Bu çalışma bıldırcın rasyonlarına farklı seviyelerde multi-enzim ilavesinin yumurtlayan bıldırcınların performans, yumurta iç ve dış kalite parametreleri ile bazı serum parametreleri üzerine etkilerinin değerlendirilmesi için yürütülmüştür. Denemede 10 haftalık yaşta toplam 96 adet Japon bıldırcını dört tekerrürlü altı muamele grubuna ve her bir alt grupta dört bıldırcın olacak şekilde rastgele dağıtılmıştır. Mısır-Soya fasulyesi küspesine dayalı bazal rasyona 100, 500, 1000, 1500 ve 2000 mg/kg multi-enzim ilave edilerek toplamda 6 adet rasyon hazırlanmıştır. Deneme sonuçlarına göre rasyona farklı seviyelerde multi-enzim ilavesinin canlı ağırlık değişimi, yumurta verimi, yumurta ağırlığı, yumurta kitlesi, yem tüketimi ve yemden yararlanma oranına etkisi istatistiki olarak önemsiz olmuştur. Buna ilaveten, muamelelerin kabuk kalınlığı haricinde yumurta iç ve dış kalite parametrelerine etkisi de önemsiz olmuştur. En yüksek yumurta kabuk kalınlığı 1000 mg/kg multi-enzim seviyesinde elde edilmiştir. Serum parametrelerinden glukoz, kreatinin ve kolesterol etkilenmezken AST 100 mg/kg seviyesinde ve albümin, globülin, total protein, kalsiyum ve fosfor konsantrasyonları 2000 mg/kg seviyesinde multi-enzim ilavesinde en yüksek değere ulaşmıştır. Bu sonuçlara göre rasyona yüksek seviyede (2000 mg/kg) multi-enzim ilavesinin bıldırcınların serum parametrelerini iyileştirdiğini, ancak serum parametrelerindeki bu iyileşmenin bıldırcınların performans ve yumurta kalitesine yansımadığı görülmüştür.

The aim of this investigation was to determine appropriate perennial grasses and their most suitable mixture ratios, which can be grown with alfalfa in binary mixtures. The research was conducted during 2009-2011 in Isparta (37.50 °N, 30.32 °E), located in the Western Mediterranean climate conditions. In the study, alfalfa was planted as a binary mixture with perennial ryegrass (Lolium perenne L.), orchardgrass (Dactylis glomerata L.), meadow fescue (Festuca pratensis Huds.), and smooth bromegrass (Bromus inermis Leyss.) in a randomized block design with three replications. Sowing ratios of alfalfa in the mixtures varied 20, 30, and 40%, and grass species ratios were 80, 70, and 60%. In the study, significant differences were found among the applications regarding hay yield, crude protein content, crude protein yield, NDF, ADF, land equivalent ratio (LER), and grass ratio in the hay (GR). The highest hay yield was obtained from alfalfa + orchardgrass and alfalfa + smooth bromegrass binary mixtures (25.98 and 25.78 t ha-1, respectively). Alfalfa + perennial ryegrass and alfalfa + meadow fescue mixtures gave the highest crude protein contents as 14.93 and 14.80%, respectively. The highest LER values were observed on perennial ryegrass and smooth bromegrass binary mixtures, and the highest grass ratios were determined in orchardgrass and smooth bromegrass mixtures made with alfalfa. Increasing the alfalfa sowing ratio in the mixtures positively affected all quality characteristics such as crude protein, NDF, and ADF. It was concluded that orchardgrass and smooth bromegrass binary mixtures with alfalfa produced high yield and quality hay and that the mixture should contain 40% alfalfa and 60% grass.

