Günümüzde şehirleşmenin artması ve şehir merkezlerinin genişlemesi, birçok kent merkezinde sanayi alanları, yerleşim alanları ve tarım alanlarının iç içe geçmesine sebep olmuştur. Bu durum tarım topraklarının antropojenik kirlilik kaynaklarından önemli ölçüde etkilenmesine sebep olmaktadır. Bu toprakların kirlenmesi, gıda olarak tüketilen ürünler yetiştirildiğinde insan sağlığı açısından risk oluşturmaktadır. Bundan dolayı bu topraklar kirlilik yönünden kontrol edilmelidir. Bu çalışmada da Ankara İli Yenimahalle İlçesi sınırları içerisinde yer alan tarım topraklarında 20 farklı örnekleme istasyonundan, üç farklı toprak derinliğinden alınan topraklar numunelerinde, insan ve çevre sağlığı açısından en tehlikeli ve zararlı ağır metallerden olan kobalt (Co) konsantrasyonunun değişimi değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda ortalama Co konsantrasyonunun 0-15 cm derinlikteki topraklarda 14556,8 ppb, 15-30 cm derinliklerdeki topraklarda 15273,4 ppb ve 30-45 cm derinlikteki topraklarda 14761,1 ppb düzeyinde olduğu belirlenmiştir. Lokasyon bazında en düşük değer 7348,3 ppb ile L1 lokasyonunda (yerleşim alanında açık alanda) belirlenirken en yüksek değer 23609,1 ppb ile L8 lokasyonunda (yerleşim alanında, sanayi bölgesine yakın açık alanda) elde edilmiştir.

Toprak toplulaştırması, parçalanmış parsellerin bir araya getirilmesidir. Tarım topraklarının toplulaştırılması veya parçalanmanın korunması toprak yönetim araçlarındandır. Toprak toplulaştırmasının olumlu yönleri ile parçalanmanın sorun olmadığı, yararlı da olabildiğini kanıtlayan çalışmalar bulunmaktadır. Ancak mevcut çalışmalar, toplulaştırmada veya parçalılığın sürdürülmesinde yerele özgü koşulların önceden değerlendirilmesi gerektiğini tavsiye etmektedir. Ayrıca toprak yönetimi araçlarından herhangi birine karar verebilmek veya her ikisine de devam edebilmek için sosyal, ekonomik, kültürel, yasal ve çevresel koşullar arasındaki bağlantıların da değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenle bu çalışmada, tarım topraklarının parçalanma biçimleri, nedenleri ve parçalanmanın olumlu-olumsuz etkileri literatüre dayalı olarak eleştirel ve nesnel bir şekilde incelenmektedir. Amaç, belirli bir alanda herhangi bir toprak toplulaştırma yaklaşımının benimsenmesiyle ilgili koşulları ve bağlantıları belirlemektir.

İşgücü, nüfusun üretimde etkin olan bölümüdür. Nüfustaki gelişmelere bağlı olarak oluşan toplam işgücü arzı ve ekonomik koşullara göre şekillenen işgücü talebi; piyasa oluşumunun iki temel unsurudur. İşgücü piyasaları; arz ve talebinin karşılaştığı, ücretin oluştuğu sosyal bir organizasyon olarak tanımlanabilir. Tüm piyasa yapıları içerisinde işgücü piyasası; işleyişi ve özellikleri nedeniyle ekonominin diğer birimlerinden önemli ölçüde etkilenen ve bunları yüksek oranda etkileyen konumdadır. Bu nedenle üretim sürecinde ve planlamasında işgücü piyasalarının detaylı analiz edilmesi gerekmektedir. İşgücü piyasaları içerisinde; ekonominin temelini oluşturan ve diğer piyasalara çeşitli kaynaklardan katkı sağlayan tarımsal işgücü piyasasının analiz edilmesine ihtiyaç duyulmaktadır. Çünkü tarım sektöründeki doğal kaynakların ve sermaye unsurlarının kullanımında doğrudan işgücünün katkısının olması, diğer sektörlere kıyasla tarımsal faaliyetlerde işgücünün birim alanda daha yoğun kullanılması, tarım sektöründen diğer sektörlere işgücü transferlerinin gerçekleştirilmesi, tarımsal işgücünün gizli işsizlik ve yapısal işsizliğin kaynağını oluşturması gibi nedenlerle tarımsal işgücünün incelenmesi ve sınıflandırılması gerekmektedir. Ayrıca kamu kurum/kuruluşları için veri oluşumunda kullanılacak işgücü çeşitlerini belirlemek, güvenilir istatistiki verilerin elde edilmesine katkıda bulunarak planlanan projelerde ve oluşturulacak politikalarda doğru karar süreçlerine erişimi kolaylaştırmak amacıyla tarım sektöründe işgücünün sınıflandırılması gerekmektedir. Belirlenen amaçlar doğrultusunda tarım sektöründeki işgücü çeşitlerinin belirlenmesi, yapılan kavramsal tanımlamaların bir araya getirilmesi ve literatürde anlamsal bütünlüğün sağlanmasına yönelik olarak bu çalışma gerçekleştirilmiştir.

