With high nutritional value, goji berry is an important fruit for human nutrition and health. Goji berry cultivation is done widely in many countries, farming has become widespread in recent years in Turkey. In study grown goji berry (Lycium barbarum L.) in Turkey are determined the physical and chemical characteristics of fruit (pH, titration acidity, dry matter content, ash content, water activity (aw) value, protein content, HMF content, total phenolic content, total sugar content, reducing sugar content, sucrose content, colour values, mineral contents, organic acid contents, amino acid contents and some plant hormone content). Goji berry fruits have pH value 5.18, titration acidity value 2.16%, dry matter content 89.40%, ash content 4.30%, water activity (aw) value 0.35, protein content 13.18%, HMF content 9.38 mg/kg, total phenolic content 9.05 mg GAE/g, total sugar content 59.26%, decreasing sugar content 57.35%, sucrose content 1.90%, L* value 40.33, a* value 22.97, b* value 33.00, C* value 40.21, H° value 55.15. In addition, the mineral content, organic acid content, amino acid content and some plant hormones of goji berry fruits were determined by analysis.

Çalışmada Ildır Körfezi, Çeşme (Ege Denizi)’nin üç farklı bölgesinden Mart-Nisan 2018 tarihlerinde ticari trol teknesi ile elde edilen Echelus myrus (Linnaeus, 1758) bireylerinin üreme özellikleri incelenmiştir. Örneklerde boy ve ağırlık değerleri sırasıyla; 55,5-97,0 (70,63±12,85) cm, 180,84-420,83 (276,50±70,50) g’dır. Boy-ağırlık ilişkisi W=0.2936L1.61 (R2=0,96)’dir. Fekondite; 25563-55016 (41811±9416) oosit olarak tespit edilmiş olup total boy-fekondite arasında F=658.54L-5603.9 (R2=0,86) şeklinde doğrusal bir ilişki saptanmıştır. Oosit çapları; 0,84-1,09 mm (0,95±0,06) olarak tespit edilmiştir.

Bu çalışma büyüyen bıldırcın rasyonlarına farklı seviyelerde arı poleni ilavesinin performans, karkas ve serum biyokimyasal parametreleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada günlük yaşta toplam 240 adet karışık cinsiyette bıldırcın civcivi her birinde 40 civcivin bulunduğu dört tekerrürlü altı muamele grubuna rastgele dağıtılmıştır. Muamele rasyonları bazal rasyona 0, 3, 6, 9, 12 ve 15 g/kg arı poleni ilave edilerek hazırlanmış olup, bıldırcınlar 42 gün süren deneme boyunca bu rasyonlarla yemlenmiştir. Deneme sonunda canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve ölüm oranı gibi performans parametreleri muamelelerden etkilenmezken, rasyona 9 g/kg seviyesinde arı poleni ilavesi ile yemden yararlanma oranı önemli ölçüde iyileşmiştir. Karkas parametrelerinden ise relatif karkas, göğüs ve but+sırt ağırlıkları rasyona farklı seviyelerde arı poleni ilavesinden önemli ölçüde etkilenmiştir. Serum biyokimyasal parametrelerinden yalnızca albümin konsantrasyonu muamelelerden etkilenmiş; rasyona 3 ve 9 g/kg seviyesinde arı poleni ilave edilen gruplarda kontrol grubuna göre önemli ölçüde azalmıştır. Deneme sonuçlarına göre rasyona 9 g/kg arı poleni ilavesinin yemden yararlanma oranına olumlu etkilerinin olduğu söylenebilir.

