Weed Control and Crop Production Practices in Cotton Production in Diyarbakır Province of Turkey | Diyarbakır İli (Türkiye) Pamuk Üretim Uygulamaları ve Yabancı Ot Kontrolü

Cotton agriculture is very important in South Eastern Anatolia Region of Turkey. Weeds are major problems in cotton farming systems. In this study, a survey was conducted in Diyarbakır Province of Turkey to evaluate weed management practices being opted, crop production methods in use, most important weed species and major production problems in the region. Moreover, effect of agricultural extension activities on weed control was investigated. For this purpose, over 75 cotton growers were surveyed by a questionnaire. The questionnaire included 15 questions about crop rotation, tillage systems, irrigation and weed management methods being applied by these growers in cotton production. Moreover, growers were surveyed about the most common weeds that they faced in cotton fields.  The survey results showed that the most common weeds in cotton production fields were Xanthium strumarium L. (common coclebur), Sorghum halepense (L.) Pers. (johnsongrass), Amaranthus retroflexus L. (common amaranth), Cynodon dactylon (bermudagrass), Physalis spp. (ground cherry) [Physalis philadelphica Lam. (mexican groundcherry) and Physalis angulata L. (cutleaf groundcherry)] , Solanum nigrum L. (black nightshade), Portulaca oleracea L. (purslane), and Cyperus rotundus L. (nutgrass). Most growers used pre-emergence and post emergence herbicides before planting and in the season. The preceding crops of cotton were cotton (63.4%), wheat (18.3%) and maize (16.9%). The tillage system used was commonly conventional tillage method including moldboard plough in the autumn and two times cultivator and scrapper before planting. Over 70% of growers stated that tillage system significantly influenced the weed population. This study suggests that it is very important to research and choose the suitable crop production and weed management practices for region conditions.

Pamuk tarımı, Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu bölgesinde çok önemlidir. Yabancı otlar, pamuk tarımında  karşılaşılan en önemli sorunlardan birisidir. Bu çalışmada, bölgedeki yabancı otlarla mücadele yöntemleri, uygulanan bitki yetiştirme teknikleri, en önemli yabancı ot türleri ve karşılaşılan sorunları değerlendirmek amacıyla Diyarbakır ilinde bir anket çalışması yürütülmüştür. Ayrıca, tarımsal yayım uygulamalarının yabancı ot kontrolüne etkisi de araştırılmıştır. Bu amaçla, 75 pamuk üreticisine anket uygulanmıştır. Ankette pamuk üreticilerine uyguladıkları ekim nöbeti, toprak işleme, sulama ve yabancı ot kontrol yöntemlerini içeren 15 soru sorulmuştur. Ayrıca, pamuk tarlalarında en fazla karşılaştıkları yabancı otlar da belirlenmiştir. Araştırma sonucunda pamuk taralalarında en yaygın görülen yabancı otların Xanthium strumarium L. (domuz pıtrağı), Sorghum halepense (L.) Pers. (kanyaş), Amaranthus retroflexus L. (horozibiği), Cynodon dactylon (köpekdişi ayrığı), Physalis spp.  [Physalis philadelphica Lam. (fener otu) and Physalis angulata L. (fener otu), Solanum nigrum L. (kopek üzümü), Portulaca oleracea L. (semiz otu) ve Cyperus rotundus L. (topalak) olduğu saptanmıştır. Üreticilerin coğunun çıkış öncesi ve sonrası yabancı ot ilaçlarını, ekim öncesi ve bitki gelişimi döneminde kullandıkları görülmüştür. Ankete katılanların % 63.4’ü pamuğun ön bitkisinin pamuk, %18.3’ü buğday ve %16.9’ü ise mısır olduğunu ifade etmişlerdir. Bölgede yaygın olarak sonbaharda kulaklı pulluk, ekimden önce kültüvatör ve tapan uygulamalarını içeren geleneksel toprak işleme yönteminin kullanıldığı tespit edilmiştir. Üreticilerin %70’inden daha fazlası yabancı ot kontrolünde toprak işleme sisteminin önemli oranda etkili olduğunu belirtmişlerdir. Bu çalışmanın sonucunda, bölge koşullarına uygun bitki yetiştirme ve yabancı ot kontrol yöntemlerinin araştırılmasının ve seçilmesinin çok önemli olduğu görülmüştür.