Çalışmada Ildır Körfezi, Çeşme (Ege Denizi)’nin üç farklı bölgesinden Mart-Nisan 2018 tarihlerinde ticari trol teknesi ile elde edilen Echelus myrus (Linnaeus, 1758) bireylerinin üreme özellikleri incelenmiştir. Örneklerde boy ve ağırlık değerleri sırasıyla; 55,5-97,0 (70,63±12,85) cm, 180,84-420,83 (276,50±70,50) g’dır. Boy-ağırlık ilişkisi W=0.2936L1.61 (R2=0,96)’dir. Fekondite; 25563-55016 (41811±9416) oosit olarak tespit edilmiş olup total boy-fekondite arasında F=658.54L-5603.9 (R2=0,86) şeklinde doğrusal bir ilişki saptanmıştır. Oosit çapları; 0,84-1,09 mm (0,95±0,06) olarak tespit edilmiştir.

Bu çalışma büyüyen bıldırcın rasyonlarına farklı seviyelerde arı poleni ilavesinin performans, karkas ve serum biyokimyasal parametreleri üzerine etkilerini belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada günlük yaşta toplam 240 adet karışık cinsiyette bıldırcın civcivi her birinde 40 civcivin bulunduğu dört tekerrürlü altı muamele grubuna rastgele dağıtılmıştır. Muamele rasyonları bazal rasyona 0, 3, 6, 9, 12 ve 15 g/kg arı poleni ilave edilerek hazırlanmış olup, bıldırcınlar 42 gün süren deneme boyunca bu rasyonlarla yemlenmiştir. Deneme sonunda canlı ağırlık, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve ölüm oranı gibi performans parametreleri muamelelerden etkilenmezken, rasyona 9 g/kg seviyesinde arı poleni ilavesi ile yemden yararlanma oranı önemli ölçüde iyileşmiştir. Karkas parametrelerinden ise relatif karkas, göğüs ve but+sırt ağırlıkları rasyona farklı seviyelerde arı poleni ilavesinden önemli ölçüde etkilenmiştir. Serum biyokimyasal parametrelerinden yalnızca albümin konsantrasyonu muamelelerden etkilenmiş; rasyona 3 ve 9 g/kg seviyesinde arı poleni ilave edilen gruplarda kontrol grubuna göre önemli ölçüde azalmıştır. Deneme sonuçlarına göre rasyona 9 g/kg arı poleni ilavesinin yemden yararlanma oranına olumlu etkilerinin olduğu söylenebilir.

Roots play an important role in improving crop yield by affecting the amount of water uptake and nutrient acquisition. The objective of this study was to characterize variability in root and above-ground characteristics among three diverse semi-dwarf spring wheat cultivars, ‘Vida’, ‘Oneal’ and ‘Duclair’ and a wild-type cultivar, ‘Scholar’ at early and late growth stages in a greenhouse. Plants were grown in 45-cm long tree pots in a greenhouse under optimal growth conditions. As soil-less media, a mixture of peat (70%) and perlite (30%) was used. Plants were harvested at tillering (GS25-26) with 5-6 tillers, booting (GS43-45), and maturity (GS92). Root and shoot traits indicated significant variability among wild-type and semi-dwarf spring wheat cultivars at those growth stages. The study results showed that root mass per plant at tillering, booting, and maturity ranged from 0.10 to 0.14 g, 0.47 to 0.9 g, and 0.55 to 0.85 g, respectively, while shoot mass per plant varied from 1.7 to 2.5 g, 6.5 to 10.7 g, and 21.2 to 24.5 g, respectively. From booting to maturity, root mass was relatively constant, however, shoot mass increased considerably. Moreover, the average root mass of semi-dwarf spring wheat cultivars was 37% lower at booting and 30% lower at maturity compared to the wild-type cultivar, even though there was no significant variation among the cultivars at the early growth stage. Based on the results of the variability identified in this research, wild-type cultivar, Scholar can be evaluated for the improvement of genotypes with superior root system in breeding programs.

