Bu çalışma, farklı dozlarda elma posası ilavesinin yonca silajlarının kimyasal kompozisyonu, fermentasyon profili, mikrobiyolojik özellikleri, sindirilebilirlik ve enerji değerlerinin incelenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışma kapsamında, 1-3 cm boyutlarında parçalanan yoncalar anaerob plastik kaplara, kontrol grubuna herhangi bir katkı eklenmeden, muamele gruplarında ise %5 (EP5) ve %10 (EP10) oranlarında elma posası ilave edilerek silolanmıştır. Araştırma sonunda, elma posası ilavesi yonca silajlarının kuru madde, etanol, asetik asit, propiyonik asit, bütirik asit içeriği ve pH değerini düşürürken, Nötral Deterjanda Çözülmeyen Ham Protein (NDICP), laktik asit ve maya sayısını artırmıştır. Yonca silajlarının sindirilebilirlik, enerji değerleri, ham protein, ham yağ, ham kül, nişasta, NDF, ADF, ADL, Asit Deterjanda Çözülmeyen Ham Protein (ADICP) ve laktik asit bakterileri içeriklerine elma posası muamelesiyle önemli bir fark olmadığı tespit edilmiştir. Elma posası katkılı gruplarda küf içeriği saptanmamış, Clostridia ise sadece EP10 grubunda gözlemlenmiştir. Sonuç olarak gıda sanayi yan ürünü olan elma posasının olumsuz çevresel etkilerinin azaltılması, yem maliyetlerinin ucuzlatılması ve yonca silajlarının kalitesine pozitif yönde etkisi nedeniyle kullanılabileceği sonucuna varılmıştır.

Bu çalışma, Erzurum ili Aşkale İlçesindeki süt sığırcılığı işletmelerinde hayvan sağlığı uygulamaları ve sığır yetiştiricilerinin hayvan refahı konusunda görüşleri hakkında bilgi elde etmek üzere yürütülmüştür.  Çalışmanın materyalini 221 işletmeci ile yüz yüze yapılan anketlerden elde edilen veriler oluşturmuştur. Araştırma sonuçlarına göre, yetiştiricilerin %79,8’nin gebe ineklere septisemi aşısı yaptırmadığı saptanmıştır. Ayrıca, işletmelerin sadece %20,7’sinin veterinerlik hizmetlerinden yararlandığı tespit edilmiştir. İşletmelerin %68,6’sında ecza dolabı ve ilkyardım kitleri bulunduğu ve en yüksek oranda bu ekipmanlara sahip işletmelerin 41-50 baş hayvana sahip işletmeler olduğu belirlenmiştir. Yıllık sağlık harcamaları bakımından işletmelerin yarıdan fazlası 1000-5000 ₺ harcamada bulundukları ve 31-40 baş hayvana sahip işletmelerde bu harcamaların en fazla (%46,7) olduğu saptanmıştır. Ayrıca, işletmelerin %44,6’sının yeme vitamin-mineral-tuz takviyesi yaptığı ve söz konusu işletmelerinde vitamin takviyesinin daha yüksek oranda (%66,7) yapıldığı tespit edilmiştir. Bunun yanı sıra, hayvanlar üzerindeki sıcak ve soğuk stresi gidermek amacıyla genellikle sıcak havalarda su ile serinletme (%92,2) yapıldığı, soğuk havalardan korunmak için ise ahır izolasyonuna (%84,2) önem verdikleri saptanmıştır. Ayrıca, Yetiştiricilerin %95,0’i hayvan refahının gerekliliğini belirtmiş ve hayvan refahında en önemli unsurun ise genellikle hayvanlar için stressiz bir ortamın oluşturulması (%59,4) olduğunu ifade etmişlerdir. Yetiştiricilerin çoğunluğu işletmelerinde hayvan refahını sağladıklarını (%78,1) ve hayvanlarının gayet sağlıklı olduğunu (%89,5) bildirmişlerdir.

