Bu çalışma ile Aydın ili Umurlu, Dalama ve Çakmar mahallelerinden seçilen üç zeytin bahçesinde Zeytin sineği (Bactrocera oleae (Gmelin)) (Diptera: Tephritidae)’ nin mevsim içinde ortaya çıkış zamanı, populasyon değişimi ve meyvelerdeki bulaşıklılık oranı belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışmada her bir bahçeye birer adet %2 diamonyum fosfat içeren McPhail (McPhail) ve feromon kapsüllü görsel sarı yapışkan tuzak (feromon), ayrıca üçer adet içerisine amonyum asetat konulmuş epondorf tüplerin monte edildiği görsel sarı yapışkan tuzaklar (AA) asılmıştır. Çalışma 2009-2011 yılları arasında yürütülmüş ve tuzaklar haftalık olarak kontrol edilmiştir. Yapılan populasyon takibi çalışmaları sonucunda tuzaklarda ilk ergin sinekler genel olarak Ekim ayının ortalarında yakalanmış ve mevsim süresince devam etmiş ve Aralık ayının ortalarına doğru popülasyonun sıfır düzeyine indiği gözlemlenmiştir. Örnekleme alanlarında Zeytin sineği populasyonu çok düşük düzeylerde seyretmiştir. Ancak popülasyonun maksimuma ulaştığı 2009 yılında Umurlu’ daki bahçede daha yüksek bir popülasyon ortaya çıkmış ve 30 Ekim 2009 tarihinde feromon tuzakta 307,0 birey/tuzak birey saptanmıştır. Popülasyon düzeyleri aynı tarihte aynı bahçede McPhail tuzakta 70,0 birey/tuzak, AA tuzaklarda ise ortalama 51,3 birey/tuzak olarak belirlenmiştir. Meyvelerde en fazla bulaşıklılık oranı ise yine aynı yıl %17,2 olarak Umurlu’da bulunmuştur. Aynı tarihte Dalama ve Çakmar’daki bahçelerde de sırasıyla feromon tuzaklarda 45,0 birey/tuzak ve 3,0 birey/tuzak; McPhail tuzaklarda 8,0 birey/tuzak ve 1,0 birey/tuzak; AA tuzaklarda ise ortalama 4,7 birey/tuzak ve 0,3 birey/tuzak olarak belirlenmiştir. Dalama ve Çakmar’da en fazla vuruk oranları sırasıyla %8,9 ve %3,7 olmuştur. Çalışmadaki diğer yıllarda hem popülasyon hem de meyvelerdeki vuruk oranları çok düşük gerçekleşmiştir.

Bu araştırma, atık reçel karışımı ilavesinin yonca silajlarının fermantasyonu ve in vitro sindirilebilirlik üzerine etkilerini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Yonca, ekim ayında çiçeklenme başlangıcında hasat edilerek soldurulmuştur. Atık reçel karışımı önce bir süzgeç yardımıyla katı ve sıvı olarak iki kısıma ayrılmıştır. Kontrol grubuna, 20 ml saf su ilavesi yapılmıştır. Sıvı kısım; Reçel-I silajı (RI), 50 mg sıvı reçel+20 ml saf su /kg yonca; Reçel-II silajı (RII), 100 mg sıvı reçel+20 ml saf su /kg yonca olacak şekilde ilave edilmiştir. Katı kısım ise; Reçel Parçacık-I silajı (RPI), 30 mg reçel parçacıkları +30 ml saf su /kg yonca; Reçel Parçacık-II silajı (RPII), 60 mg reçel parçacıkları +60 ml saf su /kg yonca olacak şekilde hazırlanmıştır. Silajlar, kapalı bir depoda 60 gün süresince fermantasyona bırakılmıştır. Reçel ve reçel parçacıkları ilave edilmesi yonca silajının pH ve nötral deterjanda çözünmeyen lif (NDF) içeriklerini düşürmüştür. Araştırmada, en yüksek laktik asit (LA) içeriği RII grubunda kuru madde (KM) de 100,28 g/kg olarak belirlenirken en düşük ise kontrol grubunda 23.07 g/kg KM olarak belirlenmiştir. Yoncaya reçel ve reçel parçaçıkları ilavesi, kontrol grubuna göre enzimde çözünen organik madde (EÇOM) içeriğini önemli düzeyde arttırmıştır (P

