Patates Yumrularında Rhizoctonia solani Kühn Sklerotlarının Canlılığı ve Oluşumu Üzerine Bazı Antagonistlerin Etkinliğinin Belirlenmesi

Turkish. Bu çalışma 2008-2010 yılları arasında laboratuvar ve sera koşullarında yürütülmüştür. Bu çalışmanın amacı, patateste yumru kökenli Rhizoctonia solani Kühn sklerotlarının canlılığı ve oluşumu üzerine bazı kimyasalların ve antagonist uygulamalarının etkilerini belirlemektir. Uygulamalar; a) doğal bulaşık yumruların antagonist süspansiyonları içinde bekletilmesi, ve b) ilaçların bulaşık yumrulara püskürtülmesi şeklinde yapılmıştır. Laboratuvar çalışmasında, değişik topraklardan izole edilmiş 14 antagonist (Trichoderma asperellum TZ17, T. atroviride VG3, T. croceum BOZ26, T. gamsii VG47, T. hamatum ÖT16, T. harzianum LO52, T. inhamatum PT12, T. neokoningii A15, T. spirale KB13, T. strigosum LO43, T. tomentosum VG2, T. virens ÖT19, T. viride VG18, ve Gliocladium roseum LO41) ile 2 kimyasal uygulamanın Rizolex-T® (Tolclofos methyl+Thiram, %20+30) ve Celest-Max® (Fludioxonil, 100 g/l) etkinliği araştırılmıştır. Laboratuvar çalışmaları sonucunda antagonistlerin etkinliği %0,0 ile %75,0 arasında değişen oranlarda bulunmuştur. Kimyasal uygulamalar ise yumru üzerinde bulunan sklerotların canlılığını tamamıyla engelleyerek %100 oranında etki gösterdiği belirlenmiştir. En etkili izolatlar T. viride VG18, T. gamsii VG47, T. strigosum LO43, G. roseum LO41 ve T. asperellum TZ17 olurken, en az etkili antagonistler T. inhamatum PT12 başta olmak üzere T. tomentosum VG2, T. spirale KB13, T. harzianum LO52 olarak belirlenmiştir. Serada saksı denemesi şeklinde yürütülen çalışmada ise, laboratuvar çalışmasında %50,0’nin üzerinde etki gösteren 5 Trichoderma ve 1 Gliocladium türü (T. virens ÖT19, T. asperellum TZ17, T. viride VG18, T. strigosum LO43, T. gamsii VG47 ve G.roseum LO41) ile yine Rizolex-T® (Tolclofos methyl+Thiram, %20+30) ve Celest-Max® (Fludioxonil, 100 g/l) isimli kimyasal ilaçlar kullanılmıştır. Antagonistlerin etkinliği %26,89 ile %61,67 arasında değişen oranlarda bulunmuştur. En etkili izolatlar T. virens ÖT19, T. asperellum TZ17, T. gamsii VG47 olurken en az etkili antagonistler, G. roseum LO41 ve T. viride VG18 olarak belirlenmiştir. Kimyasal ilaçlar ise sırasıyla %73,12 ile %96,38 oranında etki göstermiştir