At Banganga, Kapilbastu, Nepal, a field experiment was conducted in the spring of 2021 to determine the performances of transplanted spring rice under different weed management techniques. With five treatments and four replications, the experiment was structured as a single-factorial Randomized Complete Block Design (RCBD). The treatments consisted of Pretilachlor 50% EC (dose: 500 ml a.i. per acre) as pre-emergence herbicide, Pretilachlor 50% EC (dose: 500 ml a.i. per acre) as pre-emergence herbicide plus hand weeding at 20, 40 DAT, Hand weeding at 20 DAT, 40 DAT, 60 DAT, Cono-weeding at 20 DAT, 40 DAT, 60 DAT and control. The plots treated with Pretilachlor plus hand weeding recorded a significantly higher plant height (99cm), higher number of effective tillers per meter square (11.97), higher panicle length (26cm), and higher number of grains per panicle (200.60) at 90 DAT. The sterility percentage and the no. of grains per panicle were not affected by the weed management practices. Cono-weeding was found statistically superior in terms of grain yield (6.09 Mt ha-1) and harvest index (42.10 %). The experiment concluded that the weed management practices affect the grain yield of transplanted spring rice.

Paucity of knowledge on resistant variety, high yield loss ranging from 32- 57% and dearth of knowledge on management of Alternaria leaf spot has been the major concerns in radish production in the world. Our study will aid in multiplication and standardization of the germane variety of radish resistant to Alternaria leaf spot disease so as to escalate the production, productivity, and the competitiveness in the domestic as well as in the international market. Hence, this experiment was rendered to screen the radish genotypes against Alternaria leaf spot disease in Western Nepal in 2021. Seven genotypes namely Sparkle white F1 hybrid, Korean cross, Palak-patta 35, Pyuthane red, 40 days, Geeta 33, and Mino early were used as the treatment and experiment was laid out in one factorial RCBD design. Each treatment was assigned with 8 plants for observation with 3 replications per treatment. Parameters like days to appearance of disease, incidence of disease on seedling, disease severity (3 scorings), mean score of disease, mean AUDPC and reaction of genotypes were measured during the experiment. Our study unveiled highly significant result for the days to appearance of disease, disease severity, mean score of disease and AUDPC among the genotypes of radish. Alternaria leaf spot first appeared in Pyuthane red (18.33 days) while appeared late in Mino early. Disease severity was found harsh in 40 days at each scoring (57.33, 64.67 and 70.33 respectively); on the contrary severity was minor in Sparkle white at each scoring (26.67, 35 and 44.17 respectively). Similarly, the highest MDS (3.4) and AUDPC (449.8) was found in 40 days, whereas the lowest MDS (1.7) and AUDPC (246.5) was observed in Sparkle white. Ultimately, it is contended that 40 days was found to be moderately susceptible variety while other varieties were found to be moderately resistant.

The Euphrates-Tigris Basin is the most important water source in the Middle East. The present study examined the relationship between the precipitation and temperature characteristics of the basin using remote teleconnection patterns on a monthly time scale. The effects of the North Atlantic, Arctic Oscillations, North Sea Caspian Pattern, and Western Mediterranean indices were examined. The relationship between teleconnection patterns and precipitation/temperature was investigated by adopting Spearman’s Correlation test. All of the remote teleconnection patterns had significant effects on the temperature and precipitation characteristics of the basin. However, the North Sea Caspian Pattern significantly affected the temperatures of the entire basin. Similarly, the Western Mediterranean index had a significant effect on the average temperatures for four months (February, April, November, and December) in almost the entire basin. Also, the Western Mediterranean Index corralates positively with the precipitation of the basin in January, while the correlation is negative in October, and November. Especially, the Western Mediterranean Index and the North Sea Caspian Pattern showed one-month and two-month delayed relationships in monthly total precipitation in some months. At the extremes of the index values, relationships often became strong and distinct. The study results may be useful for seasonal temperature and precipitation forecasts of the Euphrates-Tigris basin.

Environmental awareness is increasing around the world, however, the production of eco-friendly food products has started to gain importance in order to protect nature and reduce dependence on it. In addition, due to the awareness of people, it increases the demand for healthy foods. As a result, organic farming is developing and the number of organic product farms is increasing. Organic aquaculture products have also started to take their place in this big market. Although many of the rules and standards applied in organic agriculture are similar, the rules of organic aquaculture products contain differences on the basis of species. Significant progress has been made with the organic aquaculture production standards determined by international organizations and each country. Organic aquaculture defines organic aquatic organisms that are fed with organic feeds approved by authorized organizations and grown in accordance with all organic farming standards. The main principles of organic culture; health, ecology, fairness and care. Therefore, these basic principles are adhered to when determining organic aquaculture standards. In this review, general and current information were given about the organic aquaculture and organic feeds.

