Kanser tedavisinde kullanılan ilaçların etkileri yalnızca kanser hücrelerine özgü olmayıp sağlıklı hücreleri de olumsuz etkilemektedir. Bu çalışmada antikanser bir ilaç olan paklitaksel’in (PAX) böbrek dokusundaki olası zararlı etkilerine karşı antioksidan etkileriyle öne çıkan silimarin’in (SLY) olası koruyucu etkilerinin ortaya konulması amaçlandı. Toplam 28 adet Sprague-Dawley cinsi dişi sıçandan rastgele bir seçimle: Kontrol, PAX, SLY ve PAX + SLY olmak üzere dört grup (n=7) oluşturuldu. PAX grubuna 2 mg/kg intraperitoneal yolla PAX, SLY grubuna oral gavaj sonda ile 100 mg/kg SLY, PAX + SLY grubuna ise önceki gruplarla aynı doz ve yolla PAX ve SLY uygulandı. Deneysel işlemlerin sonunda hayvanlardan alınan kan ve böbrek dokularında yapılan biyokimyasal analizlerde PAX’ın, böbrek dokusunda oksidatif stresi, serumda ise kreatinin (Cr) ve kan üre azotu (blood urea nitrogen, BUN) seviyelerini artırdığı tespit edildi. Böbrek dokusunda yapılan histopatolojik incelemelerde PAX’ın renal korpüskül atrofisi, fırçamsı kenarda hasar, vakuolar dejenerasyon ve deskuamasyon gibi patolojik değişikliklere yol açtığı gözlendi. Antienflamatuar, antiapoptotik ve antioksidan etkilere sahip bir farmakolojik ajan olan SLY uygulanması ise, PAX kullanımı sonucu meydana bu gelen patolojik değişiklikleri büyük oranda engelledi. Mevcut çalışmada elde edilen sonuçlar PAX ile yapılacak tedavilerde böbrek dokusunda şekillenecek zararlı etkilere karşı koruyucu olarak SLY’nin kullanılabileceğini gösterdi.

Studies have shown that many of the synthetic additives which are added to food for different purposes have negative impacts on human health. For this reason, researchers have focused on natural additives that can replace with synthetic ones and positively affect health through their various functions. Biothiols have effects on color, taste and aroma in foods. In addition, they possess various functions in the prevention of cancer, Alzheimer's, Parkinson's, lung and heart diseases by decreasing oxidative damage with their antioxidant and protective effects. In this review, the studies about thiol contents of food, their functions and the possibilities of using thiols in the food industry instead of synthetic additives have been brought together.

The effects of drugs used in cancer treatment are not only specific to cancer cells but also negatively affect healthy cells. This study, it was aimed to investigate the protective effects of silymarin (SLY), which stands out with its antioxidant effects, against the possible harmful effects of paclitaxel (PAX), an anticancer drug, on kidney tissue. A total of 28 Sprague-Dawley female rats were randomly selected into four groups (n=7): Control, PAX, SLY, and PAX + SLY. PAX was administered 2 mg/kg to the PAX group by intraperitoneally (i.p.); SLY was administered 100 mg/kg to the SLY group by oral gavage. Also, The PAX + SLY group was administered the same dose and route of PAX and SLY as the previous groups. In the biochemical analyzes performed in blood and kidney tissues taken from animals at the end of the experimental procedures, it was determined that PAX increased oxidative stress in kidney tissue and creatinine (Cr) and blood urea nitrogen (BUN) levels in serum. In the histopathological examinations of the kidney tissue, it was observed that PAX caused pathological changes such as renal corpuscle atrophy, damage to the brush border, vacuolar degeneration, and desquamation. The administration of SLY, a pharmacological agent with anti-inflammatory, anti-apoptotic, and antioxidant effects, largely prevented these pathological changes that occurred as a result of PAX use. The results obtained in the current study showed that SLY can be used as a protective agent against harmful effects on kidney tissue in treatments with PAX.