Tarım sektörü, enerji kaynaklarının yoğun olarak kullanıldığı bir alandır. Gelişmekte olan ülkelerde enerji üretiminin daha çok fosil yakıtlara bağlı olması, her alanda, optimum enerji kullanımını zorunlu kılmaktadır. Sürdürülebilir bir üretim, ancak, kaynakların verimli şekilde kullanımı ile sağlanabilir. Tarımsal üretimde enerji verimliliği çıktı/girdi analizleri ile değerlendirilebilmektedir. Özellikle seralar, açık alanlara kıyasla, enerji girdisinin çok daha yüksek olduğu tarımsal üretim alanlarıdır. Bu alanda yapılacak araştırmalar, seracılıkta farklı bölgelere ve ürünlere göre, en uygun girdi kullanım düzeylerinin saptanabilmesi açısından önemli katkılar sağlayacaktır. Bu çalışma, Konya – Ereğli ilçesinde bulunan bir serada, 2022 yaz sezonunda, çiftçi şartlarında yapılan salatalık üretiminin enerji kullanım verimliliğinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Sezon boyunca tüm tarımsal uygulamalar takip edilmiş ve kayıt altına alınmıştır. Enerji kullanım etkinliği (enerji oranı) 1,14 olarak hesaplanmıştır. Toplam girdi içerisinde yenilenemeyen kaynaklar %66’lık bir oranla üretimin 2/3’ünü kapsamaktadır. Bu oranın azaltılması, fosil yakıtlardan üretilen enerjinin üretimdeki payını azaltırken, ekosistemin kaynak yetersizliği sebebiyle karşılaştığı baskıları da dengeleyecektir. Sonuçta, Konya’da, serada salatalık yetiştiriciliğinin; enerji kullanım etkinliği, başka bir deyişle üretim verimliliği, açısından değerlendirildiğinde avantajlı olduğu belirlenmiştir.

Dünya’da ve Türkiye’de sarımsak üretimi ve tüketimi artmaktadır. Fakat Türkiye’nin dünya sarımsak üretimi içindeki payı geçtiğimiz 30 yılda %4 den %0.4 seviyesine gerilemiştir. Benzer şekilde coğrafi işaret sahibi Kastamonu sarımsağının Türkiye üretimindeki payı da %25 seviyesinden %20 seviyesine gerilemiştir. Bu çalışmada Kastamonu’daki sarımsak üreticileri ile yüz yüze anket çalışması yapılarak üretim teknikleri ve sorunları incelenmiştir. Elde edilen veriler ışığında üretici profili ve uygulama alışkanlıkları masaya yatırılmıştır. Üretimde mekanizasyon düzeyi artmakla birlikte, üretimin her safhasında yüksek işgücü gereksinimi devam etmektedir. Küçük parsellerde, yüksek kimyasal girdilerle bilinçsiz üretim söz konusudur. Sarımsaklar ilkel depolama koşullarında saklanmakta ve kayıplar oluşmaktadır. Bölgede herhangi bir üretim planlaması olmayıp, üretim ve satışa dair ortak bir oluşum bulunmamaktadır.

In this study, it was aimed to determine the effects of different sowing times and different varieties of German chamomilla (Matricaria recutita L.) on agronomic and technological characteristics. The study was conducted in experimental fields of the Department of Field Crops, Faculty of Agriculture in Adnan Menderes University. Two different tetraploid Matricaria recutita L. (Bodegold and Zloty Lan) cultivars were used for this study. Zloty Lan was provided by Germany and Bodegold was provided from Atatürk Central Horticultural Research Institute. The trial was conducted according to a split plot experimental design with 4 block. Factors consist of 5 sowing times as main plots (1 October, 15 October, 1 November, 15 November, 1 December) and 2 genotypes as subplots (Bodegold and Zloty Lan). The effect of sowing times and genotypes was found statistically significant on fresh flower yield. The highest flower yield was found 61.61 kg da-1 . The average values for plant height ranged from 45.43 to 55.20 cm, flower diameter ranged from 25.24 to 27.53 mm, biomass ranged from 130 to 332.3 kg da-1, fresh flower yield ranged from 19.74 to 61.61 kg da-1 , drug herb ranged from 35.5 to 73.5 kg da-1 , drug flower ranged from 7.4 to 13.3 kg da-1 , essential oil content ranged from 0.025% to 0.083% and essential oil yield ranged from 0.020 to 0.090 l da-1. The primary constituents of essential oil have been discovered as bisabolol oxide a and bisabolene oxide.

