Susam kepeği endüstriyel bir atık olup günümüzde teknolojik olarak değerlendirilmemekte ya da sınırlı miktarda hayvan yemi olarak besicilere sunulmaktadır. Bu çalışmada, özellikle ülkemizde kavrulmuş susam, tahin ve tahin helvası işletmelerinde yoğun bir girdi olarak kullanılan susamın kuru ve ıslak hat adı verilen susam işleme hatlarından atık olarak açığa çıkan toplam üç farklı susam kepeklerinden protein ve antioksidan özellikli maddeleri geri kazandırma potansiyelleri incelenmiştir. Bu kapsamda, üç farklı noktadan çıkan kepek atıklarından (Kuru hat I, Kuru hat II ve Islak hat II) alkali yöntem ile protein özütlemesi yapılmış ve ayrıca susam kepeklerinden fenolik maddelerin özütlenmesinde %70’lik (v/v) aseton, etanol ve metanolün sulu çözeltilerinin etkileri incelenmiştir. Kuru hat susam kepeğinin ıslak hat kepekten daha düşük protein içeriğine sahip olduğu belirlenmiş; buna karşın kuru hat kepekten daha yüksek protein özütleme verimi elde edilmiştir. Kuru ve ıslak hat susam kepeklerine ait fenolik madde özütlerinin, alkali yöntem ile elde edilen protein özütlerinden daha yüksek toplam fenolik madde içeriğine ve antioksidan kapasite değerlerine (DPPH ve ABTS yöntemleri sonucu) sahip oldukları tespit edilmiştir. Susam kepeğinden fenolik maddelerin özütlenmesinde en etkili çözgenin %70’lik aseton çözeltisi olduğu belirlenmiş; etanol ve metanolün kullanıldığı özütlere ait sonuçlarda istatistiki olarak önemli farklılık bulunmamıştır.

In this study, the most suitable mantle part and host mussel species for pearl sac formation were determined. A total of 400 mussels, consisting of four different types (Unio terminalis, Potamida littoralis, Leguminaia wheatleyi and Anodonta pseudodopsis) were used. The average dorso-ventral lengths of the mussels were respectively; 7.89±0.25; 7.28±0.38; 10.68±0.27 and 11.14±0.34 cm. Mantle tissue slices in the size of 3×3 mm obtained from the pallial edge of mantle tissue were used as grafts. Two different mantle sections were identified for graft implantation, one being the mantle cavity and the other was incisions on the mantle tissue. At the end of the three-month pearl culture, the mantle cavity section was identified as the best graft implant site. U. terminalis was determined as the most successful species in terms of survival rate and pearl formation. P. littoralis was the second successful species and L. wheatleyi was the lowest among the species. This study is a guide for long-term pearl production on nacre thickness and quality which are considered important in pearl production.

