Forest roads are important transportation equipment through forested areas in the rugged, mountainous terrain of northern Turkey. Forest roads harm forest ecosystems due to both the manner in which they are established and how they are used afterwards. Damage to trees that occur during road construction through forests stresses trees, which facilitates outbreaks of bark beetle populations. Bark beetles are significant risk to the health and productivity of Turkish pine forests and to pine forests worldwide. In particular, Ips sexdentatus (Boerner) (Coleoptera, Curculionidae, Scolytinae) is a particularly destructive species of bark beetle in Turkish forests. Their damage to coniferous trees threatens the sustainability of the forest ecosystems. This study primarily aims to assess the intensity of damage that I. sexdentatus inflicts on Pinus nigra J.F.Arnold stands relative to several parameters: the distance to the nearest forest road, aspect (shady - sunny), slope (0–15% or >15%), and other stand characteristics. In this study, we show how damage by an I. sexdentatus infestation in pure black pine stands varies with distance to forest roads and in situ edaphic factors. We sampled 45 plots (400 m2 each), slope, aspect and distances to the nearest forest road was determined using ArcGIS software and the region’s road network overlays. Results showed that trees located within 100 m from the nearest forest road were the most severely damaged ones. The intensity of I. sexdentatus damage was about 16% in a hectare. Trees that were in 16–20 cm diameter class were damaged more often. I. sexdentatus damage did not show any significant correlation with the slope, aspect or degree of canopy closure.

Bağırsak bakteri popülasyonunu anaerobik bakteriler olan Clostridium, Bifidobacterium, Peptococcus, Eubacterium, Fusobacterium, Peptostreptococcus, Bacteroides, E. coli, Lactobacillus, Klebsiella, Staphylococcus, Streptococcus ve Bacillus türleri oluşturmaktadır. Bu popülasyonu oluşturan bakterilerin insan sağlığını etkilediği bilinmektedir. Bu nedenle popülasyondaki herhangi bir değişiklik çeşitli hastalıklara (obezite, diyabet, hipertansiyon vb.) sebep olmaktadır. Bozulan bu dengeyi eski haline getirmek ve hastalıklardan korunmak için prebiyotiklere ihtiyaç duyulur. Meyve ve sebze gibi doğal gıdalardan oluşturulmuş bir diyet bağırsak mikrobiyotasının düzenlenmesinde önemli bir rol üstlenmektedir. Kızılcık, kuşburnu, kaki, domates, havuç, soya fasulyesi, ceviz, greyfurt gibi fenolik bileşenlerce zengin pek çok meyve-sebze bu anlamda önemlidir. Bu derlemenin amacı; fenolik bileşikler, genel mikrobiyota ve bağırsak mikrobiyotası hakkında bilgiler vermek ve bağırsak mikrobiyotasının fenolik bileşiklere, fenolik bileşiklerin de bağırsak mikrobiyotasına etkisini açıklamaktır.

Bu çalışmanın amacı, Zaman serileri analizi yöntemiyle Orta Doğu Ülkelerinin su ürünleri yetiştiriciliğinin 2030 yılı için gelecek tahmini yapmaktır. Ayrıca, Orta Doğu ülkeleri için temel bileşen analizi (PCA) ve hiyerarşik küme analizi (HCA) yöntemleri ile su ürünleri üretim, ithalat, ihracat ve tüketim verilerine dayalı bir sınıflandırma ve kümeleme yapmaktır. FAO (Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü)’nun 1950-2016 yılları arasındaki Orta Doğu ülkelerine ait su ürünleri istatistiklerinden yararlanılmıştır. Bu verilere zaman serileri, Kümeleme ve Faktör analizi uygulanmıştır. Zaman serisi analizi sonucuna göre mevcut durum devam ederse, su ürünleri yetiştiriciliği Kuveyt, Libya ve Suriye’de sona erecektir. Diğer ülkelerinde 2030 yılı için üretim miktarları en düşük Ürdün ve en yüksek Mısır için tahmin edilmiştir. Buna göre, Orta Doğu ülkelerinde toplam su ürünleri yetiştiriciliği üretim miktarı 2030 yılında 4,8 milyon ton olacağı tahmin edilmiştir. PCA’ ne göre PC1 için sırasıyla Kıbrıs, Irak, İsrail, Ürdün, Kuveyt, Lübnan, Suudi Arabistan, Türkiye ve Birleşik Arap Emirlikleri iken, PC2 için Cezayir, Mısır, İran, Umman, Tunus ve Yemen için yüksek oranda ilişkili bulunmuştur. HCA’ne göre ilk küme Ürdün, Lübnan, Kuveyt, Kıbrıs, Irak iken 2. Kümede İsrail, Birleşik Arap Emirlikleri, Cezayir, Tunus, Umman ve Yemen, 3. Kümede Suudi Arabistan, 4. Kümede ise İran, Türkiye ve Mısır’dan oluşmaktadır. Bu çalışmanın sonuçlarına göre, Orta Doğu ülkelerinin su ürünleri yetiştiriciliği tür bazında daha ayrıntılı olarak incelenmelidir. Ayrıca ülkelerin su ürünleri politikalarında gerekli düzenlemeler için tavsiye edilmektedir.

