Lentil crop has largely been affected by global climate changing, particularly, due to rainfall and temperature changing and variability. Hence, the experiment was conducted in Central Highlands of Ethiopia, namely Akaki, Chefe Donsa and Bishoftu Agricultural Research Centre, in the 2009 and 2010 cropping seasons to assess the genotypic variation of lentil for growth and yield performances. Five lentil genotypes viz. 87S-93549 X EL-103-16, 87S-93549 X EL-103-9-1, Alemaya X FLIP 88-41L-02-AK-14, Alemaya X FLIP 88-41L-02-AK-6 were arranged in randomized complete block design with four replications at all locations. The result of study revealed that the genotype 87S-93549 X EL-103-9-1 produced the highest seed yield of 1985.90 and 2500.00 kg ha-1 during 2009 and 2010 cropping seasons, respectively, at Akaki. On the other hand, the genotype Alemaya X FLIP 88-41L-02-AK-14 gave the highest seed yield (4189.1 kg ha-1) at Chefe Donsa in 2009 cropping season. The genotype X FLIP 88-41L-02-AK-14 was found to be the earliest in physiological maturity, accounting 128.75 days, and the genotype 87S-93549 X EL-103-9-1 had yield advantage of 27.6% over the local check at Chefe Donsa in the 2010 cropping season. Generally, all lentil genotypes were performed better at Chefe Donsa, followed by at Akaki and Bishoftu locations during both cropping seasons. Rainfall and temperature conditions have enormous influences on the growth and yields performances of lentil genotypes at all research locations. The study inspires other studies to be conducted on other factors than climate events thwarting the production of lentil crops in the study areas.

This study was conducted to determine the effects of some environmental factors on birth weight (BW) in Anatolian Buffalo calves born in the scope of the project of improvement of Anatolian Buffalo in public hand supported by General Directorate of Agricultural Research and Policies reared in Amasya province of Turkey. A total of 228 heads calves born between 2014 and 2015 were constituted the study material. Sex of calf, maternal age, birth season and location were assessed as affecting factors on BW. The data were analyzed using the SPSS statistical package program. Average BW was determined as 29.3 ± 0.43 kg. The effects of calf sex, maternal age and birth season on BW were detected to be statistically significant. The average BW of the male calves (32.2 ± 0.57 kg) was found to be higher than those of the female calves (26.0 ± 0.50 kg). BW of calves born in autumn had the lowest value. In addition, BW was tented to increase with advanced maternal age.

Atık metal işleme sıvısına maruz bırakılan siyez buğdayında metal birikim seviyeleri gövde ve kökte ICP-OES ölçümleri le ayrı ayrı belirlenmiştir. Kökte özellikle demir, manganez ve krom kontrol grubuna göre deneme gruplarında metal işleme sıvısının miktarına bağlı olarak iki katına kadar yükselmiştir. Gövdedeki demir, mangan ve alüminyum iki kat artmış, ayrıca çinko ve nikel de artış eğilimi gözlenmiştir. Siyez buğdayının büyümesi önemli derecede engellenmiştir. Metal işleme sıvısı oranı arttıkça bitkinin gelişimi azaldı, 1MS/20 su deneme grubunda bitki canlılığını kaybetmiştir. Ekosistemde yağmur suyu, yüzey suları ve akiferler için atık metal işleme sıvısı ciddi bir tehdit oluşturabilir.

The effects of ground flaxseed (0-0.5%) and pH (3.88-8.12) on the emulsion properties of beef were studied using a model system. A central composite rotatable design was used to determine the response surface. pH, flaxseed and their interactions had significant effects on the emulsion properties of beef. pH and the interaction between pH and flaxseed increased emulsion capacity (EC). Flaxseed and pH increased emulsion stability (ES) until a critical point, which was reached at a flaxseed level of 0.42% and a pH of 7.02. pH decreased emulsion density (ED) and increased emulsion activity (EA). Moreover, the interaction between pH and flaxseed on EA was found to be significant. pH and flaxseed increased emulsion viscosity (EV), and the increasing rate was higher in basic medium than acidic.

Food insecurity in Sub - Saharan Africa (SSA) is on the rise due to soil fertility depletion and in Kenya, Nitrogen (N) is one of the widely deficient nutrients. Biological nitrogen fixation (BNF) can replenish N into the soil system. A study was carried out in acid soils at Koyonzo and Ligala sites of western Kenya to determine the effectiveness of different inoculants after agricultural lime application in enhancing BNF and yields of groundnuts (Arachis hypogea L.) and maize (Zea mays L.) intercrop. Red Valencia groundnut variety was intercropped with Hybrid 513D maize variety. A6w, W1w and V2w indigenous rhizobia strains were tested alongside a commercial rhizobia strain called biofix. Nitrogen treatment was included as a positive control. The results showed that inoculation significantly increased nodule number and weight per plant. There were significant differences among indigenous rhizobia in fixing N. Rhizobia inoculation accounted for 58.91% and 78.95% increase in the amount of N fixed above the control at Koyonzo and Ligala respectively. The strain that fixed the highest amount of N was A6w followed by V2w and W1w at both sites under the dolomitic soil amendment with the values of 14.67, 9.56, 3.53 and 11.37, 8.20 and 1.50 kg N ha-1, respectively at Koyonzo and Ligala sites. Rhizobia inoculation accounted for 80.96% and 47.09% maize yield increase at Koyonzo and Ligala respectively. The best inoculant A6w, gave maize yields of 3.76 and 2.78 t ha-1 at Koyonzo and Ligala, respectively. In conclusion soil amendment with dolomitic lime and inoculating groundnuts with rhizobia strain A6w resulted in increased groundnut and maize yields. This practice can, therefore, be adopted by farmers in western Kenya to improve the productivity of the groundnut maize intercropping systems.

