Affiner votre recherche
Résultats 481-490 de 505
Efeitos do cloranfenicol sobre a cicatrização e a resistência tênsil de anastomoses intestinais. Estudo experimental no cão (Canis familiaris)
1994
Afonso Luiz Ferreira | José Luiz Laus | Lúcia Ferreira da Rosa Sobreira
Há evidência de que o cloranfenicol interfere no processo cicatricial. Com a finalidade de determinar experimentalmente a influência desse antibiótico na cicatrização de anastomoses intestinais, foram operados 17 cães e cada um deles submetidos a 2 enteroanastomoses. Animais que receberam antibioticoterapia por 1, 3, 7 e 14 dias foram comparados com animais que não receberam qualquer tipo de droga. Os critérios para avaliar a cicatrização das anastomoses, foram: a) evolução clínica; b) resistência tênsil à insuflação gasosa e c) exame histopatológico. Não houve deiscência das anastomoses quer nos animais que receberam o antibiótico, quer nos animais controles. A resistência tênsil foi menor no grupo tratado até o 3º. dia de pós-operatório. No 7º. e 14º. dias de pós-operátorio a resistência tênsil foi equivalente a dos animais que não receberam antibioticoterapia. Ao exame histopatológico evidenciou-se um retardo na cicatrização das anastomoses dos animais tratados com o antibiótico.
Afficher plus [+] Moins [-]Suprimento arterial do timo em cães SRD
1994
Frederico Ozanan Carneiro e Silva | Pedro Primo Bombonato | Renato Souto Severino | Sérgio Salazar Drummond | André Luis Quagliato Santos | Maurício Borges | Cláudio Costa
Estudou-se em 30 cães SRD, fetos e natimortos, a origem, o número e a ordenação dos vasos tímicos utilizando-se da dissecção de peças injetadas com solução de Neoprene látex 450 e fixadas em solução de formol a 10%. Os resultados permitiram concluir que a irrigação do timo é feita por ramos diretos e indiretos oriundos das artérias torácicas internas, tronco braquiocefálico, artérias pericardicofrênicas, troncos costocervicais e artérias subclávias, que combinadas entre si, emitiam de cinco a catorze contribuições, que por sua vez evidenciaram modalidades de vascularização própria para cada peça.
Afficher plus [+] Moins [-]Aspectos de pelvimetria e pelviologia em fêmeas de bovinos da raça guzerá (Bos indicus - LINNAEUS, 1758)
1994
Hélio Takashi Okuda | José Peduti Neto | Pedro Primo Bombonato | Laudinor De Vuono | Walter Veriano Valério Filho | Amilton Vallandro Marçal
Foram medidos os diâmetros bi-ilíaco superior (dorsal), bi-ilíaco inferior (ventral) e vertical da pelve em 273 fêmeas de bovinos da raça Guzerá (Bos indicus), bem como testadas suas eventuais correlações com a idade, altura, comprimento, perímetro torácico e peso do animal. As avaliações foram feitas in vivo com o auxílio do aparelho preconizado por MENISSIER; VISSAC (1971). No cômputo geral foram obtidas as seguintes médias: diâmetro bi-ilíaco superior, 14,55cm; diâmetro bi-ilíaco inferior, 13,39cm e diâmetro vertical, 18.60cm; tendo o teste de correlação entre o valor dos diâmetros e outras mensurações bem como a variação dos diâmetros bi-ilíacos, superior e inferior, indicado interdependência.
