,5 mısır unu ve %37,5 pirinç unundan oluşan MuPr reçetesiyle hazırlanan şekerpare örneklerini, hem yapı hem de lezzet açısından en beğenilen ürün olarak değerlendirmiştir. Bununla birlikte, kullanılan protein türü ve TG enzimi duyusal özellikler üzerinde genel anlamda önemli bir fark yaratmamıştır.

This research aimed to investigate the impacts of different cooking methods (B; Boiling, US; Ultrasound-assisted slow boiling, UF; Ultrasound-assisted fast boiling) and endpoint core temperatures (ECT; 68°C, 74°C, and 80°C) on the oxidative stability, physicochemical, and microbiological properties of beef during refrigerated storage. The results demonstrated that UF application resulted in the lowest cooking loss (CL) at 74°C ECT. The US application caused a lower water activity (aw) compared to B. The lowest oxidation-reduction potential (ORP) levels were determined in UF, whereas the US had the highest ORP levels. Ultrasound-assisted cooking did not affect pH, yeast-mold and total mesophilic aerobic bacteria (TMAB) counts. On the other hand, UF and US caused an increase in total coliform counts compared to B. According to the results of lipid hydroperoxide (LPO) and thiobarbituric acid reactive substances (TBARS), UF application was more effective in preventing lipid oxidation compared to US and B. pH, CL, ORP, hue angle (hab) and b* values increased as the ECT increased, whereas aw, a*, chroma (C*ab) and browning index (BI; inner) values decreased. In addition, beef pieces cooked at 74°C or 80°C ECT had lower L* values, TMAB, and total coliform counts, and higher TBARS and LPO values than those cooked at 68°C ECT. 74°C was more effective in controlling microbiological changes, whereas 68°C was a better ECT for maintaining oxidative stability. In conclusion, UF has the potential to be an effective processing technology for improving oxidative stability and physicochemical properties of beef.

Millets, including pearl millet, foxtail millet, and finger millet, among others, offer a complementary solution to traditional staple crops such as wheat, rice and maize, particularly in the context of climate change. Known for their resilience to heat, drought, and poor soil conditions, millets can be integrated into existing agricultural systems to enhance food security and nutritional diversity in regions increasingly affected by climate change. While millets may not replace staple crops, their cultivation alongside these staples provide several benefits, including improved nutritional outcomes and reduced environmental impact. Pearl millet, for instance, is rich in iron and zinc, addressing micronutrient deficiencies that are common in many developing regions. Finger millet’s high calcium content makes it a valuable addition to diets in areas with limited access to dairy. These grains thrive in marginal environments, contributing to more sustainable farming practices with a lower environmental footprint. Incorporating millets into agricultural systems can reduce dependency on water-intensive crops, lower the risk of crop failure, and provide a buffer against the impacts of climate change. By diversifying cropping systems, millets could help to stabilize food production and improve nutritional outcomes without displacing the critical role of traditional staples in global diets. To maximize the benefits of millets, efforts should focus on improving value chains, supporting smallholder farmers, and increasing consumer awareness. Moreover, targeted research and supportive policies are critical to unlocking their full potential and integrating them effectively into global food systems. As the world faces the dual challenges of climate change and malnutrition, millets offer a viable pathway to enhance resilience and sustainability in agriculture, complementing staple crops and enriching global food systems.

Bu çalışma; ıslah sonrasında tuzlu - sodyumlu topraklara çiftlik gübresi uygulanmasının toprakların bazı önemli özellikleri ile arpa verimine etkisini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Hasat sonrası yapılan analizlerde çiftlik gübresi uygulanmış ve arpa yetiştirilmiş toprakların pH, CaCO3, değişebilir Na ve Ca, KDK, ESP, kütle ve tane yoğunluğunda azalma olduğu görülmüştür. Organik madde, porozite; agregat stabilitesi, hidrolik iletkenlik, tarla kapasitesi, solma noktası ve yarayışlı nem değerleri artmıştır. Gübre uygulamalarının pH değerinde düşüşe, organik madde miktarında önemli bir artışa ve EC değeri ise çok az bir artışa neden olduğu tespit edilmiştir. Uygulanan gübre dozunun artışıyla topraklardaki ESP değerlerinin önemli oranda azaldığı belirlenmiştir. Her iki gübre türünde de yüksek dozda gübre uygulamasının toprakların katyon değişim kapasitesi değerlerinde azalmaya,  buna karşılık hidrolik iletkenlik, porozite, agregat stabilitesi ve toprağın su tutma kapasitesi değerlerinde artış görülmüştür. Islahtan sonrası gübre uygulanmış topraklarda yetiştirilen arpa bitkisinin 1000 dane ağırlığı, birim alan başına çıkış yapan bitki sayısı ve boyu, başaktaki dane sayısı ve ham protein miktarlarında özellikle yüksek gübre dozlarında iyileşme olmuştur.

