Dietary diversity became a global concern in improving health conditions through the habit of food group consumption by adding health dimension to the issue of food calorie consumption. Access to nutritionally adequate and good quality diet is essential to human health, productivity and work output. However, despite the various concerns by governments all over the world on ensuring that every household can at least provide three square meals per day, food insecurity continues to be a major development problem across the globe. This study assessed the effect of COVID-19 pandemic lockdown on households’ dietary diversity in Jos Metropolis, Plateau State, Nigeria. A multistage sampling technique was used to select 265 households. Data was collected using well-structured questionnaire. The analytical techniques were; Descriptive statistics, Dietary Diversity index and Z-Statistics Test. Gender, age, household size, education, marital status, cooperative membership and access to credit were the socioeconomic characteristics described. Result indicate that 86% of the households had low food dietary diversity while 14% of the households had high food dietary diversity before and after the pandemic lockdown. Similarly, 18% of the households had low calorie consumption while 82% of the households had high dietary diversity before and after the pandemic lockdown. Cereals, legumes/grains, oils/fat, roots and tubers, sugar and honey and meats were the most common food consumed by the households daily before and after the COVID-19 pandemic lockdown. Result further indicate that the pandemic lockdown had effect on the dietary diversity and food consumption patterns of the urban households. It can be concluded that the understanding of the effect of the COVID-19 pandemic lockdown on dietary diversity and food consumption patterns of households is important in developing policy measures such as social safety nets, home feeding programmes, the school feeding programme, conditional cash transfers schemes and improved marketing channels that will help mitigate against households falling into food insecurity during similar pandemic in the future.

The Euphrates-Tigris Basin is the most important water source in the Middle East. The present study examined the relationship between the precipitation and temperature characteristics of the basin using remote teleconnection patterns on a monthly time scale. The effects of the North Atlantic, Arctic Oscillations, North Sea Caspian Pattern, and Western Mediterranean indices were examined. The relationship between teleconnection patterns and precipitation/temperature was investigated by adopting Spearman’s Correlation test. All of the remote teleconnection patterns had significant effects on the temperature and precipitation characteristics of the basin. However, the North Sea Caspian Pattern significantly affected the temperatures of the entire basin. Similarly, the Western Mediterranean index had a significant effect on the average temperatures for four months (February, April, November, and December) in almost the entire basin. Also, the Western Mediterranean Index corralates positively with the precipitation of the basin in January, while the correlation is negative in October, and November. Especially, the Western Mediterranean Index and the North Sea Caspian Pattern showed one-month and two-month delayed relationships in monthly total precipitation in some months. At the extremes of the index values, relationships often became strong and distinct. The study results may be useful for seasonal temperature and precipitation forecasts of the Euphrates-Tigris basin.

Environmental awareness is increasing around the world, however, the production of eco-friendly food products has started to gain importance in order to protect nature and reduce dependence on it. In addition, due to the awareness of people, it increases the demand for healthy foods. As a result, organic farming is developing and the number of organic product farms is increasing. Organic aquaculture products have also started to take their place in this big market. Although many of the rules and standards applied in organic agriculture are similar, the rules of organic aquaculture products contain differences on the basis of species. Significant progress has been made with the organic aquaculture production standards determined by international organizations and each country. Organic aquaculture defines organic aquatic organisms that are fed with organic feeds approved by authorized organizations and grown in accordance with all organic farming standards. The main principles of organic culture; health, ecology, fairness and care. Therefore, these basic principles are adhered to when determining organic aquaculture standards. In this review, general and current information were given about the organic aquaculture and organic feeds.