Bağışıklık sistemi vücudu hastalık yapıcı patojenlere karşı koruyan temel savunma sistemidir. Bu savunma sistemi farklı mekanizmalarla etkili olmaktadır. Bağışıklık sistemi, antijen adı verilen vücudun kalıtsal yapısına yabancı olan her türlü yapıya karşı etki gösterir. Vücuda dışarıdan gelen hastalık etkenleri öncelikle doğal bariyerlerle karşılaşmaktadır. Doğal bariyerleri aşmayı başaran etkenler kemik iliği, timus, lenf bezleri ve dalak gibi özelleşmiş organlarda üretilen savunma hücreleri ile karşılaşır. İlk aşamada makrofajlar ve fagositler devreye girer daha sonraki aşamada ise B ve T lenfositleri sürece dahil olurlar. B lenfositlerinden salgılanan antikorlar bağışık sisteminin en önemli savunma mekanizmalarından birini oluşturmaktadır. Antikor moleküllerinin vücudun savunmasındaki bu önemi bilim insanlarını bu alanda çalışmaya yöneltmiştir. Bu doğrultuda 1975 yılında Georges Köhler ve Cesar Milstein, koyun alyuvarları ile immunize ettikleri farelerin B lenfositleri ile fare myeloma hücrelerini birleştirerek oluşturdukları hibrit hücreler ile yeni bir tedavi stratejisinin kapısını açmışlardır. Bu hibrit hücreler sadece istenen antijene bağlanan monoklonal antikor sentezleyebilme yeteneğine sahiptir. Monoklonal antikorlar tıp dünyasında hastalıkların teşhisi, tedavisi ve biyokimyasal analizler gibi birçok alanda kullanmaktadır. Günümüzde hala monoklonal antikora dayalı tedavi ve tedavi seçenekleri üzerinde çalışmalar devam etmektedir. Bu derlemede monoklonal antikorlar ve tedavide kullanımı üzerine genel bilgiler verilecektir.

There are many viruses that infect pepper and limit its production. Among these viruses, Tomato spotted wilt tospovirus (TSWV) infects crops in 35 plant families that are economically important, including pepper. In the present study; totaly 156 leaf samples were collected, including 57 from pepper plants showing virus-like symptoms and 99 from weeds and/or plants other than peppers in and around the greenhouse, through surveys carried out in pepper greenhouses in Kumluca district of Antalya province, from September to December 2020. Then, the plant leaf samples were tested to determine TSWV infections by the Double Antibody Sandwich Enzyme-linked Immunosorbent Assay (DAS-ELISA) method. According to result of the tests, it was determined that 55.76% of the tested leaf samples were infected with TSWV, while this rate was determined as 96.49% for pepper samples and 32.32% for other plant samples. During the survey studies, it was revealed that the leaf samples of 13 out of 31 weed and different plant species except pepper were infected with at least one of the viruses. In addition, pepper plants showing symptoms TSWV-like symptoms in pepper greenhouses were counted during the survey, and the prevalence of this virus disease was calculated on the basis of Kumluca district and neighborhoods. As a result of these calculations, the prevalences of TSWV; for Kumluca, Mavikent, Beykonak, Salur, Hacıveliler, Adrasan, Merkez, and Kavakköy were determined as 26.93%, 26.92%, 32.27%, 20.66%, 21.13%, 17.66%, 13%, and 25%, respectively.

