Bu çalışmanın amacı, İzmir ili merkez ilçelerinde üretilen Göçmen peyniri üretiminde standart reçetelerin tanımlanmasıdır. Bu amaçla ürünlerin mikrobiyolojik ve duyusal özellikleri değerlendirilerek tüketici profiline hitap eden ve endüstriyel üretime adapte edilecek en uygun standart reçetenin tanımlanması hedeflenmiştir. Araştırmada Balkan göçmeni bireylerden toplanan tarifler değerlendirilerek üretilen 4 farklı ürün için standart reçete çalışması yanı sıra duyusal analiz ve mikrobiyolojik analizler gerçekleştirilmiştir. Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt şeklinde üretilen ürünlerde tat, koku, kıvam ve genel beğeni özellikleri hedonik skala (1-9) ile değerlendirilmiş ve  genel beğeni puanı ortalaması sırası ile 7,63; 4,32; 6,63 ve 7,84 olarak tespit edilmiştir. Benzer şekilde Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt ile üretilen geleneksel ürünlerde Lactobacillus spp.sayısı sırası ile 8,18; 6,11; 6,41 ve 7,34 kob/g; Laktokok sayısı sırası ile 7,44; 7,51; 7,35 ve 7,36 kob/g ve maya-küf sayısı sırası ile 4,41; 5,61; 4,71 ve 2,85 kob/g olarak tespit edilmiştir. Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt ile üretilen geleneksel ürünlerde Staphylococcus aureus (S. aureus) sayısı sırası ile 2,06; ˂10; 3,78 ve 2,58 kob/g olarak tespit edilmiştir. Escherichia coli (E.coli) aranan tüm örneklerde ˂10 kob/g olarak bildirilmiştir. Geleneksel ürünler içerisinde fermente süt ürünü olarak önemli olan göçmen peyniri Balkan topraklarından Anadolu’ya taşınan bir kültürel mirastır. Toplumları yansıtan yemek kültürüne sahip çıkmak, gelecek nesillere aktarılmasını sağlamak, gastronomi turizmini canlandırmak amacı ile standart reçete çalışmalarının yerel lezzetler üzerine yoğunlaşması önem arz etmektedir.

With its high protein, vitamin and mineral content, Spirulina platensis (SP) is the most widely used microalgae as a food supplement and the most cultivated microalgae for this purpose. Zinc is a regulatory microelement that is incorporated into the structure of many proteins in the cell and is particularly deficient in cereal-based societies. Due to the high adaptability of SP to environments with high metal concentrations and its high capacity to secrete substances called phytochelatin and metal-binding capacity, in this study zinc-enriched SP (ZnSP) was produced by binding metals to SP by organic means. For this purpose, modified media with 4 different Zn concentrations were prepared and SP was cultured in these media. Optical density, chlorophyll-a, phycobiliprotein and dry cell weight analyses were performed to monitor the culture. During the culture period, biomass and filtered culture medium were collected from logarithmic and stationary stages and Zn analyses were performed. The most suitable culture medium and growth conditions were determined to obtain Zn-enriched SP. 338.4 mg kg-1 Zn was measured in SP biomass grown in Zn-3 medium containing 8 mg L-1 Zn. It may be possible to obtain Zn-enriched SP in this medium and under the specified culture conditions, and even this ratio can be increased by adding Zn to the culture medium after the logarithmic stage.

This study investigated the effects of boron toxicity and humic substance applications on cotton fiber quality and yield over two consecutive years, targeting boron toxicity issues in soils affected by agricultural and geothermal activities. The experiment evaluated varying concentrations of boron (0.6–1.8–5.4–16.2 mg B l-1) and humic substances (0–200–400 kg ha-1), with a focus on their effects on seed cotton yield, fiber length, fineness, strength, and gin efficiency. In the first year, the highest seed cotton yield was recorded at 452.5 kg da-1 with the B1 application, followed by 428.3 kg da-1 with B2. In the second year, increased boron application led to a notable decrease in seed cotton yield, with the lowest yield at 99.3 kg da-1 for the B4 application. The highest dose of boron also significantly reduced fiber strength, with the lowest recorded at 31.57 g/tex, and gin efficiency, which dropped to 37.98%. Humic substance applications showed limited influence on fiber quality parameters; however, the highest dose (H3) led to a significant increase in fiber strength to 33.47 g/tex in the second year. Cotton leaves accumulated substantial amounts of boron, reaching concentrations of 2048 mg B kg-1 during the flowering period of the second year, suggesting that cotton could serve as a hyperaccumulator in phytoremediation efforts for boron-contaminated soils. The study further determined that cotton can tolerate boron concentrations in irrigation water ranging from 1.8 to 5.4 mg B l-1, making it a viable crop in boron-affected regions. These findings provide critical insights into the potential of cotton as a resilient crop in environments with elevated boron levels, underscoring the need for further research to optimize cotton cultivation under such conditions.