Çiftçilerin tarım sektörünün doğal yapısından kaynaklanan birçok unsuru dikkate alarak çeşitli ürünler arasından kendilerine en uygun olanını nasıl seçtikleri ve üretimine nasıl karar verdiklerinin belirlenmesi önemlidir. Bu araştırmanın amacı, Samsun ili Bafra ilçesindeki sebze yetiştiricilerinin ürün desenlerine karar verirken etkilendikleri faktörleri belirlemektir. Bu amaca ulaşmak için basit tesadüfi örnekleme yöntemi ile belirlenen 122 çiftçi ile anket yapılmıştır. Çiftçilerin ürün desenlerine karar verirken etkilendikleri faktörleri belirlemek amacıyla, incelenen literatürden yararlanılarak ve araştırmacı tarafından yapılan pilot çalışmalardan hareketle sosyal ve kişisel, ekonomik, fiziksel ve iklim koşullarından kaynaklı faktörleri içine alan 67 madde tespit edilmiştir. Çiftçilerin düşüncelerini yansıtan ifadeler Likert tipi beşli bir ölçeklendirmeye göre puanlanmıştır. Araştırmada istatistiksel işlemler sırasına göre iç tutarlılık katsayılarının belirlenmesi, açıklayıcı faktör analizi, doğrulayıcı faktör analizi olarak gerçekleştirilmiştir ve bulgular sunulmuştur. Açıklayıcı faktör analizi sonucunda toplam varyansın %57,74’ünü açıklayan; ürün özellikleri, fiziksel özellikler, işletme özellikleri, doğal faktörler, sulama özellikleri ve işgücü özellikleri olarak altı faktör grubu ortaya çıkmıştır. Analiz sonuçlarından elde edilen bulgulara göre çiftçilerin ürün desenlerini planlarken etkilendikleri en önemli faktör ürün özelliği ile ilişkilidir. Ancak, çiftçiler üretecekleri ürünlere karar verirken sadece ürün özelliklerinden değil aynı zamanda ellerinde olmayan farklı koşullardan etkilenmektedirler. Dolayısıyla çiftçilerin kararlarını etkileyen faktörler arasında davranış özelliklerinin de dikkate alınması gerektiği düşünülmektedir.

Sustainable marketing is a holistic approach that puts equal emphasis on environmental, social equity, and economic concerns in the development of marketing strategies. The purpose of the study is to examine and discuss the sustainable agricultural marketing initiatives practiced throughout the World and Turkey, and to put forth suggestions to further improve the performance of agricultural marketing initiatives in Turkey. Some of the sustainable agricultural marketing initiatives practiced around the world are carried out through civil organizations. Furthermore; some of these initiatives have also launched by farmers, consumers, food processors and retailers. The long-term strategies to increase these initiatives should be determined due to the fact that examples of successful sustainable agricultural marketing initiatives are inadequate and cannot be spread in Turkey. In this context, first of all, the supports provided by the government to improve agricultural marketing systems, such as EU funds for rural development should be compatible with the goals of sustainable marketing. For this purpose, it should be examined whether all proposed projects related to agricultural marketing meet the social, economic, and environmental principles of sustainable marketing. It is important that supporting organizations, especially civil society organisations, should take an active role for faster dissemination and adoption of sustainable agricultural marketing practices in Turkey. These organizations may provide technical assistance in preparing successful project proposals and training to farm groups. In addition, the other organizations, such as local administrations, producers' associations, cooperatives, can contribute to the success of sustainable agricultural marketing initiatives. The use of direct marketing strategies and vertical integration attempts in sustainable agricultural marketing initiatives that will likely be implemented in Turkey is important in terms of the success of the initiatives. It's also essential to bring to the fore the various themes, such as regional delicacies, safe production methods, human and environmental health, regionalism, regional artisanship, and biodiversity to cultivate a successful marketing strategy in promotional activities of sustainable agricultural marketing initiatives.

