Çok önemli bir hayvansal protein kaynağı olan süt, dünyada ve Türkiye’de esas olarak sığırlardan elde edilmektedir. Diğer çiftlik hayvanlarında olduğu gibi sığırlarda da iyi bir hayvan refahının sağlanamaması durumunda istenilen verim düzeyine ulaşılamamakta ve önemli ekonomik kayıplar meydana gelmektedir. Son yıllarda süt sığırı çiftliklerinin sürdürülebilir üretim yapabilmesi için sığır refahının iyi bir şekilde yönetilmesine yönelik çalışmalarla birlikte birçok ülkede hayvan refahının daha etkili yönetildiği geleneksel üretim sistemleri dışındaki diğer üretim sistemlerini uygulayan çiftliklerin sayısında da önemli artışlar gerçeklemiştir. Bu üretim sistemlerinden Türkiye’de uygulananlar İTU, GlobalGap, TR-Organik ve AB-Organik sistemleridir ve özellikle Avrupa Yeşil Antlaşması’nın yayınlanmasından ve ülkemizin Paris Antlaşması’na taraf olmasından sonra bu sistemlerin daha da gelişeceği beklenmelidir. Bu noktadan hareketle bu makalede; Türkiye’de İTU, GlobalGap ve organik kapsamda üretim yapan süt sığırcılığının mevcut durumunun analizi ile birlikte bu sistemlerde uygulanan sığır refahı standartlarının hedefleri ve etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.

In this study, it was aimed to reveal the structural properties and the effects of husbandry practices on milk yield in dairy farms of Ondokuz Mayıs district of Samsun. While the data were obtained by face-to-face surveys and observations in a total of 59 farms those had ≥10 head cattle between January and June 2018, environmental factors affecting daily milk yield (DMY) were separately evaluated. Important negativeneses were determined on the barn type, bedding material using, calving pens, weaning period of calves, claw care and udder cleaning in the farms. It was informed that local bazaars and cooperatives were commonly used for raw milk marketing, and high feed price was the most important problem. DMY was significantly affected by the experience of farm owner, number of the milking cows, amount of concentrate feed that given and milking type. It was concluded that farm properties and herd management methods have to be restored to elevate milk production in the investigated farms.

Bu araştırma, süt sığırcılığı işletmelerinde yem tüketimi ve yem dönüşüm oranının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmada kullanılan veriler Hatay ilinde 141 adet süt sığırcılığı işletmesinden derlenmiştir. İşletmelerde ortalama yem bitkileri üretim alanı 18,13 da olup, yem bitkileri ekim alanlarının bitkisel üretim deseni içindeki payı %31,07 olarak belirlenmiştir. İncelenen işletmelerde ortalama büyükbaş hayvan varlığı 11,02 baş, sağmal inek sayısı ise 4,87 baş olup, sağmal inek başına süt verim değeri 5.619 lt/baş, süt geliri ise 2.811 ABD$/baş olarak hesaplanmıştır. İşletmelerinde bir süt ineğinin bir laktasyon döneminde kaba yem tüketimi 3.139,67 kg, tüketilen yemin parasal değeri ise 371,61 ABD$, kesif yem ve kırma yem tüketimi 2.958,90 kg, tüketilen yemin parasal değeri ise 1.118,57 ABD$ olarak tespit edilmiştir. İncelenen işletmeler genelinde toplam masraf tutarı yaklaşık olarak 1,9 milyon ABD$ olarak gerçekleşmiştir. Toplam masraf içinde değişen masrafların payı %64,26 olup, sabit masrafların payı %35,74 olarak hesaplanmıştır. Yem masraflarının değişen masraflar içindeki payı ise %80,56’dır. Yapılan araştırma bir laktasyon döneminde sağmal ineklere verilen 1 kg kesif ve kırma yem tüketimine karşılık elde edilen süt miktarının 1,90 lt olduğunu ortaya koymuştur. İşletmeler ortalaması dikkate alındığında; 100 ABD$ yem tüketimi karşılığında süt sığırcılığının brüt üretim değeri için 236,02 ABD$, süt geliri için de 195,72 ABD$ olarak tespit edilmiştir. Yapılan araştırmada işletme büyüklük grupları arasında süt verimi ile kaba yem ve dane yem tüketim miktarı bakımından istatistiki yönden bir farklılıklar bulunduğu tespit edilmiştir. Yürütülen araştırma; incelenen işletmelerde hayvan başına daha yüksek süt verimi ve gelirine ulaşabilmek için özellikle işletmelerin yem ihtiyacını kendi işletmelerinden sağlamaları gerektiğini ortaya koymuştur.