This study evaluated age-related changes in the gross morphology and morphometry of the testis and epididymis of the African Greater Cane Rat (AGCR). Twenty pathogen-free cane rats used for this study were randomly divided into 4 groups; Group I - prepubertal (≤4 months), Group II - pubertal (>4≤12 months), Group III - adult (>12≤30 months), and Group IV - aged (>30 months) of 5 animals each. On day 8th of acclimatization, testis and epididymis were harvested from sedated cane rat, described grossly and standard morphometric parameters (length, width, circumference, weight, and relative weight) determined. Gross morphological observations in the testes of all the different age categories showed similar characteristically cream to milky-white coloration and ellipsoidal shape. The epididymis in the different AGCR group uniquely presents the same inverted S-shaped outline, loose attachment to the testis, and less distinct division into caput, corpus, and cauda segments. Testicular and epididymal morphometric parameters were significantly reduced in the prepubertal cane rat relative to other groups. The parameters consistently displayed an age-dependent increment with the advancing age of the animal. In conclusion, this study has shown that both testicular and epididymal gross morphometrics increase with age advancement and perhaps might be linked to the varying functional reproductive status of the different age groups of the African greater cane rat.

Two experiments were conducted in the Savelugu-Nanton Municipality of the Northern Region of Ghana in 2012 and 2013 to assess the effect of N fertilizer on growth, N remobilization and grain yield of three local varieties of soybean (Glycine max [L] Merill). The experiments were a 3 x 4 factorial laid in Randomized Complete Block Design (RCBD) with four replications. Factor A was soybean varieties (Jenguma, Quarshie, Ahotor); Factor B was 0, 15, 30 and 45 kg N ha-1. The experimental fields were planted manually on the flat by drilling and later thinned to 2 plants hill-1 at 0.50 m × 0.10 m with a population of about 400 000 plants ha-1. Growth and yield parameters measured were plant height, nodule number plant-1, nodule dry weight plant-1, percent nodule effectiveness, number of pods plant-1, number of seeds pod-1, 100 seed weight, harvest index and grain yield. The results showed that the control recorded lower figures in all growth parameters. Nitrogen remobilization was also observed in all plots, which indicate that soybean needs greater levels of N during grain filling. Again, N remobilization and soybean yield were highest in the 45 kg N ha-1 treatment compared to the other treatments. However, considering the overall yields, farmers in the study area should be advised to adopt starter N fertilization of soybean for higher yields as the soils are highly degraded in soil fertility.

Bu çalışmada, Kelkit Çayı (Tokat) epilitik diyatomelerin aylık değişimi, yerleşim yeri altı ve tarım alanları altından seçilen iki istasyondan Mart-Aralık 2018 tarihleri arasında aylık periyotlarda alınan taş örneklerinde incelenmiştir. Çalışma süresince epilitik diyatomelere ait toplam 18 takson kaydedilmiştir. En fazla taksonla temsil edilen diyatome cinsleri Cymbella (3 takson) ve Nitzschia (3 takson) olurken, her iki istasyonda tüm aylarda kaydedilen diyatomeler arasındaki en yüksek nispi yoğunluklar ise Ulnaria ulna türüne ait olmuştur. İstasyonlardaki diyatomeler arasında Sorensen Benzerlik İndeksi ise %56,41 olarak bulunmuştur. Ayrıca istasyonlardan alınan su örneklerinde sıcaklık ve çözünmüş oksijen ölçümleri yapılmıştır. Ölçülen bu değişkenlerin epilitondaki diyatome gelişimini olumlu yönde etkilediği tespit edilmiştir. Epilitik florada tespit edilen diyatome türlerin nispi yoğunlukları belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre en düşük nispi yoğunluk 1. İstasyonda 4,76 olarak Mart ayında (Cymbella affinis ), 2. İstasyonda ise 2,83 olarak yine Mart ayında (Lindavia glomerata) kaydedilmiştir. En yüksek nispi yoğunluk değerleri dikkate alındığında ise 1. İstasyonda Navicula radiosa ve Ulnaria ulna türünde Aralık ayında (13,56), 2. İstasyonda ise Ulnaria ulna türünde Mart ayında (9,43) belirlenmiştir.