Bu çalışma, silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri (NCIMB 40788 ˗ CNCM I-4323; Lalsil AS, Lallemand Inc., Canada) inokulantının mısır silajına üre ile ilavesinin fermantasyon ve aerobik stabilite üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Mısır süt olum döneminde hasat edilmiştir. Hasat sonrası materyaller, 6 muamele grubuna bölünmüştür. Muamele grupları 1- Kontrol; 2- Lactobacillus buchneri (LB), 3×108 kob/g taze materyal; 3- Üre (Üre), %1 kuru madde; 4- Lactobacillus buchneri + Üre (LB+Üre); 5-Aktive edilen Lactobacillus buchneri (aLB), 3×108 kob/g taze materyal; 6- Aktive edilen Lactobacillus buchneri + Üre (aLB+Üre)’den oluşmaktadır. Katkı maddesi ilavesinden sonra silaj örnekleri her muamele grubunda 3’er tekerrür olmak üzere plastik torbalara vakumlanarak doldurulmuştur. Fermantasyonun 1., 3., 7., 14. ve 75. günü açılan silaj örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik analizler yapılmıştır. Yetmiş beşinci gün açılan silajlara 7 gün süre ile aerobik stabilite testi uygulanmıştır. Bu çalışmada silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri inokulantı ve üre ilavesi mısır silajlarının fermantasyonun ve aerobik stabilitesini olumlu yönde etkilemiştir. aLB grubundaki silajların ham protein (HP), laktik asit (LA) değerleri artarken, asetik asit (AA), propiyonik asit (PA), pH, nötral çözücülerde çözünmeyen lif (NDF), asit çözücülerde çözünmeyen lif (ADF), hemiselüloz (HSEL) ve maya içerikleri ise düşmüştür. Silajlara aLB+ Üre ilave edilmesi silajların aerobik stabilitelerinin gelişmesini sağlamıştır. Sonuç olarak aktifleştirilen Lactobacillus buchneri ve ürenin birlikte kullanılması mısırın fermantasyon profili, kimyasal bileşimini ve aerobik stabilitesini iyileştirebilir.

Küresel iklim değişikliği ve su yetersizliği nedeni ile besin talebini karşılamak için ekonomik yönü, çevresel-sosyal etkileri ve gıda güvenliği değerlendirmelerinin çoğunda sürdürülebilirlik konularına yer verilmemektedir. Gıda Tarım Örgütü (FAO) ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO) sürdürülebilir sağlıklı diyetin tanımını “Sürdürülebilir diyetler düşük çevresel etkili, besin ve beslenme güvencesinin günümüzde var olmasını ve gelecek nesillere aktarılmasını sağlayan sağlıklı yaşamı hedefleyen diyetlerdir” şeklinde yapmıştır. Dünya’da sürdürülebilir diyetlerin insanlara ve doğal kaynaklara uygun, biyoçeşitliliğe ve ekosisteme karşı koruyucu, saygılı, duyarlı, ekonomik olarak ulaşılabilir ve beslenme açısından yeterli, güvenilir ve sağlıklı olması gerekmektedir. Çevresel bozulmaların sonucunda besin üretimi ve tüketimi olumsuz yönde etkilenmektedir. Mevcut küresel besin sistemi ve beslenme sürdürülebilirlik açısından değerlendirildiğinde yetersiz olduğu düşünülmektedir. Ancak gıda güvenliği ve sürdürülebilirlik için yapılan çalışmalarda sağlıklı beslenme durumunu sürdürmek için kritik olan diyet ve besin çeşitliliği ile mikro besin yeterliliğini ele alınmamıştır. Bu nedenle derlemede sürdürülebilir beslenme açısından farklı toplumların benimseyerek uyguladığı, sağlıklı ve sürdürülebilir olarak değerlendirilen bazı beslenme modellerinden olan Akdeniz, Dash, Yeni Nordik, Temiz Baltık, Vejetaryen, Paleotik ve Intermittent Fasting Diyet gibi beslenme modelleri irdelenerek sürdürülebilir diyetlerin hem insan sağlığı hem de çevreye olan etkileri üzerine odaklanılmıştır.

