Araştırmada farklı illerdeki topraklardan izole edilmiş bakterilerin kadmiyum (Cd) ile kirletilmiş topraklarda yetiştirilen mısır bitkisinin gelişimi ve besin elementi alımına etkilerini belirlemek amaçlanmıştır. Sera koşullarında yürütülen çalışmada 3 kg kapasiteli saksılar kullanılmış ve tesadüf parselleri deneme desenine göre üç yinelemeli olarak saksı denemesi yürütülmüştür. Araştırmada Ordu (B1), Hatay (B2), Sivas (B3), Adana (B4), Isparta (B5) ve Antalya (B6) illerinden izole edilmiş bakteriler kullanılmıştır. Kadmiyum uygulamaları 0 mg Cd kg-1 ve 5 mg Cd kg-1 olarak uygulanmıştır. Araştırma sonuçları, bakteri uygulamalarının mısır bitkisinin kuru madde üretimini arttırdığını ve en yüksek kuru madde üretiminin 57,6 g saksı-1 ile Cd0 uygulamasında B2 aşılamasında olduğunu göstermiştir. Araştırmada hem Cd0 hem de Cd5 uygulamasında bütün bakteri aşılamaları kontrole oranla bitkinin kuru madde üretimini arttırmıştır. Aynı durum azot (N) konsantrasyonu için de geçerlidir. Araştırmada ortalama değerler incelendiğinde, fosfor (P), kalsiyum (Ca), demir (Fe), bakır (Cu), mangan (Mn) ve çinko (Zn) konsantrasyonları özellikle Cd ile kirletilmiş topraklarda bakteri aşılaması ile bitkide artmıştır. Bu durum, Cd ile kirlenmiş topraklarda bakteri aşılaması ile bitki yetiştirmenin önemli bir strateji olabileceğini düşündürmektedir.

Çeltik, dünya nüfusunun yarısından fazlası için temel gıda kaynağı olan en önemli tahıl ürünlerinden biridir. Artan dünya nüfusunu sürdürülebilir bir şekilde besleyebilmek adına, tarımsal sulama yöntemlerinin geliştirilmesi ve su kaynaklarının verimli kullanımı üzerine çalışmaların yoğunlaşması gerekliliği giderek artmaktadır. Çeltik bitkisinin sulanan tarım alanlarının %34-43'ünü kullandığı tahmin edilmektedir. Küresel ölçekte su kaynakları hızla azalmaktadır ve çeltik üretiminde ihtiyaç duyulan toplam sulama suyu miktarı; kullanılan çeltik çeşidi, toprağın özellikleri ve ekim yöntemleri gibi çeşitli faktörlere göre farklılık göstermektedir. Bu çalışma, Tesadüf Blokları deneme desenine göre düzenlenmiştir. Çalışmada 2 çeltik çeşidi, 2 farklı sulama yöntemi (Geleneksel ve Alternatif tava ıslatma kurutma) ve 3 farklı ekim yöntemi (Sulu, Kuruya ve Fideleme) seçilmiş ve araştırma üç tekrarlamalı olmak üzere 36 lizimetrede yürütülmüştür. Araştırmada çeltikle ilgili bitki boyu, ana sap kalınlığı, salkım uzunluğu, metrekaredeki bitki sayısı, tane verimi, bin tane ağırlığı, kırıklı randıman ve kırıksız randıman gibi özellikler incelenmiştir. İncelenen parametreler üzerine araştırma konularının istatistiksel olarak etkisi olduğu tespit edilmiştir. Tane verimi açısından su uygulamasında geleneksel sulama ile alternatif ıslatma kurutma sulama yöntemi arasında %25 oranında tane verimin azaldığı tespit edilmiştir. Ekim yöntemleri açısından ise, sulu ekim, kuru ekim ve fideleme yöntemleri birbirini takip etmiştir. Yapılan araştırma sonucunda en yüksek tane veriminin suya ekim yönteminde ve geleneksel sulama ile elde edildiği tespit edilmiştir.

