Sous vide, Fransızca “vakum altında” anlamına gelmekte olup yöntem; gıdaların vakum ambalajda, tam olarak kontrol edilebilen sıcaklıklarda (≤100°C) su banyosu içinde pastörize edilmesini içermektedir. Sous vide aynı zamanda bir muhafaza yöntemidir. Pişirme işleminin ardından ürün hemen tüketilmekte veya 0-3°C sıcaklık aralığına hızlı bir şekilde soğutularak tekrar ısıtma ve tüketim aşamasına kadar 3-5 hafta süreyle depolanabilmektedir. Sous vide teknolojisi ile ürünün tekstür ve kalite özelliklerine zarar verilmeden, dış yüzeyi aşırı kurumadan, istenen sıcaklıkta ve istenen sürede hazırlanması sağlanmaktadır. Bu yöntemle et, balık, tavuk ve sebzeler pişirilebilmektedir. Sous vide teknolojisi ile hazırlanan et ve et ürünleri hem daha lezzetli, sulu ve gevrek hem de bünyesindeki besin maddelerini minimum düzeyde kaybetmektedir. Sous vide teknolojisi, depolama süresinin uzatılması, duyusal ve mikrobiyolojik kalitenin korunması gibi, birçok avantaj sağlamaktadır. Vakum ambalajla anaerobik ortam sağlanması ve kontrollü sıcaklık uygulaması ile gıdalarda bulunan bakterilerin vejetatif formları inaktive edildiği için Sous vide teknolojisi ile pişirme birçok açıdan güvenilir olmaktadır.

Ekşi mayalı ekmek, buğday, çavdar veya diğer tahıl unlarının su ile karıştırılması ve laktik asit fermantasyonu sonucu elde edilen geleneksel bir üründür. Ekşi maya fermantasyonu ile üretilen gıdaların sağlık üzerindeki etkilerini sağlayan mekanizmaların; mikroorganizmaların probiyotik etkisi, biyoaktif peptit ve organik asitlerin (asetik asit, bütirat, propiyonik asit) üretimi, anti-besin (fitik asit vb.) miktarının azalması, fenolik bileşik ve antioksidan biyoerişilebilirliğinin artması, nişasta ve proteinin sindirilebilirliği ve minerallerin biyoyararlılığında artış, glutenin degradasyonu ile çölyak hastalarına yeni ürün geliştirme sağlaması olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada, ekşi maya fermantasyonunun ekmek bileşenleri üzerine etkisi, in vitro biyoerişilebilirliği ve sağlığa faydaları irdelenmiştir.

This study was conducted to determine the effect of production system, slaughter age, and gender on the nutrient composition, fatty acids profile, and index values of breast and thigh meat in Alectoris chukar partridges. Partridges were slaughtered at 14, 16, and 18 weeks of age and skinless breast and thigh meat of male and female were used in the study (a total of 96 samples in 2 replicates). The production system affected only the crude fat level of the thigh meat in terms of nutrient composition and it was found higher in the intensive system compared to the free-range system. Age and gender did not significantly affect the composition of breast and thigh meat. In terms of fatty acid profile, erucic acid (C22:1n9) level in breast meat was higher in intensive system, while it was higher in thigh meat in free-range. While the percentage of docosahexaenoic acid (C22:6n3) increased with age in breast meat, it decreased in thigh meat with age. While eicosenoic acid (C20:1) percentage was higher in breast meat of male birds compared to females, only stearic acid (C18:0) was found to be higher in thigh meat. Saturated fatty acids (SFA), linolenic acid (n3), thrombogenic index (TI) and atherogenic index (AI) values were higher in thigh meat produced in free-range system, while polyunsaturated fatty acids (PUFA), total unsaturated fatty acids (UFA), linoleic acid (n6) and hypocholesterolaemic / hypercholesterolaemic ratio (h/H) were significantly higher in intensive system. While SFA and TI levels in thigh meat decreased with age, monounsaturated fatty acids (MUFA), UFA and oleic acid (n9) percentages increased. MUFA / SFA in thigh meat of females was higher than males, other indexes were found insignificant. The results shows that partridges had desirable fatty acid composition. Especially, the increase in MUFA and UFA values with age in thigh meat compared to breast indicates that thigh meat is enriched in terms of unsaturated fatty acids. However, the higher SFA and AI values obtained in the free-range system could be considered a negative outcome for alternative production systems that prioritize bird welfare and consumer demands.