Et tipi tavukların seleksiyonu öncelikle büyüme hızına ve vücut kompozisyonunun geliştirilmesine odaklanmıştır. Büyüme ve üreme ile ilgili özellikler arasındaki negatif ilişki ıslah ve yetiştiricilik uygulamalarını zorlaştırmaktadır. Tavuk ıslahıyla ilgili çalışmalar yaklaşık 150 yıllık bir geçmişe dayanıyor olmasına karşın üretimdeki verim artışları son 75 yıllık dönemde sağlanabilmiştir. Damızlık hayvanlar seçilirken; iskelet yapısı, vücut konformasyonu ve kondisyonu, morbidite vb. fenotipik özellikler dikkate alınmaktadır. Yıllar içinde etlik ebeveyn düzeyinde kuluçkalık yumurta sayısı, yumurta ağırlığı ve kuluçka randımanı açısından ilerleme kaydedilmiştir. Et tipi tavuklar için, 20. yüzyılın ilk çeyreğinde kesim yaşına kadar günlük canlı ağırlık artışı ortalama 8 g ve yemden yararlanma oranı 5,0 iken 21. yüzyılın başında bu özellikler için sırasıyla 66 g ve 1,7 değerlerine ulaşmıştır. Etlik piliç üretiminde kullanılan genotiplerin canlı ağırlığındaki ve yemden yararlanma oranındaki iyileşmede etkili asıl faktör genetik çalışmalardır. Bu gelişmelerin yanında, etlik piliçlerin bağışıklık sistemi, iskelet sistemi bozuklukları, yaşama gücü ve damızlıklardaki üreme ile ilgili bazı olumsuzluklar ortaya çıkan sorunlardır.

This study was carried out to investigate the possibilities of making silage from fruit juice industry waste.For this purpose, orange, lemon and tangerine pulp silage quality have been determined by comparing silage with maize and beet pulp silage.Treatment groups; 1) orange, 2) tangerine, 3) lemon, 4) maize and 5) sugar beet pulp. The silages were evaluated after 2 months from ensiling in the following areas: subjective evaluation, pH, dry matter, organic matter, crude protein, acid detergent fiber, neutral detergent fiber, ether extract and energy values (metabolizable energy) and net energy for lactation were calculated. As a result, it was determined that fruit juice industry residues were lower in terms of dry matter, but they contained higher energy due to their high organic matter content, digestibility and low cellulose content. In addition, it was determined that citrus pulp was evaluated as silage without any contribution.

Bu çalışmanın amacı, Karayaka koyunlarında dönem içi gonadotropin salgılatıcı hormon (GnRH) uygulamasının kızgınlık gösterme oranı ve ovaryum aktivitesi üzerine etkisini belirlemektir. Çalışmada en az iki doğum yapmış ve benzer vücut ağırlığına sahip 20 baş Karayaka ırkı koyun hayvan materyali olarak kullanılmıştır. Deneme başında tüm koyunlara ovaryum üzerinde mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α uygulamasından 9 gün sonra ise koyunlar rastgele iki eşit gruba ayrılmıştır. Birinci gruptaki koyunlara (n=10) 40 mg flugestone asetat içeren sünger vajina içine yerleştirilmiştir ve bu uygulamadan 14 gün sonra süngerler çıkartılarak, 1 ml PGF2α kas içi enjekte edilmiştir. PGF2α enjeksiyonunu takiben 36 saat sonra 1 ml GnRH kas içi enjekte edilmiştir. İkinci gruptaki koyunlara (n=10) ise mevcut olabilecek olan korpus luteum (CL)’un yıkımı için 1 ml PGF2α kas içi enjeksiyonun dışında herhangi bir uygulama yapılmamış olup, bu grup çalışmamızın kontrol grubunu oluşturmuştur. Bu işlemleri takiben her iki gruptaki bütün koyunlar Karayaka koçuna verilmiş ve 72 saat boyunca kızgınlık gösteren koyunlar belirlenmiştir. Kızgınlık taramasının sonunda bütün koyunlar kesime sevk edilmiş ve her iki ovaryum üzerindeki küçük (1-3 mm), büyük (>3 mm) ve toplam folikül sayısı ve CL sayısı belirlenmiştir. GnRH uygulaması yapılan koyunlar (%100) kontrol grubundaki koyunlara (%70) göre daha yüksek oranda kızgınlık göstermişlerdir. GnRH uygulaması yapılan koyunların her iki ovaryumundaki küçük ve toplam folikül sayısının ve CL sayısının, kontrol grubundaki koyunlarınkinden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Ancak büyük folikül sayısı bakımından deneme grupları arasında bir farklılık tespit edilmemiştir. Sonuç olarak bu çalışmada mevsim içi dönemde Karayaka koyunlarında sünger uygulaması sonrasındaki GnRH uygulamasının kızgınlık gösterme oranını yükselttiği ve ovaryum aktivitesini arttırdığı tespit edilmiştir.