The aim of this study was to determine the macroscopic and microscopic spermatological parameters of the Karayaka rams grown in public hands. Out off-season sperm couldn’t be taken from the rams. During the season, semen was collected from all 2-4 age of Karayaka rams (n = 10). Weight (kg) and circumference of the scrotum (cm) were also recorded. When the collected spermatozoa were examined, it was found that the weight variable correlated only with the pH variable. The correlation coefficient calculated between weight and pH was -0,802 and it was found to be statistically significant. The correlation coefficient, which calculated as 0.680, between the circumference of the scrotum (cm) and mortality (% Dead-Live) shows that one feature increases while the other increases significantly. Viscosity (1-5) was correlated only with mass activity (Mass Activity 0-4), and the degree of this relationship was calculated as -0.655. Variables were not associated with sperm volume (ml), motility (%) and density (109).

This study was carried out to determine the growth and reproductive performance of Karayaka sheep in Amasya province within the scope of National Animal Breeding Project. Data were collected from 17529 Karayaka lambs of 20120 Karayaka sheep which were born during 2012 to 2015 birth season. In this study, the live weights, survival rates of the lambs in various periods and reproductive traits of Karayaka ewes were investigated. In this study, the live weights, daily live weight gain, survival rates (90th day) and reproductive traits of Karayaka ewes were investigated. The averages of reproductive traits of Karayaka sheep such as infertility, fertility, twins, fecundity, litter size and survival rate were 13.8%, 86.2%, 7.20%, 0.867, 1.01 and 89.0% respectively. The effects of year, sex and type of birth on the birth weights and the live weights of 90 days (weaning) of Karayaka lambs were found to be significant. Daily live weight gain was affected only by year and sex.

The aim of this study was to determine the macroscopic and microscopic spermatological parameters of the Karayaka rams grown in public hands. Out off-season sperm couldn’t be taken from the rams. During the season, semen was collected from all 2-4 age of Karayaka rams (n = 10). Weight (kg) and circumference of the scrotum (cm) were also recorded. When the collected spermatozoa were examined, it was found that the weight variable correlated only with the pH variable. The correlation coefficient calculated between weight and pH was -0,802 and it was found to be statistically significant. The correlation coefficient, which calculated as 0.680, between the circumference of the scrotum (cm) and mortality (% Dead-Live) shows that one feature increases while the other increases significantly. Viscosity (1-5) was correlated only with mass activity (Mass Activity 0-4), and the degree of this relationship was calculated as -0.655. Variables were not associated with sperm volume (ml), motility (%) and density (109).

Bu çalışmanın amacı, Karayaka koyunlarında dönem içi gonadotropin salgılatıcı hormon (GnRH) uygulamasının kızgınlık gösterme oranı ve ovaryum aktivitesi üzerine etkisini belirlemektir. Çalışmada en az iki doğum yapmış ve benzer vücut ağırlığına sahip 20 baş Karayaka ırkı koyun hayvan materyali olarak kullanılmıştır. Deneme başında tüm koyunlara ovaryum üzerinde mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α uygulamasından 9 gün sonra ise koyunlar rastgele iki eşit gruba ayrılmıştır. Birinci gruptaki koyunlara (n=10) 40 mg flugestone asetat içeren sünger vajina içine yerleştirilmiştir ve bu uygulamadan 14 gün sonra süngerler çıkartılarak, 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α enjeksiyonunu takiben 36 saat sonra 1 ml GnRH kas içi enjekte edilmiştir. İkinci gruptaki koyunlara (n=10) ise mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjeksiyonun dışında herhangi bir uygulama yapılmamış olup, bu grup çalışmamızın kontrol grubunu oluşturmuştur. Bu işlemleri takiben her iki gruptaki bütün koyunlar Karayaka koçuna verilmiş ve 72 saat boyunca kızgınlık gösteren koyunlar belirlenmiştir. Kızgınlık taramasının sonunda bütün koyunlar kesime sevk edilmiş ve her iki ovaryum üzerindeki küçük (1-3 mm), büyük (>3 mm) ve toplam folikül sayısı ve CL sayısı belirlenmiştir. GnRH uygulaması yapılan koyunlar (%100) kontrol grubundaki koyunlara (%70) göre daha yüksek oranda kızgınlık göstermişlerdir. GnRH uygulaması yapılan koyunların her iki ovaryumundaki küçük ve toplam folikül sayısının ve CL sayısının, kontrol grubundaki koyunlarınkinden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ancak büyük folikül sayısı bakımından deneme grupları arasında bir farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak bu çalışmada mevsim içi dönemde Karayaka koyunlarında sünger uygulaması sonrasındaki GnRH uygulamasının kızgınlık gösterme oranını yükselttiği ve ovaryum aktivitesini arttırdığı tespit edilmiştir.

