Skin inhabiting microbes mostly non-pathogenic and commensals on the skin. Among them Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, and Candida albicans often responsible for symptomatic skin infections. Cellulites, impetigo, ecthyma, red lesions and candidiasis are some of the common microbial skin diseases caused by skin pathogens. Wood apple (Limonia acidissima L.) is an underutilized fruit in Sri Lanka and, all parts of this plant have medicinal value. Considering the high therapeutic value, the aqueous extract of wood apple pulp was used. Antibacterial activity against Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa and antifungal activity against Candida albicans was evaluated by using the standard well diffusion method. Above tested bacterial and fungal species were suspended in 3 mL of sterile distilled water separately and 108 CFU/mL population count was prepared. Aliquots of 100 µL of each suspension were inoculated and uniformly spread on Muller Hinton agar plates separately in triplicates. Wells were filled aseptically placing 50 µL of wood apple extracts, antimicrobial compounds specifically as the positive control for bacteria and fungi and sterile distilled water as the negative control. The plates were incubated at 37 °C for 24 - 48 hours and the diameter of the growth inhibition zones around the wells were measured. Furthermore, minimum inhibition concentrations of each extract were also evaluated. Comparisons were performed using one-way ANOVA followed by Tukey’s Pairwise Comparisons. The antimicrobial topical skin cream was prepared using 0.5 g mL-1 of wood apple pulp with sterile distilled water, mixed with the formulated standard ingredients. The results revealed that the aqueous extracts of wood apple pulp concentrations range from 0.15 g mL-1 to 1g mL-1 showed the antimicrobial potential of above skin pathogens variably ranged inhibition zone diameter 16 mm to 34 mm. The antimicrobial effect of the formulated cream against these pathogens was repeatedly tested. Further testing procedures needed to be followed before recommending wood apple topical antimicrobial skin cream as a marketable product.

The consumption of medicinal herbs, in the form of infusions, such as chamomile (Matricaria chamomilla), rosemary (Rosmarinus officinalis), wormwood (Artemisia absinthium), mint (Mentha piperita) and muña-muña (Clinopodium gilliesii) is widespread in the region. The determination of toxic and essential elements is relevant to evaluate their incorporation into the human organism. Although the study of elemental levels in different herbs and their infusions is quite widespread, information on plants from Argentina is scarce. In the present work, Cd, Pb, As, Fe, Cu, Ca, Mg, Na and K were quantified in the five commercially available medicinal herbs and in their infusions by atomic absorption and emission spectrometry. In general, the nutrient levels obtained in the herbs studied followed the sequence: K > Ca > Mg > Fe > Na > Cu while in the infusions the order was: K > Mg > Na > Ca > Fe > Cu. Pb was found in the chamomile and wormwood infusions at levels below 10 µg.L-1, whereas Cd and As were not detected (LOD= 0.07 μg.L-1 and 7 μg.L-1 respectively). The estimated daily intake (EDI) values calculated for the essential elements in the infusions were lower than the recommended daily intake (RDI) levels suggested by the World Health Organization (WHO) and did not provide the diet with significant nutritional values. As for to the toxic elements Pb, Cd and As, the EDI values obtained in the infusions were below the provisional maximum tolerable daily intake (PMTDI), indicating that they do not entail a health risk.

The objective of this study is to diagnose the potato sector in the El Oued region by highlighting the technical and environmental situation of this sector. For this purpose, a field survey was carried out at the level of 75 farms in the El Oued region. The Oued Souf region’s Farm Sustainability Indicator (IDEA) is important. The assessment of agro-ecological, socio-territorial and economic indicators indicates that the agro-ecological indicator is the most represented by (the indicator of fertilizer and agricultural practices) by 98 out of 100. The results of this study show that this crop presents a good adaptation to the conditions of the region. This sector is undergoing significant development and is of great importance because this agricultural activity represents an economic potential at the local, regional and national levels. However, this sector remains fragile in relation to various constraints of a technical nature (unreasonable irrigation and fertilization and high seed prices), economic (price fluctuations and disorganized markets) and environmental (diseases, weeds) which directly influence the functioning of farms and therefore their profitability. This is why it is necessary to face the problems encountered and fight against the factors that can hinder the sustainability of this sector and give a competitive value.