Turkey is known as a top producer and exporter of apricots, both fresh and dried. More than half of Turkey's apricot production is provided by Malatya province. There are many pests and diseases affecting apricots in addition to climatic factors such as frost and hail. Partial shoot drying and sudden drying in apricot orchards have increased in recent years. In this study, it was aimed to determine the chemical control possibilities of Neoscytalidium dimidiatum (Penz.) Crous &Slippers, which is one of the fungal agents that cause partial branch drying and sudden drying in apricot orchards in Malatya province by in vitro studies. For this purpose, Kale 4-C isolate of N. dimidiatum collected from Malatya in a previous study was used. Mycelial growth of N. dimidiatum Kale 4-C isolate in PDA were observed in 0 (control), 0.01, 0.03, 0.1, 1, 3, 10, 30 ve 100 μg/mL concentrations of Azoxystrobin 250g/L, Trifloxystrobin %50, Tebuconazole %25, Floupyram 200 g/L+Tebuconazole 200 g/L, Cyprodinil+Fludioxonil %37.5+25, %70 Thiophanate-Methyl and 400 g/L Phosphorous acide fungicides applications. As a result of the study, Floupyram 200g/L+Tebuconazole 200g/L ve Cyprodinil+Fludioxonil %37.5+25 fungicides effectively inhibited the mycelial growth of the fungus.

Ambient storage stability is one of the major constrains amidst drudges of homemade soymilk due to absence of stabilizer there by restricting the consumption to the production areas. Homemade stabilizers and stabilization becomes the only available option. Soymilk prepared from 12 h steeped and 72 h sprouted soybeans was subdivided and each batch stabilized with 0.5%, 1%, 2% and 3% levels of orange flesh sweet potato starches (OFSPS). Functional properties of the starches and proximate, vitamins, minerals, anti-nutrient, physicochemical, and sensory properties of stabilized soymilk samples were assessed with standard analytical methods. With increase in fortification levels, there were significant improvement in ash (0.84 to 0.88%), protein (4.14 to 4.24%), fibre (0.31 to 0.39%), fat (3.75 to 4.19%), carbohydrate (4.54 to 5.55%), vitamins B1 (0.29 to 0.4 mg/100g), B2 (0.10 to 0.14 mg/100g), B3 (1.03 to 1.13 mg/100g), C (0.86 to 1.09 mg/100g) and pro-vitamin A (5.75 to 6.14 µg/100g). Also improved are calcium (26.81 to 28.55 mg/100g), potassium (31.54 to 32.95 mg/100g), magnesium (44.40 to 46.82 mg/100g), sodium (32.73 to 33.43 mg/100g), iron (2.82 to 3.71 mg/100g), saponin (0.028 to 0.035 mg/100g), tannin (0.041 to 0.048 mg/100g), flavonoid (0.031 to 0.034 mg/100g), alkaloid (0.025 to 0.034 mg/100g), phenol (0.25 to 0.34 mg/100g), viscosity (4.89 to 5.60 mg/100g) and specific gravity (1.02 to 1.04 mg/100g). There were decrease in moisture (86.39 to 84.86%), pH (5.75 to 5.45), visible coagulation time (VCT) (28 to 14 d), foam stability (0.51 to 0.00) and general acceptability (6.84 to 4.84). Functional properties of the OFSPS flour were reasonably high. Despite the anti-nutrient increase, all the soymilk samples in this study were safe for human consumption and moderately accepted at maximum stabilization level of 1%.

Günümüzde insan ve çevre sağlığını tehdit eden en önemli problemlerin başında hava kirliliği gelmektedir. Hava kirliliğinin pek çok bileşeni bulunmakla birlikte, bunlar arasında ağır metaller ayrı bir öneme sahiptir. Bunun sebebi ağır metallerin bazılarının düşük konsantrasyonlarda bile toksik olmaları, canlılar için besin elementi olan birçok ağır metalin bile yüksek konsantrasyonlarda zararlı olmaları, canlı bünyesinde biyobirikme eğiliminde olmaları, doğada kolay kolay bozulmamaları ve bunlara ek olarak sanayi ve trafik kaynaklı olarak havadaki konsantrasyonlarının sürekli artmasıdır. Bundan dolayı özellikle trafiğin yoğun olduğu, sanayi faaliyetlerinin yürütüldüğü ve nüfusun yoğun olduğu alanlar gibi riskli alanlarda havadaki ağır metal konsantrasyonlarının izlenmesi büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada da, Samsun kent merkezinde yetiştirilen ve peyzaj çalışmalarında sıklıkla kullanılan; Tilia tomentosa, Aesculus hippocastanum, Ligustrum vulgare ve Catalpa bignoides türlerinin, trafiğin yoğun olduğu, az yoğun olduğu ve hemen hemen hiç olmadığı alanlarda yetişen bireylerinde Cr konsatrasyonlarının değişimleri belirlenmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında bitkilerden yaprak, kabuk ve odun örnekleri toplanmış, kabuk ve yapraklarda ayrıca yıkama işlemi uygulaması da yapılmıştır. Çalışma sonucunda, çalışmaya konu türlerde Cr konsantrasyonlarının tür, organ ve trafik yoğunluğu bazında önemli ölçüde değiştiği belirlenmiştir.