Tarımsal üretim doğal koşullarda yapılan ve mevsimlerin koşullarına bağlı olan üretimdir. Bu nedenle tarım sektörü doğası gereği tehlikeli ve fiziksel risklerin fazla olduğu bir sektördür. Tarım sektöründe çalışanlar faaliyetleri sırasında tehlikeli ve fiziksel risklere maruz kaldıkları gibi sosyal korumanın dışında da tutulabilmektedir. Tarımda çalışanlar ve bakmakla yükümlü oldukları ailelerinin de diğer sektörlerde olduğu gibi sosyal korumadan yararlanması gerekmektedir. Dünyada sosyal güvenlik ilk olarak sanayi sektöründe ortaya çıkmış ve sonrasında hizmet ve tarım sektörlerinde de uygulanmaya başlanmıştır. Amerika Birleşik Devletleri sosyal güvenliği 1935 yılında yasayla destekleyen ilk ülke olmuş, yasanın ilk halinde tarım kesimini dışlamışsa da zamanla yasada yapılan yeni düzenlemelerle tarım kesimi sosyal güvenliğe dâhil edilmiştir. Bu çalışmada, Fransa ve Türkiye’deki yasalar ve literatürden elde edilen bulgular kullanılarak, tarım sektöründe sosyal güvenliğin nasıl sağlandığı incelenmiştir. Fransa’nın tarım alanı 27.476.930 hektar olup Avrupa Birliği’nin en büyük tarımsal alanına sahip ülkesidir. 2020 yılı verilerine göre Avrupa Birliği ülkeleri içinde en büyük tarım üreticisi ülke konumunda olan Fransa, tarımsal ürün ihracatında birlik içinde üçüncü sırada yer almaktadır. Ayrıca Fransa tarım sektörü için kapsamlı sosyal güvenlik düzenlemelerine sahip bir ülkedir. Tarım sektöründe sosyal güvenliği sağlamak için, tarımsal sosyal koruma sistemi kullanılmaktadır. Bu sistem, tarım, ekonomi, maliye ve kalkınma bakanlıklarının ortak gözetimi altında çalışmaktadır. Türkiye’de de yıllar içinde tarım sektörünü sosyal güvenliğe dâhil etmek için çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Ancak, tüm düzenleme dönemlerinde tarım sektörünü tamamen kapsayan zorunlu bir sosyal güvenlik sistemi oluşturulamamıştır.

İnsan yaşamının sürdürüldüğü tüm yerleşim yerlerinde olduğu gibi Türkiye’de de mekânsal gelişmişlik farklılıkları bulunmaktadır. Bu sosyo-ekonomik farklılıklar tarım sektörü ile karşılıklı olarak etkileşimdedir. Bu sosyo-ekonomik farklılıklar tarım sektörü ile karşılıklı olarak etkileşimdedir. Tarımsal gelişmişlik genel sosyo-ekonomik gelişmişliğe pozitif etki ederken, bölgenin sosyo-ekonomik gelişmişliği de tarımsal alt yapıyı ve tarımsal gelişimi desteklemektedir. Araştırmanın amacı 81 ilin sosyo-ekonomik gelişmişlik endeksinin hesaplanması ve tarımla olan etkileşiminin tespit edilmesidir. Bu çerçevede Türkiye İstatistik Kurumundan elde edilmiş 106 faktör üzerinden açımlayıcı faktör analizi yöntemi kullanılarak sosyo-ekonomik gelişmişlik endeksi hesaplanmıştır. Sosyo-ekonomik gelişmişlik sıralamasının illerin nüfus varlığıyla paralellik gösterdiği sonucuna ulaşılmıştır. Bu nedenle genel sıralama dışındaki sıralamalarda nüfus grupları kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre genel gelişmişlik sıralaması ve öne çıkan tarım faktörleri (tarımsal üretim alanı, tarımsal üretim değeri) sıralamaları oluşturulmuştur. Yapılmış diğer gelişmişlik çalışmalarından farklı olarak analizde tarımsal faktörlere daha fazla yer verilmiştir. Tarımsal faktörlerin öne çıktığı sıralamalarda genel itibariyle en yoğun nüfusa sahip illerin içinde bulunduğu 1. Nüfus grubu bulunsa da ağırlıklı olarak 4, 5 ve 6. Nüfus gruplarının gelişmiş konumda olduğu tespit edilmiştir. Bu durum tarım potansiyelinin Türkiye’nin birçok ilinde mevcut olmasından kaynaklanmaktadır. Gerek tarım sektörünün gerekse bölgesel gelişmişliğin sağlanması için tarım sektörüne yönelik çalışmaların yürütülmesi gerekmektedir.

