Bu çalışma tüketicilerin ızgara eti tüketim tercihlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın materyalini 406 kişiden yüz yüze anket yöntemi ile toplanan veriler oluşturmuştur. Araştırmada ankete dahil olan tüketicilerin tamamının et tükettiği belirlenmiştir. Değişkenlerin ortalama ve korelasyon değerlerine bakıldığında az pişmiş et değişkeninin ortalaması 1,863 ile katılımcıların nadiren tercih ettiğini göstermektedir. Diğer ortalama ve korelasyon değerleri incelendiğinde orta pişmiş et değişkeni 3,149; çok pişmiş et değişkeni 2,887; lezzet değişkeni ise 2,674 ortalama değerine sahip olması bu şekildeki etleri katılımcıların zaman zaman tercih ettiğini göstermiştir. Katılımcıların cinsiyeti ve ızgara eti tüketim tercihleri incelendiğinde orta pişmiş değişkeninde katılımcı cinsiyetinde anlamlı bir fark gözlenmezken (P>0,05); az pişmiş, çok pişmiş ve lezzet değişkenleri ile cinsiyet grupları arasında anlamlı bir fark (P<0,05) olduğu gözlenmiştir. Katılımcıların eğitim durumları ile ızgara eti tüketim tercihleri arasında yapılan analiz sonucunda ise üç farklı eğitim durumunda da anlamlı bir fark (P<0,05) olduğu görülmüştür. Izgara eti tüketim tercihi ölçeğinin açıklayıcı, doğrulayıcı faktör ve güvenilirlik analiz sonuçlarının kabul edilebilir düzeyde olduğu belirlenmiştir. Hipotez test sonuçları incelendiğinde ise cinsiyet ve yaş hipotezleri kısmen kabul edilirken, eğitim hipotezleri tamamen kabul edilmiştir.

Post-modern toplum düzenini getirdiği yenilikler bireylerin yaşam tarzlarında ve alışkanlıklarında önemli değişimlere neden olmuş, bu değişimler gıda tercih ve tüketim alışkanlıklarında da gözlemlenmiştir. Günümüzde çoğu insan gıdaya erişimi artık sadece beslenme ihtiyacını karşılamaya yönelik bir çaba ile sınırlandırmayıp ondan psiko-sosyal ve ekonomik faydalar da beklemekte, beslenme alışkanlıklarına rasyonel, hedonik ve sembolik boyutlar eklemektedir.  Bu kapsamda yeme-içme faaliyetlerini evlerinin dışında gerçekleştiren bireylerin sayısında sürekli bir artış söz konusudur. Bu araştırmada ev dışı gıda tüketimini (EDGT) etkileyen gıda odaklı faktörler ve sosyo-demografik özelliklerin etkisi araştırılmıştır. Bu kapsamda Türkiye’nin 7 bölgesinin en büyük şehirlerinde 1016 tüketici ile yüz yüze anket çalışması gerçekleştirilmiş elde edilen veriler tanımlayıcı istatistikler ve sıralı probit regresyon modeli kullanılarak analiz edilmiştir. Buna göre gıda tercihlerini etkileyen faktörler arasında başkaları tarafından da tüketilen gıdaların ev dışı gıda tüketim sıklığı ile pozitif, besin içeriği ve yerel markaları tercih etme ile ise negatif ilişki durumu söz konusudur. Gıda tüketim desenlerinden fast-food tüketimi, sokak yemeği tercihi ve abur-cubur tüketimi ile EDGT sıklığı arasında pozitif, bitkisel temelli beslenme tercihiyle ise negatif bir ilişki bulunmuştur. Ayrıca sosyo-demografik özelliklerden cinsiyet, medeni durum, yaş, gelir ve eğitim de bireylerin EDGT’lerini etkilemektedir.

Yapılan bu çalışmada ısıl işleme alternatif termosonikasyon (TS) yöntemi ile taze elma suyu farklı genlik (%60, 80, 100), sıcaklık (40, 50, 60 ve 70°C) ve sürelerde (5, 10, 15, 20, 25 ve 30 dakika) pastörize edilmiştir. Bu yöntemin elma suyunda bulunan polifenoloksidaz (PPO) ile peroksidaz (POD) ile fenolik bileşiklere etkisi araştırılmıştır. Fenolik bileşikler HPLC ve FTIR spektroskopisi kullanılarak belirlenmiştir. İnaktivasyon sonuçlarına bakıldığında elma suyunda %100 genlikte, 70°C sıcaklıkta 15 dakika işlem sonunda PPO enziminin %99’u inaktif olurken, aynı koşullarda POD enziminin %94,5’i inaktif olmuştur. %80 genlik, 60°C sıcaklık ve 15 dakika toplam fenolik madde ve antioksidan aktivitenin en iyi korunduğu işlem parametreleri olarak belirlenmiştir. HPLC ile belirlenen fenolik bileşikler; kateşin, epikateşin, klorojenik asit, kafeik asit ve kamferoldur. FTIR spektrumlarına bakıldığında fenolik bileşiklerde önemli bir değişiklik olmadığı belirlenmiştir. Aynı zamanda HPLC ve FTIR ile belirlenen fenolik bileşiklerin benzer olduğu tespit edilmiştir. Termosonikasyon elma sularının işlenmesinde enzimlerin inaktivasyonu ve biyoaktif bileşiklerin korunmasında umut verici bir yöntem olarak önerilebilmektedir.