Enhancing crop productivity is essential for increasing farmer incomes, and application of ethephon along with proper pruning practices could provide effective approaches for improving yield of cucurbit crops. A field experiment was conducted to study the effect of ethephon and pruning practices on sex expression and yield of cucumber cv long green at Rupandehi, Nepal from April to July 2022. The experiment used a two-factor factorial RCBD, with 2 doses of ethephon (300 ppm & control spray) as one factor and pruning practices (3G, 2G & no pruning) as the other, resulting six treatments which were replicated four times. Morphological and phenological parameters such as plant height, days to flowering, number of male and female flowers per plant, M: F ratio, fruit length, fruit weight, fruit number per plant, and yield were recorded. It was observed that ethephon @ 300 ppm produced the highest yield (65.59 t/ha) with increased fruits per plant (13.19) and individual fruit weight (497.31 g). Highest fruit yield (66.97 t/ha), fruit number (13.47 per plant), and individual fruit weight (497.20 g) was observed with 3G pruning. Ethephon @ 300 ppm delayed male flowers, but female flowers were observed significantly earlier (34.21 DAT), with a similar effect observed in 3G pruning. Both ethephon @ 300 ppm (39.89) and 3G pruning (41.99) significantly increased the total number of female flowers in comparison with other treatments. Control spray of ethephon resulted in highest fruit length and application of ethephon @ 300 ppm resulted to highest fruit width. Pruning did not significantly influence fruit length but increased fruit width. The study revealed that a spray of 300 ppm ethephon and 3G pruning can enhance femaleness and productivity of cucumber.

The purpose of this study was to investigate the pollination and fertilization biology of black mulberry (Morus nigra L.), with a specific focus on understanding the effects of different pollination treatments on fruit formation and seed formation. Two experiments were designed to evaluate both dioecious and monoecious genotypes. In the first experiment, genotype 25 (dioecious female) was subjected to various artificial pollination treatments using pollen from two male genotypes (genotype 5 and genotype 28), as well as isolation treatments to observe parthenocarpic fruit formation. High fruit formation rates were recorded across all treatments, and no significant differences in fruit size or drupelet number were observed, regardless of the pollen source. The second experiment involved three monoecious genotypes (genotype 1, genotype 30, and genotype 31), where significant variations in fruit formation and size were observed, depending on the pollen source. This study highlights the potential for both fertilized and parthenocarpic fruit formation in black mulberry and underscores the importance of pollen source in determining fruit quality and seed formation.

This study analyzed the drying kinetics of peanut pods employing sun, hot air, and microwave drying techniques, and evaluated their mathematical modeling. The findings demonstrated that sun-drying decreased the moisture content from 26.47% to 8-10% over a duration surpassing 72 hours. Hot air drying at temperatures of 60°C, 80°C, and 100°C, commencing with an initial moisture content of 29.92%, necessitated 810 minutes, 360 minutes, and 660 minutes, respectively. Microwave drying, commencing with an initial moisture content of 23.01%, required 40 minutes, 45 minutes, and 60 minutes at belt velocities of 3 mm/s, 4.9 mm/s, and 6.2 mm/s, respectively, at 300 W. At 400 W, the durations were 24 minutes, 30 minutes, and 40 minutes, respectively. All drying kinetics curves exhibited decreasing rates characteristic of agro-food products. Mathematical modeling analysis identified the Midilli model as the most appropriate, succeeded by the Page, Henderson, and Pabis models, for characterizing moisture loss during the sun, hot air, and belt microwave drying of peanut pods.

