Dünyada artan nüfusun sağlıklı ve dengeli beslenmesi amacıyla tarımsal üretimde konvansiyonel üretim biçimi yaygın olarak yapılmaktadır. Ancak bitkisel ve hayvansal üretimde verimi artırmak ve hastalıklarla mücadele etmek amacıyla kullanılan kimyasal maddeler su ve toprağa geçerek insan ve hayvan sağlığını etkilemektedir. Günümüzde Avrupa Birliği (AB) ülkeleri, Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Japonya, Kanada ve Avustralya gibi gelişmiş ülkeler başta olmak üzere dünyadaki tüketiciler çevreye zarar vermeyen, insan ve hayvanlar üzerinde olumsuz etki yapmayan tarım ürünleri tüketim yönünde taleplerde bulunmaktadırlar. Koyun ve keçi yetiştiriciliği hem ülkemizde hem de dünyada organik hayvansal et ve süt üretiminde tüketicilerin taleplerini karşılamada önemli rol almaktadır. Dünyada 2012 yılında organik sertifikalı sığır, koyun ve domuz sayısı sırasıyla; 4,6, 5,6 ve 1,0 milyon baştır. Avrupa Birliği (AB)’inde bulunan 28 ülkenin 2015 yılında organik sertifikalı sığır, domuz, koyun, keçi ve tavuk sayısı sırasıyla; 3,7, 0,978, 4,5, 0,718 ve 31,6 milyon baştır. Türkiye’de organik hayvancılıkta en önemli oransal artış keçi yetiştiriciliğinde gerçekleşmiş (%652,1), bunu sırasıyla kanatlı (%187,7) ve koyun (%22,3) yetiştiriciliği izlemiştir. Türkiye’de 2015 yılında üretilen organik süt üretiminin %2,6 koyundan ve %6,3’ü keçilerden, organik kırmızı et üretimini ise %38,2 koyundan ve %1,6 keçiden sağlanmaktadır.

This study was conducted to investigate the potential use of diatomite (a natural pozzolana) and pumice in plasters and mortars to be used in agricultural buildings. Compacted and loose unit weights, specific weight, water absorption, organic matter content, abrasion resistance of aggregate (sand and pumice) and pozzolana were investigated and materials were found to comply with the relevant standards. Test results on fresh (unit weight and slum test) and hardened (unit weight, capillary water absorption, total water absorption, bending and compressive strength, vapor diffusion test) mortar samples revealed that pumice and diatomite could be used in agricultural structures. Diatomite and pumice should be heat-treated and grounded before to use in mortars. In plasters to be made with abundant pumice and diatomite sources, high water holding capacity of the materials should be taken into consideration and further researches should be carried out about their compliance with the other materials.

Certified potato seed tuber usage is one of the most important steps for production of high yield and quality potatoes. For this reason different seed tuber production methods have been developed. Among these methods, mini tuber production is the most popular one. In order to produce mini tubers, firstly potato plants are produced in vitro, and these plants are transferred to an environmentally-controlled greenhouse. Thus, disease- and virus-free mini tubers are produced as seed tubers. However, in vitro section of mini tuber production creates problems like storage and transfer of in vitro plants, and adaptation period of the plants to greenhouse conditions. In vitro micro tuber (MT) formation has been selected as a solution of these problems. The aim of the study was to produce micro tubers from 15 different genotypes and evaluate their micro tuberization performances to determine the genotype effect on MT formation. 3 varieties, 3 breeding lines and 9 different genotypes from International Potato Center (CIP) were selected for the study. For this purpose, micro tubers are produced in vitro by using Murashige and Skoog (MS) medium supplemented with 8% sucrose and 0.1 mg/L thidiazuron (TDZ). All experiments were conducted under dark conditions and 22/16 °C (8/16 h) temperature cycle. The micro tuberization performances were evaluated according to MT number per plant, MT formation rate (%), MT weight per plant (g), mean MT weight (g), mean MT diameter (mm). Differences between micro tuber production performances of different genotypes were determined and CIP395017.229 was identified as the most promising genotype to produce micro tubers.

Sea daffodil (Pancratium maritimum L.) is the only known Pancratium species that is naturally grown in Turkey, belongs to the Amaryllidaceae family, a group of monocotyledons. P. maritimum L. is a perennial Mediterranean plant. It grows naturally in the sandy coasts of Tukey. P. maritimum, which finds a living area right next to the sea, is a drought-tolerant plant that is exposed to direct sea breezes and strong radiation with constantly high air humidity. The roots of modified stem bulbs sink down to 80 cm in the sand. The self-fertilized Sea daffodil is flowering in June-October. It was reported that P. maritimum is one of the rare and endangered plants of Turkey because of usage natural habitats of sand lilies as coasts, excessive collection flowers and bulbs. The landscape value of this geophyte is high with white and fragrant flowers. In addition to their potential usage as ornamental plants, their usage in pharmacology especially in the treatment of cancer, Alzheimer and AIDS due to the medical properties of the modified stems and in other related industries increases their importance. It is also important to protect this genetic resource for biodiversity. In this review, botanical, biological and medicinal properties of P. maritimum as well as potential usage as ornamental plant, threats and importance of this species for Turkey were given and discussed.