Gıda güvenliği her tüketiciyi ilgilendiren önemli bir konudur. Gıda güvenliğinin sağlanması açısından gıda ürünlerinin üretim aşamasında alınacak önlemlerin yanı sıra tüketicilerin bilinç seviyesi de ayrıca önem taşımaktadır. Bugüne kadar yapılan çeşitli araştırmalarda, gıda zehirlenmelerinin veya gıdaya bağlı olarak ortaya çıkan çeşitli hastalıkların önemli bir kısmının evde yapılan yanlış gıda uygulamalarından kaynaklandığı belirlenmiştir. Bu araştırmada, gıda mühendisi adaylarının, gıda güvenliği konusunda bilgi seviyelerinin, tutum, yaklaşım ve risk algılarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, görüşülen öğrencilerin %74,79’inin alışveriş sırasında ‘’her zaman’’ gıda ürünlerinin son kullanım tarihlerine baktıkları, et ürünleri satış yeri olarak en çok süper marketlere güvendikleri, genetiği değiştirilmiş ürünleri en riskli ürün grubu olarak değerlendirdikleri belirlenmiştir.

Artan dünya nüfusu göz önüne alındığında, protein kaynaklarının yeterli olamayacağının bilincinde olan araştırmacılar yeni protein kaynaklarına odaklanmışlardır. Bu nedenle yenilebilir böceklerin gıdada doğrudan veya bir bileşen olarak kullanılabilme potansiyeli ilgi görmeye başlamıştır. Yenilebilir böcekler Afrika, Asya ve Güney Amerika’da uzun yıllardır geleneksel gıda olarak tüketilmektedir. Ancak özellikle Avrupa ülkelerinde, tüketiciler böceklerin gıda olarak tüketilmesine karşı olumsuz tutum sergilemektedir. Yenilebilir böcekler, geleneksel hayvansal protein kaynaklarına kıyasla daha az olumsuz çevresel etkiye sahip gıda kaynaklarıdır. Yetişme alanı, su, enerji ve yem gibi kaynakları daha az tüketmelerinin yanı sıra düşük sera gazı üretimleri ekolojik sistemin sürdürülebilir özellikleri açısından önemlidir. Yenilebilir böcekler kaliteli protein, zorunlu amino asitler, yağ asitleri, mineral ve vitaminlerin kaynağı olarak alternatif gıda kaynağı olarak kabul edilmektedir. Besleyici özellikleri üzerine yapılan çalışmalar hem küresel gıda talebinin karşılanması hem de malnütrisyonun önlenmesinde çözüm olabileceğini göstermektedir. Bu derlemede, yenilebilir böcekler besleyici özellikleri açısından değerlendirilmiştir.

The aim of this investigation was to determine appropriate perennial grasses and their most suitable mixture ratios, which can be grown with alfalfa in binary mixtures. The research was conducted during 2009-2011 in Isparta (37.50 °N, 30.32 °E), located in the Western Mediterranean climate conditions. In the study, alfalfa was planted as a binary mixture with perennial ryegrass (Lolium perenne L.), orchardgrass (Dactylis glomerata L.), meadow fescue (Festuca pratensis Huds.), and smooth bromegrass (Bromus inermis Leyss.) in a randomized block design with three replications. Sowing ratios of alfalfa in the mixtures varied 20, 30, and 40%, and grass species ratios were 80, 70, and 60%. In the study, significant differences were found among the applications regarding hay yield, crude protein content, crude protein yield, NDF, ADF, land equivalent ratio (LER), and grass ratio in the hay (GR). The highest hay yield was obtained from alfalfa + orchardgrass and alfalfa + smooth bromegrass binary mixtures (25.98 and 25.78 t ha-1, respectively). Alfalfa + perennial ryegrass and alfalfa + meadow fescue mixtures gave the highest crude protein contents as 14.93 and 14.80%, respectively. The highest LER values were observed on perennial ryegrass and smooth bromegrass binary mixtures, and the highest grass ratios were determined in orchardgrass and smooth bromegrass mixtures made with alfalfa. Increasing the alfalfa sowing ratio in the mixtures positively affected all quality characteristics such as crude protein, NDF, and ADF. It was concluded that orchardgrass and smooth bromegrass binary mixtures with alfalfa produced high yield and quality hay and that the mixture should contain 40% alfalfa and 60% grass.

