Efficient use of water, one of the most critical life elements in the world, is becoming more and more important day by day. With the continuous increase in population and with climate change problems occur in terms of both consumption rate and usage patterns of water resources. It is becoming increasingly important to apply and research methods that can solve these problems all over the world. One of these solutions is the “Water Harvesting” method, which goes back many years. Water harvesting can be defined as the accumulation of runoff generated by precipitation to provide water for human, animal or crop use. While it is possible to see the use of the technique with roof and farm systems in micro-catchment dimension; wadi-bed and off-wadi (diversion) systems are used in macro-catchment dimension. In agricultural production, which uses a significant part of water resources, most of the rainwater falling into arid and semi-arid regions where production continues, goes away before could using efficiently by evaporation or flow. For this reason, the use of water resources becomes mandatory by using traditional irrigation methods in agricultural lands. With the water harvesting technique, after storing rain water, it can be held to be applied to crops. Hence the method since there will be no losses due to evaporation or flow, it will increase the total amount of irrigation water and reduce the pressure on water resources. Except for the protection of water resources, its role in preventing soil erosion is also seen as one of the main benefits of the method. In general, when the appropriate method is selected according to the appropriate geography, water harvesting has low inputs and is not difficult to apply. With a few exceptions, it does not require the use of pumps or energy input to deliver or deliver harvested water. In this study, information is given about the main elements, different usage areas and techniques of water harvesting.

Su hasadı teknikleri kurak alanlarda yağmur sularını biriktirerek su sıkıntısının ve kuraklığın etkilerini azaltmanın yanı sıra, toprak ve su koruma açısından da yarar sağlamaktadır. Bu çalışmada, yağışların yetersiz olduğu yarı kurak iklime sahip Güneydoğu Anadolu bölgesinde, sulama olanağı bulunmayan genellikle eğimli arazilere tesis edilmiş zeytin bahçelerinde toprak ve su erozyonu kontrolünü sağlamak amacıyla, Negarim mikro havza yağmur suyu hasadı tekniği uygulanmıştır. Bu çalışmada; yağmur suyunun bitkinin kök bölgesinde birikimini sağlamak amacıyla Negarim adı verilen mikro havzalar içerisine yerleştirilen plastik örtü, taş örtü, mikro-havza yüzeyinin sıkıştırılması ve kontrol konularından oluşan 36 adet mikro-havzanın toprak ve su erozyonuna olan etkisi değerlendirilmiştir. Araştırmada 2009-2010 yılları boyunca yüzey akış ve sediment kayıpları ile bitki gelişimi ölçülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre yıllık ortalama yağışı 250 ile 400 mm arasında değişen deneme alanında, 2 su yılı boyunca meydana gelen ortalama maksimum yüzey akış 6201 L/parsel ile plastik örtü konusunda, ortalama minimum yüzey akış 810 L/parsel ile taş örtü konusunda belirlenmiştir. Ortalama maksimum sediment kaybı 1163 g/parsel ile yüzey sıkıştırma konusunda, ortalama minimum sediment kaybı ise 673,5 g/parsel ile taş örtü konusunda ölçülmüştür. Mikro-havza yüzeyi plastik örtü ile kaplı olduğundan erozyon kontrolünü en iyi şekilde sağlayan uygulama plastik örtü olarak saptanmıştır. Plastik örtü konusu en iyi yüzey akışı gerçekleştirdiğinden bitki boyu gelişimi yönünden ortalama 107,5cm uzunluk ile en iyi uygulama olmuştur. Sonuç olarak kuru koşullarda ve eğimli arazilerde üretimi yapılan zeytin bahçelerinde Negarim mikro havza su hasadı tekniğinin ağaçların büyüme ve gelişimi arttırmanın yanı sıra toprak ve su muhafazası açısından da yararlı ve uygulanabilir bir teknik olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Su kaynaklarının yeterli olmadığı alanlarda yağmur sularının toplanarak sera sulamasında kullanılması sürdürülebilirlik açısından büyük öneme sahiptir. Depolanacak yağış miktarının belirlenebilmesi için yağış miktarı ve bitki su tüketimi bilinmelidir. Akdeniz bölgesindeki dar sahil şeridinde su kaynakları yetersiz olup, sera üreticisi çok uzak mesafelerden borularla su taşımaktadır. Yapılan bu çalışmada Mersin iklim koşullarında düzenli olarak ısıtılmayan seralarda yapılan domates yetiştiriciliğinde aylara bağlı günlük su tüketimi farklı yöntemlere göre hesaplandıktan sonra düşen yağışın serada kullanılan aylık miktarından arta kalan kısmının depolama kapasitesi belirlenmiştir. Mersin iklim koşullarında FAO-Radyasyon yöntemine göre hesaplanan su tüketimi ve yağış miktarından gidilerek depolama kapasitesi 0,25 m3.m-2 olarak belirlenmiş ve depolanan bu su ile ile Kasım-Mayıs döneminde 7 ay boyunca bitki su ihtiyacının karşılanabileceği belirlenmiştir. Serada Bitki su tüketiminin FAO-Blaney-Criddle yöntemine göre hesaplanması durumunda depolama kapasitesi 0,19 m3.m-2 olacak ve Kasım – Nisan dönemindeki 6 aylık sürede bitki su tüketimi karşılanabilecektir.