Bu araştırma, atık reçel karışımı ilavesinin yonca silajlarının fermantasyonu ve in vitro sindirilebilirlik üzerine etkilerini belirlemek amacıyla planlanmıştır. Yonca, ekim ayında çiçeklenme başlangıcında hasat edilerek soldurulmuştur. Atık reçel karışımı önce bir süzgeç yardımıyla katı ve sıvı olarak iki kısıma ayrılmıştır. Kontrol grubuna, 20 ml saf su ilavesi yapılmıştır. Sıvı kısım; Reçel-I silajı (RI), 50 mg sıvı reçel+20 ml saf su /kg yonca; Reçel-II silajı (RII), 100 mg sıvı reçel+20 ml saf su /kg yonca olacak şekilde ilave edilmiştir. Katı kısım ise; Reçel Parçacık-I silajı (RPI), 30 mg reçel parçacıkları +30 ml saf su /kg yonca; Reçel Parçacık-II silajı (RPII), 60 mg reçel parçacıkları +60 ml saf su /kg yonca olacak şekilde hazırlanmıştır. Silajlar, kapalı bir depoda 60 gün süresince fermantasyona bırakılmıştır. Reçel ve reçel parçacıkları ilave edilmesi yonca silajının pH ve nötral deterjanda çözünmeyen lif (NDF) içeriklerini düşürmüştür. Araştırmada, en yüksek laktik asit (LA) içeriği RII grubunda kuru madde (KM) de 100,28 g/kg olarak belirlenirken en düşük ise kontrol grubunda 23.07 g/kg KM olarak belirlenmiştir. Yoncaya reçel ve reçel parçaçıkları ilavesi, kontrol grubuna göre enzimde çözünen organik madde (EÇOM) içeriğini önemli düzeyde arttırmıştır (P

Tıbbi ve aromatik bitkiler (TAB), tüketicilerin doğal beslenme ve yaşama olan ilgisinin artmasıyla birlikte son yirmi yılda ön plana çıkmıştır. Türkiye, bulunduğu coğrafi konum, sahip olduğu iklim ve bitki çeşitliliği sayesinde TAB açısından önemli bir yere sahiptir. Oldukça geniş bir varyete gösteren TAB’ın; lezzet, koku, tat verici, antimikrobiyal, antioksidan ve terapötik gibi etkileri nedeniyle çeşitli formlarda (bütün, öğütülmüş, toz, ekstrakt, ekstre, hidrosol veya uçucu yağlar) kullanımları mevcuttur. Bileşimlerindeki sekonder metabolitlerden dolayı tıp ve eczacılık alanlarının yanı sıra fonksiyonel gıda bileşeni ve takviye edici gıda olarak kullanımları da önem taşımaktadır. Son yıllarda dünya ölçeğinde artarak yaşanan küreselleşme, kentleşme, değişen yaşam koşulları ve beslenme alışkanlarının farklılaşması ile birlikte ortaya çıkan yetersiz ve dengesiz beslenme sonucu tüketicilerin takviye edici gıdalara yönelimini artırmıştır. Takviye edici gıdalar pazarında TAB’ın kullanımına daha fazla yer verilmesiyle bu alanda gerekli düzenlemelere gidilmiştir. Bu derlemede, TAB ile bunların takviye edici gıda üretiminde kullanımı üzerine bazı bilgilere yer verilmiştir.

Heavy metal toxicity can either be acute or chronic effects. Long-term exposure of the body to heavy metal can progressively lead to muscular, physical and neurological degenerative process. In this research, a total of 30 representative chocolate samples were collected from local shops and markets in Lahore. All the samples were analysed to assess the levels of Lead (Pb), Nickel (Ni), Chromium (Cr) and Cadmium (Cd) by using Atomic Absorption Spectrophotometer in Pakistan Council of Scientific and Industrial Research (PCSIR), Lahore. It was observed that the majority of chocolate samples contain heavy metals levels higher than the permissible limits as recommended by Punjab Food Rules (PFR) 2011. The levels of Pb ranged between 0.375 and 3.4 mg/kg with 90% samples having concentrations exceeding PFR allowable limit (0.5 mg/kg). Whereas, Ni concentrations varied from 0.005 to 0.28 mg/kg and 80% samples were above the PFR limit (0.025 mg/kg). Further, Cr levels analysed between 0.005 to 0.28 mg/kg and 53% samples had Cr concentrations higher than PFR limit (0.02 mg/kg). Similarly, Cd levels were observed between 0.50-3.25 mg/kg with 53% samples having Cd concentrations exceeding the PFR limit (1.0 mg/kg). Investigation indicates that the quality of available chocolates is not recommendable for eating because of the higher concentrations of toxic heavy metals.

