As the organic agriculture sector grows, the need for standards, inspection, and certification systems to ensure trust in organic products increases. Organic agriculture revolves around standards that determine the practices that farmers must follow. These standards also create a plan for inspection and certification systems. These systems are the cornerstone of ensuring reliability in the organic agriculture sector. This study has been prepared to evaluate the inspection and certification systems within the framework of the sense of trust, which is a critical issue in the organic agriculture sector from farm to fork. The focus of this framework is to ensure that inspection and certification systems keep the principles of organic agriculture intact from farm to fork. This is because these systems are necessary to build trust, access markets, increase consumer confidence and support fair and ethical practices in the sector. However, it is suggested that areas such as facilitating accessible inspection and certification for small-scale farmers, improving consumer education and promoting cooperation for global standards should be studied as potential areas.

Innovative farming techniques are essential for food security and sustainable farming practices. Innovative agricultural approaches utilize modern technologies and the latest inventions, as well as traditional agricultural practices. The main purpose of this study is to address the relationship between sustainable agriculture and bioeconomy and to examine innovative approaches that are expected to have a significant impact on the agricultural sector in the near future. The study was carried out in compilation format. Bioeconomy is an economic model or methodology based on the economic evaluation of biological resources and processes. Abiotic resources such as microbes, vegetation, animals, and biodiversity are all included in this strategy. On the other hand, sustainable agriculture, which aims to protect natural resources and take into account ecosystem benefits while maintaining food production, is an agricultural paradigm. The primary goals of bioeconomy and sustainable agriculture are economic evaluation, efficient use of natural resources and reduction of environmental impacts. Considered from these perspectives, it can be said that both concepts have common purposes and are closely related. It is possible to say that with the increasing use of sustainable agricultural methods and bioeconomy, the agricultural sector can move towards a more environmentally friendly, efficiently managed and sustainable structure in the future.

Çeltik, dünya nüfusunun yarısından fazlası için temel gıda kaynağı olan en önemli tahıl ürünlerinden biridir. Artan dünya nüfusunu sürdürülebilir bir şekilde besleyebilmek adına, tarımsal sulama yöntemlerinin geliştirilmesi ve su kaynaklarının verimli kullanımı üzerine çalışmaların yoğunlaşması gerekliliği giderek artmaktadır. Çeltik bitkisinin sulanan tarım alanlarının %34-43'ünü kullandığı tahmin edilmektedir. Küresel ölçekte su kaynakları hızla azalmaktadır ve çeltik üretiminde ihtiyaç duyulan toplam sulama suyu miktarı; kullanılan çeltik çeşidi, toprağın özellikleri ve ekim yöntemleri gibi çeşitli faktörlere göre farklılık göstermektedir. Bu çalışma, Tesadüf Blokları deneme desenine göre düzenlenmiştir. Çalışmada 2 çeltik çeşidi, 2 farklı sulama yöntemi (Geleneksel ve Alternatif tava ıslatma kurutma) ve 3 farklı ekim yöntemi (Sulu, Kuruya ve Fideleme) seçilmiş ve araştırma üç tekrarlamalı olmak üzere 36 lizimetrede yürütülmüştür. Araştırmada çeltikle ilgili bitki boyu, ana sap kalınlığı, salkım uzunluğu, metrekaredeki bitki sayısı, tane verimi, bin tane ağırlığı, kırıklı randıman ve kırıksız randıman gibi özellikler incelenmiştir. İncelenen parametreler üzerine araştırma konularının istatistiksel olarak etkisi olduğu tespit edilmiştir. Tane verimi açısından su uygulamasında geleneksel sulama ile alternatif ıslatma kurutma sulama yöntemi arasında %25 oranında tane verimin azaldığı tespit edilmiştir. Ekim yöntemleri açısından ise, sulu ekim, kuru ekim ve fideleme yöntemleri birbirini takip etmiştir. Yapılan araştırma sonucunda en yüksek tane veriminin suya ekim yönteminde ve geleneksel sulama ile elde edildiği tespit edilmiştir.