Bu çalışmanın amacı Burdur ilinde süt sığırcılığı ile birlikte bitkisel üretim yapan işletmelerin, gübre olarak ahır gübresi kullanımlarının farklı işletme büyüklükleri düzeyinde ekonomik analizini yapmaktır. Araştırmanın verileri süt sığırcılığı ile birlikte bitkisel üretim yapan 102 işletmeden anket yöntemi ile elde edilmiştir. Analiz sonuçlarına göre; işletme büyüklüğü arttıkça işletmelerin bitkisel üretimlerinde ihtiyaçları olan bitki besin maddesini, hayvan gübresinden karşılama oranlarının arttığı belirlenmiştir. Ahır gübresinden besin maddesi ihtiyacının karşılanma oranı Grup I, II ve işletmeler ortalaması için sırasıyla; %29,9, %58,9 ve %45,2 olarak hesaplanmıştır. Çiftçilerin gübre olarak ahır gübresi kullandıklarında, Grup I, II ve işletmeler ortalaması için sırasıyla 51,8, 107,1 ve 80,6 TL/dekar tasarruf sağladıkları hesaplanmıştır. Bu sonuçlar ahır gübresi kullanımının çiftçiler için ekonomik olabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, işletmelerde fazla kimyasal gübre kullanımı ile ilişkili olarak besin maddesi kayıplarının olduğu saptanmıştır. İhtiyaç fazlası kimyasal gübre kullanımından dolayı ortaya çıkan besin maddesi kayıpları (fazlalıkları) Grup I, II ve işletmeler ortalaması için sırasıyla 7,1, 15,9 ve 11,8 kg olarak belirlenmiştir. Fazla bitki besin maddesi kullanımından dolayı ortaya çıkan ekonomik kayıp Grup I, II ve işletmeler ortalaması için sırasıyla 65,1, 152,6 ve 110,6 TL olarak hesaplanmıştır. Araştırma bölgesinde ahır gübresi ve kimyasal gübre kullanımında ve yönetiminde çiftçilerin bilgi düzeylerinin yetersiz olduğunu söylemek mümkündür. Ahır gübresi kullanımından önce çözülmesi gereken önemli bir sorun, çiftçileri toprak analizinin önemi hakkında bilgilendirmektir.

Bu araştırmada, farklı düzeylerde propiyonik asit ilavesinin toplam karışım rasyonu yemin aerobik stabilite özellikleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Çalışmada, propiyonik asit temeline dayalı katkı maddesinin dört farklı oranda ilavesinin (%0, 1,5, 3,0 ve 4,5), 26°C ve 30°C depolama koşullarında etkisi araştırılmıştır. Yem örnekleri her muamele grubunda 3’er tekerrür olmak üzere 7 gün süre ile depolanmıştır. Aerobik stabilite süresince yem örneklerinde kimyasal ve mikrobiyolojik parametrelere ilişkin analizler yürütülmüştür. Her muamele grubunda sıcaklık değerleri ve ortam sıcaklığı 7 gün süreyle sıcaklık sensörleri ile ölçülüp kaydedilmiştir. Araştırmada katkı maddesi ilavesi toplam karışım rasyonu yemin pH, kuru madde, nötral çözücülerde çözünmeyen lif ve maya içeriklerini düşürmüş, ham protein, ham yağ, suda çözünebilir, laktik asit ve laktik asit bakteri içeriklerini yükseltmiş, küf gelişimini ise önlemiştir. Araştırma sonucunda %4,5 oranında propiyonik asit ilavesi toplam karışım rasyonunun 26°C 7 gün, 30°C ise 5 gün süre ile stabil kalmasını sağlamıştır.

Husbandry has a special importance for people who live in rural areas in terms of agricultural income and profitability due to some contributions such as; providing cash flow throughout the year, product processing, balanced usage of labour force, and risk diversification. According to FAO data of 2017, Turkey’s ratio in the world’s total cattle existence was 0.99%, and it had a 2.78% ratio in total milk production. According to TSI data between 2004 and 2018; the number of total cattle reached 17.042.506 with a ratio increase of 4.62%, and the annual milk production amount reached 20.036.877 tons with a ratio increase of 7.23%. Within the period of time that is mentioned above, the contribution ratio of culture breed cattle in milk production reached 61.39% from 33.63%. However, in terms of milk cow productivity, Turkey is the 57th in the world. The cities of Konya, İzmir, Erzurum, Balıkesir, and Diyarbakır provide 21.74% of Turkey’s total milk cow existence, and 22.77% of the milk production total. In terms of agricultural subsidies which are provided by Ministry of Agriculture and Forestry, husbandry took a share of 25.79% from the 14.5 billion TL total agricultural subsidies in 2018. According to the research results, directly or indirectly, husbandry contributes to decreasing development level differences between regions, and it helps to improve enterprises’ income levels in rural areas.