Bu çalışmanın amacı, Karayaka koyunlarında dönem içi gonadotropin salgılatıcı hormon (GnRH) uygulamasının kızgınlık gösterme oranı ve ovaryum aktivitesi üzerine etkisini belirlemektir. Çalışmada en az iki doğum yapmış ve benzer vücut ağırlığına sahip 20 baş Karayaka ırkı koyun hayvan materyali olarak kullanılmıştır. Deneme başında tüm koyunlara ovaryum üzerinde mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α uygulamasından 9 gün sonra ise koyunlar rastgele iki eşit gruba ayrılmıştır. Birinci gruptaki koyunlara (n=10) 40 mg flugestone asetat içeren sünger vajina içine yerleştirilmiştir ve bu uygulamadan 14 gün sonra süngerler çıkartılarak, 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α enjeksiyonunu takiben 36 saat sonra 1 ml GnRH kas içi enjekte edilmiştir. İkinci gruptaki koyunlara (n=10) ise mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjeksiyonun dışında herhangi bir uygulama yapılmamış olup, bu grup çalışmamızın kontrol grubunu oluşturmuştur. Bu işlemleri takiben her iki gruptaki bütün koyunlar Karayaka koçuna verilmiş ve 72 saat boyunca kızgınlık gösteren koyunlar belirlenmiştir. Kızgınlık taramasının sonunda bütün koyunlar kesime sevk edilmiş ve her iki ovaryum üzerindeki küçük (1-3 mm), büyük (>3 mm) ve toplam folikül sayısı ve CL sayısı belirlenmiştir. GnRH uygulaması yapılan koyunlar (%100) kontrol grubundaki koyunlara (%70) göre daha yüksek oranda kızgınlık göstermişlerdir. GnRH uygulaması yapılan koyunların her iki ovaryumundaki küçük ve toplam folikül sayısının ve CL sayısının, kontrol grubundaki koyunlarınkinden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ancak büyük folikül sayısı bakımından deneme grupları arasında bir farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak bu çalışmada mevsim içi dönemde Karayaka koyunlarında sünger uygulaması sonrasındaki GnRH uygulamasının kızgınlık gösterme oranını yükselttiği ve ovaryum aktivitesini arttırdığı tespit edilmiştir.

The present study was conducted to investigate the carcass traits of Karayaka lambs slaughtered at different slaughter weights (SWs) and to find out optimum SWs. Male Karayaka lambs with 20 kg live weight (n=30) constituted the animal material of the study. Lambs were randomly divided into five SW groups; 30 (GI; n=6), 35 (GII; n=6), 40 (GIII; n=6); 45 (GIV; n=6) and 50 (GV; n=6) kg. Lamb fattening feed (concentrate feed, ad libitum) and forage (lentil straw, 100g/lamb/day) were used as the feed material. Lambs were sent to slaughter at target SWs. Following the slaughter, non-carcass components, tailless hot and cold carcass weights were taken. Carcasses were separated into six sections as leg, foreleg, back, loin, neck and others. Physical dissection was performed to investigate carcass composition. Only the differences in carcass dressing and skin percentages of slaughter groups were not found to be significant. Increasing carcass fat percentages and decreasing carcass lean and bone percentages were observed with increasing SWs. Considering the consumer preferences, current findings revealed that Karayaka lambs should be sent to slaughter at weights between 30-35 kg. However, considering the red meat deficit of the country, current market conditions and producer preferences, the optimum SW for Karayaka lambs were recommended to be between 40-45 kg.

The present study was conducted to investigate the carcass traits of Karayaka lambs slaughtered at different slaughter weights (SWs) and to find out optimum SWs. Male Karayaka lambs with 20 kg live weight (n=30) constituted the animal material of the study. Lambs were randomly divided into five SW groups; 30 (GI; n=6), 35 (GII; n=6), 40 (GIII; n=6); 45 (GIV; n=6) and 50 (GV; n=6) kg. Lamb fattening feed (concentrate feed, ad libitum) and forage (lentil straw, 100g/lamb/day) were used as the feed material. Lambs were sent to slaughter at target SWs. Following the slaughter, non-carcass components, tailless hot and cold carcass weights were taken. Carcasses were separated into six sections as leg, foreleg, back, loin, neck and others. Physical dissection was performed to investigate carcass composition. Only the differences in carcass dressing and skin percentages of slaughter groups were not found to be significant. Increasing carcass fat percentages and decreasing carcass lean and bone percentages were observed with increasing SWs. Considering the consumer preferences, current findings revealed that Karayaka lambs should be sent to slaughter at weights between 30-35 kg. However, considering the red meat deficit of the country, current market conditions and producer preferences, the optimum SW for Karayaka lambs were recommended to be between 40-45 kg.