At present environmental pollution is a talked about issue. Due to environmental pollution, humans and animals face threats. The scientist has pointed out that waste is one reason for climate change. Solid, liquid, gaseous etc. are different types of waste. The experiments were conducted to determine the chemical constituents present in dairy farm wastewater, wastewater management practice and environmental impact and compare it with the groundwater Dinajpur Sadar upazila. The data concerning the dairy farm wastewater in Dinajpur was obtained through a designed questionnaire, and separate area inspection interacting with the proprietor and workers in the dairy farm. Randomly collected samples from different dairy farms. The chemical constituents of the wastewater sample were determined by a laboratory experiment. The wastewater contained Mg, Na, Ca, Cl-, K, EC, P, HCO3-, pH, TDS, DO, COD, Zn, S, BOD, HT and NO3-. The Na, K, Ca and pH concentration of wastewater under the range in groundwater in Dinajpur. However, concentrations of P, TDS, Mg, EC, Cl-, HCO3- and HT are above the groundwater range in Dinajpur. The produced wastewater was disposed of either through drainage or piping systems on fellow land, ponds, open lakes, roadside land, urban drains, and rivers. The unplanned wastewater disposal creates bad odor, and environmental pollution, seduces the growth of mosquitoes decreases the water quality, soil quality and health hazards. Therefore, it can be concluded that the prevailing dairy farm wastewater disposal system not being satisfactory. The proper disposal system should be improved to reduce environmental impacts.

Aquaculture, while offering significant contributions to global food security, generates substantial amounts of industrial waste, posing environmental and economic challenges. However, this waste also presents untapped potential for innovation in gastronomy. This paper explores the emerging trend of utilizing aquaculture industrial wastes in culinary practices, aiming to reduce waste, promote sustainability, and create novel gastronomic experiences. Through a review of literature and case studies, we examine various methods for repurposing aquaculture waste, including upcycling into new food products, incorporation into culinary dishes, and extraction of valuable components. Additionally, we highlight successful initiatives that have integrated aquaculture waste into gastronomy, emphasizing the benefits of waste reduction, sustainable food practices, and culinary innovation. Challenges such as food safety, taste, and consumer acceptance are acknowledged, with strategies proposed for addressing these issues. Finally, we discuss future directions for research and development in this field, identifying opportunities for collaboration between the aquaculture industry and the gastronomy sector. By exploring the utilization of aquaculture industrial wastes in gastronomy, this paper contributes to a deeper understanding of sustainable food practices and culinary creativity in the context of aquaculture waste management.

Cotoneaster spp. is a plant belonging to the Rosaceae family, which includes different genera and taxa. It is a woody plant that grows from shrubs to trees depending on its height (between 0.2-20 m) and grows in the temperate areas of Europe, North Africa and Asia. Many Cotoneaster species have become highly popular ornamental plants due to their striking leaves, dense flowers, and bright red-black fruits. These species have been used traditionally for the treatment of numerous diseases due to their rich bioactive components present in both their above-ground and below-ground parts. This study investigates the phytochemical and antioxidant properties of the above-ground parts of Cotoneaster coriaceus Franch., including its fruits, stems, and leaves. For this purpose, total phenolic content (TPC) and DPPH radical scavenging activity, organic acid and sugar profile, and mineral distributions were determined. According to the results, the highest amounts of macro-minerals identified were potassium (K) and calcium (Ca), while iron (Fe) and boron (B) were the predominant micro-minerals. The dominant organic acid in the fruit was malic acid, while succinic acid was prevalent in the stems and leaves. Sucrose and fructose, the sugars detected in the fruit, were found in equal levels in the stems and leaves. Fructose was identified as the dominant sugar in the leaves. It was determined that the fruit, stem, and leave parts of the Cotoneaster coriaceus Franch. plant species were rich in TPC, with the stems exhibiting higher antioxidant capacity.

Honey is known to be a natural food product with antibacterial and wound-healing properties. Among its different types, some attributed more with medical applications including Manuka honey. In this study, some wound healing-related parameters were systematically investigated on two different types of Turkish honey (Chestnut and Anzer), in comparison with Manuka honey. Chestnut honey had considerable amount of hydrogen peroxide (5 μg/mL) whereas Manuka and Anzer honey did not contain any. Additionally, Chestnut honey had the highest acidity among all tested samples (24.50 meq/kg), as well as higher antioxidant activity (IC50 ; 2.45 mg/ml) than those of Anzer (13.02 mg/ml) and Manuka honey (6.27 mg/ml). It was also demonstrated that Chestnut honey displayed a considerable antimicrobial activity against selected pathogens. On the other hand, in the scratch assay performed as a model for the wound healing process, Anzer honey induced the highest cell proliferation corresponding to almost total wound closure for all concentrations tested. Overall, the results showed that the Turkish Chestnut and Anzer honey samples had distinguished characteristics for wound healing that is comparable to Manuka honey, and therefore are both promising candidates for use in clinical applications.