Date palm has a long history of cultivation and a valuable germplasm with little knowledge about its genetic makeup and variation among the most cultivated cultivars. Diversity is the variability of a species. Plants show variation in yield, vegetative traits and morphological properties of fruits and seeds in response to environmental changes. Molecular markers or DNA markers have been in use since past three decades. The DNA profiles give information about the genotype, screen the whole genome and show variation in both the coding and noncoding region and hence give information about polymorphism. Since plastid genes are transferred mostly from the mother line, the identification of maternal lines is possible by the sequencing of plastid genes. Simple sequence repeats (SSRs) can detect length variation with the help of Polymerase Chain Reaction (PCR) and may be used as highly informative genetic markers. Single Nucleotide Polymorphism (SNPs) are the third generation of molecular markers. SNPs are more stable and have high fidelity of inheritance as compared to other marker systems. Molecular markers have been developed but they are not enough for sufficient diversity assessment. Therefore there is a need to increase the number of DNA markers in date palm. Previously, there are several studies to type various commercially important germplasm based on morphological or yield parameters. Morphological and biochemical markers are limited in number and are affected by environmental factors and growth stage of the plant which reduce their reliability in the assessment of diversity and characterization of the germplasm. This necessitates the use of genetic characterization, utilizing DNA markers, gene sequencing or SNP genotyping which can work independent of the plant growth stage and are not affected by environmental factors. A combination of morphological, biochemical and molecular characterization of the date palm cultivars can better assess the level of diversity and relationship among the cultivars.

İnsülin benzeri büyüme faktörü-I (IGF-I) ve nöropeptid Y (NPY) tavuklarda üreme özellikleri ile ilişkili aday genlerdir. Bu çalışmanın amacı Ankara Tavukçuluk Araştırma Enstitüsü’nde yetiştirilen yumurtacı saf hatlarda IGF-I ve NPY genlerindeki polimorfizmlerin PCR-RFLP yöntemi kullanılarak belirlenmesidir. Bu amaçla IGF-I (5' untranslated region) ve NPY genleri için sırasıyla 621 ve 248 bç büyüklüğündeki bantlar çoğaltılmıştır. PCR ürünleri IGF-I ve NPY genleri üzerindeki tek nükleotid polimorfizmlerini (SNP) belirlemek için sırasıyla PstI ve DraI restriksiyon enzimleri ile kesildi. IGF-I geni için Brown ve D-229 dışındaki tüm hatlar polimorfik bulunmuştur. Kahverengi yumurtacı saf hatlarda IGF-I geni için A allelinin frekansı 0,344 (COL) ile 0,906 (RIRII) aralığında değişirken, beyaz yumurtacı saf hatlarda 0,781 (Maroon) ile 1,000 (D-229, Brown) aralığında bulunmuştur. Bu çalışmada NPY geni için tüm kahverengi yumurtacı saf hatlar polimorfik iken, beyaz yumurtacı tavuk hatlarında sadece Maroon hattı monomorfik bulunmuştur. NPY geni için T allelinin frekansı kahverengi yumurtacılarda 0,200 (BARI) ile 0,985 (COL), beyaz yumurtacılarda ise 0,397 (D-229) ile 1,000 (Maroon) aralığında değişmiştir. Uygulanan ki-kare testine (χ2) göre polimorfik populasyonlarda Hardy-Weinberg dengesinden sapma gözlenmemiştir. Sonuç olarak Ankara Tavukçuluk Araştırma Enstitüsü’nde yetiştirilen yumurtacı saf hatlarda IGF-I ve NPY genlerindeki polimorfizmler ilk kez gösterilmiştir.

Field experiments were carried out during the dry seasons in (2012-2013 and 2013-2014) to study the impact of Integrated Nutrient Management on some soil properties and nutrients uptake by red onion (Allium cepa L.) in Moda, Michika, Adamawa state, Nigeria. Soil samples were randomly collected and analysed for pH, EC, organic carbon, organic matter, total nitrogen, available phosphorus before and at the completion of the experiment. Total nitrogen, phosphorus and potassium contents of the onion bulbs were determined. There was an improvement in the fertility status of the soil as a consequence of integrated nutrient management. Combined organic and inorganic fertilizer application influenced the uptake of nitrogen, phosphorus and potassium by red onion. The highest nitrogen, phosphorous and potassium uptake by onions of 0.76, 43.82 and 2.42kgha-1 occurred when all treatments were combined. Uptake of N and K increased as treatment level increased. The P uptake was highest at lower treatment levels and could be linked to sufficiency of indigenous soil P for plant growth resulting in high P uptake with minimal addition of nutrient inputs. Integrated Nutrient Management could be adopted to improve soil fertility status and N, P and K uptake by red onions.