This study was performed in the 2013-2014 cultivation season with the purpose of determining the most suitable planting season of fenugreek under the ecological conditions of Kahramanmaraş. The trial was established in two different cultivation periods as winter and spring at the Eastern Mediterranean Transition Zone Agricultural Research Station in according to factorial randomized block design with three replications. In the study, the Gürarslan fenugreek variety as well as Candicate Line-1 and Genotype-1 fenugreek genotypes were used as material. In the study, features such as plant height, first pod height, number of branches per plant, pod length, number of pods per plant, number of seeds per pod, seed yield per plant, seed yield per decare, thousand seed weight, mucilage rate, fixed oil ratio, fixed oil yield, crude protein ratio, humidity, raw ash ratio, and the rates of linoleic acid, alpha linoleic acid, oleic acid, palmitic acid, stearic acid as important fatty acids were studied. Variance analysis made on the data obtained by using SPSS statistical package program. In the comparison of the means, Duncan multiple comparison test was used. As a result, in this study, was found that in the region where the study was performed, the most suitable planting season for fenugreek cultivators is the winter planting dated winter planting when the highest values of plant height, number of pods per plant, seed yield per plant were obtained. From the features studied in the research the difference between genotypes was found significant only from the perspective of seed yield per plant and fixed oil ratio. While the best results were obtained from Genotype-1 for seed yield per plant, the best results for fixed oil yield were obtained from Candicate Line-1.

Bipolaris sorokiniana buğday ve arpada kök çürüklüğü yapan en önemli etmenlerden biridir. Buğday ve arpada tohum, başak, yaprak ve köklerde hastalık oluşturarak bitkilerde önemli ürün kayıplarına yol açmaktadır. Farklı agro-ekolojik bölgelerden toplanan kök ve kök boğazında çürüklük belirtisi gösteren buğday bitkilerinden izole edilen Bipolaris spp. izolatları morfolojik teşhis edilmiştir. Bu çalışmada B. sorokiniana, B. spicifera, ve B. australiensis olarak teşhis edilmiş olan 49 izolat kullanılmıştır. Yapılan patojenite çalışması sonucunda B. sorokiniana izolatlarının ikisi hariç hepsinin patojen olduğu ve hastalık şiddetlerinin %50 ila %90 arasında olduğu belirlenmiştir. Yalnızca bir B. spicifera izolatı bitkilerde zayıf patojen olarak belirlenmiş, B. australiensis izolatları hiçbir hastalık belirtisi oluşturmamıştır. B. sorokiniana bitkilerin yaş ağırlıklarında kontrollere oranla önemli düşüşlere yol açarken, B. spicifera'nın dört izolatının bitki ağırlığında artış sağladığı belirlenmiştir. Sonuç olarak, tüm agro-ekolojik bölgelerdeki B. sorokiniana izolatlarının şiddetli kök çürüklük hastalığı yaptığı ve bitki ağırlığında önemli miktarda azalmalara neden olduğu belirlenmiştir. Diğer taraftan, B. spicifera izolatlarının buğday bitkilerinin köklerinde zayıf hastalık belirtileri oluşturduğu, B. australiensis'in ise bitkilerin köklerinde hastalığa yol açmadığı ve bitki ağırlığını olumsuz olarak etkilemediği görülmüştür.

Kayısı çekirdeği ağrı kesici, antimutajenik, iltihap önleyici ve antimikrobiyal olarak tıp alanında kullanılmaktadır. Ayrıca kayısı çekirdeklerinin tatlı olanları çerez olarak tüketilmekte, acı olanları ise kozmetik sanayisinde hammadde olarak değerlendirilmektedir. Kullanım alanlarını dolaylı veya doğrudan etkileyeceği düşünülen kayısı çekirdeği kurutma işleminde yöntemlerin etkisinin belirlenmesi önemlidir. Bu amaçla yapılan çalışmada, kayısı çekirdekleri etüvde (50°C, 60°C ve 70°C), iklimlendirme kabininde (%30 RH+50°C, %30 RH+60, ve %30 RH+70°C) ve gölgede olmak üzere 3 farklı yöntemde kurutulmuştur. Kurutma işlemlerinin kuruma süreleri incelendiğinde en uzun kuruma 22 saat ile gölgede kurutma yönteminde, en kısa kuruma ise 4 saat ile 70°C kurutma sıcaklığında etüvde tespit edilmiştir. Tüm yöntemler için matematiksel model verileri incelendiğinde; Midilli-Küçük model eşitliği Page, Yağcıoğlu ve Midilli-Küçük kurutma modelleri arasında en iyi model (R2=0.9999) olarak tahmin etmiştir. Renk değerleri incelendiğinde taze kayısı çekirdeğinin renk değerlerine istatistiksel açıdan en yakın yöntemler iklimlendirme kabininde 70°C ve %30 bağıl nem koşulunda, etüvde ise 70°C sıcaklıkta bulunmuştur. Termo-fiziksel özellikler de ise en büyük özgül ısı, termal iletkenlik, termal difüzivite değerleri gölgede kurutma yönteminde belirlenirken, en büyük özgül kütle değerleri ise 60°C de etüvde kurutulan örneklerde belirlenmiştir.