The production of agriculture has undergone new modifications as a result of agricultural technologies. These not only boost agricultural output but may also significantly raise the caliber of produced food, cut labor expenses, boost farmers' incomes, and achieve agricultural modernization. The use of precision agriculture (PA) is expanding due to the rapid socioeconomic changes that are occurring in certain developing nations. There are enormous ramifications for urbanization, energy consumption, and economic growth in certain developing nations when fundamental changes occur. The research status and current agricultural technology achievements are carefully summarized in this study. In-depth discussions of thirteen significant agricultural technologies are provided in this article. All significant technologies from developed countries are discussed so that under-developed and lower-developed countries will benefit from this paper. Finally, some fresh concepts for each technology are offered, and potential issues in establishing such sophisticated technologies are identified. The main objective of this review is to increase knowledge of modern agriculture and the development process in the agricultural field.

This study aims to produce a low-calorie ice cream with a higher nutritional value using red beetroot (Beta vulgaris L.). Four kinds of ice cream containing 5%, 10 % and 15% sucrose and single red beetroot (RB) ratio 15% and control (15% sucrose+ RB free) encoded as RB5, RB10, RB15 and C were produced respectively. The addition of RB increased pH and decreased the acidity (LA) and dry matter contents compared to control. Ash content was decreased depending on the sucrose ratio. While the lowest overrun value was determined in the RB10 sample (23.08%), the highest was in sample C (39.18%). The increasing of sucrose ratio generally increased the first dropping time and decreased the total melting time. The addition of sucrose reduced the viscosity and the highest viscosity values were observed in the sample RB5. While the lowest total phenolic content (TPC) was observed in the control sample (329.69 GAE mg/kg), the highest TPC was found in the RB5 sample (558.55 GAE mg/kg). Also, the lowest DPPH value was determined in the control sample (13.66% inhibition), the highest DPPH value was determined in the RB10 sample (27.98% inhibition). While fructose and glucose values decreased, sucrose values increased in the ice cream samples depending on the increasing of sucrose ratio.

Bu çalışma, acı baklanın (Lupinus albus L.) acılığı giderme sürecinde bir ön işlem yöntemi olarak ultrasonun etkinliğini araştırarak, genel kalitesini ve besin profilini iyileştirmeyi amaçlamaktadır. Acı bakla tohumları protein ve diğer temel besin maddeleri bakımından bol miktarda bulunur, ancak başta acı bakla ve lupinidin olmak üzere acı alkaloidler içerirler ve bu da bunların gıda ve yem olarak kullanılmasında zorluklar yaratır. Geleneksel acılık giderme yöntemleri, zaman alıcı olan ve besin kayıplarına yol açabilen suya batırmayı içerir. Ultrason, besin bütünlüğünden ödün vermeden acılık giderme sürecini hızlandırma kabiliyeti nedeniyle umut verici bir alternatif olarak ortaya çıkıyor. Bu araştırmada, acılık giderme verimliliğini optimize etmek için acı bakla tohumlarına çeşitli koşullar altında ultrason ön işlemi uygulandı. Ultrason gücü, işlem sıcaklığı ve süresi gibi parametreler, alkaloitlerin uzaklaştırılması ve besin içeriğinin korunması üzerindeki etkilerini belirlemek için sistematik olarak değerlendirildi. Ön işleme tabi tutulmuş Lupin numuneleri daha sonra alkaloit konsantrasyonları, protein içeriği ve diğer besin özelliklerindeki değişiklikler açısından analiz edildi. Uygulanan ultrason destekli ekstraksiyon yöntemi yeni bir bakış açısı getirmiş ve ısıtma işlemi ultrasonla uyarlanarak acılık giderme işlemi daha kısa sürede gerçekleştirilmiştir. Ön sonuçlar, acı bakla tohumlarındaki acılık seviyelerini ve alkaloid konsantrasyonlarını azaltmada ultrason ön işleminin etkinliğini göstermektedir. Üstelik süreç, Lupin'de bulunan temel besin maddelerini korur ve böylece insan tüketimi ve hayvan yemi için değerli bir protein ve diğer besin kaynağı olma potansiyelini artırır. Bu çalışma Lupin için sürdürülebilir ve verimli ön arıtma yöntemlerinin geliştirilmesine katkıda bulunarak gıda, yem ve çeşitli endüstriyel uygulamalarda daha geniş kullanımının yollarını açıyor.