In this study, it was aimed to determine the effects of organic and inorganic fertilizer applications at different rates on the yield and development of maize plant. The research was carried out in three replications in greenhouse conditions, according to the randomized plot design, in plastic pots with a capacity of three kg. Applications in research; control, conventional fertilization, gypsum (1% and 2% w/w), anhydrite (1% and 2% w/w), calcite (1% and 2% w/w), perlite (1% and 2% w/w), vermicompost (5% and 10% w/w) and animal manure (5% and 10% w/w). Maize was used as the test plant. Maize plant was harvested approximately 60 days after planting and analysis of dry matter production and nitrogen, phosphorus, potassium, calcium, magnesium, iron, zinc, manganese and copper were made. According to the results of the research, the highest dry matter production was determined at 15.4 g pot-1 and 10% of the vermicompost application. This application was followed by conventional fertilizer application (13.64 g pot-1). In addition, vermicompost application in general had higher values in macro and micro element concentrations of maize plant.

Bu çalışma, yetiştirme ortamına kompost ve gübre ilavesinin gerbera (Gerbera jamesonii Bolus ex Hooker f.) bitkisinin büyüme ve çiçeklenmesine etkilerini belirmemek amacıyla 2021-2022 yıllarında yürütülmüştür. Yetiştirme ortamına farklı oranlarda kompost (%0- %20 ve %40) ve farklı EC seviyelerine sahip (EC 750 µS/cm – EC 1100 µS/cm ve EC 1450 µS/cm) gübreleme uygulamaları yapılmıştır. Kompost oranlarının bitki gelişimine etkisi incelendiğinde, çiçek sap uzunluğu, çiçek sap kalınlığı, çiçek çapı, dal ağırlığı, SPAD değeri, vazo ömrü, kök uzunluğu, kök yaş ağırlığı, kök kuru ağırlığı ve verim parametrelerinde kompost uygulaması yapılmayan (%0) ortamlarda en iyi sonuçlar elde edilmiştir. Farklı gübreleme düzeylerinin etkisine bakıldığında ise, EC 1100 µS/cm gübreleme seviyesinde, çiçek sap uzunluğu, çiçek çapı, dal ağırlığı, vazo ömrü, kök uzunluğu, kök kuru ağırlığı ve verim parametrelerinde en iyi sonuçlar saptanmıştır. Farklı oranlarda kompost ve gübreleme uygulamalarının kombine edilmesi sonucunda ise, çiçek sap uzunluğu, çiçek sap kalınlığı, çiçek çapı, dal ağırlığı ve vazo ömrü parametrelerinde %0 kompost uygulaması ve EC düzeyinin 750 µS/cm olduğu yetiştirme ortamlarında diğer uygulamalara kıyasla olumlu etki yaptığı görülmüştür. Bitki boyunda %40 kompost uygulaması ve EC düzeyinin 1100 µS/cm, SPAD değerinde ve kök uzunluğunda %0 kompost uygulaması ve EC düzeyinin 1100 µS/cm, kök yaş ağırlığında ise %0 kompost uygulaması ve EC düzeyinin 1450 µS/cm olduğu yetiştirme ortamlarında en iyi sonuçlar elde edilmiştir. İki yıllık veriler kıyaslandığında ise gerbera bitkisinin gelişim özelliği ve uygulamaların da etkisiyle ikinci yılda ve büyüme ve çiçeklenmenin daha iyi olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak, gerberada kompost oranının artışı genel itibariyle bitki gelişimini kısıtladığı tespit edilmiştir Gübreleme uygulamalarında ise 1100 µS/cm EC düzeyinin bitki gelişimi açısından diğer uygulamalara kıyasla daha olumlu etki yaptığı görülmüştür.