Artan dünya nüfusu göz önüne alındığında, protein kaynaklarının yeterli olamayacağının bilincinde olan araştırmacılar yeni protein kaynaklarına odaklanmışlardır. Bu nedenle yenilebilir böceklerin gıdada doğrudan veya bir bileşen olarak kullanılabilme potansiyeli ilgi görmeye başlamıştır. Yenilebilir böcekler Afrika, Asya ve Güney Amerika’da uzun yıllardır geleneksel gıda olarak tüketilmektedir. Ancak özellikle Avrupa ülkelerinde, tüketiciler böceklerin gıda olarak tüketilmesine karşı olumsuz tutum sergilemektedir. Yenilebilir böcekler, geleneksel hayvansal protein kaynaklarına kıyasla daha az olumsuz çevresel etkiye sahip gıda kaynaklarıdır. Yetişme alanı, su, enerji ve yem gibi kaynakları daha az tüketmelerinin yanı sıra düşük sera gazı üretimleri ekolojik sistemin sürdürülebilir özellikleri açısından önemlidir. Yenilebilir böcekler kaliteli protein, zorunlu amino asitler, yağ asitleri, mineral ve vitaminlerin kaynağı olarak alternatif gıda kaynağı olarak kabul edilmektedir. Besleyici özellikleri üzerine yapılan çalışmalar hem küresel gıda talebinin karşılanması hem de malnütrisyonun önlenmesinde çözüm olabileceğini göstermektedir. Bu derlemede, yenilebilir böcekler besleyici özellikleri açısından değerlendirilmiştir.

This study was aimed at investigating the effects of dietary supplementation with different levels of olive cake meal (0%, 2.5%, 5% and 7.5%) on the fattening performance and slaughter and carcass traits of quails. For this purpose, 400 one-day-old Japanese quail chicks were randomly assigned to 4 groups, each with 5 replicates. The quails were fed on either a basal diet alone (Control Group) or a basal diet supplemented with olive cake meal at rates of 2.5% (Group I), 5% (Group II) and 7.5% (Group III) for a period of 42 days. At the end of the fattening period, dietary olive cake meal was observed not to have caused any adverse effect on body weight, feed intake and feed conversion rate. Eviscerated hot carcass weight, eviscerated cold carcass weight, wing weight, breast weight, thigh weight and edible visceral organ weights were determined to have improved in the treatment groups that received dietary olive cake meal, when compared to the control group. In conclusion, dietary supplementation with olive cake meal, a waste product of the olive oil industry, at a level of 5%, was observed to produce the closest and most similar results to those of feeding on the basal diet. Thus, it is suggested that olive cake meal could be used as an alternative feedstuff for poultry. Furthermore, the use of olive cake meal as an alternative feedstuff would contribute to reducing both feed costs and environmental pollution.

The aim of this investigation was to determine appropriate perennial grasses and their most suitable mixture ratios, which can be grown with alfalfa in binary mixtures. The research was conducted during 2009-2011 in Isparta (37.50 °N, 30.32 °E), located in the Western Mediterranean climate conditions. In the study, alfalfa was planted as a binary mixture with perennial ryegrass (Lolium perenne L.), orchardgrass (Dactylis glomerata L.), meadow fescue (Festuca pratensis Huds.), and smooth bromegrass (Bromus inermis Leyss.) in a randomized block design with three replications. Sowing ratios of alfalfa in the mixtures varied 20, 30, and 40%, and grass species ratios were 80, 70, and 60%. In the study, significant differences were found among the applications regarding hay yield, crude protein content, crude protein yield, NDF, ADF, land equivalent ratio (LER), and grass ratio in the hay (GR). The highest hay yield was obtained from alfalfa + orchardgrass and alfalfa + smooth bromegrass binary mixtures (25.98 and 25.78 t ha-1, respectively). Alfalfa + perennial ryegrass and alfalfa + meadow fescue mixtures gave the highest crude protein contents as 14.93 and 14.80%, respectively. The highest LER values were observed on perennial ryegrass and smooth bromegrass binary mixtures, and the highest grass ratios were determined in orchardgrass and smooth bromegrass mixtures made with alfalfa. Increasing the alfalfa sowing ratio in the mixtures positively affected all quality characteristics such as crude protein, NDF, and ADF. It was concluded that orchardgrass and smooth bromegrass binary mixtures with alfalfa produced high yield and quality hay and that the mixture should contain 40% alfalfa and 60% grass.