The aim of this write up is to explore technological developments in the area of post-harvest grain storage techniques. Post-harvest losses occur between harvest and the moment of human consumption. They include on-farm losses, such as when grain is threshed, winnowed, and dried, as well as losses along the chain during transportation, storage, and processing. Use of traditional grain storage facilities such as cribs, improved rhombus, and brick bins are ineffective against mold and insects already present in the grain before storage. While plastic bins reduce insect pests’ infestation, Purdue Improved crop storage bags and wooden silo were proved to be a viable management tool for preventing aflatoxin accumulation in storage and moisture migration. The metal silo still remains an effective grain storage technology for reducing post-harvest insect and pathogen losses if the challenges of moisture and temperature can be adequately managed. An effective grain storage technology would be the ones that can sustain quality of grain stored for a long period (≥5 years), durable, cost-effective, and be managed scientifically, possibly by computer-aided grain management system.

Bu çalışma entansif olarak besiye alınan Akkaraman ve İvesi kuzuların besi performans özellikleri üzerine kırkımın etkisi incelenmek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada 10 baş Akkaraman ve 8 baş İvesi erkek kuzu kullanılmıştır. Besi süresince hayvanlara 150 g kuru yonca otu ve ad-libitum olarak kesif yem verilmiştir. Çalışmada, Akkaraman ve İvesi kuzular deneme hayvanları kırkım yapılan ve kırkım yapılmayan olmak üzere iki deneme grubuna ayrılımştır. Kuzuların kırkım öncesinde ve sonrasındaki toplam canlı ağırlık artışı, günlük canlı ağırlık artışı, yem tüketimi ve yem değerlendirme katsayısı sırasıyla 8,017 kg, 47,14 kg ve 5,945 ve 8,606 kg, 307 g, 42,21 kg ve 5,029 olarak bulunmuştur. Kırkım yapılmayan kuzuların ise toplam canlı ağırlık artışı 7,802 kg, günlük canlı ağırlık artışı 279 g, yem tüketimi 42,06 kg ve yem değerlendirme katsayısı 6,00 olarak bulunmuştur. Çalışma sonucunda besi performansı bakımından kırkım yapılan ve yapılmayan grupların ortalamaları arasındaki fark istatistik olarak önemsiz bulunmuştur.

Some meat quality and sensory characteristics were determined of Kıvırcık (n=10), Eşme Kıvırcık (n=10), Karya (n=8) and Çine Çaparı (n=9) lambs in this research. Carcass divided into two parts along the spine and the three different type of muscle samples were taken from the between 8th and 9th vertebrae, 12th and 13th vertebrae and leg part of the left side of the carcasses. Drip loss, cooking loss and shear force values of these muscles were identified. Additionally, pH0, pH24, color, fatty acid composition and sensory properties were determined in M. Longissimus dorsi samples. When muscle types are evaluated separately were a statistically significant factor in terms of dripping and cooking loss and shear force. While the highest dripping loss were reported in M. Longissimus dorsi (3.72%), the highest cooking loss were reported in M. Longissimus thoracis (22.67%) and the highest shear force were reported in M. semitendinosus (4.38 kg). Genotype and muscle interaction were found to be highly significant for only cooking loss. The analysis results for fatty acids indicated that there was an important difference between Kıvırcık, Eşme Kıvırcık, Karya and Çine Çaparı on C10:0, C12:0, C14:0, C15:0, C16:0, tC18:1, CLA, tC18:3, C20:1, C22:0 fatty acids in the study. Genotypes showed no effect to SFA (Saturated fatty acids), MUFA (Monounsaturated fatty acids), PUFA (Polyunsaturated fatty acids) and P/S ratio parameters. Karya lambs performed higher for odor and tenderness, and Kıvırcık lambs showed a higher score for juiciness, flavor and total acceptability in sensory evaluation.