The productivity of tomato in Nepal is very low due to lack of high yielding, disease and pests resistant varieties. An experiment was carried out to evaluate horticultural traits of 50 genotypes obtained from World Vegetable Centre (WorldVeg), Taiwan and SAARC region, and local collections during March to August 2020 in open field conditions at National Horticulture Research Centre, Khumaltar, Lalitpur. The objectives were to identify promising open-pollinated tomato cultivars for high yield, appropriate fruit size, and disease resistant. The experiment was carried out in a randomized complete block design with three replications. Results showed significant differences in yield and yield attributing characters including virus infection. The highest yield (39.6 mt ha-1) was produced by HRA43 and it was followed by HRA33 (26.4 mt ha-1). Among the WorldVeg OP lines, AVTO1429 produced the highest yield (16.21 mt ha-1) and it was followed by AVTO1717 (12.95 mt ha-1), AVTO0922 (11.83 mt ha-1) and AVTO1219 (11.7 mt ha-1) respectively. Most of the WorldVeg lines performed better than the check variety ‘Pusa Ruby’. Genotype HRA43, Red Local and Sindhupalchock Local were not affected by virus while Yellow Local showed 3.3% infection. Among the WorldVeg lines, AVTO1712 (20%), AVTO1717 (20%) and AVTO1718 (13%) and AVTO1219 (15%) showed less than 20% virus infection in the open field conditions. Cluster analysis using the unweighted paired group method with arithmetic mean showed that cluster-1 was the largest cluster comprised of 40 genotypes followed by cluster-2 and cluster-4. Genotypes from cluster-4 showed the higher fruit yield (25.1 mt ha-1) and resistant to the virus and the highest number of fruits per plot (1978 in 4.5 m2 area). The yield was low in cluster-1 which could be due to the heavy rainfall during the vegetative and reproductive stages. Genotypes Red Local and Sindhupalchock Local could be used in future tomato breeding program due to their resistant to TYLCV, higher potential yield and highest plant vigour in open field conditions at the mid-hill of Nepal. Considering the overall performance, genotype HRA43, HRA33 and AVTO1429 were promising lines with performance for yield and other horticultural traits.

This paper attempts to review the major sorghum production constraints, the progress and perspective on sorghum anthracnose (Colletotrichum sublineolum) resistance breeding. The importance of anthracnose in sorghum production and breeding for resistance status and progress were also primly discovered. Sorghum is an ancient environment resilient crop and believed to be a future crop due to its important merits like tolerant to stresses, wide adaptability and low input requirement. Insects and disease are major biotic impediments to realizing the yield potential of the crop. Anthracnose disease caused by Colletotrichum sublineolum is the most important disease that severely affecting the crop in all sorghum producing regions of the world. Research results revealed that anthracnose resulted in 30-50% or greater yield losses. Several management strategies such as, cultural, chemical and using resistance varieties have been developed. Employing host-plant resistance is the most economical and environmentally friendly approach which can successfully control the disease. Breeding assisted with molecular markers plays a great role in resistance breeding programme as it makes easy to screen large number of genotypes at once. Recent advancement of molecular breeding and bio-informatics tools are playing a significant role in efficiencies and precisions of resistance breeding. QTLs or genomic area for resistance were identified using traditional molecular markers and recent research results revealed discoveries of specific gene and locus using high throughput markers like SNPs using GWAS approach. The discovery of genes/QTL associated with the resistance trait, using the high through put molecular markers like SNPs, facilitates the easiest way for gene pyramiding from different individual genotypes to a single variety, introgression into adapted elite cultivar through marker assisted and editing genes for elite landraces to develop durable resistance varieties. Transgenic approach is now a day becoming a powerful tool to utilize novel alien genes for crop improvement including anthracnose resistance breeding in sorghum.

Tarım sahalarının çevresinde, sulama amaçlı yapılan göllerin rezervuar alanlarında biriken ağır metallerin kökeninin belirlenmesi ve toksik etkisinin anlaşılmasında, veri analizinin yapılması önemlidir. Çalışmanın amacı, Akkaya Gölü rezervuar sahasındaki toprakların kimyasal içeriklerinde çok değişkenli istatistik analizler kullanılarak Akkaya Gölü rezervuar sahasında tespit edilen ağır metallerin kendi arasındaki davranışlarını bunlar arasındaki ilişkilerinin belirlenmesi ve bu metallerin olası kökeninin açıklanması şeklindedir. Kimyasal analiz içeriklerinin bollukları Mg > Al > Fe > S > Ti > Zn > V > As > Cu > Ni > Pb > Co > Mo > Sn > Cd > Hg olarak sıralanmıştır. Fe ile Mg, Si, K, Co, V, Cu, As, Ni, Zn ve Pb arasında yüksek pozitif korelasyon bulunur. Faktör analizine göre toplam varyans 72.080 (% kümülatif) olup, 3 (üç) faktöre ayrılmıştır. Hiyerarşik kümeleme analizine göre 3 grup ve elementlerin kümeleme analizine göre 4 grup oluşmuştur. Bu grupların kendi aralarında benzer özellik sundukları anlaşılmıştır. Çok değişkenli istatistik analizleri bu çalışma için başarılı olmuştur.