The aim of the present study is to assess the effects Fenugreek (Trigonella foenum-graecum, Fabaceae), sunflower (Helianthus annuus, Asteraceae), green cardamom (Elettaria cardamomum, Zingiberaceae) and seed extracts, which they belonged to three different plant families, on common carp (Cyprinus carpio L.) spermatozoa motility parameters and oxidative stress conditions. For this reason, sperm samples treated with seed extracts at the ratios of 0.1%, %0.5, 1%, and 2%, were incubated at 4°C and sampled at 2nd and 48th hours. Among sperm motility parameters, curvilinear velocity (VCL), average path velocity (VAP), straight-line velocity (VSL), straightness STR), linearity (LIN), and wobble (WOB) were determined by computer-assisted sperm analysis (CASA). According to the results, sunflower and green cardamom seed extracts have attenuated motility parameters at all tested concentrations. However, motility parameters measured in %0.5 of fenugreek seed extract were higher than all other groups including the control at 48th hour. Also, TBARS values as an oxidative stress indicator in this group were decreased. 2% of all seed extracts had negative effects on the sperm samples. Particularly, 2% sunflower seed extract caused the higher oxidative stress. These results indicate that fenugreek seed extract is more proper for the maintenance of common carp spermatozoa at 4°C, comparing to those of sunflower and green cardamom.

Investigate the changes that occur in the placenta tissues of pregnant rats that were administered acrylamide (AA) and vitamin E as a protective agent during pregnancy.Thirty rats that were proven positive for pregnancy with vaginal smear test were randomly distributed into control, corn oil, vitamin E, acrylamide and vitamin E + acrylamide groups. Pregnant rats were decapitated on the 20th day of the experiment. Malondialdehyde (MDA), reduced glutathione (GSH), total antioxidant capacity (TAS), total oxidant capacity (TOS) and Xanthine oxidase (XO) levels were measured in placenta tissues. It was determined that acrylamide application during pregnancy statistically significantly increased MDA, TOS and XO levels and reduced GSH and TAS levels in the placenta tissue of pregnant rats when compared to all other groups, and GAS and TAS levels statistically significantly increased in vitamin E administered group when compared to all other groups and TOS and XO levels were decreased to control group levels. It was observed that orally administered AA changed the antioxidant / oxidant equilibrium favoring the oxidants by increasing MDA, XO and TOS levels in pregnant rats and caused oxidative stress, while vitamin E administration returned the antioxidant / oxidant equilibrium back to normal levels, preventing oxidative stress induced toxicity.

Bu çalışmada; farklı su sıcaklıkları uygulanmış pullu sazan (Cyprinus carpio)’da malaondialdehit (MDA) ve glutatyon (GSH) düzeyi ile glutatyon-S-transferaz (GST) enzim aktivitesine çörek otu yağının etkisi araştırılmıştır. 20, 24 ve 28°C’ de tutulan balıklara çörek otu yağı (10 mg/kg yem) uygulanmıştır. Kontrol grubu olarak 24°C’de tutulan balıklar seçilmiştir. Uygulama 10 gün devam etmiş ve bu sürenin sonunda balıklardan karaciğer ve böbrek örnekleri alınmıştır. Çalışma sonucuna göre 20°C ve 28°C’deki balıkların MDA düzeyinin önemli oranda arttığı, GSH düzeyi ile GST aktivitesinin düştüğü tespit edilmiştir. Bu gruplarda çörek otu yağı uygulamasıyla MDA düzeyinin istatistiksel olarak önemli düzeyde düştüğü, GSH düzeyi ile GST aktivitesinin önemli oranda yükseldiği belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre, balıklarda sıcaklık farklılıklarından kaynaklanan strese karşı çörek otu yağı antioksidan olarak kullanılabilir.

Quercetin (QU) is a flavonoid found in different fruits and vegetables. Studies report that QU may have positive effects on neurological diseases. However, the effect of QU on 4-aminopyridine (4-AP)-induced neurodegeneration in neuronal cells is still not fully elucidated. In this study, the effects of QU on 4-AP-induced hippocampal neuron damage in vitro and the possible role of oxidative stress and endoplasmic reticulum stress in this effect were investigated. The study was carried out using the HT-22 hippocampal neuronal cell line. The effect of pre-treatment with QU on cell viability after 4-AP-induced neuronal damage was determined by the XTT test. Cells were evaluated histopathologically for apoptotic nuclear change (ANC) using DAPI staining. The effects of QU on oxidative stress (total oxidant state (TOS) and total antioxidant status (TAS)) occurring after neuronal damage were evaluated with colorimetric commercial kits and endoplasmic reticulum stress markers (activating transcription factor 4 (ATF-4) and C/EBP homologous protein). (CHOP) was measured with the ELISA kits. While the cell viability rate decreased in the cells treated with 4-AP, it was determined that pre-treatment with QU reversed this situation. In terms of histopathology, treatment with 4-AP increased the number of ANC, while QU pre-treatment reduced it. In addition, in terms of biochemical evaluations, TOS, ATF-4, and CHOP increased in neuronal cells after 4-AP, and QU was determined to suppress this increase. In addition, QU normalized the decreased TAS levels following the 4-AP application. As a result, in the HT-22 cell line, it was found that QU treatment had a neuroprotective effect by suppressing oxidative stress and endoplasmic reticulum stress in 4-AP-induced neuronal damage.