Tokat is one of the developing provinces in terms of urbanism. Therefore, the land use changes city-wide which closely affects soil erosion. Numerical estimation of soil erosion is very important to prevent soil losses. In this study, USLE and WEPP Hillslope model were used to estimate the long-term soil losses in a slope area which used to be a pasture land and then turned into a fruit orchard in Büyükbeybağı area of Tokat province. Erosion sensitivity of the soil in the slope area was detected to be very low. Erosivity value of the area is low, soil is resistant to erosion due to pasture land use type and fruit orchard use type does not require intense soil cultivation practices. For all these reasons, both estimation technologies estimated soil losses of the land to be low.

Tarımsal destekleme politikaları ülkelerin tarım sektörünün sürdürülebilir olması açısından önemlidir. Politika araçları ülkeler ve dönemler bazında değişiklik gösterebilmektedir. Bu araştırmada, Türkiye’de arz açığı yaşanan ayçiçeği, soya, aspir ve kolza ekiliş alanlarına fark ödemesi desteklerinin etkileri araştırılmıştır. Araştırma, 1994-2016 yıllarını kapsamaktadır. Granger Nedensellik Testi ve Johansen Cointegration Testi’nden yararlanılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, fark ödeme desteklerinin ayçiçeği üretici kararları üzerinde etkisi istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. Aspir, kolza ve soya ekiliş alanlarında ise etkisi önemli görülmemiştir. Ancak, incelemeye alınan ürünlerin cari fiyatları ile fark ödeme desteklerinin etkileşim içerisinde olduğu belirlenmiştir. Buna göre, geçmiş dönemlerde destekleme politikalarında yaşanan sorunlar da göz önünde bulundurularak fark ödemesi desteklerinin katılımcı bir yaklaşımla tekrar tartışılması önerilebilir. Söz konusu desteklerin sürdürülmesi piyasa fiyatları açısından koruyucu nitelikte olduğundan bir gereklilik olarak ifade edilebilir. Ancak, bir taraftan desteklerin bütçe içerisindeki yeri diğer taraftan üretici gelirlerine olan etkileri göz önünde bulundurularak dengeli bir politika yaklaşımından uzaklaşılmamalıdır.

Viticulture preserved its significance from the past to the present that have been ruled in all civilization the region of Van. The presence of carbonized grape seeds in the remains of the Early Iron Age tombs and cities gives information about the history of grape cultivation in Van and its vicinities. However, many of the local varieties described by the elderly are now unfortunately not seen in large areas. Some of the genotypes are no longer encountered, while many genotypes are observed in a few vineyards with a few vines. The grape genetic resources except Erciş variety in the region are threatened with extinction. In spite of many ecological factors that restrict crop production in the region, vineyard has existed for thousands of years and urgent precautions have to be taken to protect this genetic heritage bearing grape landraces close to standard genotypes. The region has been investigated by many researchers for many years and the determined local varieties have been investigated in detail in terms of morphological and pomological characteristics, chemical contents and nutrients and defined in terms of molecular or ampelographic aspects in different studies. With this review, it is aimed to recover the knowledge of these genotypes in a single study in using scientific studies made up to this day in the region. So that it is aimed to lead the steps to be taken in the establishment of a gene pool composed of these local varieties which are under the risk of extinction is increasing day by day. The study also includes information on local adaptations of some standard grape cultivars that have been planted in previous years.