Günümüzde insan ve çevre sağlığını tehdit eden en önemli problemlerin başında hava kirliliği gelmektedir. Hava kirliliğinin pek çok bileşeni bulunmakla birlikte, bunlar arasında ağır metaller ayrı bir öneme sahiptir. Bunun sebebi ağır metallerin bazılarının düşük konsantrasyonlarda bile toksik olmaları, canlılar için besin elementi olan birçok ağır metalin bile yüksek konsantrasyonlarda zararlı olmaları, canlı bünyesinde biyobirikme eğiliminde olmaları, doğada kolay kolay bozulmamaları ve bunlara ek olarak sanayi ve trafik kaynaklı olarak havadaki konsantrasyonlarının sürekli artmasıdır. Bundan dolayı özellikle trafiğin yoğun olduğu, sanayi faaliyetlerinin yürütüldüğü ve nüfusun yoğun olduğu alanlar gibi riskli alanlarda havadaki ağır metal konsantrasyonlarının izlenmesi büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada da, Samsun kent merkezinde yetiştirilen ve peyzaj çalışmalarında sıklıkla kullanılan; Tilia tomentosa, Aesculus hippocastanum, Ligustrum vulgare ve Catalpa bignoides türlerinin, trafiğin yoğun olduğu, az yoğun olduğu ve hemen hemen hiç olmadığı alanlarda yetişen bireylerinde Cr konsatrasyonlarının değişimleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında bitkilerden yaprak, kabuk ve odun örnekleri toplanmış, kabuk ve yapraklarda ayrıca yıkama işlemi uygulaması da yapılmıştır. Çalışma sonucunda, çalışmaya konu türlerde Cr konsantrasyonlarının tür, organ ve trafik yoğunluğu bazında önemli ölçüde değiştiği belirlenmiştir.

The study investigated the potentials of date fruit as sweetening agent in bread and determined micronutrient composition, antioxidant properties and inhibition of diabetic related enzymes such as the alpha amylase and glucosidase. The fibre and ash contents of the samples increased with the addition of date fruit. The phosphorous, calcium, potassium, iron and magnesium contents of the bread sweetened with date fruit pulp were higher when compared to the bread samples that contained granulated sugar. Bread samples that contained date fruit exhibited greater DPPH radical scavenging activities, metal chelating activities, FRAP and possessed higher inhibition against α-amylase and glucosidase when compared with bead that contained granulated sugar. The results also showed greater antioxidant and enzyme inhibitory activities in the bread sweetened with dry date fruits that the wet date fruits. The sensory results showed that bread sweetened with granulated sugar and the date fruits were not significantly different from one another. The overall results showed date fruit has dual potentials in bread, as sweetener and as ingredient in enhancing nutritional qualities of bread.

The microscopic features of the testis were studied in gonadally inactive Khaki Campbell duck (Anas platyrhynchos domesticus) in Bangladesh. The study was conducted in the Department of Anatomy & Histology, Bangladesh Agricultural University, Mymensingh. Five adult healthy birds of one-year-old were used for this study. The testes were collected immediately after ethical killing of the birds for histological observations. The collected tissue samples were then processed and stained with Hematoxylene & Eosin (H & E) stain for histological observations. The seminiferous tubules showed considerable involution with cessation of spermatogenesis. The basal lamina of the seminiferous tubules was irregular in outline and was invaginated into the germinal epithelium in the form of finger-like plicae or folds. Most of the lumen of the seminiferous tubules was empty and all generation of germ cells were not present in most of the seminifeous tubules. The interstitium showed a relative increase in volume and interstitial tissue consisted of loose connective tissue, interstitial cells (Leydig cells), few connective cells and blood vessels. This study first time described the microscopic features of testis of Khaki Campbell ducks in Bangladesh during inactive phases of the reproductive cycle.