Bu çalışmanın amacı, marka otantikliğinin satın alma niyeti üzerindeki etkisinde marka bağlılığının aracılık rolünü tespit etmektedir. Bu bağlamda, İstanbul İlinde 18 yaşından büyük X marka gıda tüketicilerine kolayda örnekleme yöntemiyle yüz yüze 384 anket uygulanmıştır. Verilerin analizinde, SPSS 23 ve AMOS 20 programı kullanılmıştır. Veriler Cronbach Alpha Katsayısı yöntemi, Normallik testi, Açıklayıcı Faktör Analizi, Doğrulayıcı Faktör Analizi, Yapısal Eşitlik Modeli, Sobel test kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, marka otantikliğinin satın alma niyeti üzerindeki etkisinde marka bağlığının kısmen aracılık rolü olduğu belirlenmiştir. Ayrıca marka otantikliği boyutlarından olan güvenilirlik, orijinallik ve doğallığın marka bağlılığı üzerinde, marka bağlılığı, orijinallik ve doğallığın satın alma niyeti üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu tespit edilmiştir.

Domateste bakteriyel kanser ve solgunluk hastalığı ekonomik boyutta bitki gelişimini ve verimini sınırlandıran önemli bir hastalıktır. Hastalığa dayanıklı ticari çeşit bulunmaması ve kimyasal mücadelenin yetersiz olması nedeniyle mücadelesi oldukça zordur. Bu çalışmanın amaçları (1) domates bitkilerinden farklı yıllarda elde edilen Cmm izolatlarının klasik ve moleküler yöntemlerle tanısını yapmak, (2) domates bakteriyel kanser ve solgunluk hastalığına karşı farklı nitrifikasyon inhibitörlü gübrelerin hastalık gelişimi üzerine etkisini incelemektir.Elde edilen sekiz adet izolat Mirabilis jalapa yapraklarında aşırı duyarlılık, domates fidelerinde patojenite özelliği ve agaroz jelde 614 bp bant oluşturarak Cmm olarak tanılanmışlardır. Saksı denemeleri şeklinde yürütülen bu çalışmada karşılaştırma olarak azot inhibitörsüz normal amonyum sülfat ile yavaş salınım özelliğine sahip disiyandiamid (DCD) ve 3,5 dimetilpirazolyum gliseroborat (DMPB) azot inhibitörlü amonyum sülfat gübreleri kullanılmıştır. Denemede gübrelerin 100, 250 ve 500 ppm dozları bitkilere sulama suyu şeklinde birer hafta arayla üç kez uygulanmış ve uygulanan gübrelerin etkinliği, pozitif kontrol grubundaki bitkilerle kıyaslanarak belirlenmiştir. İki kez tekrarlanan çalışmada, birinci denemede gübreler hastalık gelişimini %42-78 oranları arasında, ikinci denemede ise %44-82 oranları arasında engellemiştir. Her iki denemede inhibitörlü ve inhibitörsüz gübrelerin 500 ppm dozları hastalığı baskılamada en etkili uygulamalar olmuştur. Bu çalışma azot inhibitörlü gübrelerin bakteriyel kanser ve solgunluk hastalığı üzerine etkisini ortaya koyan ilk çalışmadır. Sonuç olarak, domates bakteriyel kanser ve solgunluk hastalığı ile entegre mücadele programlarına inhibitörlü gübrelerin de eklenmesi faydalı olacaktır.