The purpose of this study was to prepare eight sub-fractions from leaves and flowers of Erica arborea L., characterize their phytochemicals constituents and investigate their potential antioxidant, in order to validate the beneficial medicinal properties of this shrub in Algeria folk medicine. Total polyphenols, flavonoids and condensed tannins contents were determined using Folin-Ciocalteu’s, aluminum chloride and vanillin reagents, respectively. The in vitro antioxidant activity was evaluated by using 2,2-diphenyl-l-picrylhydrazyl and reducing power assay. E. arborea L. contains various compounds such as polyphenols, flavonoids, tannins, quinones, anthraquinones, saponins and terpenoids in different sub-fractions. All the tested extracts showed an appreciable total phenolic, flavonoids and condensed tannins contents as well as strong antioxidant capacity. The highest total phenolic and flavonoids content was found in the ethyl acetate extracts ranging from 649.38 to 944.55 mg gallic acid equivalent/g dry extract and 65.31 to 67.15 mg quercetin equivalent/g dry extract, respectively. Whereas, the highest condensed tannins content was found in the crude extract for leaves and aqueous extracts for flowers. The ethyl acetate extract of the flowers and the crude extract of leaves exhibited the better antioxidant activity by DPPH assay (IC50 =17.72 µg/mL) and reducing power assays (IC50 = 2.91 µg/mL), respectively. Our findings indicate that leaves and flowers extracts are rich in natural antioxidant substances and have good qualities in antioxidant properties and may be beneficial against diver’s disorders related to free radicals.

Kayısı çekirdeği ağrı kesici, antimutajenik, iltihap önleyici ve antimikrobiyal olarak tıp alanında kullanılmaktadır. Ayrıca kayısı çekirdeklerinin tatlı olanları çerez olarak tüketilmekte, acı olanları ise kozmetik sanayisinde hammadde olarak değerlendirilmektedir. Kullanım alanlarını dolaylı veya doğrudan etkileyeceği düşünülen kayısı çekirdeği kurutma işleminde yöntemlerin etkisinin belirlenmesi önemlidir. Bu amaçla yapılan çalışmada, kayısı çekirdekleri etüvde (50°C, 60°C ve 70°C), iklimlendirme kabininde (%30 RH+50°C, %30 RH+60, ve %30 RH+70°C) ve gölgede olmak üzere 3 farklı yöntemde kurutulmuştur. Kurutma işlemlerinin kuruma süreleri incelendiğinde en uzun kuruma 22 saat ile gölgede kurutma yönteminde, en kısa kuruma ise 4 saat ile 70°C kurutma sıcaklığında etüvde tespit edilmiştir. Tüm yöntemler için matematiksel model verileri incelendiğinde; Midilli-Küçük model eşitliği Page, Yağcıoğlu ve Midilli-Küçük kurutma modelleri arasında en iyi model (R2=0.9999) olarak tahmin etmiştir. Renk değerleri incelendiğinde taze kayısı çekirdeğinin renk değerlerine istatistiksel açıdan en yakın yöntemler iklimlendirme kabininde 70°C ve %30 bağıl nem koşulunda, etüvde ise 70°C sıcaklıkta bulunmuştur. Termo-fiziksel özellikler de ise en büyük özgül ısı, termal iletkenlik, termal difüzivite değerleri gölgede kurutma yönteminde belirlenirken, en büyük özgül kütle değerleri ise 60°C de etüvde kurutulan örneklerde belirlenmiştir.

Bu çalışma Ankara ili merkez ilçelerinde ikamet eden (Altındağ, Çankaya, Etimesgut, Gölbaşı, Keçiören, Mamak, Pursaklar, Sincan ve Yenimahalle) tüketicilerin keçi eti ve et ürünlerine karşı olan algılarını belirlemek ve bu ürünlerin tüketiminde etkili olan faktörlerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla 269 tüketiciyle yüz yüze anketler gerçekleştirilerek tüketicilerin sosyo-ekonomik ve demografik özellikleri, keçi eti ve et ürünleri tüketmeye ve satın almaya yönelik davranışları incelenmiştir. Araştırma bulguları ki kare istatistik yöntemi ve çapraz tablo ile analiz edilmiştir. Ankete katılan tüketicilerin %82,2’sinin keçi eti ve et ürünlerini tüketmediği %17,8’inin ise tükettiği belirlenmiştir. Tüketiciler tarafından keçi eti ürünü olarak en çok kuşbaşı (%16,7) ve kıyma (%13,8) tüketildiği ve aylık keçi kuşbaşı ve keçi kıyması tüketim miktarlarının sırasıyla; 0,20 ve 0,17 kg olduğu tespit edilmiştir. Yapılan ki kare analizi sonucunda tüketicilerin demografik özellikleriyle keçi eti ve et ürünleri tüketimi arasındaki ilişkinin istatistik olarak önemli olmadığı fakat erkek, evli,18-45 yaş aralığında ve eğitim düzeyi yüksek bireylerin keçi eti tüketme eğilimlerinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte kurban kesme eğilimiyle keçi eti tüketimi arasındaki ilişkinin önemli olduğu tespit edilmiştir. Keçi eti ve et ürünleri tüketici tercih ve algısının arttırılmasına yönelik yapılacak olan tanıtım çalışmalarında bu özelliklerin dikkate alınması daha etkili sonuçlar elde edilmesine neden olacaktır.

