Alzhemier hastalığı özellikle yaşlı popülasyonu etkilemekte olup geçtikçe de prevelansı yükselmektedir. Tedavisinde kullanılan ilaçlarında alzhemierı tedavi etmek yerine baskılamak için kullanılması ile birlikte yan etkilerinin fazla olması sebebiyle doğal terapötik hedeflerin alzhemier tedavisindeki yerinin araştırılması halen önemli bir durumdadır. Bu çalışma da, Trifolium repens L. ekstresinin antioksidan ve antikolinesteraz özelliklerinin araştırılması amaçlandı. Bu çalışmada T. repens ekstraktı maserasyon yöntemiyle methanol çözgeni ile yapıldı. Trifolium repens ekstraktında antioksidan aktivite için DPPH radikal süpürme testi uygulandı. Antikolinesteraz yöntemi de spektrofotometrik olarak literature uyumlu olaarak tayin edildi. T. repens ekstresinin DPPH radikal süpürme testi sonucuna göre serbest radikalleri güçlü bir şekilde etkileyeceği antioksidan gücünün fazla olduğu belirlendi. T. repens ekstraktının antikolinesteraz enzim inhibisyon sonucu ise takrin bileşiği ile kıyaslandı. T. repens ekstraktının orta güçlükte antikolinesteraz enzim inhibisyonu vardı. Özetle T. repens ekstraktının iyi antioksidan gücü ve orta düzeyde antikolinesteraz etkisi umut vadedeci olduğu ancak in vitro ve in vivo çalışmalar ile desteklenmesi daha uygun olacağını düşündürmektedir.

This study investigates the essential oil composition of Laser trilobum (L.) Borkh., a perennial Apiaceae species traditionally used for its aromatic and medicinal properties, with a focus on the characterization of its chemical profile under cultivation. Essential oils were extracted via hydrodistillation from the fruits, stems, leaves, and rhizomes of cultivated L. trilobum, followed by compositional analysis using gas chromatography–mass spectrometry (GC-MS) and flame ionization detection (GC-FID). The fruit essential oil ratios of the L. trilobum species were determined in the fruits, leaves, stems, and rhizomes, respectively 8.55%, 0.03%,0.05% and 1.07%.  Fruit oils were rich in monoterpenes, particularly perillaldehyde (40.75%) and limonene (38.83%). Stems and leaves were dominated by the sesquiterpene β-caryophyllene (93.41% and 64.95%, respectively), while rhizome oil was characterized by α-pinene (63.00%) and β-pinene (9.98%). Climatic conditions during the cultivation period, particularly warm temperatures and timely precipitation during flowering and fruiting stages, likely contributed to the observed high levels of key bioactive compounds. These findings provide new reference data for the essential oil profiles of L. trilobum cultivated under controlled conditions in Türkiye a and offer insight into volatile compound production across different plant parts. The data may serve as a basis for future investigations into potential commercial, pharmaceutical, and nutraceutical uses.

Bu çalışma; Şanlıurfa ekolojik koşullarında ikinci ürün olarak yetiştirilen yedi farklı Sorgum [Sorghum bicolor (L.) Moench] genotiplerin bazı morfolojik ve tarımsal özelliklerinden kuru otta ham protein oranı (%), kuru otta ADF ve NDF oranları (%) ile nispi yem değerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma Harran Üniversitesi Ziraat Fakültesi Osmanbey Yerleşkesi, Tarımsal Araştırma ve Uygulama Alanı, 2021 yaz yetiştirme sezonunda, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırma sonuçlarına göre sorgum genotiplerinin ham protein oranı %8,74-12,75, ADF oranı %26,81-32,60, NDF oranı %46,37-57,16 ve NYD ise 104,89-136,30 arasında değiştiği belirlenmiştir. Şanlıurfa ili ve benzer ekolojik koşullarda kaba yem açığının kapatılması ile tarım arazilerimizin daha etkili kullanımına olanak sağlayabilecek verim ve kalite bakımından daha yüksek bir potansiyele sahip olan EA-311 genotipi tavsiye edilmektedir.