Çavdar, öncelikle hayvan yemi olmak üzere, ekmek unu, biyogaz, biyoetanol veya alkol üretiminde kullanılan önemli bir tahıldır. Çavdar üretimi yapılan ekolojik bölgelerde yüksek tane verimi elde etmek için uygun ekim sıklıklarının belirlenmesi önemlidir. Araştırma 2022-2023 ve 2023-2024 yetiştirme dönemlerinde Tokat-Kazova koşullarında bir adet tescilli çeşit (Aslım-95), bir adette çeşit adayı (Cerit) olmak üzere 2 adet çavdar genotipinde 4 farklı ekim sıklığı (350, 450, 550, 650 tohum/m2) uygulanarak yürütülmüştür. Denemeler tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme deseninde, ana parsellere genotipler, alt parsellere ekim sıklıkları yerleştirilerek üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Çalışmada metrekarede başak sayısı, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, tek başak verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve tane verimi belirlenmiştir. Yılların ortalamasına göre, metrekarede başak sayısı 526-630 adet, başak uzunluğu 9,4-12,2 cm, başakta tane sayısı 29,2-43,8 adet, tek başak verimi 0,95-1,65 g, bin tane ağırlığı 29,3-33,1 g, hektolitre ağırlığı 69,5-71,4 kg ve tane verimi ise 261,3-373,4 kg/da arasında değişmiştir. Genotipleri kendi içerisinde değerlendirdiğimizde; bin tane ağırlığı bakımından Aslım-95 çeşidinden, diğer özellikler bakımından ise Cerit genotipinden yüksek değerler elde edilmiştir. En yüksek tane verimi genotiplere göre 325,9 kg/da ile Cerit genotipinden, sıklıklara göre ise 347,3 kg/da ile 350 tohum/m2 sıklıkta elde edilmiştir.

Bu çalışmanın amacı, Mamuşa (Kosova) ve Tekirdağ’da yetiştirilen domates ve hıyarlarda yaygın olarak kullanılan bazı pestisitlerin kalıntılarının ve bazı toksik metallerin varlığının araştırılmasıdır. Çalışma kapsamında Tekirdağ ve Mamuşa’dan toplanan 21 domates ve 17 hıyar numunesinde pestisit kalıntı ve element analizleri gerçekleştirilmiştir. Pestisit etken maddeleri olarak abamectin, acetamiprid, carbendazim, chlorpyrifos methyl, imidacloprid, metaflumizone, propineb ve indoxacarb seçilmiştir. Elemental analizde ise bazı toksik metaller dahil 26 elementin taraması yapılmıştır. İncelenen örneklerin hiçbirisinde maksimum kalıntı limiti (MRL) üzerinde pestisit kalıntısı saptanmamıştır. Acetamiprid domateste 16 örnekte (0,25-267 µg kg-1), hıyarda 10 örnekte (0,30-202 µg kg-1), imidacloprid sadece domateste 5 örnekte (4,38-8,83 µg kg-1), indoxocarb domateste bir örnekte (21,80 µg kg-1), propineb Mamuşa’dan toplanan tüm hıyar örneklerinde (187-1090 µg kg-1) tespit edilmiştir.  Elemental analiz sonuçları incelendiğinde kalay domateste 9 örnekte (10,3-12,8 mg kg-1), hıyarda 2 örnekte (10,9-13,4 mg kg-1), nikel sadece Tekirdağ’dan toplanan birer domates (14,7 mg kg-1) ve hıyar (11,3 mg kg-1) örneğinde tespit edilmiştir. Alüminyum ise analizi yapılan 3 hıyar örneğinde (10,0-36,1 mg.kg-1) tespit edilmiştir. Örneklerin hiçbirinde kurşun, kadmiyum ve civaya rastlanmaması olumlu bir durumdur. İncelenen örneklerde tespit edilen kalıntıların insan sağlığı için risk oluşturacak düzeyde olmadığı ifade edilebilir. Ancak tarımsal üretimde kullanılan su, gübre ve pestisitlerin son üründe kalıntı bırakma potansiyeline sahip olduğunu gösteren örnekler olması, üreticileri iyi tarım uygulamalarını sürdürmeye teşvik etmelidir.