Son çalışmalar, astaksantinin merkezi sinir sistemi üzerinde koruyucu etkilere sahip olduğunu göstermektedir. Ancak, astaksantinin hidrojen peroksit (H2O2) ile indüklenen oksidatif hasar üzerindeki etkileri ve apoptotik ile enflamatuar sistemlerle etkileşimi hala belirsizdir. Bu nedenle, bu çalışma astaksantinin H2O2 ile indüklenen oksidatif stres sonrası glial hücre hasarı üzerindeki koruyucu etkisini ve bunda enflamatuar ve apoptotik yollarla etkileşimini araştırmayı amaçlamaktadır. Çalışmada C6 glioma hücreleri kullanıldı. H2O2 grubundaki hücreler H2O2 ile 24 saat boyunca inkübe edildi. Astaksantin grubundaki hücreler farklı konsantrasyonlarda astaksantin ile 24 saat boyunca inkübe edildi. Astaksantin + H2O2 grubundaki hücreler ise çeşitli konsantrasyonlarda astaksantin ile 1 saat boyunca inkübe edildikten sonra 24 saat boyunca H2O2’ye maruz bırakıldı. Hücre canlılığı XTT testi kullanılarak değerlendirildi. Antioksidatif etkinin gösterilmesi için total oksidatif stres (TOS) ve total antioksidatif stres (TAS) ölçümleri yapıldı. Antiinflamatuar etkinin ölçümü için ELISA yöntemi ile TNF‑α ve IL‑1β ölçümleri yapıldı. Antiapoptotik etkinin ölçümü için ELISA yöntemi ile kaspaz 3, BAX ve Bcl‑2 ölçümleri yapıldı. H2O2 grubuna kıyasla astaksantin + H2O2 grubunda, astaksantin C6 hücrelerinde hücre canlılığını önemli ölçüde artırdı. Aynı zamanda, astaksantin antioksidatif stresin bir göstergesi olan TAS seviyelerini önemli ölçüde artırırken TOS seviyelerini düşürdü. Ayrıca, astaksantin TNF-α ve IL-1β gibi enflamasyon faktörlerini önemli ölçüde azalttı. Bunun yanı sıra, astaksantin apoptotik proteinleri olan bölünmüş kaspaz-3 ve Bax seviyelerini önemli ölçüde azaltırken, anti-apoptotik Bcl-2 protein seviyelerini artırdı. Özetlemek gerekirse, astaksantin, oksidatif stres, apoptoz ve enflamasyon belirteçlerini etkili bir şekilde inhibe ederek anlamlı bir koruyucu etki sağlamaktadır. Bununla birlikte, olası temel mekanizmaları ele almak için daha kapsamlı bir araştırma gerekmektedir.

Günümüzde kullanılan birçok terapötik ilaç kaynağını şifalı bitkilere borçludur. Her bitkinin kendine özgü aktivitesi ve biyokimyasal profili vardır. Bu çalışmada günlük hayatta oldukça iyi bilinen üç farklı bitki türü; Helianthus tuberosus, Zingiber officinale ve Raphanus sativus var. niger kullanıldı. İlk defa yapılan bu çalışmada antioksidan aktivite tayini sınırlı olan üç farklı bitki seçilmiş ve aktioksidan kapasiteleri karşılaştırılmıştır. H. tuberosus, Z. officinale ve R. sativus var. niger bitkilerinin gövde kısımları %1.15 potasyum klor ile homojenize edilerek ekstraklar hazırlandı. Daha sonra antioksidan enzim aktiviteleri katalaz (CAT) ve süperoksit dismutaz (SOD) ile oksidatif stres belirteci olan malondialdehit (MDA) düzeyleri spektrofotometrik yöntemlerle saptandı. Araştırma sonucunda en yüksek SOD enzim aktivitesi R. sativus var. niger bitkisinde görülürken, en yüksek CAT enzim aktivitesi ise Z. officinale bitkisinde gözlendi. Öte yandan yer elması bitki ekstraktında MDA düzeyi en yüksek iken, en düşük MDA düzeyi ise Z. officinale bitkisinde gözlenmiştir.