Maize (Zea mays L.), the second principal cereal crop in Nepal, faces severe yield constraints due to biotic stressors, notably banded leaf and sheath blight (BLSB), a fungal pathogen incited by Rhizoctonia solani f. sp. sasakii. This disease manifests devastating yield losses, quantified between 11% to potentially 100% failure under optimal environmental conditions. Host resistance constitutes a cornerstone of integrated disease management (IDM) strategies to ensure agricultural sustainability. In this study, 120 maize genotypes were subjected to artificial inoculation under controlled epiphytotic conditions at the National Maize Research Program (NMRP), Chitwan, to delineate genetic resources conferring resistance to BLSB. Inoculation was administered at the knee-high stage, followed by systematic evaluation of disease incidence percentage (PDI), percent disease severity (PDS), Area Under Disease Progress Curve (AUDPC) and grain yield. Twenty genotypes demonstrated superior resistance profiles, exhibiting mean PDI (40%), PDS (19%), and AUDPC (468), alongside a mean grain yield of 3.91 t/ha. Linear regression analysis elucidated that AUDPC accounted for 97% of the phenotypic variance in grain yield (R² = 0.97), underscoring a significant inverse correlation. These genotypes represent novel genetic reservoirs for introgression into elite cultivars, advancing the development of BLSB-resistant maize hybrids to mitigate yield losses in Nepal’s agroecosystems.

Bu araştırma 2020 yılında Tokat Kazova koşullarında Orta Karadeniz Geçit Kuşağı Araştırma Enstitüsü (OKTAM) deneme bağında gerçekleştirilmiştir. Çalışmada farklı dönemlerde olgunlaşan üç sofralık üzüm çeşidinde (Prima, Michele Palieri, Lival) metil jasmonat (MeJA) ve riboflavin (Rbf, B2 vitamini) yaprak ve salkım uygulamalarının üzüm kalitesi üzerine etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada, asmalara MeJA 1 mM (200 g ha-1) dozunda uygulanırken, Rbf 0.5 mM (100 g ha-1) dozunda uygulanmıştır. Kontrol asmalarına ise sadece saf su uygulanmıştır. MeJA ve Rbf uygulamaları yaprak ve salkımlara ben düşme dönemi ve bir hafta sonrasında olmak üzere iki kez gerçekleştirilmiştir. Hasat edilen üzümlerde salkım ağırlığı (g), tane eni ve boyu (mm), 100 tane ağırlığı (g), SÇKM, toplam asitlik, pH, toplam fenolik madde miktarı (µg GAE/g) ve antioksidan aktivitesi (µmol TE/g) belirlenmiştir. Ayrıca, uygulamaların renklenmeye olan etkisini belirlemek için renk homojenliği (%), tane kabuğu renk değeri olarak CIELab, hue açısı, chroma (ΔC) değeri, pigment içeriği ve renk indeksi (CIRG) değerleri belirlenmiştir. Çalışmada sonuç olarak MeJA uygulamaları tane iriliğini düşürmüştür. Rbf uygulaması tane iriliği bakımından MeJA uygulamasından daha yüksek sonuç vermiştir. En iri taneler ‘Michele Palieri’ üzüm çeşidinde, en küçük taneler ise ‘Prima’ üzüm çeşidinde saptanmıştır. Salkım renk homojenliği açısından MeJA ve Rbf uygulamaları ‘Michele Palieri’ üzüm çeşidinde kontrolden daha iyi sonuç vermiştir. Uygulamalar tane kabuk L* a* b* değerlerinde farklılığa yol açmamıştır. OIV ve CIRG skalasına göre ‘Prima’ ve ‘Lival’ üzüm çeşitleri kırmızı-koyu mor, ‘Michele Palieri’ üzüm çeşidi ise mavi-siyah renk kategorisinde yer almıştır. MeJA ve Rbf uygulamaları şırada SÇKM (%) oranını sadece ‘Prima’ üzüm çeşidinde artırdığı ancak incelenen diğer üzüm çeşitlerinde aynı etkiyi göstermediği belirlenmiştir. Yapılan uygulamalar üzüm tanelerinin toplam fenolik bileşik miktarında artışa sebep olmuş ve en yüksek değer ‘Lival’ üzüm çeşidinde MeJA uygulaması ile elde edilmiştir. Çalışmada farklı olgunlaşma özelliklerine sahip çeşitlerin kullanılmasıyla elde edilen sonuçlara dayanarak, bitki büyüme düzenleyicilerin kullanımında çeşit bazında detaylı çalışmaların gerekli olduğu düşünülmektedir.