Bu çalışma, silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri (NCIMB 40788 ˗ CNCM I-4323; Lalsil AS, Lallemand Inc., Canada) inokulantının mısır silajına üre ile ilavesinin fermantasyon ve aerobik stabilite üzerine etkilerini belirlemek amacıyla düzenlenmiştir. Mısır süt olum döneminde hasat edilmiştir. Hasat sonrası materyaller, 6 muamele grubuna bölünmüştür. Muamele grupları 1- Kontrol; 2- Lactobacillus buchneri (LB), 3×108 kob/g taze materyal; 3- Üre (Üre), %1 kuru madde; 4- Lactobacillus buchneri + Üre (LB+Üre); 5-Aktive edilen Lactobacillus buchneri (aLB), 3×108 kob/g taze materyal; 6- Aktive edilen Lactobacillus buchneri + Üre (aLB+Üre)’den oluşmaktadır. Katkı maddesi ilavesinden sonra silaj örnekleri her muamele grubunda 3’er tekerrür olmak üzere plastik torbalara vakumlanarak doldurulmuştur. Fermantasyonun 1., 3., 7., 14. ve 75. günü açılan silaj örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik analizler yapılmıştır. Yetmiş beşinci gün açılan silajlara 7 gün süre ile aerobik stabilite testi uygulanmıştır. Bu çalışmada silolama öncesi aktifleştirilen Lactobacillus buchneri inokulantı ve üre ilavesi mısır silajlarının fermantasyonun ve aerobik stabilitesini olumlu yönde etkilemiştir. aLB grubundaki silajların ham protein (HP), laktik asit (LA) değerleri artarken, asetik asit (AA), propiyonik asit (PA), pH, nötral çözücülerde çözünmeyen lif (NDF), asit çözücülerde çözünmeyen lif (ADF), hemiselüloz (HSEL) ve maya içerikleri ise düşmüştür. Silajlara aLB+ Üre ilave edilmesi silajların aerobik stabilitelerinin gelişmesini sağlamıştır. Sonuç olarak aktifleştirilen Lactobacillus buchneri ve ürenin birlikte kullanılması mısırın fermantasyon profili, kimyasal bileşimini ve aerobik stabilitesini iyileştirebilir.

Growth regulators such as Indole-3-Butyric Acid (IBA) are generally used to promote root formation of rose cuttings. However, today, within the scope of sustainable agricultural practices, research studies of new materials and methods alternative to synthetic chemicals in the plant production process are gaining momentum. At the beginning of such alternative applications are plant growth-promoting rhizobacteria (PGPR) and mycorrhizal fungi, which are increasingly used today, promoting plant growth. In this study, Bacillus cereus (ZE-7), Pseudomonas putida (ZE-12) rhizobacteria and mycorrhiza (6000 ppm) were applied to 12-15 cm long softwood rose cuttings. The softwood cuttings were kept in the mycorrhiza suspension for 10 seconds and in the rhizobacteria suspension for 30 minutes and then planted in the rooting medium. In the study, in order to determine the effects of applications on steel root development; rooting rate (%), callus rate (%), decay rate (%), root number (number) and root length (cm) parameters were examined. In the results of working; the highest rooting rate (19.44%), the highest callus rate (38.89%) and the highest number of roots (8.64 units) were obtained in ZE-12 treated cuttings. In particular, rhizobacteria application showed a high effect on reducing the rate of decay in steels. The lowest decay rate in the steels was obtained from the ZE-7 bacterial strain application (8.33%) compared to the control (38.89%). As a result, it was concluded that mycorrhiza and rhizobacteria applications can be applied to rose cuttings and these applications as an alternative to IBA in rooting.

Arazi kullanım/arazi örtüsü haritalarının, gerçek yersel verilerle uyumlu olması doğru ve etkin bir arazi planlamasında çok önemlidir. Bu çalışmada, TR21 Trakya Bölgesi için kullanılabilecek, güncel, küresel ve bölgesel arazi kullanım/arazi örtüsü haritalarının doğruluk değerlendirmesi yapılmıştır. 400 referans nokta, arazi sınıflarına katmanlı rastgele olacak şekilde dağıtılmıştır. Kappa testi ile belirlenen arazi kullanım/arazi örtüsü doğruluk değerleri Copernicus, ESA, Corine düzey 1 ve düzey 2 haritaları için sırasıyla; 0,63, 0,83, 0,80 ve 0,71’dir. Sınıflandırılmış haritaların, bölgede çok fazla yer kaplayan ekilebilir tarım arazileri ve orman alanlarını iyi derecede temsil ettiği bununla birlikte maki/çalılık ve fundalık alanlarda ve mera ve çayır alanlarda doğruluk oranının düşük kaldığı sonucuna varılmıştır. Bütün haritalar birlikte değerlendirildiğinde, mekansal planlama çalışmalarında, bölgesel ölçekte ESA verilerinin, yerel çalışmalarda ise Corine düzey 2 verilerinin kullanılması çok faydalı olacaktır.