The aim of this study was to determine some reproductive and growth characteristics and was to analyses some environmental factors the growth and survival performance of lambs between 2017 and 2020 reared within the framework of the National Small Ruminant Project in Altunhisar district of Nigde. The data of the study were collected from 24000 heads ewes and 24869 male and female lambs raised in 25 different farms. The average of infertility, fertility, fecundity, litter size, single and twining rates of Akkaraman ewes were found to be 7.90, 92.10, 1.04, 1.13, 87.49 and 12.51%, respectively. The effects of year of birth, type of birth, age of dam and gender on birth, 60th day and 120th day live weights of Akkaraman lambs were found to be statistically significant (P<0.001). It was also determined that the effect of type of lambing, gender, year of birth and dams age on the survival of lambs at 60th and 120th days was significant (P<0.01). The average survival rate of lambs at 60th and 120th day was 96.2 and 95.3.%, respectively. As a result, it was concluded that while the reproductive characteristics of Akkaraman ewes were in accordance with the literature reports, the effects of the environmental factors on the live weights and survival of lambs were significant and these factors were partially affected by slower growth.

This study was carried out to determine the effect of different irrigation frequency and levels on silage sorghum plant for yield and quality at the Bingöl University Agricultural Research and Application Field in 2022 using the Master BMR variety as plant material. Randomized complete blocks applying the split-plots experimental design with three replications was used; four irrigation levels (25%, 50%, 75% and 100%) and four irrigation frequencies (5, 10, 15 and 20 days) were considered as treatments. Percentage of moisture replacement was determined using total moisture loss from evapotranspiration (ET). Amount of water discharged by emitters were predetermined, hence, time was used to determine the exact amount. Properties related to green forage yield, dry matter yield, crude protein ratio, crude protein yield, acid detergent insoluble fibre, neutral detergent insoluble fibre, digestible dry matter, dry matter consumption and relative feed value were investigated. Statistically significant differences between all the examined features were observed. The highest green forage yield, dry matter yield and crude protein yield were obtained from 5-day frequency and 100% level. Highest crude protein ratio from 5-day frequency and 25% level, lowest acid detergent insoluble fibre rate and highest digestible dry matter rate from 20-day frequency and 25% level, highest dry matter intake and relative feed value with the lowest neutral detergent insoluble fibre rate were observed from 25% level with 10 and 20-day frequencies. In conclusion; it can be stated that, to obtain high yield from silage sorghum, it is necessary to irrigate at 5 days frequencies and 100% level. However, high-quality product can be obtained with a 10-day frequency and a 25% level with low yield.