Afficher plus [+] Moins [-]Use of Leptospira biflexa strains in the seroagglutination test for diagnosis of leptospirosis in sheeps and goats | Emprego de estirpes de Leptospira biflexa na prova de soroaglutinação microscópica aplicada ao diagnóstico da leptospirose caprina e ovina
1994
Edgard de Aquino Viegas | Roberto Mitio Yanaguita | Simone Assis Rosas de Aquino Viegas | Luzinete Alves Silva | Silvio Arruda Vasconcellos
Testing 13 serotypes of Leptospira biflexa as antigens, for the diagnosis of leptospirosis in sheeps and goats by means of the microscopic agglutination test, it was observed that the antigens jequitaia and buenos aires presented the best results. If for sheep sera there was no significant difference between the antigens jequitaia and buenos aires (0,70 < p < 0,50), for goat sera the jequitaia antigen was better than buenos aires (0.01 < p < 0.002). The occurence of some false positive results showed limitations in the specificity of the SAT with Leptospira biflexa strains as antigens. | O estudo comparativo de antígenos preparados com 13 estirpes de Leptospira biflexa (abaeté, andamana, huenos aires, bovedo, garcia, jequitáia, nazaré, ondina, patoc, pirajá, rufino, são paulo e tororó) na prova de aglutinação microscópica aplicada ao diagnóstico da leptospirose, em soros de ovinos e caprinos triados com uma coleção de 18 sorotipos de Leptospira interrogans, demonstrou que as estirpes jequitáia e huenos aires apresentaram o melhor comportamento com níveis de sensibilidade, especificidade e concordância relativas superiores a 60%. Para os soros de ovinos não houve diferença entre os antígenos jequitáia e buenos aires (0,70<p<0,50); frente aos soros de caprinos a estirpe jequitáia foi superior à buenos aires (0,01<p<0,002). A ocorrência de resultados falsos positivos (6 a 30%) com estas duas estirpes salienta que uma parcela das reações, pode ser de natureza inespecífica.
Afficher plus [+] Moins [-]Incident of myocardial bridges in pigs | Ocorrência de pontes do miocárdio em suínos
1994
Pedro Primo Bombonato | Cláudia de Oliveira Domingos | Arani Nanci Bomfim Mariana | Frederico Ozanan Carneiro e Silva | Wagner Intelizano
<p>It were studied 60 hearts of crossbreed pigs to observe the frequency, width and localization of the myocardial bridges on the coronary arteries. The hearts had their coronary arteries injected with colored solution of Neoprene latex - 450 - and were fixed in formalin solution to posterior dissection. The results permited the following conclusions: -myocardial bridges occured in 36.36% of the examined hearts in number between one and three in the same hearts and it had been found a total number of 32 bridges: -the myocardial bridges width varied from 0.2 cm to 1.9 cm with an average of 0.75 cm: -myocardial bridges are more frequent in the medium (36.66%), dorsal (31.25%) and ventral (31.25%) portions of the studied hearts; -myocardial bridges occur predominantly on the right coronary artery branches (65.62%) than on the left coronary artery branches (34.37%).</p> | <p>Estudou-se em 60 corações de suínos sem raça definida, a frequência, a largura, a posição, a topografia e a vasculotopia das pontes de miocárdio, mediante injeção das artérias coronárias com solução de Neoprene látex – 450, fixação em solução aquosa de formol e dissecção. Os resultados obtidos permitiram concluir que: -as pontes de miocárdio ocorrem em 36,36% das peças, em número de 1 a 3, tendo sido identificadas num total de 32; -a largura das pontes variou de 0,2 cm a 1,9 cm com média de 0,75 cm: -a topografia mais frequentemente observada foi na porção média (36,66%), dorsal (31,25%) e ventral (31,25%); -as pontes de miocárdio ocorrem com maior frequência sobre os ramos da artéria coronária direita (65,62%), do que sobre os ramos da artéria coronária esquerda (34,37%).</p>
Afficher plus [+] Moins [-]The biliary tree in armadillos (Dasypus novemcinctus and Euphractus sexcinctus) | As vias bilíferas dos tatus (Dasypus novemcinctus e Euphractus sexcinctus)