In this study, beta-lactam and tetracycline antibiotic residues were investigated in cattle liver, kidney and muscle samples. For this purpose, a total of 75 bovine tissue samples (each of 25 from liver, kidney, muscle) taken from 25 cattle slaughtered in a local slaughterhouse in Sivas were used as materials. ELISA method was applied in the analysis and it was studied with commercial test kits. According to the results of the analysis; beta-lactam and tetracycline residues were detected in all bovine tissue samples. Beta-lactam level was determined between 0.75-1.07 ppb (mean 0.94 ± 0.01) in liver samples, 0.67-1.05 ppb (mean 0.81 ± 0.01) in kidney samples and 0.70-2.57 ppb (mean 0.97 ± 0.07) in muscle samples. Tetracycline level was detected in the range of 4.48-8.50 ppb (mean 6.14 ± 0.17) in liver samples, 1.73-6.39 ppb (mean 4.90 ± 0.24) in kidney samples and 3.31-7.45 ppb (mean 5.67 ± 0.25) in muscle samples. The residue levels determined in the examples complied with the legal limits reported in the European Commission and the Turkish Food Codex Communiqué.

Talinum triangulare is an herbaceous succulent plant eaten as a vegetable throughout the tropics including many countries in West and Central Africa and are an essential ingredient in traditional dishes. Experiments were made on the plant to examine the influence of foraging behavior of flowering insect on pollination and yields of this plant species in 2018 and 2019 at Bafut. Observations were made on 1615 to 4055 flowers per treatment. The treatments included unlimited floral access by visitors and bagged flowers to deny all visits. The study focused on the foraging behavior of flowering insects and their pollination activity (fruiting rate). The results show that 14 insect species visited waterleaf flowers and Camponotus flavomarginatus was the most frequent (33.20%). Insects foraged throughout the day light period. Their activity was highest between 10 am and 12 pm. Insect species foraged the flowers for pollen and nectar. The fructification rate of unrestricted floral access was significantly high than that of protected flowers to deny all visits. The maintenance of insect nest close to T. triangulare field is recommended to improve it fruits production.

Picralima nitida (Stapf) T.Durand & H.Durand and Holarrhena floribunda (G.Don) T.Durand & Schinz are West and Central African plant species belonging to the Apocynaceae family. These two plants are used in traditional Ivorian medicine to treat hypertension, urinary tract infections, diarrhea, gonorrhea, malaria and diabetes. Phytochemical screening and evaluation of antioxidant activity of P. nitida fruit and H. floribunda leaf extracts of each of these two species have already been performed. In the present study, a comparative evaluation of the antioxidant activity of fruit (P. nitida) and leaf (H. floribunda) decoctions was carried out. The decoctions of P. nitida fruits and H. floribunda leaves were rich in secondary metabolites, especially polyphenols which have good antioxidant activity. Quantification of total phenols and flavonoids gave respective values of QP = 15235.632 ± 622 µg GAE / g dry matter and FP = 2.387 ± 0.387% for P. nitida and QH = 68597.701 ± 3171 µg GAE / g dry matter and FH = 17.581 ± 0.379% for H. floribunda. P. nitida showed antioxidant activity against DPPH radical (IC50 = 104.30 ± 3.17 μg / mL) and ferric ion Fe3 + (261.4 ± 36. 87 μmoL Eq Trolox / g extract). H. floribunda showed antioxidant activity against DPPH radical (IC50 = 41.73 ± 0.29 μg / mL) and ferric ion Fe3 + (365 ± 20.36 μmol Eq Trolox / g ExS).