This study was carried out to determine the in-vitro antifungal activities of essential oils obtained from thyme (Thymus vulgaris L.), Turkish pickling herb (Echinophora tenuifolia subsp. sibthorpiana), clove (Syzygium aromaticum L.), cinnamon (Cinnamomum zeylanicum Blume), eucalyptus (Eucalyptus globulus Labill), dill (Anethum graveolens L.), juniper (Juniperus communis L.), and ginger (Zingiber officinale Rosc.) against Rhizoctonia solani and Fusarium solani infections. Essential oils were added to autoclaved potato dextrose agar (PDA) medium at 0, 500, 1000 and 2000 ppm doses. Mycelium disks of both fungi with a diameter of 5 mm were transferred to the center of petri dishes and incubated at 24±2 °C for 7 days. The biocontrol efficiencies of the essential oils were calculated by measuring the mycelial development diameters. Essential oil applications showed significant antifungal activity against R. solani pathogen and cinnamon, thyme and clove essential oils at 1000 ppm, and dill essential oil at 2000 ppm doses completely inhibited mycelial development. The biocontrol efficiencies of juniper (2.4-12.6%), eucalyptus (2.8-26.6%) and ginger (18.2-37.3%) essential oils against R. solani were found to be low. While clove and thyme essential oils completely inhibited F. solani mycelial development at 2000 ppm dose, the biocontrol efficiencies of ginger (1.6-3.7%), eucalyptus (1.2-7.4%) and dill (2.9-9.8%) essential oils were low. It was concluded that especially clove, thyme, cinnamon and Turkish pickling herb essential oils showed high in-vitro antifungal activity against both phytopathogens and may have the potential to be used as an alternative to synthetic fungicide active substances.

Asmalarda gövde hastalıkları (AGH) arasında, Esca sendromu (Phaeomoniella chlamydospora ve Phaeoacremonium oleophilum, Botryosphaeria spp., Eutypa lata, Phomopsis viticola, Cylindrocarpon spp.), Petri hastalığı (Phaeomoniella chlamydospora, Phaeoacremonium spp., Cadophora luteo-olivacea ve Pleurostoma richardsiae), Siyah ayak (Dactylonectria, Ilyonectria, Campylocarpon, Cylindrocladiella veya Neonectria), Botryosphaeriae dieback (Lasiodiplodia theobromae, Neofusicoccum parvum ve Botryosphaeria dothidea) Eutypa dieback, (Eutypa lata ve Diatrypaceae spp.) Phomopsis dieback, (Phomopsis viticola) yer almaktadır. AGH enfeksiyonları kısa veya uzun vadede asmaların ölümüne neden olur. Global ölçekte, bağcılığın sürdürülebilirliğini etkidiğinden ve tüm bağcı ülkelerde hızla yayıldığından, son otuz yıldır asmanın en yıkıcı hastalıkları olarak kabul edilmektedir. AGH’nın kontrolünde sıcak su uygulaması (SSU), tarım kimyasalları ve dezenfektanlar kullanılmaktadır. SSU′na genç asmalar, dinlenme halindeki aşı gözü veya anaç çelikleri, köklü veya aşılı köklü asma fidanları ve Vitis vinifera çeşitleri farklı düzeyde hassasiyet gösterebilirler. Bu hassasiyet çeliklerin veya fidanların büyüdüğü mevsim sıcaklıklarından etkilenebilir ve uygulanacak sıcaklık aralığı, kontrol edilecek patojenlere göre değişebilir. Asma çeliklerindeki AGH′nı baskılamak için çeşidine göre değişen aralıklarda SSU′ları (30-45 dakika süreyle 45-54°C) önerilmektedir. SSU, asma çoğaltma materyalleri ile taşınabilecek filoksera, nematod ve fitoplazma patojenleri için etkin bir kontrol yöntemidir. Kaliteli bir asma fidanı, sağlıklı, ismine doğru, iyi bir bitki formuna sahip, iyi kaynaşmış, virüsler ve patojenlerden arındırılmış, çevresel strese maruz kalmamış olmalıdır. Bu derlemede, asma çoğaltma materyallerinin patojenik bakteri, mantar, nematod, fitoplazma ve filoksera enfeksiyonlarının kontrolünde kullanılan SSU çalışmalarının bir özeti sunulmuştur.