1994
Wilson Machado de Souza | Maria Angélica Miglino | Irvenia Luiza de Santis Prada | Liberato João Afonso Didio
<p>The biliary tree of armadillos <em>(Dasypus novemcinctus </em>e <em>Euphractus sexcinctus), </em>from the Pantanal Matogrossense, Brazil, was studied after latex injection, formaldehyde fixation and dissection. The <em>ductus choledocus, </em>in both species, results from the junction of the <em>ductus hepaticus </em>and the <em>ductus cysticus. </em>The <em>ductus hepaticus </em>is made up by the convergence of the <em>ramus principalis dexter </em>and the <em>ramus principalis sinister, </em>in turn formed by branches of hepatic lobes.</p> | <p>Os autores esquematizam as vias biliferas de 2 espécies de tatus (<em>Dasypus novemcinctus </em>e <em>Euphractus sexcinctus) </em>oriundos do Pantanal Matogrossense, Brasil. A dissecação foi efetuada após o preenchimento do sistema excretor do fígado com látex Neoprene 650 corado e da fixação das peças em solução aquosa de formol a 10%. O <em>ductus choledocus, </em>em ambas as espécies, provém da reunião do <em>ductus cysticus </em>com o <em>ductus hepaticus. </em>Este, por sua vez, resulta da convergência do <em>ramus principalis dexter </em>e do <em>ramus principalis sinister. </em>Na formação dos <em>ramus principalis dexter </em>e <em>sinister </em>participam vários ramos oriundos dos lobos hepáticos e seus processos.</p>
Afficher plus [+] Moins [-]Anatomical study of the ductus choledocus, ductus cysticus, vesica fellea and ductus biliferus principalis dexter in buffaloes | Estudo anatômico das vias bilíferas em búfalos: comportamento do ductus choledocus, ductus cysticus e vesica fellea. Sistematização do ductus biliferus principalis dexter
1994
Wilson Machado de Souza | Nair Trevisan Machado de Souza | Maria Angélica Miglino | Liberato João Afonso Didio
<p>The constitution of the <em>ductus biliferus principalis dexter, </em>the <em>ductus choledocus, </em>the <em>ductus cysticus </em>and the <em>vesica fellea </em>were studied anatomically and radiologically in 40 Jaffarabadi, adult buffaloes, after latex Neoprene and Celobar injection of the biliary tract. The <em>ductus choledocus </em>did not have tributaries (97.5%), except in one case (2.5%), in which it received a tributary from the<em> lobus quadratus. </em>The choledochus was formed by the confluence of the <em>ductus biliferus principalis dexter </em>et <em>ductus biliferus principalis sinister </em>in 75% of the cases, (dorsomedial and ventrolateral roots). It was formed by the <em>ductus biliferus principalis sinister </em>(22.5%) and by the junction of the <em>ductus hapaticus </em>and the <em>ductus cysticus </em>in 2.5%. The <em>ductus cysticus </em>is a constant component of the <em>ductus principalis dexter. </em>It joins the <em>ductus lateralis lobi dextri </em>(67.5%). The <em>vesica fellea </em>does not show tributaries in 87.5% but in 12.5% receives hepatocystic ducts from the <em>lobus quadratus </em>(5%), from the <em>lobus dexter </em>and the <em>lobus quadratus </em>(5%) and from only the lateral territory of the <em>lobus dexter </em>(5%). The <em>ductus biliferus principalis dexter </em>is formed by the <em>ductus lateralis lobi dextri </em>and <em>ductus cysticus </em>(100%) and by the <em>ductus medialis lobi dextri, ductus dorsalis </em>and <em>ductus processi caudati </em>(92.5%).