Demre Sivri, Dogal Sarı Sivri and Dogal Carliston pepper (Capsicum annuum L.) species were used as test plants in the study. The research was carried out in a total of 9 plots with 3 replications according to the randomized blocks experimental design. Seeds were made into seedlings by regularly watering for about 60 days in the prepared peat and perlite mixture (1:1 V/V) in viols and planting was carried out in the greenhouse environment when they had 3-4 leaves. Irrigation processes in the research were carried out by drip irrigation method, and irrigation was carried out every 3 days during the 20 days period from planting to 7 leaves of pepper plants. In other processes, irrigation was done every 2 days until the plants were harvested. Considering the results of soil analysis in the research, fertilization was done by fertigation method (fertilization with drip irrigation) for pepper purely at 20 kg N da-1, 6 kg P2O5 da-1, 20 kg K2O da-1. In the study, nitrogen (N) ammonium sulfate (NH4)2SO4, phosphorus (P) MKP (monopotassiumphosphate) and potassium (K) potassium nitrate (KNO3) forms were applied. N, P, K, calcium (Ca), magnesium (Mg), iron (Fe), zinc (Zn), manganese (Mn) and copper (Cu) analyzes were made in the leaf samples taken when the pepper plant reached half of the fruit size and yield were determined. According to the results of the research, Dogal Carliston stood out in the first year in terms of yield (2987 kg da-1), while Demre Sivri (2788 kg da-1) gave the highest yield in the second year.

Bu çalışma, Tokat/Erbaa ve Tokat/Kazova lokasyonlarında tarla koşullarında 2017 yılında topraktan artan dozlarda (0, 3, 6 ve 9 kg da-1) MgSO4 uygulamalarının Xanthi 81 tütün çeşidinin yaprak verimi, kalitesi ile yaprağın bazı kimyasal (Mg, S, N, K, P, nikotin, şeker, klorogenik ve rutin konsantrasyonu) içeriklerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuş olup, hasat olgunluğuna gelen yapraklar üç elde hasat edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, artan dozlarda MgSO4 uygulaması ile Erbaa ve Kazova lokasyonlarında yetiştirilen tütün çeşidinin yaprak veriminde artışlar meydana gelmiştir. Yaprak veriminde ortaya çıkan artış en fazla MgSO4’ın 6 kg da-1 dozunda görülmüş ve bu artış Erbaa lokasyonunda %22, Kazova lokasyonunda ise %6,4 düzeyinde olmuştur. Artan MgSO4 uygulamaları ile yaprak Mg ve S konsantrasyonlarında istatiksel olarak önemli artışlara neden olduğu, en fazla artışın yaprak veriminde olduğu gibi MgSO4’ın 6 kg da-1 dozunda olduğu görülmüştür. Tütün için çok önemli bir alkaloid bileşeni olan nikotin konsantrasyonu MgSO4 uygulaması ile her iki lokasyonda da azalmıştır. Sonuçlar, artan dozlarda MgSO4 uygulamalarının tütün yaprağının veriminde artışa neden olduğu, yaprak Mg ve S konsantrasyonlarında artışa, nikotin konsantrasyonlarında ise azalmaya neden olduğu ortaya çıkmıştır.

In this study, the effect of different phosphorus doses application on the yield and nutrient uptake of sugar beet plant was investigated under field condition. The study was carried out in Sivas province in 3 replications according to the randomized plot design and Valentina was used as the sugar beet variety. Phosphorus doses were; 0 kg P da-1, 15 kg P da-1, 30 kg P da-1 and applied as triple super phosphate (TSP). Leaf samples were taken approximately 80 days after the planting of sugar beet plant, nitrogen (N), phosphorus (P), potassium (K), calcium (Ca), magnesium (Mg), iron (Fe), zinc (Zn), manganese (Mn), copper (Cu) concentrations and yield were determined at harvest. Research results indicated that the yield increased depending on the increasing phosphorus doses and the highest yield was obtained at 30 kg P da-1 dose with 8151.0 kg da-1. In addition, the highest nitrogen, phosphorus and potassium concentrations were found at 30 kg P da-1 dose (4.77% N, 0.74% P and 2.39% K, respectively). However, the research found that calcium and magnesium concentrations decreased with increasing phosphorus doses. While only iron concentration among microelements increased with phosphorus applications, zinc, manganese and copper concentrations decreased due to increasing phosphorus doses.