Sustainable agricultural production depends on increasing crop productivity while preserving soil health and reducing environmental risk. The purpose of this study was to evaluate the potential of biochar (10 t ha-1) based organic and inorganic fertilizer for increasing okra productivity through a field experiment conducted in Gajuri, Dhading. A 130 m2 area was divided into six treatment groups, each with four replications, using a Randomized Complete Block Design. The following were the treatments: i) inorganic fertilizer (RF); ii) biochar plus inorganic fertilizer (BF); iii) biochar plus vermicompost (BVC); iv) biochar plus poultry manure (BPM); v) biochar (BC); vi) control; neither biochar nor fertilizer (CK). The recommended rates of urea, di-ammonium phosphate (DAP), and muriate of potash (MOP) were applied to the mineral NPK fertilizers in RF and BF. The rate whereby organic fertilizers were applied was 200 kg N ha-1. Plots treated with biochar and various fertilizer groups were compared in terms of growth and yield efficiency. The BVC treatment was found to exhibit poorer growth performance in terms of plant height, number of leaves, primary branches, and nodes compared to the combination of biochar and poultry manure. Fruit output rose by 170% over CK (7.13 mt ha-1) and by 53.26% over RF (12.58 mt ha-1) after BPM treatment (19.28 mt ha-1). While BF and RF did not significantly differ in terms of growth characteristics, BF outproduced RF by 29% and CK by 126.79% in terms of pod yield. BF and BPM offered greater financial rewards than alternative treatments.

Weeds pose a significant challenge in maize fields in the Dang district, leading to a substantial 52% reduction in yield. Hence, this study was conducted in Satbariya village of Dang, Nepal, in 2023 to evaluate the impact of various weed management practices on weed dynamics, growth, and yield of spring maize. The experiment included seven treatments: a weedy check, weed-free plot, pre-emergence application of atrazine at 1.25 a.i. kg/ha (AtPrE), post-emergence application of atrazine at 1.25 a.i. kg/ha (AtPoE), manual weeding at 30 DAS, mini-tiller at 30 DAS, and LaPoE (tembotrione 42% SC + atrazine 50% WP) applied as post-emergence. The Subarna variety of maize was chosen for the study. Fifteen weed species from seven different families were identified in the experimental area. Specific morphological and phenological parameters, such as plant height and days to tasseling and silking, were not significantly influenced by the weed control methods. However, significantly lower weed density and biomass were observed in the weed-free plot and LaPoE. Similarly, weed-free plots and LaPoE exhibited significantly higher weed control efficiency (WCE) and weed control index at both 45 and 60 DAS, leading to a lower weed index (0.00–16.71%) and more effective weed control. Concerning the yield parameters, cob length, number of kernels per row, and 1000-grain weight were significantly higher in weed-free plots, followed by LaPOE, and the highest grain and biological yield were observed in weed-free plot (6.14–15.18 tons/ha) and LaPoE (5.12–13.32 tons/ha). Moreover, the benefit-cost ratio and net return were observed to be highest with LaPoE. This study suggests that LaPoE can be an effective and economical weed management strategy for increasing maize yield and profitability. Further research could explore the long-term effects of using LaPoE on weed control and crop productivity.

Chemical control is the most common method used to control Agonoscena pistaciae Burckhardt & Lauterer (Hemiptera: Psyllidae). This study compared the application of the five most widely used insecticides in the management of A. pistaciae which has resulted in significant yield losses, in Siirt (Kurtalan) and Şanlıurfa (Birecik) in 2023. Active ingredients spinetoram, lambda-cyhalothrin, deltamethrin, sulfoxaflor, and spirotetramat were examined in the study. The study was designed with four replications, and its characters were formed by the insecticides registered concentration and the control. The plots measured 3 x 3 = 9 trees. Nymph and adult counts were conducted from the middle trees before, as well as 7, 14, and 21 days after application following the application of the spray. The Henderson-Tilton formula was used to analyze the counting data for nymph or adult counts in each plot of leaf samples. All registered active ingredients effected the A. pistaciae above %80 all count days. Among the active ingredients the biological efficacy of spirotetramat was the highest compared to other insecticides. These active ingredients can be used to control A. pistaciae, with consideration given to the pest's potential resistance to insecticides and the impact of the ingredients on natural enemies.