Postharvest fungal diseases in mandarin fruits cause significant economic and nutritional losses during transport and storage. The control of postharvest diseases in citrus fruit involves frequent and large amounts of chemical fungicides. Increasing concerns about health hazards and environmental pollution caused by the use of chemicals have necessitated the development and use of environmentally friendly control strategies as an alternative to chemicals for the control of post-harvest diseases in citrus fruits. The bacterial isolates as biological control agents (BCAs) are one of the most suitable alternatives to synthetic fungicides, which are banned or restricted for use in post-harvest disease management. Fungal diseases such as black mould (Aspergillus niger), blue mould (Penicillium italicum), green mould (Penicillium digitatum), sour rot (Geotrichum citri-aurantii), and anthracnose (Colletotrichum gloeosporioides) cause the most significant postharvest losses in citrus fruit. The BCA bacterial isolate used in this study was isolated from healthy mandarins and identified as Burkholderia ambifaria by Matrix Assisted Laser Desorption Ionisation Time of Flight-Mass Spectrometry (MALDI TOF MS; MicroFlex LT, Bruker Daltonics, Bremen, Germany) analysis. In this study, the antagonistic activity of B. ambifaria on the inhibition of mycelial growth of A niger, P. italicum, P. digitatum, G. citri-aurantii and C. gloeosporioides isolated from mandarin fruits was determined under in vitro conditions. In dual culture tests, the BCA B. ambifaria isolate inhibited the mycelial growth of C. gloeosporioides by 66.67%, A. niger by 69.40%, G. citri-aurantii by 73.33%, P. italicum and P. digitatum by 77.78%. The high level of antagonistic activity of the bacterial isolate in inhibiting the mycelial growth of fungal pathogens showed that B. ambifaria has the potential to be used as a BCA against diseases occurring during post-harvest storage.

Wood vinegar, also known as pyroligneous acid (PA), is a liquid mixture with organic properties obtained from the condensation of smoke produced by the charring or pyrolysis of wood. The aim of this study was to determine the in vitro antibacterial activity of three different PAs obtained from the pyrolysis of apricot kernels (AKPA), hazelnut shells (HSPA), and kermes oak (OPA) against bacterial plant pathogens species such as Curtobacterium flaccumfacies pv. flaccumfaciens, Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum, Pseudomonas syringae pv. phaseolicola and Bacillus pumilus. The antibacterial activity of wood vinegar on development of disease agents were evaluated by measuring the inhibition zone diameters (IZ) under in vitro conditions by using disk diffusion technique. According to the mean IZ, HSPA was the most effective PA causing 20.34 mm mean IZ, followed by AKPA and OPA PAs with 20.13 and 19.34 mean IZ, respectively. The highest antibacterial activity was shown by HSPA against C. flaccumfacies pv. flaccumfaciens with the diameter of 24.17 mm IZ, followed by AKPA and OPA treatments with 23.33 and 21.17 mm IZ, respectively. The most susceptible bacterial pathogens against C. flaccumfacies pv. flaccumfaciens with a 22.89 mm mean IZ, followed by Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum, Pseudomonas syringae pv. phaseolicola and B. pumilus with 19.89, 18.50 and 18.44 mm mean IZ, respectively. C. flaccumfacies pv. flaccumfaciens was found to be the most sensitive to the three PAs used in the study. The results showed that wood vinegar has a great antibacterial potential to be used as a bio-bactericide against important plant bacterial disease agents.