Silaj grubu yemlerin, belirli kalite standartlarında muhafaza edilmeleri noktasında, bazen katkı maddesi kullanımı önemlidir. Bu çalışma kapsamında, non-toksik, antimikrobiyal, antifungal ve biyobozunur özeliklere sahip kitosan ve kitosanın asetik ve laktik asitle hazırlanan jelatinize çözeltilerinin, mısır silajında katkı olarak kullanım potansiyelinin araştırılması amaçlanmıştır. Kitosan ve organik asitli çözeltileri, mısır silajına iki farklı biçimde uygulanmıştır. Mısır silajına, %0,5 - %1,0 ve %2,0 oranlarında kitosan karıştırılmış ayrıca %2’lik asetik ve laktik asit çözeltilerine, %0,0 - %1,0 ve %2.0 kitosan ilave edilerek hazırlanan jelatinize karışımlar, %10 oranında mısır silajına püskürtülmüştür. Kitosanlı gruplarda, ham protein (HP), toplam sindirilebilir besinler (TSB) ve enerji değerleri (ME, NEL, NEM, NEG), diğer gruplara oranla yüksek bulunmuştur. NDF ve ADF’de çözünmeyen kalıntıların HP değerleri (NDICP, ADICP), %2,0 kitosanlı grupta daha yüksek bulunmuştur. Nispi yem değeri (NYD), kitosanlı gruplarda yüksek bulunmuştur. Besin maddeleri tüm gruplar arasında değişkenlik göstermiş, fakat değişkenliklerin gruplar arasındaki kolerasyonu uyumlu bulunmamıştır. Amonyak azotu (NH3-N) en fazla %2,0 kitosan grubunda görülmüştür. Bütirik asit sadece kitosanlı gruplarda tespit edilmiştir. Laktik, asetik ve propiyonik asit miktarları gruplar arasında farklılık göstermiş fakat bu farklılıklar katkı uygulama oranları nispetinde olmadığı belirlenmiştir. Küf sadece kontrol grubunda tespit edilmiş, uygulama gruplarında ise görülmemiştir. Laktik asit bakterileri (LAB) uygulama gruplarında, kontrol grubuna oranla daha az bulunmuş ve en az %2,0 kitosan grubunda görülmüştür. Enterobakteri grubu mikroorganizmalar uygulama gruplarında tespit edilmemiştir. Maya en fazla kitosanlı gruplarda görülmüştür. Sonuç olarak kitosan ve kitosanlı çözeltiler, bazı parametrelerde olumlu değişimlere sebep olsa da genel olarak fermantatif ve mikrobiyoljik kalite bakımından istenilen düzeyde iyileştirme sağlamamıştır.

Watermelon is a widely cultivated cucurbitaceous crop with economic and dietary significance. The plant's ability to reproduce effectively relies on the harmonious growth and maturation of both its male and female flowers. At the farm level, determining the exact amount of ethylene required to regulate the development and sexual expression of individual floral buds remains uncertain, despite the known influence of exogenously applied ethylene on these processes. The goal of the research was to explore how the ethephon doses influence vegetative characteristics, sex expression, and watermelon yield. The experiment, employing a one-factorial Randomized Complete Block Design (RCBD) comprising five treatments and four replications, was conducted in a farmer's field in Buttabari, Jhapa. Using R-stat software, the data were analyzed at a 5% level of significance. Treatment consisted of Ethephon with four doses namely; 100ppm, 200ppm, 300ppm, 400ppm, and a control. Ethephon application was done twice, once at the two true-leaf stages and another at four true-leaf stages. The study revealed that plant height decreased with ethephon compared to the control, reaching a minimum of 280.1 cm at 400 ppm and a maximum of 307.1 cm in the control. Additionally, the highest branch numbers were observed with ethephon at 200 ppm. The plot treated with 200ppm ethephon was found to be more effective than alternative doses at increasing the total number of female flowers, bearing 15.25 female flowers per plant. Control (166.50 per plant) and 400 ppm (150.00 per plant) had the highest and lowest male flower counts per plant, respectively. A maximum yield of 25.12 t/ha and a minimum yield of 19.1 t/ha were determined at 200 ppm and control, respectively. Hence, farmers are found to benefit from ethephon doses of 200 ppm.

Bu çalışma, BAP, IBA ve IAA hormonlarının 50 ve 100 ppm dozlarının Melissa officinalis L. (Oğulotu) bitkisinin büyüme ve biyokimyasal parametreleri üzerindeki etkilerini araştırmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Deneme, sera koşullarında “Tam Şansa Bağlı Tesadüf Parselleri” deneme desenine göre üç tekrar ile yapılmıştır. Çalışmada; fide boyu, kök uzunluğu, fide yaş ve kuru ağırlıkları, kök yaş ve kuru ağırlıkları, klorofil a ve b, toplam karotenoidler, toplam fenolik maddeler ve antioksidan aktiviteler (CUPRAC ve FRAP) değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda; kök yaş ağırlığı dışındaki büyüme parametrelerinde hormon uygulamalarının kontrole göre önemli etkisinin olduğu, fide boyu, yaş, kuru ağırlıkları ile kök kuru ağırlıklarında en yüksek sonuçlara IBA50 dozunda ulaşıldığı, kök uzunluğunda ise en yüksek değere BAP100 uygulamasında ulaşıldığı görülmüştür. Klorofil a, b ve total karotenoid parametrelerinde en yüksek değerler kontrol uygulamalarından, en yüksek antioksidan aktivite (FRAP) BAP100, en yüksek toplam fenolik madde miktarı ise IBA100 uygulamalarında ölçülmüştür.