Bu çalışmanın amacı, Faselis F1 ve Karnaz F1 patlıcan çeşitlerinde kolhisin ve orizalinin in vitro rejenerasyon ortamında kullanılmasıyla tetraploid bitki elde etmektir. Araştırmada, yaprak eksplantları 10 µM BA ve 1 µM IAA içeren katı MS rejenerasyon ortamında 5 ve 7 gün bekletilmiştir. Ardından bu eksplantlara kolhisinin 2,5 ve 3,75 mM konsantrasyonları 8, 16 ve 32 saat süreyle; orizalinin ise 28,8 ve 43,2 µM konsantrasyonları 12, 24 ve 36 saat süreyle uygulanmış ve tekrar kolhisinsiz ve orizalinsiz rejenerasyon ortamına aktarılmıştır. Rejenerasyon ortamında oluşan kallus, tomurcuk veya kısa sürgünler 0,5 µM BA ile desteklenmiş MS ortamına alınarak bitkilerin oluşması sağlanmış ve ploidi seviyesi flow sitometri ile belirlenmiştir. Karnaz F1 çeşidinin eksplantlarına 3,75 mM kolhisin dozunun uygulaması sonucu, 2,5 mM’a göre daha yüksek tetraploid bitki oluşumu sağlanmıştır. Bu çeşitte uygulanan orizalin denemesinde ise en yüksek tetraploid bitki oluşumu, eksplantların 7 gün rejenerasyon ortamında bekletilmesinden sonra 43,2 µM orizalin konsantrasyonunun 24 saat uygulamasından elde edilmiştir. Karnaz F1 çeşidinde kolhisin ve orizalin uygulamasından elde edilen tetraploid bitkilerde çiçek tozu canlılığı %76,99 ve %81,19, çimlenme %19,14 ve %17,98 olarak gerçekleşmiştir. Faselis F1 çeşidinin rejenerasyon ortamında 7 gün bekletilen yaprak eksplantları 2,5 mM kolhisin konsantrasyonunda 8 ve 32 saat inkübe edildiğinde, diğer uygulamalara göre daha yüksek tetraploid bitki elde edilmiştir. Aynı çeşidin orizalin denemesinde, eksplantların 5 gün rejenerasyon ortamında bekletilmesi sonucu daha yüksek tetraploid bitki üretilmiştir. Faselis F1 çeşidinde kolhisin ve orizalin uygulamaları sonucu üretilen tetraploid bitkilerde çiçek tozu canlılığı %86,41 ve %95,68, çimlenme ise %26,54 ve %28,47 olarak belirlenmiştir.

Pulses in Pakistan is used in combination with cereals to balance the diet. Its area and production is decreasing for last many years. In the barren and partly arid regions, water shortage is the major component that restricts yield. Using of drought resistance plant is one of the best ways for good cultivation under drought condition. As the pulses have great nutritional and economical values and drought stress affect their morphological features. The legume yield is mostly cultured in rain fed region of the Punjab where they bear a slighter quantity of water situation resulting in low yield of bean. To overcome these problems it is necessary to get knowledge about the performance of different lines of different pulses crops under water stress conditions. That’s why in this paper the information about the previous literature has been discussed.

In this study, plant growth, yield and sprout quality were investigated by planting at three different periods in three different Brussels sprout varieties in Çukurova Region. In this research, the effects of four different sowing and planting times on plant height (cm), main shoot diameter (mm), leaf number (number/plant), yield (g/m2), sprout weight (g), sprout diameter (mm), sprout height (mm), vitamin C (mg/100 g), antioxidant capacity [μmol trolox equivalents (TE)/g] and total phenolic content [mg gallic acid equivalent (GAE)/100 g] were investigated in Franklin Fı, Maximus Fı and Divino Fı Brussels sprout varieties. According to the research results; Maximus Fı variety was found to be longer, thicker and more leafy than the other varieties in terms of plant height, main shoot diameter and number of leaves. Based on yield, Maximus Fı variety was recorded to be more efficient (584.88 g/m2) than the other varieties (367.97 g/m2 and 259.82 g/m2 in Franklin Fı and Divino Fı, respectively). Maximus Fı was superior than the other Brussels sprout varieties, Franklin Fı and Divino Fı in terms of sprout weight, sprout diameter and sprout height. When the planting times were evaluated, it was recorded that the 1st period was more suitable in terms of both yield and sprout characteristics compared to the other periods. In the vitamin C content, antioxidant capacity and total phenolic content, Franklin Fı was showed higher rates than the other varieties and more nutrient content was detected in the late plantings.

The studies were carried out to determine some morphologic characteristics of different wild type sunflower (Helianthus spp.) genotypes at Uludağ University, Faculty of Agriculture Department of Field Crops’ laboratory, green house and field conditions in 2017 and 2018. The 20 wild sunflower genotypes [H. annuus (1, 3, 4, 6, 8, 11, 13, 15, 16, 17, 23, 25, 26, 28), H. argophyllus (34 and 35). H. maximiliani (45), H. petiolaris subsp. fallax (50), H. petiolaris subsp. petiolaris (54) and H. annuus ssp. lenticularis (61)] obtained from USDA-America were used in the study. The highest and lowest average the plant height, the head diameter, the number of branches, stem thickness, the length of petiole and 1000 kernel weight values of some of the morphologic characteristics observed and measured in field conditions during two years changed respectively between 235.0-252.5 cm and 64.0-63.0 cm, 7.1-6.5 cm and 1.9-1.9 cm, 30.8-29.8 number and 11.8-8.1 number, 2.9-3.3 cm and 0.8-0.7 cm, 11.8-11.1 cm and 3.1-0.4 cm, 14.8-14.6 g and 5.6-0.8 g in 2017 and 2018. The characters e.g. the ray and disk flower color, head angle and shape, uniformity of flowering and maturity, bract shape, pollen fertility, pubescence at general appearance, branching and type of branching did not show clear differences within genotypes in two years.