This study evaluated the effects of liquid versus solid fertilizer applications on sunflower yield and nutrient uptake under contrasting rainfall conditions. Field trials were conducted in Kırklareli (sufficient rainfall, SR) and Keşan (insufficient rainfall, IR). Fertilizers containing nitrogen, phosphorus, and potassium (20-20-0, 15-15-15, and DAP) were applied in both liquid and solid forms. Under SR conditions, liquid fertilizers significantly increased sunflower yield, biomass, and the uptake of key macronutrients (N, P and K) and micronutrients (Zn, Fe and Cu) compared to solid fertilizers. However, under IR conditions, neither liquid nor solid fertilizers provided a significant improvement in yield or biomass. These findings highlight that liquid fertilizers are effective in enhancing sunflower productivity and nutrient acquisition under adequate moisture conditions but have limited impact under drought conditions.

Bu çalışma, bakla (Vicia faba L.) ve yaygın fiğ (Vicia sativa L.) ekstraktlarının, çokyıllık çim (Lolium perenne L.), semizotu (Portulaca oleracea L.) ve yabani hardal (Sinapis arvensis L.) gibi yaygın yabancı ot türlerinin çimlenme ve büyüme parametreleri üzerindeki etkilerinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi Ziraat Fakültesi laboratuvarlarında 10-30 Temmuz 2024 tarihleri arasında yürütülen bu çalışmada, bakla ve yaygın fiğ bitkilerinin toprak üstü aksamlarından hasat edilen materyaller öğütülüp kurutularak, %1, %3 ve %5 konsantrasyonlarında sulu ekstraktlar hazırlanmıştır. Denemeler, Tesadüf Parsellerinde Faktöriyel Deneme Deseni’ne göre dört tekerrürlü olarak kurulmuş ve çimlenme oranı (%), kök uzunluğu (mm), sürgün uzunluğu (mm), bitki yaş ve kuru ağırlığı (g) gibi parametreler değerlendirilmiştir. Sonuçlar, bakla ve fiğ özütlerinin yabancı ot türleri üzerinde doza bağlı olarak farklı seviyelerde allelopatik etkiler gösterdiğini ortaya koymuştur. Özellikle %5 konsantrasyonundaki uygulamalarda, yabancı ot türlerinin çimlenme ve büyüme parametrelerini büyük ölçüde baskıladığı gözlenmiştir. Bu bulgular, bakla ve yaygın fiğ bitkilerinden elde edilen sulu özütlerin, kimyasal herbisitlere alternatif olarak kullanılabilecek doğal bileşiklerle mücadele imkânı sunduğunu göstermektedir. Elde edilen verilerin, doğal bileşiklerle mücadele yöntemlerinin yaygınlaştırılması ve çevresel etkilerin en aza indirgenmesine yönelik önemli katkılar sunması beklenmektedir.

Suptropik iklim meyveleri arasında yer alan incirin farklı rakım koşullarında yetiştiricilik başarısını belirleyen temel faktörlerden biri, toprak özellikleri ile bitki beslenme durumunun saptanmasına yönelik gerçekleştirilen toprak ve yaprak analizleridir. Bu çalışmada Aydın İli’nin farklı bölgelerinde bulunan “Sarılop” incir bahçelerinde toprak ve yaprak analizleri değerlendirilmiştir. Araştırma kapsamında, düşük (0–200 m), orta (200–500 m) ve yüksek (>500 m) olmak üzere 3 farklı rakım grubunda ve her grupta yer alan 3 üretici incir bahçesinden, 2 farklı derinlikten 3 tekerrürlü olarak toprak ve yaprak örnekleri alınmış; makro ve mikro besin elementleri analiz edilmiştir. Veriler, yörenin 60m, 315m ve 687m rakımlarında yetiştirilen incirlerde besin elementi alımı ve toprak verimliliği açısından farklılık olduğunu ortaya koymuştur. Toprak analizleri sonucunda, rakıma bağlı olarak özellikle kalsiyum ve potasyum yeterli bulunmuş olsa da, yüksek toprak reaksiyonu nedeniyle mikro elementlerin alınmasında bir antagonisttik etki söz konusu olduğu belirlenmiştir. Yaprak analizleri sonuçlarına göre ise; Erbeyli’de üretim sezonunda yapraktan mikro element verilmesi önerilmiştir. Ayrıca gübreleme stratejilerinin rakıma özgü olarak farklılaştırılmasının gerekliliği ortaya konmuştur.