Bu çalışma, Tokat/Erbaa ve Tokat/Kazova lokasyonlarında tarla koşullarında 2017 yılında topraktan artan dozlarda (0, 3, 6 ve 9 kg da-1) MgSO4 uygulamalarının Xanthi 81 tütün çeşidinin yaprak verimi, kalitesi ile yaprağın bazı kimyasal (Mg, S, N, K, P, nikotin, şeker, klorogenik ve rutin konsantrasyonu) içeriklerine etkisi araştırılmıştır. Araştırma tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuş olup, hasat olgunluğuna gelen yapraklar üç elde hasat edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, artan dozlarda MgSO4 uygulaması ile Erbaa ve Kazova lokasyonlarında yetiştirilen tütün çeşidinin yaprak veriminde artışlar meydana gelmiştir. Yaprak veriminde ortaya çıkan artış en fazla MgSO4’ın 6 kg da-1 dozunda görülmüş ve bu artış Erbaa lokasyonunda %22, Kazova lokasyonunda ise %6,4 düzeyinde olmuştur. Artan MgSO4 uygulamaları ile yaprak Mg ve S konsantrasyonlarında istatiksel olarak önemli artışlara neden olduğu, en fazla artışın yaprak veriminde olduğu gibi MgSO4’ın 6 kg da-1 dozunda olduğu görülmüştür. Tütün için çok önemli bir alkaloid bileşeni olan nikotin konsantrasyonu MgSO4 uygulaması ile her iki lokasyonda da azalmıştır. Sonuçlar, artan dozlarda MgSO4 uygulamalarının tütün yaprağının veriminde artışa neden olduğu, yaprak Mg ve S konsantrasyonlarında artışa, nikotin konsantrasyonlarında ise azalmaya neden olduğu ortaya çıkmıştır.

This study was conducted to determine the effects of “biofertilizers” (N 8%, P2O5 1%, 9% K2O, 3% Iron, 0.06% Zinc, Bacillus subtilis (GBO3), Bacillus subtilis, Bacillus licheniformis, Bacillus amyloliquefaciens ve Bacillus pumilus) eaf applications on yield and quality parameters of bread wheat at different developmental stages. The experiment carried out for this purpose was conducted in the wheat sowing seasons of 2017-2018 and 2018-2019 at Doğankent location of the Eastern Mediterranean Agricultural Research Institute. In this research, “biofertilizers” leaf applications were applied to the wheat in different stages of development. For this purpose, 4 themes were worked out as; control, tillering, tillering + stem elengation and stem elengation. Biofertilizers doses of 100 gr/da in the first year and 0.75 gr/da in the second year were investigated. As a basic fertilizer for all experiment subjects; 15 kg DAP per decar were given during sowing period and 29 kg Urea during the tillering period, as a result of the research carried out; using biofertilizers in wheat farming, both in tillering and stem elengation periods, increased the yield 12.67% more efficiency in the first year and 13.16% more in the second year than the control subject. There were no statistically significant effects on quality parameters of wheat by using “biofertilizers” in foliar applications.

Husbandry has a special importance for people who live in rural areas in terms of agricultural income and profitability due to some contributions such as; providing cash flow throughout the year, product processing, balanced usage of labour force, and risk diversification. According to FAO data of 2017, Turkey’s ratio in the world’s total cattle existence was 0.99%, and it had a 2.78% ratio in total milk production. According to TSI data between 2004 and 2018; the number of total cattle reached 17.042.506 with a ratio increase of 4.62%, and the annual milk production amount reached 20.036.877 tons with a ratio increase of 7.23%. Within the period of time that is mentioned above, the contribution ratio of culture breed cattle in milk production reached 61.39% from 33.63%. However, in terms of milk cow productivity, Turkey is the 57th in the world. The cities of Konya, İzmir, Erzurum, Balıkesir, and Diyarbakır provide 21.74% of Turkey’s total milk cow existence, and 22.77% of the milk production total. In terms of agricultural subsidies which are provided by Ministry of Agriculture and Forestry, husbandry took a share of 25.79% from the 14.5 billion TL total agricultural subsidies in 2018. According to the research results, directly or indirectly, husbandry contributes to decreasing development level differences between regions, and it helps to improve enterprises’ income levels in rural areas.