Bu çalışma, silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri (NCIMB 40788 ˗ CNCM I-4323; Lalsil AS, Lallemand Inc., Canada) inokulantının mısır silajına üre ile ilavesinin fermantasyon ve aerobik stabilite üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Mısır süt olum döneminde hasat edilmiştir. Hasat sonrası materyaller, 6 muamele grubuna bölünmüştür. Muamele grupları 1- Kontrol; 2- Lactobacillus buchneri (LB), 3×108 kob/g taze materyal; 3- Üre (Üre), %1 kuru madde; 4- Lactobacillus buchneri + Üre (LB+Üre); 5-Aktive edilen Lactobacillus buchneri (aLB), 3×108 kob/g taze materyal; 6- Aktive edilen Lactobacillus buchneri + Üre (aLB+Üre)’den oluşmaktadır. Katkı maddesi ilavesinden sonra silaj örnekleri her muamele grubunda 3’er tekerrür olmak üzere plastik torbalara vakumlanarak doldurulmuştur. Fermantasyonun 1., 3., 7., 14. ve 75. günü açılan silaj örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik analizler yapılmıştır. Yetmiş beşinci gün açılan silajlara 7 gün süre ile aerobik stabilite testi uygulanmıştır. Bu çalışmada silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri inokulantı ve üre ilavesi mısır silajlarının fermantasyonun ve aerobik stabilitesini olumlu yönde etkilemiştir. aLB grubundaki silajların ham protein (HP), laktik asit (LA) değerleri artarken, asetik asit (AA), propiyonik asit (PA), pH, nötral çözücülerde çözünmeyen lif (NDF), asit çözücülerde çözünmeyen lif (ADF), hemiselüloz (HSEL) ve maya içerikleri ise düşmüştür. Silajlara aLB+ Üre ilave edilmesi silajların aerobik stabilitelerinin gelişmesini sağlamıştır. Sonuç olarak aktifleştirilen Lactobacillus buchneri ve ürenin birlikte kullanılması mısırın fermantasyon profili, kimyasal bileşimini ve aerobik stabilitesini iyileştirebilir.

Bu çalışma tütün üretim ve pazarlama kooperatiflerin sayıca fazla kurulduğu Adıyaman-Çelikhan’da yapılmıştır. Bu çalışmada, tütün üretim ve pazarlama kooperatiflerine üye olan ve üye olmayan üreticilerin sosyo-ekonomik özellikleri, işletme özellikleri ve tütün üretim ve pazarlama kooperatiflerinin geliştirilmesi ve yaygınlaştırılmasına katkıda bulunmak amacıyla, aynı köyde yaşayan kooperatife üye olan ve üye olmayan tütün üretimi yapan toplam 90 üretici oransal örnekleme yöntemi kullanılarak belirlenmiş ve yüz yüze anket çalışması yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; kooperatife üye olan üreticilerin; daha fazla sözleşme yaptıkları, daha fazla çiftçi kayıt sistemine dahil oldukları, sarmalık kıyılmış tütün mamullerinden alınan ÖTV oranını daha fazla bildikleri, ortak olma nedenlerinde “ürünleri yüksek fiyata satabilmenin ilk sırada yer aldığı”,  kooperatifin en önemli fonksiyonunun ürün alımı olduğunu, kooperatifçilik konusunda eğitime ihtiyaç duydukları, teknik veya hukuki konularda ziraat odasından daha fazla bilgi aldıkları kooperatife üye olmayan üreticilerin ise, başka ürün yetiştirmeyi bilmedikleri için tütün üretimi yaptıklarını, kooperatiflerin daha iyi ve başarılı olması için devletin finansal yardım yapması gerektiğini, kooperatife üye olmak istememelerinin başlıca sebepleri arasında; mevcut kooperatifleri güvenilir olarak bulmadıklarını, başarılı olamayacaklarını belirtip, ancak bu sorunların çözülmesi halinde %83,8’i üye olabileceklerini ifade etmişlerdir. Kooperatif yöneticileri ve üyelerine hak ve yükümlülükleri ile kooperatif ve işletmecilik konularında belli periyodlarla eğitim faaliyetlerinin yürütülmesi kooperatifçiliğin devamlılığını sağlamaya katkı sağlayacaktır.