Swiss chard (Beta vulgaris L. var. cicla Moq.), which is grown as a vegetable in Turkey and well adapted to the Marmara region, was used in our experiments. Provided by a producer, chard seedlings were grown in 6 L plastic bags in a non-heated plastic greenhouse. Starting from the 4-5 true-leaf stage to harvest, sodium chloride (NaCl)-added tap water at 5 different electricity conductivity (EC) values [(0. 4 (tap water, control), 8, 16, 24 and 32 dS/m)] was used as irrigation water. The results showed that the EC of the irrigation water affected some of the morphological and physiological properties of chard. An increase in the EC value of irrigation water led to a decrease in the number of leaves, leaf weight, leaf area, plant length, root length, chlorophyll content and increase in the injury level in the leaves and leaf thickness of Swiss chard. The changes observed upon the application of irrigation water with an EC of 16 dS/m were 50% greater than those observed in the control plants, whereas irrigation water with an EC of 32 dS/m results in severe discoloration and yellowing, but the plant was still alive. Therefore, chard growing can be suggested in agricultural areas with salinity problems.

Bu araştırma, Türkiye’de kuru dane olarak kullanımı için tescil edilen dört börülce çeşidinin bazı morfolojik ve tarımsal özelliklerini belirlenerek amacıyla 2013 ve 2014 yetiştirme sezonunda, Amik ovası koşullarında, tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre, en yüksek bitki boyu (221,8 cm) ve en yüksek ilk bakla yüksekliği (43,6 cm) Sırma çeşidinden; en yüksek bitkide dal sayısı (4,0 adet), en yüksek bakla uzunluğu (14,9 cm), en fazla bitkide bakla sayısı (19,8 adet), en fazla bitkide tane sayısı (113,5 adet), en fazla yüz tohum ağırlığı (22,2 g) ve en yüksek tane verimi (275,2 kg/da) Amazon çeşidinden; en fazla baklada tane sayısı (6,2 adet) ve en yüksek hasat indeksi (%39) ise Karagöz çeşidinden elde edilmiştir. Ayrıca yapılan korelasyon analizi sonucunda incelenen bazı özellikler arasında istatistiksel olarak hem olumlu hem de olumsuz ilişkiler tespit edilmiştir. Dekardaki tane verimi göz önüne alındığında Amik ovası koşullarında denemede yer alan börülce çeşitleri içerisinde Amazon çeşidinin üreticilere tavsiye edilebileceği ortaya çıkmıştır.

In this study, it was aimed to determine the effects of enteritis, pneumonia and omphalitis on oxidative/antioxidant balance in the calves. In total, 27 calves with neonatal disease and 10 healthy calves (control) were used. The sick calves were divided into 3 groups according to localization of infection, omphalitis (n = 10), pneumonia (n = 8) and enteritis (n = 9). Blood samples of the calves were taken from jugular vein for analysis. Blood in tubes without anticoagulant was centrifuged at 5000 rpm for 5 min following clotting, and the sera were removed and stored at -80°C until analyzed. Serum malondialdehyde and nitric oxide levels of all groups were significantly higher, while glutathione, glutathione peroxidase, catalase and superoxide dismutase levels were significantly lower compared to the control group. As a conclusion, diarrhea, pneumonia and omphalitis are caused by oxidative damage in the calves, and antioxidant treatment may be beneficial in the treatment of these diseases.