Seed priming is a promising pre-sowing physiological treatment that utilizes a high osmotic potential solution and stores reserves in seed material to enhance germination. This study is aimed to investigate the influence of different seed priming methods in the germination and early seedling stages of cucumber. A completely random design (CRD) was used for the experiment, including six priming treatments, i.e., T1 (control), T2 (hydropriming), T3 (halopriming 0.5% NaCl), T4 (osmopriming 0.5% PEG), T5 (buffalo milk), and lastly T6 (cow urine). There was a significant effect of seed priming; the highest water imbibition was observed on halopriming (53.71%) and buffalo milk (53.53%); however, the highest germination percentage was observed in cow urine (93.75%), with the least mean germination time (3.65). The highest seedling length, root lengths, and shoot length were also observed on cow urine priming. The dry weight and moisture content were also observed to be highest in cow urine priming. Different priming techniques significantly impact cucumber seed germination and growth. Cow urine priming is the most effective, cost-effective, and environmentally friendly pre-sowing method for cucumber seedlings, benefiting farmers and promoting better germination without harming the environment.

Mevcut çalışma, Kahramanmaraş ilinin Onikişubat ilçesinde yetiştiricilik yapan 25 Kıl keçisi yetiştiricisinin gönüllü katılımıyla 2018 yılında 4867 baş teke altı keçi ve 230 baş damızlık teke ile başlatılmış ve çalışma beş yıl boyunca sürdürülmüştür. Bu çalışma ile halk elinde yetiştirilen Kıl keçilerinin döl verimi ve büyüme özellikleri bakımından ıslahı amaçlanmıştır. Bu amaçla, keçilerde belirlenen döl verim kriterleri ile oğlakların doğum ağırlıkları, sütten kesim canlı ağırlıkları (90 gün), günlük canlı ağırlık kazançları ve yaşama gücü gibi büyüme özellikleri yıl bazında kaydedilmiştir. Her yıl sürüye eklenecek damızlık materyal seçimlerinde Kıl keçisi ırkına ait morfolojik özellikler ve oğlakların doğum ve sütten kesim ağırlıkları dikkate alınarak en iyi büyüme ve damızlık özelliği gösteren erkek oğlakların yaklaşık %10’u dişi oğlakların ise %50’si damızlık olarak seçilmiştir. Çalışmanın sonunda, yıllara göre doğum oranının %54,21 ile %76,93, ikizlik oranının %21,64 ile %27,19, oğlak veriminin %65,94 ile %94,66 ve doğum başına düşen oğlak sayısının 1,22 ile 1,27 arasında olduğu tespit edilmiştir. Kıl keçisi oğlaklarının yıllara göre doğum ağırlıkları 3,11 kg ile 3,19 kg, sütten kesim ağırlıkları 17,09 kg ile 18,63 kg, sütten kesime yaşına kadar günlük canlı ağırlık kazançları 154,63 ile 171,55 g ve yaşama gücünün %92,27 ile %95,34 arasında olduğu saptanmıştır. Bu sonuçlara göre oğlakların büyüme performansı (P<0,001) ve yaşama gücü değerlerinde çalışmanın başladığı yıla göre diğer yıllarda artışlar sağlanmıştır. Ayrıca, büyüme performansı ve yaşama gücü dikkate alındığında, cinsiyete ve doğum tipine bağlı olarak erkek ve tek doğan oğlakların sırasıyla dişi ve ikiz doğan oğlaklara kıyasla daha yüksek performans ve yaşama gücü değerleri sağladığı belirlenmiştir.

At the Jimma town’s Boye nursery site in southwest Ethiopia, three selected indigenous agroforestry tree species were the subject of a study to determine how their foliage litter materials broke down over time. Using Pearson’s correlation coefficient, the study used a single exponential model to calculate the rate at which decomposing litter materials decayed and the litter chemical quality indices that were investigated. C. macrostachus had a rate constant of 0.0400 day-1, which was substantially faster than that of F. vata and E. abyssinica. It took 17.3 and 29.7 days, respectively, for F. vata and E. abyssinica to lose 50% of the initial dry matter. While nitrogen and phosphorus were found to be facilitators, the parameters of the chemical quality of the litter were found to be impeding biochemical parameters. The species with the fastest rate of nitrogen return in a short amount of time was found to be E. abyssinica, followed by C. macrostachus and F. vasta. C. macrostachus decomposes quickly, which may limit its ability to improve soil fertility over an extended period of time. It is important to take into account F. vasta and primarily E. abyssinica for the long-term accumulation of soil organic carbon.