The aim of this study was to determine the socio-economic structures of dairy cattle farms and feed usage in dairy cattle sector in the Mediterranean Region provinces (Adana, Osmaniye, Mersin, Hatay, Kahramanmaraş) of Turkey. According to the results of the research, it was determined that the family sourced labour force was used at a higher rate than the foreign labour force during dairy cattle production activities. It was found that forage crops were produced in 62% of the farms where silage maize, alfalfa, barley and vetch covered the highest acreages, respectively. A large proportion of the enterprises was possessor of milking machines (85.81%). It was determined that, as the size of the farm increases, the roughage usage increases compared to concentrate feed.

Milking parlours are concrete constructions where milk is milked from cows, stored and transferred. These create the last stage of the work flow chart in dairy cattle farms. Quality of milk is important in the production of milk and dairy products owing to the fact that milk is one of the basic food requirements of people. The quality of milk depends on the genetic conditions of the cows as well as their well-being, the appropriate level of care and environmental conditions and milk being obtained in a clean environment which isolated from negative external factors. Milking parlours should be planned under a separate roof from the dairy cattle barns in order to ensure hygiene conditions, facilitate the work flow and reduce the negative effects on the health of cows and people. However, not including very large enterprises, it is planned as an add-on to other items under the same roof with the dairy cattle barn due to reasons such as decreasing the cost in the small, medium and majority of large-scale enterprises and the society does not care about hygiene conditions. Production in this wise is not appropriate to ensure the requirements about hygiene conditions in the production of milk and dairy products, since the milking parlours are directly under the environmental conditions of the barn. In this paper, it is explained the criteria to be considered in the process to plan and design milking parlour and it is aimed the generalization of milking parlour be built as a construction separate from the dairy barn, with an exemplary milking parlour project with 2×12 fishbone milking system.

This study was carried out to investigate the structure of dairy farms such as demographic information, management practises, production values, marketing of milk and milk products in Diyarbakır province. In the study, face to face interviews were realized with the 192 dairy farms having 25 and more cattle including 17 district. According to the data collected, dairy enterprises in the region consisted of family based enterprises (90%), cooperative enterprises (7%) and private dairy farms (3%). Cattle breeds distribution in enterprises consist of 12% native breeds, 25% cross- breeds and 63% pure breeds. In dairy enterprises, distribution of cattle was found as 59.7 % of cow, 11.8 % of heifer, 26.1 % of calf, and 2.4 % of bull. The average number of cattle and milking cow per farm were found as 46.7 and 27.8 heads respectively. The type of dairy barns was determined as tie-stall (89%), semi-open (8%) and free-stall (%3) in the cattle enterprises. The average size of land 56% of dairy farm was found under the 50 decares. The 92% of the dairy enterprises declared that the income from dairy was insufficient and 86% were not satisfied as well. The 23% of the farms are used the artificial insemination only. In the herd, 71% of cows were milked by hand and 29% by milking machine. It was found that only 6% of farms sold their milk to dairy factories. This research is important in terms of providing an important data base relating to dairy farming in Diyarbakir province

The objective of this study was to determine barning conditions of dairy farms registered to Cattle Breeders Association (CBA) Ödemiş district of İzmir. The 92 farms were selected among members of the CBA by proportional sampling method. The farms were divided into three groups according to the number of cattle: group 1 from 5 to 20, group 2 from 21 to 40 and group 3 with over 41 heads, respectively. The farms were divided into three groups according to the number of cattle: 5-20; 21-40 and over 41 heads, respectively. The research results indicated that 76.1% of the barns were shed type, 15.2% were corral, 8.7% were completely closed-up. The flooring types of these barns were a mixed of concrete and soil (73.9%), concrete (19.6%) and soil (6.5%). The stocking density for group 1, 2 and 3 were 22.2 m2, 19.5 m2 and 18.2 m2 per cow, respectively. The barns had a range of full cattle capacity from 12.5 m2 to 15 m2 per cow. But none of the farms surveyed did not use fully capacity of the barn. The present running capacity of farms were between 55% and 80%. It was observed that 19.6% of farms had a individual calf section, 82.6% had a night lighting at the barn, and 64.1% had a seperate concenrated feed store. All the farms were milked with milking machines. The percentage of farms with bucked milking machine was 47.8%, those with an air pipeline system was 37% and those with parlour system was 15.2%. None of farms had manure pit. Consequently, as herd size grow, the presence of free barn, calving pen, feed store and milk cooling tank increase. It can be concluded that improving the housing conditions is much more related with increasing the herd size per farm.