Garlic has long been utilizing as a folk remedy for various diseases. In this study, the effect of aqueous garlic extract (AGE) (125 mg kg-1), garlic oil extract (GOE) (125 mg kg-1), and the combination of both extracts (AGE+GOE) (62.5 from each) was studied over a parasitic disease namely schistosomiasis. Determination of some radical scavenging activities including Ferric Reducing Ability Power, Hydrogen peroxide, DPPH and nitric oxide radical scavenging activities were studied. The antioxidant properties of the mentioned extracts on both normal and Schistosoma mansoni-infected mice was also studied. The liver tissues were analyzed for the level of Malondialdehyde (MDA) and glutathione (GSH) known as biomarkers for oxidative and reducing status, respectively. The results showed that almost all tested extracts showed high effect of radical scavenging activity. Furthermore, remarkable decrease in worms and tissue eggs were analyzed in all tested extracts as AGE+ GOE (1015 ± 1.41) represented higher level of prohibition in total number of worms and eggs compared to infected untreated mice (1502 ± 2.13). The garlic extracts were potent antioxidants with slight differences.

Fındık yılda yaklaşık 2 milyar dolarlık ihracat geliri ile ülkemiz için önem arz etmektedir. Dünyada üretilen toplam fındığın yaklaşık %65 i ülkemizde hasat edilmektedir. Uygun iklim koşulları ve çok nitelikli olmayan dağlık arazide yetişmesi dolayısıyla Ordu, Giresun ve Trabzon illerinde fındık dikili alanların korunması ve geliştirilmesi öncelikli konular arasında yerini almaktadır. Bu bölgede makineli tarıma geçilmemesi veya yaygınlaşmaması nedenleriyle üretim maliyetleri diğer illerle ve yurtdışı ile kıyaslandığında yüksek seviyelerde bulunmaktadır. Bu çalışmada fındık durum analizi, hasat makinelerinin sınıflandırılması, makineli hasata geçilmesinin gerekliliği ve tarım bakımından daha az nitelikli olan eğimli ve dağlık arazilerde fındık tarımının sürdürülebilirliği üzerinde durulmuştur.

This study was conducted to determine the effects of different nitrogen (N) fertilizer levels on botanical composition, dry matter (DM) yield, chemical composition, in situ ruminal DM and NDF degradability and net energy lactation (NEL) of a native legume-grass mixture pasture. Field and degradability trials were arranged in a Complete Randomized Block Design with three replicates. Pasture was fertilized at six levels of N fertilizer (ammonium nitrate, N0, N50, N100, N150, N200 and N250 kg/ha). Three rumen cannulated Holstein Friesian heifers (3-4 year old) were used. Feed samples were incubated for 0, 8, 12, 24, 36, 48, 72 and 96 h. Application of nitrogen fertilizer results indicated that nitrogen fertilizer decreased the legumes ratio (LR) of pasture, approximately 22.4%, Although N fertilizer increased the grass ratio (GR) of pasture approximately 55.8%. Dry matter (DM), Net energy lactation (NEL, Mcal/kg) and ash contents of pasture were increased by increasing N fertilizer level. However, when N fertilizer level increased acid detergent fiber (ADF) concentration of pasture decreased. Application of the different rate of nitrogen fertilizer had no effect on in situ rumen degradability of DM and NDF of pasture. It was also found that there was the significant positive relationship between effective NDF degradability at 48 h. rumen incubation period and different level of N fertilizer. In addition, it was determined that there was a linear and quadratic positive relationship between DM yield and different nitrogen doses. In conclusion, different rates of nitrogen application changed botanical composition, decreased ADF content and increased NEL and effective rumen degradability of neutral detergent fiber (EDNDF 48 h.) of pasture.

In every year, Subclinical mastitis (SCM) frequently occurs and results huge economic losses in livestock industry of Bangladesh. This study was redacted to estimate the present status of SCM in cow in selective area of Barisal district. For determining sub-clinical mastitis, a total of 152 milk samples of clinically suspected cows were subjected to White Side Test (WST) and Surf Field Mastitis Test (SFMT). Specifically, the milk samples of each individual cows which were positive to both WST and SFMT considered as SCM indicating 35.52% prevalence. Other than the local breed cows, the cross bred cows showed significantly higher prevalence, is 47.06%. In consideration to age variation, highest prevalence was observed at 5 to 7 years of age in both types where cross breed was 54.71% and 36.67% for local breed cows. Though highest prevalence was recorded as 34.78% in 2nd parity of local breed cows but the cross breed cows showed highest prevalence 54.55% in their 3rd parity. Afterward, non-pregnant cows showed the insignificantly higher prevalence (41.06%) than pregnant cows were 26.32%. Additionally, this study reported that the cross breed cows yielding more than 10 liters of milk (prevalence was 61.54%) were more prone to SCM than the others and also >5 to 10 liters milk producing local breed cows (prevalence was 31.03%) were more susceptible to SCM than others. In a short, this study revealed that high milk yielding cross breed cows are more likely to SCM after their 3rd calving.