Ruminant hayvanların beslenmesinde kullanılan rasyonlar belirli oranlarda kaba ve kesif yem içermelidir. Besin madde içeriği bakımından zengin olan kesif yemler genelde rasyon maliyetini artırmaktadır. Hayvancılık işletmelerinde bu yüksek maliyetten kurtulmak kaliteli kaba yem üretimine bağlıdır. Ülkemizde faaliyet gösteren hayvancılık işletmeleri yem (besleme) maliyetlerinin azaltılması ve ürün kalitesinin yükseltilmesi amacı ile farklı kaba yem arayışı içindedirler. Bu çalışmanın konusunu teşkil eden soya bitkisi, ruminant rasyonlarında hasıl veya silaj formunda kullanılma potansiyeli olan bir kaba yem türüdür. Bir baklagil yem bitkisi olan soya bitkisi protein içeriğinin yüksek olması (yaklaşık %20) ile kaba yem grubu yemler içinde önemli bir yere sahiptir. Soya bitkisi bu özelliği ile ruminant rasyonlarında temel protein kaynağı olarak kullanılan bazı yem kaynaklarının bir kısmı yerine ikame edilebilmektedir. Nitekim bazı çalışmalarda soya silajının en kaliteli protein kaynağı olarak kabul edilen soya küspesinin yerine bile kısmen de olsa kullanılabileceği ortaya konulmuştur. Bu derlemede soya bitkisinin ruminant rasyonlarında kaba yem kaynağı (hasıl ve silaj) olarak kullanılma potansiyeli hakkında bilgi verilmiştir.

This study aimed to investigate the effects of the supplementation of defatted mealworm larvae meal fermented with probiotics to the diet of broilers reared under normal stocking density (NSD) and high stocking density (HSD) on the morphometric characteristics and mineral contents of tibia bone of broilers. A total of 450 one-d-old Ross 308 male broiler chicks were randomly distributed into six groups of similar mean weight, each containing five replicates. The experimental treatments were arranged as a 2 × 3 factorial design, incorporating two levels of stocking density (12 birds/m², designated as NSD, and 18 birds/m², designated as HSD) and three different diets in mash form: CONT- a corn-soybean meal-based diet containing no fermented defatted mealworm larvae meal (FDM) (0%); FDMLP- the diet obtained by supplementing defatted mealworm larvae meal (DM) fermented with Lactobacillus plantarum to the CONT diet (0.4%); FDMLB- the diet obtained by supplementing DM fermented with Lactobacillus brevis to the CONT diet (0.4%). HSD significantly aggravated the morphometric parameters (weight, length, weight/length index, diameter of diaphysis and medullary canal, tibiotarsal index and breaking strenght) and decreased mineralization (ash, Ca and P contents) of the tibia of broilers, whereas the FDMLP and FDMLB diets improved tibia mineralization and morphology except its medullary canal diameter and ribusticity index of broilers due to the results of enhanced mineral absorption. In conclusion, the use of FDMLP and FDMLB as new antibacterial feed additives in broiler diets regardless of stocking density was able to improve tibia mineralization and morphology except its medullary canal diameter and ribusticity index of broilers due to the results of enhanced mineral absorption.

Gıdanın bozulma sürecinde etkili olan pek çok mikroorganizma arasında yer alabilen patojen bakteriler, gıda üretimi ve güvenliği açısından kontrol altında tutulması gereken kritik unsurlardır. Gıda kaynaklı patojen bakteriler akut, kronik ve ölümcül hastalıklara yol açabilir. Antimikrobiyal ajanlar, mikroorganizmaların hem çoğalmasını hem de hayatta kalmasını engelleyen doğal veya sentetik kimyasallar olarak patojenlere de etki eder. Antibiyotikler hayvansal üretim süreçlerinde ve tedavi amaçlı olarak sıkça başvurulan antimikrobiyal ajanlardır. Antibiyotiklerin kontrolsüz ve aşırı kullanımı bakterilerde antibiyotik direnci sağlayan genetik değişimlere neden olabilmektedir. Direnç genleri edinen patojen bakterilerin epidemiyolojik olgulara neden olma potansiyeli kaygı yaratmaktadır. Gıda kaynaklı patojen antibiyotik direnci kazanması dünya sağlığını ve güvenliğini tehdit eden başlıca sorunlardan biri haline gelmiş, yüksek görülme oranları akademide ve toplumda endişe yaratmıştır. Bu derlemede konuya ilişkin literatürün özetlenmesi ve özellikle ülkemizde antibiyotik direnç genlerinin varlığı üzerine yapılmış çalışmalar incelenerek gıda kaynaklı patojenlerin antibiyotik direnci, konunun önemi ve potansiyel etkileri hakkında bilgilerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Bu çalışmada, ozon gazının Listeria spp. (tavuk işletmeleri ve tavuk etlerinden izole edilen) üzerine antibakteriyel etkilerini tahmin etmek amacıyla %99.99 doğruluk oranına sahip bir XGBoost tabanlı tahmin modeli geliştirilmiştir. Makine öğrenimi süreci öncesinde, deneysel verilerden elde edilen 75 adet veri üzerinde çeşitli ön işlemler gerçekleştirilmiş ve verilerin %70’i eğitim, %30’u test seti olarak rastgele ayrılmıştır. Çalışma kapsamında varsayılan ayarlarla beş farklı makine öğrenmesi algoritması denenmiş ve modellerin performansı karşılaştırılmıştır. R² skoruna göre en başarılı modelin XGBoost algoritması olduğu tespit edilmiştir. XGBoost modelinin doğruluk performansını artırmak amacıyla hiper-parametre optimizasyonu yapılmıştır. Araştırma sonucunda ozon gazı uygulamasının süresinin artmasıyla birlikte Listeria spp. üzerindeki antibakteriyel etkinin arttığı gözlemlenmiş, özellikle 20 dakika sonunda Listeria ivanovii, Listeria monocytogenes ve Listeria innocua türleri tamamen inhibe edilmiştir. Sonuç olarak, ozonun Listeria spp. üzerindeki antibakteriyel etkisinin türden türe değişebileceği ve ozon uygulamasının gıda güvenliği pratiklerinde etkili bir antibakteriyel yöntem olarak potansiyel taşıdığı tespit edilmiştir. Elde edilen bulgular, gıda güvenliği alanında prediktif modellerin endüstride uygulanabilirliğini göstermektedir.