This study compared the accuracy of various soil phosphorus assessment methods to measure the soil's ability to supply plants with phosphorus over a brief period in the field. Twenty individual soil samples were collected from a standing wheat (Triticum aestivum L) crop at depths ranging from zero to twenty centimeters. An equivalent plant spike sample was also procured from the soil sampling fields. In comparison to the wet acid digestion method used to detect phosphorus in plants, several methods were utilized to assess phosphorus in the soil, including resin extractable phosphorus, AB-DTPA extractable phosphorus, NaHCO3 extractable phosphorus, water-soluble phosphorus in suspension, and paste. The levels of variation and deficiency of phosphorus, which were found by different methods followed different patterns as shown by the fact that, AB-DTPA method finds phosphorus deficiency in 20% of samples while on the other hand, Olsen method finds phosphorus deficiency in 80% of samples. Even with such a small sampling area, none of the procedures showed a significant correlation with any other method that might account for uneven variation among the samples when determined by distinct procedures. However, corrections were observed to a certain degree between ammonium bicarbonate-diethylenetriaminepentaacetic acid (AB-DTPA) extractable and resin, as well as between other procedures and the plant P scale. Both resin and ammonium bicarbonate-diethylenetriaminepentaacetic acid (AB-DTPA) had a strong relationship with plant phosphorus, with the former showing a significant correlation of 0.48 and 0.21, respectively. Hence Resin and AB-DTPA methods are recommended for the determination of phosphorus under certain soil and plant conditions.

Open green areas undertake functions that improve and healing people’s living conditions. This research was conducted to understand the role of open and green areas in urban life and to evaluate the contributions of these areas to the quality of life. The study was conducted with people living in Selçuklu district of Konya province. These people visited urban open green areas in Selçuklu district and spent time in those places. The survey method was used in the study. The survey results reveal that open green areas have significant and positive effects on human health and psychology. The majority of the participants stated that they visited open green areas with sufficient frequency and that these areas met both their physical and mental needs. These findings emphasize the positive effects of open green areas on human health and psychology and support the need to protect and increase these areas.

Çavdar, öncelikle hayvan yemi olmak üzere, ekmek unu, biyogaz, biyoetanol veya alkol üretiminde kullanılan önemli bir tahıldır. Çavdar üretimi yapılan ekolojik bölgelerde yüksek tane verimi elde etmek için uygun ekim sıklıklarının belirlenmesi önemlidir. Araştırma 2022-2023 ve 2023-2024 yetiştirme dönemlerinde Tokat-Kazova koşullarında bir adet tescilli çeşit (Aslım-95), bir adette çeşit adayı (Cerit) olmak üzere 2 adet çavdar genotipinde 4 farklı ekim sıklığı (350, 450, 550, 650 tohum/m2) uygulanarak yürütülmüştür. Denemeler tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme deseninde, ana parsellere genotipler, alt parsellere ekim sıklıkları yerleştirilerek üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Çalışmada metrekarede başak sayısı, başak uzunluğu, başakta tane sayısı, tek başak verimi, bin tane ağırlığı, hektolitre ağırlığı ve tane verimi belirlenmiştir. Yılların ortalamasına göre, metrekarede başak sayısı 526-630 adet, başak uzunluğu 9,4-12,2 cm, başakta tane sayısı 29,2-43,8 adet, tek başak verimi 0,95-1,65 g, bin tane ağırlığı 29,3-33,1 g, hektolitre ağırlığı 69,5-71,4 kg ve tane verimi ise 261,3-373,4 kg/da arasında değişmiştir. Genotipleri kendi içerisinde değerlendirdiğimizde; bin tane ağırlığı bakımından Aslım-95 çeşidinden, diğer özellikler bakımından ise Cerit genotipinden yüksek değerler elde edilmiştir. En yüksek tane verimi genotiplere göre 325,9 kg/da ile Cerit genotipinden, sıklıklara göre ise 347,3 kg/da ile 350 tohum/m2 sıklıkta elde edilmiştir.

For Turkish society, bread has been an indispensable part of the kitchen and daily life throughout history. Due to its high consumption in Turkish society, it plays an important role in terms of both health and nutritional habits. Contamination from the soil where wheat is planted to the bread making process is of great importance for health. In this study, the amounts of heavy metals such as aluminum, copper, nickel, chromium, manganese, iron, lead and cadmium in the soil of an agricultural land, in flour obtained from wheat grown there and in bread made from this flour were investigated using ICP-MS. The average levels of Al, Cr, Cu, Mn, Ni, Cd, Fe, Pb and As in soil samples were 120.46, 12.23, 44.9, 93.46, 10.83, 2.06, 196.87, 1.96 and 0.21 mg/kg, respectively. In flour samples, these levels were 17.20, 2.03, 28.93, 26.3, 3.37, 0.09, 30.93, 1.37 and 0.03 mg/kg, respectively. In bread samples, 11.27, 0.77, 8.27, 18.63, 0.4, 0.02, 12.76, 0.04 and 0.001 mg/kg, respectively. The results obtained show that high metal levels in the soil are also found in bread. This indicates that heavy metal levels in bread may pose health risks in long-term consumption. Especially levels of aluminum, nickel, chromium and cadmium metals can cause serious health problems. Therefore, it is important to reduce heavy metal contamination in agriculture and production processes and to conduct regular inspections. Compliance with maximum limits set by health authorities and regulatory agencies is also critical for public health.