As a result of climate change and the ozone layer spoilage, harmful rays of the sun such as UV reach the world more and harm agricultural production. To be protected from the harmful effects of UV, not only human beings, but all living organisms have developed different characteristics. In recent years, pigments with radiation absorbing and antioxidant properties have been used against UV damages. In this study, the effect of carotenoid pigments obtained from bacteria and fungi on the lettuce plant (Lettuce Yedikule 5701) was investigated due to its high antioxidant and UV protection properties. Pigment solutions partially purified from microorganisms were sprayed onto the plants. While an increase was detected in the amounts of hydrogen peroxide (H2O2) and lipid peroxidation (LPO) in the lettuce plant with the effect of UV, a decrease was observed in these parameters when applied with pigment solutions. With the same application, microbial pigments protected the plant against the harmful effects of UV by increasing the antioxidant enzyme activities of superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), peroxidase (POX) and the amount of chlorophyll. As a result of this study; It has been determined that microbial pigments, which can be obtained easily and with low costs, have protection properties against the harmful effects of UV and provide the plants with properties to resist the stress.

This study analyzed the proximate, minerals, phytochemical profiles and antioxidant capacity of Dysphania ambrosioides (L.) Mosyakin & Clemants and Crassocephalum crepidioides (Benth.) S.Moore leaf meals as potential feed additives. The result of the proximate analysis revealed that C. crepidioides contained higher moisture (6.66%), ash (21.04%), crude fibre (3.85%), crude fat (5.41%), crude protein (17.11%) contents and lower carbohydrate content (45.60%) than D. ambrosioide leaf powder which had 6.31% moisture, 13.69% ash, 3.09% crude fibre, 4.48% crude fat, 15.99% crude protein and 56.12% carbohydrate. The result of the mineral analysis showed that D. ambrosioides contained higher concentration of sodium (19.8ppm), potassium (51.05ppm), calcium (29.18ppm), magnesium (24.1ppm), iron (0.42ppm) manganese (0.33ppm) and zinc (0.91ppm) compared to C. crepidioides leaf meal at sodium (18.71ppm), potassium (41.87ppm), calcium (25.77ppm), magnesium (20.34ppm), iron (0.28ppm) manganese (0.13ppm) and zinc (0.36ppm). The result of the phytochemical analysis revealed that aqueous extract of C. crepidoides possessed higher total phenolic (13.34 mgGAE/g) and flavonoid (2.29 mgrutin/g)) contents than that of D. ambrosioides at (13.07 mgGAE/g) and (1.62 mgrutin/g) respectively. The Tannin and phytate contents were significantly higher in D. ambrosioides leaf meal at 2.39mg/g and 40.28 mg/g respectively, compared to that of C. crepidioides at 2.12mg/g and 29.4mg/g, respectively. The aqueous extract of D. ambrosioides exhibited higher that antioxidant free radical scavenging activity (24.83%) than that of C. crepidioides (16.42%). In conclusion, this study has shown that these two vegetables contained nutrients and antioxidant and could be used as alternative feed additives in animal nutrition.

Non-porous materials like cellulose and starch can be extracted from agro- industrial wastes and incorporated with nanoparticles for effective biotechnological purposes. In this study, silver nanoparticles (AgNps), silver-cellulose nanoparticles (AgNps-C) and silver-starch nanoparticles (AgNps-S) were characterized by UV-visible spectroscopy. Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) was used to identify viable biomolecules involved in capping and active stabilization of AgNps. Average sizes and morphologies of AgNps, AgNps-C and AgNps-S were further analyzed by scanning electron microscopy (SEM) and the percentage composition of each element was investigated by energy-dispersive X-ray spectroscopy (EDS). Antimicrobial activity of the synthesized AgNPs-C and AgNPs-S was tested against multiple antibiotic resistance microorganisms isolated from fish and meat. Zones of inhibition displayed by AgNPs-C and AgNPs-S ranged from 8.00 to 13.30 mm and 5.00 to 10.30 mm, respectively. The Minimum inhibitory concentration (MIC) for AgNPs-C and AgNPS-S ranged from 125 µg/mL to 500 µg/mL and 500 µg/mL to 1000 µg/mL, respectively. AgNPS-S and AgNPs-C inhibited the growth of microorganisms associated with spoilage of fish and meat. The bio-applications of AgNP –C and AgNP-S can be exploited in food industries as preservative agent or incorporated to packaging materials to elongate the shelf life of food products and reduce the side effects attributed to chemical preservative agents.