A study conducted in Phalelung rural municipality, Panchthar, Nepal, in 2023 examined agricultural practices and the economic analysis of large cardamom. A total of 60 households were randomly selected, and data were collected through primary and secondary sources using surveys, focus group discussions, key informant interviews and field observations to assess the large cardamom economy, package of practices and various challenges faced by farmers. The study revealed that 28% of farmers grew the Ramsai cultivar, with over 82% having access to irrigation. Most farmers (77%) managed shade well and maintained their orchards effectively. However, only 50% used specialized harvesting tools, and 63% employed improved kiln (bhatti), though more education is needed. 68% of farmers received subsidies for constructing improved kiln (bhatti). Notably, 70% of farmers lacked knowledge about cardamom grading, and 90% were unaware of value-added practices. Farmers predominantly used jute bags for packaging. Major issues identified included plant wilt, furkey, rhizome rot, and stem borer infestations. The total production cost was NPR. 114,460.5 per hectare, with a BC ratio of 1.54.  Having high market value, large cardamom provides promising opportunity to uplift the economic and social condition of farmers and stakeholders. This study provides an overview of the status of large cardamom production, processing practices, best cultivation practices to be adopted, disease pest incidence on large cardamom, storage, grading with various cultural practices to be adopted and feasibility of large cardamom cultivation area. This study would help both governmental and non- governmental agencies to make effective plans for large cardamom cultivation to meet Phyto-Sanitary status and minimum requirements to enter export and import system of cardamom in global market.

Potato common scab incited by pathogenic Streptomyces spp. is a significant soil-borne disease leading to serious economic losses in potato tubers worldwide. However, there is limited information available in Egypt regarding the pathogenicity, prevalence, and variety of Streptomyces spp. inciting common scab. Therefore, this study aims to clarify the aspects of identifying and characterizing Streptomyces spp. obtained from scabby tubers as well as to evaluate their pathogenicity. In the present investigation, nine isolates of Streptomyces spp. were obtained from various scab lesion symptoms. Of these, the Ag2 and Man strains exhibited pathogenic traits. The pathogenicity assays demonstrated that the strains induced necrotic lesions on tuber slices and abnormal growth of radish seedlings. In potato pot trail, The Ag2 isolates caused deep-pitted lesions with a disease index of 73.30%. Additionally, tubers inoculated with the Man isolate exhibited visible brown raised lesions, resulting in a disease index of 63.97%. Subsequently, the strains were characterized based on morphological, physiological, biochemical and phylogenetic levels. Phylogenetic tree derived from 16S rRNA gene sequences revealed that Ag2 and Man strains share 100% sequence similarity with Streptomyces caviscabies ATCC 51928 and Streptomyces enissocaesilis NRRL B-16365, respectively. The results of this study demonstrate that S. caviscabies and S. enissocaesilis are capable of causing CS disease in potatoes and may pose a potential threat to potato cultivation in Egypt.

The current study aimed to evaluate the effect of extraction solvents on the anti-bacterial and anti-fungal efficacy of the stem and roots of Ajuga integrifolia Buch. Ham. ex D. Extracts were prepared in different solvents and tested against fungi and bacteria species including, Agrobacterium tumefaciens, Xanthomonos oryzae, Citrobacter freundi, Alternaria alternata, A. solani and Aspergillus niger. Antibacterial efficacy of the Ajuga integrifolia was carried out by disc diffusion susceptibility method and antifungal efficacy by well diffusion susceptibility method. Methanol stem extract revealed efficacy against C. freundi by producing a 63% zone of inhibition at 3000µg/disc while methanol roots extract produced 77% ZI against A. tumifaciens. Methanol root and stem extracts produced an equal zone of inhibition (97%) at 1000 µg/ml concentration against A. alternata and A. solani. The results of the study clearly stated that the polarity of the solvents used in the extraction procedure affects the bioactivities of the extracts.