Bu çalışma, Yalova Üniversitesi’nde eğitim gören öğrencilerin su ürünleri tüketim alışkanlıkları ve tercihlerini belirlemeyi amaçlamakta olup, çevrim içi bir anket yöntemiyle ve gönüllülük esasına dayanarak toplam 315 öğrenciyle gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların %67’si kadın, %33’ü erkek olup, %88’i 18-25 yaş aralığındadır. Araştırma sonuçlarına göre, öğrencilerin %60’ı tavuk eti tüketmekte, balık eti tüketiminin ise %26 olduğu tespit edilmiştir. Öğrencilerin %29’u ayda bir kez balık tüketmekte, %54’ü ise tükettikleri balık miktarını yeterli bulmamaktadır. Katılımcıların %40’ı yetiştiriciliği yapılan su ürünlerini sağlıklı olarak değerlendirmekte, %16’sı ise su ürünleri yerine omega-3 gibi takviye edici gıdaların tercih edilebileceğini ifade etmektedir. Ayrıca, %40’ı su ürünlerini yeterince tüketmediklerini düşünmektedir. Öğrencilerin su ürünlerinin faydaları hakkında genel bilgi kaynakları arasında mobil cihazlar ve yakın çevrelerindeki insanlar öne çıkmaktadır. Balık satın alırken katılımcıların öncelikli olarak tazeliğe ve fiyata dikkat ettikleri, balığı genellikle balıkçılardan satın aldıkları belirlenmiştir. En çok tercih edilen balık türü deniz balıkları olup, katılımcıların büyük kısmı işlenmiş su ürünlerini tercih etmemektedir. Balık pişirme yöntemleri arasında ise en yaygın tercih kızartmadır. Balık dışında en çok tüketilen su ürünleri midye ve karides iken, su ürünleri tüketiminin en yoğun olduğu dönem ise balıkçılık sezonunun kapsadığı kış aylarıdır. Çalışma sonuçları, Yalova Üniversitesi öğrencilerinin su ürünleri tüketimini artırmaya yönelik çeşitli stratejilerin geliştirilmesi gerektiğini göstermektedir. Özellikle öğrenciler arasında sağlıklı beslenme bilincinin artırılması için su ürünlerinin faydaları konusunda daha etkili bilgilendirme çalışmaları yapılmalı ve su ürünlerinin taze, uygun fiyatlı ve ulaşılabilir olmasını sağlamak amacıyla yerel balıkçılık pazarları desteklenmelidir. Ayrıca, öğrenci barınma yerlerinde su ürünlerinin menülere dahil edilmesi, beslenme ve su ürünleri tüketimi konusunda eğitimlerin müfredata eklenmesi de bu tüketimi artırmaya yönelik önemli adımlar olacaktır.

The Angoumois grain moth, Sitotroga cerealella Olivier is predominantly a devasting infested stored grain pest of cereals, whose development proceeds within a single grain of infested cereals. Investigating greener alternatives to widely used chemical control techniques is crucial because synthetic chemicals pose risks to public health and the environment.  This investigation was carried out for developing the ecofriendly control management of the Angoumois grain moth in stored cereals through utilizing four botanical powders and one insecticide, wood ash (1 gm), and a single synthetic insecticide (Carbaryl) (0.25mg), neem (1 gm), Korobi (1 gm), Bishkatali (1 gm) and Datura (1 gm) treatments against untreated control in Completely Randomized Design (CRD). It was revealed that Neem (Azadiracta indica) powder at 1 g/100 g seed performed excellently, resulting in minimization of adult mortality percent, adult emergence, grain weight loss, and number of holes per ten seeds. The maximum percent of germination was noted in bishkathali (Persicaria lapathifolia) powder at 1 g/100 g seed, and moreover, bishkathali powder functions more effectively for limiting infestation percent. Therefore, the botanical neem and bishkathali powder at 2 g/100 g seed rate is the better alternative of carbaryl at 0.5 g/100 g rate, and it could be suggested for Angoumois grain moth management at storage.

Garlic (Allium sativum L.) is a shallow-rooted crop mostly grown for cloves, which are used as a food flavoring condiment. Mulching helps to keep soil moisture by lowering energy loss through evaporation and preventing vapor transfer. A field study investigated how different mulches affect the garlic growth metrics. The experiment was conducted in the Chitwan District of Nepal from December to April 2022 under a randomized complete block design with three replications and five treatments (control, polythene mulch, straw mulch, banana leaf mulch, and sawdust mulch). The results reveal that the type of mulching materials employed substantially impacts on garlic growth and clove yield. Rice straw mulch exhibited the highest plant height (70.69cm) at 120 DAP followed by sawdust (64.44cm) and banana leaves (62.34cm). At 120 days after planting, leaf length was found to be statistically similar under rice straw (43.36) and plastic mulch (41.56 cm). Plastic mulch showed the highest results in number of leaves per plant(7.6), Stem diameter (1.58cm), Bulb weight (44.61gm),Bulb diameter(5.11cm), Root length(8.48cm) and Total yield (15.99t/ha). On the other hand, saw dust had a greater impact on bulb length (6.05cm). Notably, plastic mulch regularly outperformed other treatments in most criteria, with rice straw following closely. Based on these findings, plastic mulch appears to be the best option for garlic production.