Geleneksel ve modern dünyada ülkelerin yaşam algısına göre anlam kazanan yemek kültürü, gastronomiye farklı bakış açıları kazandırır. Bu bakış açılarından biri olan Yavaş Yemek akımı ile geleneksel yemek kültüründe unutulmaya başlayan yemeklere güncel bir yaklaşım kazandırmak esastır. Yavaş yemek akımı yemek kültürünün sürdürülebilirliğini sağlarken, ‘tat alma duyusunun’ da korunmasını destekler; birlikte sofralar kurmada ve ortak noktaların önemini belirlemede, geleneksel yöntemlerle gıda üretiminde ve teknik kullanmada bilinçlenmeye hizmet eder. Akımın hizmetlerinin hedefe ulaşıp ulaşmadığının saptanabilmesi için nicel veri toplama teknikleri kullanılır. Yavaş hareketlilik akımının döngüsü önce üretim sonra tüketimdir. Bu çalışmanın amacı Çanakkale ili Gökçeada ilçesinde yaşayan halkın yavaş yemek algılarının boyutunu ve yavaş yeme tutumlarını belirlemektir. Bu amaçla çalışmanın örneklemini oluşturan Gökçeada yerel halkına yavaş yemek algısının ve bu algının yavaş yeme tutumlarına etkisini belirlemek için hazırlanan sistematik soru formundan oluşan anket yöntemi uygulanmıştır. Anket verilerinden elde edilen sonuçlara göre katılımcıların %68,5 katılım oranı ile kadın olduğu ve çalışmanın çoğunluğunu oluşturdukları belirlenmiştir. Yavaş Yemek akımını bildiğini belirten katılımcıların %92,4’ü Yavaş Yemeği doğru tanımlamışlardır. Katılımcıların yerel gıda tüketme eğiliminin belirlenmesi için yöneltilen sorulara %50’nin üzerinde pozitif katılım sağladıkları belirlenmiştir. Dolayısıyla katılımcıların yüksek oranda yerel gıda talep, ilgi ve tüketme eğilimi olduğu söylenebilir. Yavaş Yemek tüketiminin demografik özelliklerle bağlantısının incelendiği 6 hipotezden medeni durum ve yaş hipotezi kabul edilmiş diğerleri ise reddedilmiştir.

Sunulan çalışmanın amacı kedilerde ovaryohisterektomi sırasında butorfanol, medetomidine ve ketamin kombinasyonu ile yapılan anestezinin kan gazı parametrelerine etkisinin belirlenmesidir. Çalışmada 6-72 ay aralığında, farklı ırklarda, 19 adet kısırlaştırılan dişi kedi kullanıldı. Anesteziden önce vena cephalica antebrachi’den heparinli enjektöre 1 mL kan alınarak kan gazı parametreleri değerlendirildi. Klinik muayene ve laboratuvar analizler sonucunda sağlıklı olduğu belirlenen kediler ovaryohisterektomi için genel anesteziye alındı. Anestezi indüksiyonu için butorfanol (0,01 mg/kg, IV) uygulandı, uygulamadan 5 dakika sonra medetomidine (0,08 mL/kg, IV) ve 10 dakika sonrasında ise ketamin (5-7,5 mg/kg, IV) damar içi yolla verildi. Ketamin uygulamasının 10. dakikasında kedilerden tekrar kan örneği alındı. Anestezi öncesi ve sırasında alınan kan örneklerinde pH, pCO2, pO2, sO2, Na, Ca, K, Cl, Glu, Lac, BE ve HCO3 düzeyleri değerlendirildi. Anestezisi indüklenen kedilerde pH, pO2, sO2, BE ve HCO3 düzeylerinin anestezi öncesine göre daha düşük, pCO2 ve laktat konsantrasyonlarının ise yüksek olduğu tespit edildi. Sonuç olarak ovaryohisterektomi uygulanacak kedilerde kan gaz parametreleri takibinin yapılmasının, operasyon öncesi ve sonrası oluşabilecek komplikasyonların önlenebilmesi için yararlı olabileceği düşünüldü.