This study evaluated age-related changes in the gross morphology and morphometry of the testis and epididymis of the African Greater Cane Rat (AGCR). Twenty pathogen-free cane rats used for this study were randomly divided into 4 groups; Group I - prepubertal (≤4 months), Group II - pubertal (>4≤12 months), Group III - adult (>12≤30 months), and Group IV - aged (>30 months) of 5 animals each. On day 8th of acclimatization, testis and epididymis were harvested from sedated cane rat, described grossly and standard morphometric parameters (length, width, circumference, weight, and relative weight) determined. Gross morphological observations in the testes of all the different age categories showed similar characteristically cream to milky-white coloration and ellipsoidal shape. The epididymis in the different AGCR group uniquely presents the same inverted S-shaped outline, loose attachment to the testis, and less distinct division into caput, corpus, and cauda segments. Testicular and epididymal morphometric parameters were significantly reduced in the prepubertal cane rat relative to other groups. The parameters consistently displayed an age-dependent increment with the advancing age of the animal. In conclusion, this study has shown that both testicular and epididymal gross morphometrics increase with age advancement and perhaps might be linked to the varying functional reproductive status of the different age groups of the African greater cane rat.

The study investigated the potentials of date fruit as sweetening agent in bread and determined micronutrient composition, antioxidant properties and inhibition of diabetic related enzymes such as the alpha amylase and glucosidase. The fibre and ash contents of the samples increased with the addition of date fruit. The phosphorous, calcium, potassium, iron and magnesium contents of the bread sweetened with date fruit pulp were higher when compared to the bread samples that contained granulated sugar. Bread samples that contained date fruit exhibited greater DPPH radical scavenging activities, metal chelating activities, FRAP and possessed higher inhibition against α-amylase and glucosidase when compared with bead that contained granulated sugar. The results also showed greater antioxidant and enzyme inhibitory activities in the bread sweetened with dry date fruits that the wet date fruits. The sensory results showed that bread sweetened with granulated sugar and the date fruits were not significantly different from one another. The overall results showed date fruit has dual potentials in bread, as sweetener and as ingredient in enhancing nutritional qualities of bread.

Wheat is an important cereal product because of its nutritional value, economy, culture, and history. Einkorn (Triticum monococcum L.) assumed as the oldest wheat. Einkorn locally called “siyez” has recently become popular as a super grain with the thought of being very nutritious in Turkey. In this study, the contents of macrominerals (Na, Mg, Ca, and K) and microminerals (Cr, Cu, Fe, Mn and Zn) in twenty-one einkorn samples collected from different cultivation areas in Kastamonu were determined by using an inductively coupled plasma-optical emission spectrometry following microwave-assisted acid digestion. The results were compared with those analyzed in einkorn and other wheat types in the literature. Average concentrations of K, Ca, Mg, Na, Fe, Zn, Mn, Cr and Cu analyzed in einkorn samples were found as 3712, 1303, 656, 53, 167, 34, 29, 0,7 and 0,6 mg kg-1, respectively. The literature comparison revealed that the investigated einkorn samples were richer in terms of Ca and Fe contents compared to einkorn, emmer, spelt, buckwheat, and durum wheat samples grown in our country and different countries.