Temiz içilebilir su kaynaklarına ihtiyacın en fazla hissedildiği koronavirüs küresel salgınıyla birlikte kentsel su tüketimine olan bağımlılık artmıştır. Küresel salgın döneminde, su kullanımının değişiminin incelenmesi, kentsel su kullanım arzının sürdürülebilirliğinin sağlanmasının önemini göstermektedir. Bu çalışmanın amacı, Ankara ilinde küresel salgınla birlikte kentsel su tüketiminde bir artış olup olmadığını tespit etmektir. Çalışmanın materyali 2010-2021 yılları arasında Ankara iline ait aylık su tüketim verisinden oluşmaktadır. Salgın öncesi (Temmuz 2018-Şubat 2020) ve salgın sonrası (Mart 2020-Ekim 2021) olmak üzere iki dönem ve toplam 40 aylık su tüketim verisi kullanılmıştır. Parametrik olmayan Mann-Whitney U testi ve Parametrik Genişletilmiş Dickey-Fuller testi kullanılarak su tüketimindeki değişim analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda konut su tüketiminde en yüksek artış 2019 yılına göre %94,04 ile 2020 yılı haziran ayında, en yüksek azalış 2020 yılına göre %42,54 ile 2021 yılı haziran ayında gerçekleşmiştir. İşyeri su tüketiminde en yüksek azalış 2019 yılına göre %74,31 ile 2020 yılı mayıs ayında, en yüksek artış 2020 yılına göre %63,76 ile 2021 yılı mayıs ayında meydana gelmiştir. Toplam su tüketiminde ise salgın öncesi ve salgın sonrası dönemler için anlamlı bir değişim görülmemiştir. Mann-Whitney U testi sonuçlarına göre salgın öncesi ve salgın sonrası 20 aylık dönemlere göre konutlarda ve işyerlerinde su kullanımındaki farklılık istatistiksel olarak önemli çıkmış (P= 0,015 ve P= 0,041) ve medyan değerlerine göre su tüketiminde salgın öncesinden salgın sonrasına doğru konutlarda artan bir trend, işyerlerinde ise azalan bir trend izlenmiştir.

Bu çalışmada toprak organik madde içeriğini iyileştirmek için toprağa ahır gübresi ve biyoçar uygulanarak farklı organik madde seviyelerinin [%1,21 (kontrol) %1,5, %2,5, %3,5 ve %4,5] elde edildiği inkübe toprağın temiz su ve arıtılmış atık suyla sulanması koşullarında bir aylık ıslanma-kuruma döngüsünde topraktan CO2 ve H2O salınımı ile toprak nemi ve sıcaklığı değerleri araştırılmıştır. Çalışmanın sonuçları kontrol uygulamasına göre ahır gübresiyle toprağın iyileştirilen organik madde içeriğinde CO2 salınımının %29’dan %146’a kadar arttığını gösterirken biyoçarın %1,5 ve 2,5 organik madde seviyelerinin kontrol uygulamasıyla istatistiksel olarak benzer olduğunu ancak biyoçarla daha fazla artan organik madde katkısının kontrol uygulamasına göre salınımı %28 ve %81 arttırdığını belirlemiştir. Arıtılmış atık suyla sulama temiz suya göre %40 daha fazla CO2 salınımıyla sonuçlanmıştır. Ahır gübresi ve biyoçarla toprağın artan organik madde katkısı topraktan daha az H2O salınımı ve daha fazla toprak nemi sağlamış ve ahır gübresinin aksine biyoçarın H2O salınımını azaltıcı ve toprak nemini koruyucu etkisi belirlenmiştir. Toprak neminin daha fazla olması nemin yüksek bulunduğu uygulamalarda toprak sıcaklığını azaltıcı bir etki ortaya çıkarmıştır. Ayrıca topraktan CO2 salınımı toprak nemi ile önemli pozitif doğrusal ilişki göstermiş ancak toprak sıcaklığıyla olan etkisi önemsiz olmuştur. Toprak organik maddesini iyileştirmek için ahır gübresi yerine biyoçarın topraktan CO2 ve H2O salınımlarını azaltıcı ve toprak nemini koruyucu özelliklerinden yararlanılması önemli bir sonuç olmakla beraber özellikle atık suyla sulama koşullarında biyoçarın çevre dostu bir uygulama olarak kullanımı bu çalışmanın sonucunda önerilebilir olarak bulunmuştur.