</p> | <p>Os autores estudaram o comportamento do <em>ductus choledocus, ductus cysticus </em>e <em>vesica fellea </em>e a constituição do <em>ductus biliferus principalis dexter, </em>parte das vias bilíferas em 40 búfalas da raça Jaffarabadi, adultas. Os fígados tiveram suas vias biliares injetadas com látex Neoprene 650 e celobar, e o procedimento utilizado pelos autores para evidenciação dos componentes estudados foram a dissecação e radiografias. Nos 40 órgãos analisados constatou-se que o <em>ductus choledocus </em>na maioria (97,5%) sem tributários, acolhe num caso isolado (2,5%) afluente inominado do <em>lobus quadratus. </em>Este ductus apresenta-se formado pela confluência dos <em>ductus biliferus principalis dexter </em>e do <em>sinister </em>(75%), pela confluência das raízes dorsomedial e ventrolateral mais o <em>ductus biliferus principalis sinister </em>(22,5%), e pela junção do <em>ductus hepaticus </em>e <em>ductus cysticus (2,5%). O ductus cysticus, </em>componente constante do <em>ductus biliferus principalis dexter, </em>associa-se ao <em>ductus biliferus lateralis lobi dextri </em>(67,5%), endereçando-se nas outras glândulas (32,5%) a troncos diversos. A <em>vesica fellea </em>em 87,5% das peças mostra-se livre de afluentes, enquanto nas demais dessecações (12,5%) recebe duetos hepaticocísticos oriundos apenas do <em>lobus quadratus </em>(5%), simultaneamente do <em>lobus dexter </em>e do <em>lobus quadratus </em>(5%), e unicamente do território lateral do <em>lobus dexter </em>(5%). <em>O ductus biliferus principalis dexter é </em>formado pelo <em>ductus lateralis lobi dextri </em>e <em>ductus cysticus </em>(100%) e pelo <em>ductus medialis lobi dextri, ductus dorsalis lobi dextri </em>e <em>ductus processi caudati </em>(92,5%).</p>
Afficher plus [+] Moins [-]Branching and distribution of the coeliac artery in “cutias” (Dasyprocta aguti, Rodentia) | Ramificaçao e distribuição da artéria celíaca na cutia (Dasyprocta aguti)
1994
Maria Acelina Martins de Carvalho | Maria Angélica Miglino | Liberato João Afonso Didio
<p>The branches and distribution of the coeliac artery were studied in 19 adult specimens (5 males and 14 females) of “Cutias” <em>(Dasyprocta aguti, </em>Rodentia) captured in the State of Piaui, Brazil. After anesthesia and prior to dissection, Neoprene-latex 650 was injected through the abdominal portion of the aorta. The results showed that the coeliac artery was found with 2 (26.3%) or 3 (73.7%) terminal branches: splenic, left gastric and hepatic arteries. The splenic artery, after giving several branches to the spleen (1 to 7), sends one (the left gastroepiploic artery) to the stomach. The hepatic artery gives off the right gastric, right gastroepiploic and cranial pancreaticoduodenal arteries. The left gastric artery sends branches to the stomach (lesser curvature and proventricular part).</p> | <p>Estudamos a ramificação e a distribuição da artéria celíaca em 19 cutias <em>(Dasyprocta aguti, </em>Rodentia) adultas (5 machos e 14 fêmeas), procedentes do Estado do Piauí, Brasil. Injetamos látex, do tipo Neoprene 650 corado, na porção abdominal da aorta de cada animal, os quais foram fixados cm solução aquosa de formol a 10%. Nossos resultados mostraram que a artéria celíaca termina por trifurcação (73,7% ± 10,1) nas artérias esplênica, gástrica esquerda e hepática ou por bifurcação (26,3% ± 10,1). A artéria esplênica emite vários ramos para o baço<sup>1 a 7 </sup>e continua-se como artéria gastroepiplóica esquerda. A artéria hepática dá origem à artéria gástrica direita, gastroepiplóica direita e pancreaticoduodenal cranial. A artéria gástrica esquerda destina-se à pequena curvatura e parte proventricular do estômago.</p>
Afficher plus [+] Moins [-]Efficacy of pyrantel pamoate either alone or combined with trichlorfon for control of cyathostomes of horses | Eficácia de pamoato de pirantel, isolado ou associado ao triclorfon, no controle de ciatostomíneos de eqüinos
1994
Marcelo de Campos Pereira | Maurício Del Bigio | Reinaldo de Campos