This study was carried out to determine morphological, ecological and climatic properties of Melilotus officinalis (L.) Desr. and Melilotus alba Desr. taxa located natural vegetation within the Büyükyayla in Çankırı province Yapraklı district. According to the Grid system of Davis, the study area is on the A4 square and north of the Central Anatolia Region of Turkey. The climate of the study area was determined using Emberger method. Plant and soil samples were collected during the vegetation period of 2014 in the study area. Morphologically observed characters of plant height (cm), stipule (mm), racemic (cm), in the case of fruit when I racemic (cm), flowers (units), corollo (mm), wings (mm), keel (mm), standart ( mm), fruit (mm) stamen (single) (mm) stamen (united) (mm), calyx tube (mm), calyx teeth (mm), leaves (cm), petiole (cm), leaflet teeth (mm) it is demonstrated by this study. Some morphological characters of Melilotus officinalis (L.) Desr. taxa measures for plant height, corolla, fruit by Davis (1965-1988) compliance mark, the differences between my racemic have been identified. Melilotus alba Desr. taxa measures for racem, flower, corolla by Davis (1965-1988) compliance mark, the differences between my plant height have been identified. To determine the general ecological characteristics of taxa, soil samples taken from 0-30 cm, measured soil organic matter (TOM), texture, pH, bulk density (BD), electrical conductivity (EC) and the content of CaCO3%. The characteristics of the soils pH, CaCO3 and BD levels have varied between taxa. In this case, the same types of plants growing environment indicates that the request is different.

Bu çalışma, etlik piliç rasyonuna ilave edilen fukoksantinin serumda lipid profili ve bazı metabolik parametreler üzerine etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada toplam 180 adet günlük erkek civciv (Ross 308) kullanılmıştır. Deneme 42 gün sürdürülmüştür. Gruplandırma Kontrol (K), F1 ve F2 grupları şeklinde yapılmıştır ve gruplara bazal rasyona ilave olarak sırasıyla 0, 100 ve 200 mg/kg rasyon fukoksantin katılmıştır. Biyokimyasal analizler çalışmanın sonunda (43. gününde) her gruptan 10 adet hayvandan alınan serum numunelerinde yapılmıştır. Fukoksantin uygulamasının sadece F2 grubunda serum trigliserit (TG) seviyesini arttırdığı, total kolesterol (TK), yüksek yoğunluklu lipoprotein kolesterol (HDL-K) ve düşük yoğunluklu lipoprotein kolesterol (LDL-K) seviyelerini etkilemediği tespit edilmiştir. Serum glikoz, kalsiyum, fosfor ve magnezyum seviyelerinin tüm gruplarda benzer olduğu belirlenmiştir. F2 grubunun total protein ve albümin seviyeleri K grubuna benzer olurken F1 grubuna göre önemli düzeyde azaldığı tespit edilmiştir. Ayrıca F2 grubunun ürik asit seviyesinin K grubuna göre önemli düzeyde azaldığı belirlenmiştir. Sonuç olarak fukoksantinin serum parametrelerini sınırlı düzeyde etkilediği görülmüştür.

Demir (Fe) noksanlığı dünyada bitkilerde ve insanlarda görülen önemli bir beslenme problemidir. Bu sorun aynı zamanda Türkiye’de de yaygın bir beslenme problemi olup ayçiçeği, önemli derecede verim ve kalite kayıplarına yol açan Fe noksanlığına duyarlı bir tür olarak bilinmektedir. Bu çalışmada farklı ayçiçeği genotiplerinin Fe noksanlığına karşı duyarlılığı test edilmiştir. Çalışmada, bitki materyali olarak, TR-6149-SA, TR-3080 ve 6480 genotipleri kullanılmıştır. Bitkiler, Fe’siz (0 µmol Fe) ve Fe (100 µmol Fe) içeren su kültürü yetiştirme ortamında test edilmiştir. Deneme sonunda bitkilerde simptom derecesi, SPAD değeri, klorofil konsantrasyonu, yeşil aksam kuru madde verimi, Fe-redüktaz enzim aktivitesi, yeşil aksam Fe konsantrasyonu ve büyüme ortamının pH değeri ölçülmüştür. Sonuçlar ayçiçeği bitkisinin Fe noksanlığını etkileyen en önemli faktörlerin Fe alımı ve Fe-redüktaz aktivitesi olduğunu göstermiştir. Çeşitlerin Fe noksanlığına karşı toleransta önemli rolü olan köklerin Fe redüktaz enzim aktivitesinin TR-3080 nolu genotipde Fe noksanlığı koşullarında diğer genotiplerden daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak, uygulanan değişik Fe konsantrasyonlarına karşı genotiplerin tepkilerinin önemli derecede farklılık gösterdiği ve Fe noksanlığına karşı tolerant genotiplerin belirlenmesinde Fe redüktaz enzim aktivitesinin önemli rol oynayabileceği ortaya çıkmıştır.