Teknolojinin gelişmesine ayak uyduramayan küçük aile işletmelerinin, rekabet piyasasındaki mevcut konumlarını korumak ve etkinlik paylarını artırmak önemli bir konudur. Küçük aile işletmeleri gıda üretimin yaklaşık %80’ini karşılamakta ve bu işletmelerin piyasadan çekilmesi gıda arzında ani düşüşe sebep olabilmektedir. Bu çalışmanın amacı küçük aile işletmelerine pazarlama eğitimi sağlanmasının, çiftçilerin becerilerini, üretimi ve karlılığı nasıl artırabileceğini göstermektir. Bu beklentilerin gerçekleşmesi büyük işletmelerin ya da kamunun sağlayacağı desteklerle mümkün olabilecektir. Bu çalışmada oyun teorisi kullanılarak, iki oyuncu (Proje kurucu ve çiftçi) arasında gerçekleşen olası stratejiler dikkate alınmış ve her aşamada elde edilecek kazançlar bulunmuştur. Sonuç olarak, yatırımı yapan kuruluş ile eğitimi alan çiftçinin iş birliği yapması, kazancı artıracağı sonucuna varılmıştır. Bu sonuç güven duygusu, iş birliği ve örgütlenmenin temelini oluşturmaktadır. Böylece üretim artarken, kalifiye eleman eksiği azalacak ve istihdama katkı sağlanacaktır. Ayrıca teknoloji kaynaklı pazarlama sorunlarının aşılmasına da katkı sağlayacaktır.

Yenilenebilir enerji kaynaklarına olan yönelme son yıllarda giderek artmaktadır. Bu yöneliş, öncelikle potansiyel hesaplamalarıyla başlamış, zamanla teknolojilerin uygulamasına geçilmiştir. Teknolojik anlamda güneş enerjisi uygulamaları; genelde ısıtma, elektrik üretme ve tarımsal sulama amaçlı olmaktadır. Elektrik üretmede fotovoltaik pil (PV) uygulamaları, dünya çapında büyük ivme kazanmıştır. Fotovoltaik sulama sistemlerinde boyut analizi yapılırken, kullanılan eski metotlar, sadece üretilen hidrolik enerjinin gereksinimlerini dikkate alırdı. Bu metotların aksine bu çalışmada problem, sistematik olarak ele alınıp, sistemin bütün elemanlarının ve bileşenlerinin analizleri yapılmıştır. Bu çalışmada, öncelikle Niğde’nin tarımsal yapısına uygun olarak, patates üretimi yapılan işletmenin enerji ihtiyacı belirlenmiştir. Söz konusu çalışmalar göstermiştir ki; tarımsal amaçlı sulamada, çok büyük bir enerji ihtiyacı bulunmaktadır. Bu enerji ihtiyacının güneş enerjisi ile karşılanmasının ekonomik boyutu sistemin projelendirilmesi, uygulanması ve üretilen elektriğin değerlendirilmesine göre çok değişkenlik göstermektedir. Çalışmada, bu sorunlar uygulama ve farklı senaryolar dahilinde irdelenmiştir.

In Turkey, various agricultural support policies were applied some time to increase the production, sometimes to reduce the over-production and to compensate the production. However, these policies have not been fully attained since they have been implemented without first solving the major structural problems of agriculture. Parallel to developments in the world's countries, entrepreneurship needs to be embraced by the young population and young entrepreneurs must be supported. Turkey attaches great importance to the supports in recent years regarding the determination of entrepreneurial individuals, and the promotion of entrepreneurship. For this purpose, in order to support young people in the agriculture sector, "Young Farmer Projects Support (YFPS)" was added to the "National Agricultural Project" in 2016. This support policy aims to encourage young farmers to stay in agriculture by supporting young farmers and to prevent migration from the village to the city. In this context, a survey has been carried out in the TR 71 Region of Turkey (Aksaray, Kırıkkale, Kırşehir, Nevsehir and Nigde provinces), and a total of 248 young farmers (139 supported, and 109 non-supported) were interviewed. The logit model was used in the analysis of the data. According to Logit model results, the factors such as gender, marital status, farming situation of young farmer, farming situation of young farmer’s family, residence population, social security status, agricultural education certificate status and ownership of property which are influencing on individuals benefiting from young farmer support were found statistically significant.