<p>The anthelmintic efficacy of pyrantel pamoate, either alone or combined with trichlorfon, was evaluated for the control of strongyles of Thoroughbred horses. In all cases of positive strongyle egg counts per gram of feces (EPG) before and after treatment, pure populations of cyathostomes larvae with eight intestinal cells were consistently observed in fecal cultures. The fecal egg count reductions (FECR) were evaluated between day 7 and day 45 post-treatment. The post-treatment mean strongyle EPG counts of the horses treated with the combination of pyrantel pamoate (13.2 mg/kg) plus trichlorfon (30 mg/kg) and pyrantel pamoate alone (13.2 mg/kg) did not show significant differences (P≤0.05) during the trial, both groups reducing strongyle egg output by almost 100% on day 7, and still exhibiting an FECR of greater then 90% between day 7 and day 21. This finding indicates that both formulations are effective compounds in reducing the cyathostome fecal egg outputs in horses under field conditions.</p> | <p>Através de estudo comparativo, objetivou-se avaliar a eficiência anti-helmíntica de pamoato de pirantel, isolado ou associado ao triclorfon, no controle de estrongilídeos de eqüinos da raça Puro Sangue Inglês. As coproculturas realizadas antes e após os tratamentos levaram consistentemente ao encontro de populações puras de ciatostomíneos com oito células intestinais. As reduções de ovos por grama de fezes foram avaliadas do 7º. ao 45º. dias pós-tratamento. Comparando os valores médios de OPG dos eqüinos tratados com pamoato de pirantel (13,2 mg/kg) associado ao triclorfon (30 mg/kg) e com pamoato de pirantel isolado (13,2 mg/kg), observou-se diferença não significante (P≤0,05) ao longo do experimento, verificando-se, 7 dias após o tratamento, reduções médias de OPG de quase 100% e, do 7º. ao 20º. dias, reduções ainda superiores a 90%. Os resultados indicam que os dois produtos são eficazes na redução de ovos por grama de fezes de ciatostomíneos de eqüinos mantidos sob condições a campo.</p>
Afficher plus [+] Moins [-]Salmonellosis (Salmonella typhimurium) outbreaks in Cavia porcellus | Surtos de salmonelose (Salmonella typhimurium) em Cavia porcellus
1994
Selene Dall’Acqua Coutinho | Luzinete Alves da Silva | Idércio Luiz Sinhorini | Vânia Maria de Carvalho | Elizabeth Oliveira da Costa
<p>Two outbreaks of salmonellosis in guinea pigs <em>(Cavia porcellus</em>), arc referred in a total of 70 animals maintained in animal facility, that showed loss of weigh, dullness, high body temperature and rough dull hair coat. Death occurred in 48.57% (34/70) a few days after showing the clinical signs. Fragments of liver, spleen, kidneys, lungs and intestines were collected during necropsy. The isolated colonies were characterized biochemically and serologically as <em>Salmonella typhimurium. </em>The histopathological findings in the fragments stained by hematoxilin-eosin agreed with septicaemic condition. The present investigation shows the risk of carrier animals used in experimental trials to interfere with the obtained results; besides those animals represent a source of infection of this zoonosis in animal facilities and laboratories.</p> | <p>Relatam-se dois surtos de salmonelose em cobaias <em>(Cavia porcellus), </em>envolvendo um total de 70 animais mantidos em biotério, que manifestaram emaciação progressiva, prostração, hipertemia, pelos arrepiados e rarefeitos. Após o inicio dos sintomas, 48,57% dos animais (34/70) evoluíram para a morte, sendo os demais sacrificados com o intuito de se controlar os surtos. Na necrópsia, colheram-se fragmentos de fígado, baço, rins, pulmões e intestinos para exames histopatológico e microbiológico. Ao exame microbiológico obteve-se o isolamento de cepas caracterizadas bioquímica e sorológicamente como <em>Salmonella typhimurium. </em>O exame histopatológico dos fragmentos de órgãos corados pela hematoxilina-eosina revelou a presença de lesões condizentes com quadro septicêmico por este microrganismo. O presente trabalho alerta quanto ao risco existente na utilização de animais de experimentação portadores dessa bactéria, já que poderiam comprometer experimentos por uma possível interferência nos resultados, além de representarem fonte de infecção em biotérios e laboratórios.</p>
Afficher plus [+] Moins [-]