The blanket prescription of nitrogen (N) fertilizer often results in irrational fertilization. To address this issue and align the application of nitrogen fertilizers with the crop-specific demand, it is imperative to save nitrogen resources, maximize the uptake and net income, and subside environmental pollution. In this context, a field experiment was carried out in Kumroj, Chitwan, Nepal during 2022 to assess the growth, yield, and profitability of rice production by comparing different precision nitrogen management practices. The study was carried out in a randomized complete block design with seven treatments and three replications. The treatments included decision support tools for nitrogen management such as the Green Seeker (GS), the Soil plant analysis development Development (SPAD) meter, and the Leaf Color Chart (LCC) combined with basal application of nitrogen at 30 kg ha–1 and the Urea briquette Deep Placement (UDP), the Polymer Coated Urea (PCU), and the Recommended Dose of Fertilizers (RDF, 120 kg N ha–1). The growth, yield, yield attributes, and financial data were taken. Precision nitrogen management techniques significantly enhanced rice growth and yield parameters. GS–guided application required the highest nitrogen demand (155 kg ha–1), while SPAD (80 kg ha–1) and UDP (78 kg ha–1) resulted in lower usage. PCU and UDP enhanced plant height, leaf area index, and above–ground dry matter. Higher grain yield (6.64 t ha–1) was attained with LCC, SPAD (6.44 t ha–1), and UDP (6.41 t ha–1) treatments. GS application exhibited the highest straw yield (11.17 t ha–1), while LCC demonstrated the highest benefit–cost ratio (1.96). This study concluded that SPAD and UDP demonstrated the potential to save nitrogen resources, while LCC and UDP were found profitable.

It is critical that Bangladesh faces water scarcity during the dry season, affecting lentil (Lens culinaris Medik.) yield and some yield components during seedling and flowering stages. Thus, a two-factorial pot experiments (The experiment comprises Factor A: three fertilization levels i.e. F1 = Control [inorganic], F2 = poultry litter-based compost [20 ton/ha], F3 = poultry litter-based compost [30 ton/ha]; Factor B: two irrigation levels such as W1 = 100% field capacity [FC] and W2 = 70% FC) were designed at Hajee Mohammad Danesh Science and Technology University, Dinajpur, from November 2018 to April 2019. And it was investigated how the poultry litter-based composts affected the morpho-physiology, yield and yield components of the lentil (BARI Masur-4) variety under different irrigation stress levels. Obtained results revealed that the tallest plant (30.7 cm at 75 DAS) and maximum branch number per plant (14.1 at 65 DAS), leaf chlorophyll a (0.30 mg/g), highest RLWC (70.28%), lowest proline content (1.57 µ moles g-1 FW), maximum number of pods per plant (39.4 at 75 DAS) and total grain yield (3.62 kg/m2) were recorded from compost F3 (poultry litter-based compost 30 tons/ha) with W1 (100% FC). Results also showed that the yield contributing attributes and yield of lentils were drastically reduced by water stress conditions with different rates of fertilization. In drought conditions (W2 = 70% FC), F3 (30 ton/ha poultry litter-based compost) fertilization produced the highest plant height (30.20 cm at 75 DAS), number of branches (11.5 at 65 DAS), stem dry weight (0.35 g), lowest proline (3.88 µ moles g-1 FW), highest pod number per plant (33.1), weight of 100-seed (2.36 g), total grain weight (2.77 kg/m2), harvest index (58.84%) compared to other fertilizations (F1 and F2). In summary, F3 (30 tons), a compost made from poultry litter, provides better soil conditions under drought conditions compared to F1 and F2 in the year of 2018-19 at the 0 and 20 tons/ha, respectively under the field conditions.

Innovative farming techniques are essential for food security and sustainable farming practices. Innovative agricultural approaches utilize modern technologies and the latest inventions, as well as traditional agricultural practices. The main purpose of this study is to address the relationship between sustainable agriculture and bioeconomy and to examine innovative approaches that are expected to have a significant impact on the agricultural sector in the near future. The study was carried out in compilation format. Bioeconomy is an economic model or methodology based on the economic evaluation of biological resources and processes. Abiotic resources such as microbes, vegetation, animals, and biodiversity are all included in this strategy. On the other hand, sustainable agriculture, which aims to protect natural resources and take into account ecosystem benefits while maintaining food production, is an agricultural paradigm. The primary goals of bioeconomy and sustainable agriculture are economic evaluation, efficient use of natural resources and reduction of environmental impacts. Considered from these perspectives, it can be said that both concepts have common purposes and are closely related. It is possible to say that with the increasing use of sustainable agricultural methods and bioeconomy, the agricultural sector can move towards a more environmentally friendly, efficiently managed and sustainable structure in the future.