Biochar production has gained significant attention lately due to its potential to sequester carbon,                improve soil fertility and mitigate climate change. Various production technologies have been developed to convert biomass into biochar, each with its unique characteristics and advantages. This review provides a comprehensive overview of the current biochar production technologies aiming to synthesize existing knowledge and identify research gaps with a focus on their potential to contribute to the United Nations Sustainable Development Goals (SDGs) 2, 12, 13 and 15. The scope of this review encompasses various biochar production techniques including slow pyrolysis, fast pyrolysis, gasification and torrefaction. The effects of production conditions such as temperature, residence time, and feedstock types on biochar properties and yields are discussed. The prospects of using biochar in the agricultural system were discussed.  Additionally, challenges and opportunities associated to scaling up biochar production technologies are highlighted. The findings of this review have implications for the development of sustainable biochar production practices and environmental management strategies.

Urban and peri-urban agriculture is vital for enhancing food security in rapidly growing cities by bridging the food production gap between urban and rural areas. This study employed a snowball sampling technique to gather data from urban farmers in Mogadishu to assess the constraints and opportunities for growing horticultural crops in the city. Utilizing this sampling method, the research identifies key challenges and motivating factors for urban horticulture. Findings indicate that temperature, wind, pest and disease outbreaks, and limited irrigation water significantly restrict production. Farmers using greenhouses experience fewer obstacles due to enhanced protection from environmental factors, improving crop quality. In contrast, those farming in open fields struggle with high irrigation demands, pest infestations, and low-quality yields unattractive to buyers. Leaf miner (Tuta absoluta) and whiteflies are the most prevalent insect populations, sometimes requiring the removal of infested plants to control their spread. The study also observed that urban farmers use two conventional protected farming types, plastic greenhouses and net houses with steel frames, in which plastic greenhouses face issues such as inadequate gutter height and poor ventilation. To combat extreme temperatures, farmers employ primitive methods such as fogging, applying lime solutions, and adjusting greenhouse openings. Additionally, factors like increased market availability, the rise of supermarkets and hotels, rural displacement, diaspora return, and drought-induced vegetable scarcity in rural areas have motivated urban residents in Mogadishu to pursue farming within and around the city.

Bu araştırmada ‘Fuyu’ çeşidi meyvelerine, hasattan 14 ve 21 gün önce farklı dozlarda (0, 75, 150 ve 225 mg l-1) AVG (Aminoetoksivinilglisin) uygulamalarının depolama süresince meyve kalitesine etkileri incelenmiştir. AVG uygulaması yapılan meyveler modifiye atmosferli poşetler ile ambalajlanarak 0-1oC sıcaklık ve %85-90 oransal nemde 4 ay süreyle depolanmıştır. Araştırmada ağırlık kaybı, toplam suda çözünür kuru madde miktarı, titre edilebilir asit miktarı, meyve eti sertliği, askorbik asit miktarı, toplam fenolik madde miktarı, toplam antioksidan madde miktarı, solunum hızı ve üşüme zarar oranları incelenmiştir. Çalışmada depolama süresince meyve eti sertliği azalırken, meyvelerin ağırlık kayıplarında artışlar belirlenmiştir. AVG uygulamalarının meyve olgunlaşması üzerine olan geciktirici etkisine paralel olarak üşüme zararı oluşumu da gecikmiştir. Solumun hızı ve biyokimyasal bileşiklerin kaybı üzerine artan dozları ile AVG’nin engelleyici etkisi belirgin bir şekilde ortaya çıkmıştır. Sonuç olarak, ticari hasattan önce uygulanan 150 ve 225 mg l-1 AVG uygulamasının, hasat sonrası depolama döneminde meyve kalitesi açısından Fuyu’ çeşidi Trabzon hurması üzerinde önemli ve olumlu bir etkisi olmuştur.

In the arid conditions of the Steppe of Ukraine, the species composition of weeds characteristic of this soil-climatic zone develops. The correctly chosen method of basic soil tillage determines the effectiveness of weed suppression while simultaneously improving the growing conditions for sunflower varieties and hybrids. The purpose of the study was to identify the species composition of weeds in the steppe zone and establish the effectiveness the methods of basic tillage of soil in the technology of growing sunflower hybrids aimed at suppressing weeds and reducing the quantity of weeds in agrocenoses. Research has established that weeds of sunflower agrophytocenoses are represented by 78 species that belong to 2 classes, 18 orders, 27 families, 62 genera. In the agrophytocenosis of sunflower, the largest number of 93.5-96.3% is represented by dicotyledonous weeds (Magnoliopsida). The species composition is dominated by weeds of the Compositae family (Asteraceae) of the dicotyledonous class (Magnoliopsida), which leads to a significant decrease in the yield level. According to the species composition, 3 groups of weeds of the Asteraceae family (Asteraceae) were identified, of which 1 group of weeds is the most harmful and leads to the formation of a minimum yield of sunflower hybrids Yason and Daryi of 1.77-1.79 t/ha. The use of non-moldboard tillage leads to a percentage increase in the share of air dry mass of weeds of the Asteraceae family by 11.1-13.1%, while reducing the yield of sunflower hybrids by 0.13-0.21 t/ha. Thus, with the established species composition of weeds and the quantity of weeds, the use of plowing in sunflower cultivation technology makes it possible to form a maximum yield of 2.07-2.24 t/ha, providing more effective weed suppression in sunflower agrophytocenoses with a minimum percentage of air-dry mass of weeds of the Asteraceae family to the total number of weeds of 21.1-24.1%.

Geleneksel yöntemlere kıyasla, makine öğrenimi ile desteklenen sistemlerin, daha hassas sulama kararları verebildiği tespit edilmiştir. Bu çalışmada, veri bilimi alanında sıkça kullanılan veri paylaşım platformu olan Kaggle’dan faydalanılmıştır. Sulama durumu tahmini için “Weather Data” veri kümesi kullanılmıştır, Veri kümesinde eksik ve aykırı veriler düzeltilmiş, bağımlı (sulama durumu) ve bağımsız (hava sıcaklığı, nemi, toprak nem değeri, yağış durumu) parametreler elde edilmiştir. Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki illere (Adıyaman, Batman, Diyarbakır, Gaziantep, Kilis, Mardin, Siirt, Şanlıurfa ve Şırnak) odaklanılarak farklı koşullarda algoritmaların doğrulukları test edilmiştir. Her bir il için ayrı ayrı yapılan analizlerde, makine öğrenimi algoritmalarından Karar Ağaçları, Destek Vektör Makineleri, Rastgele Orman, Naive Bayes, Gradyan Artırma, Lojistik Regresyon, K-En Yakın Komşu ve Yapay Sinir Ağı modelleri kullanılarak sulama durumu tahmini gerçekleştirilmiştir. Veri kümesi üzerinde yapılan tahminler sonucunda algoritmalar, doğruluk (accuracy) metriği kullanılarak karşılaştırılmış ve en etkili algoritmaların Rastgele Orman (%95) ,Karar Ağacı (%97), Gradyan Artırma (%93) ve Yapay Sinir Ağı (%98) modeli ile tüm şehirlerde %90’ın üzerinde sulama durumu tahmini doğruluğu elde edilmiştir. Diğer algoritmalar da yüksek doğruluk oranları ile (%75 üzeri) dikkate değer performans sergilemişlerdir. Her bir il için yapılan analizlerde, algoritma performans sıralamasının benzer olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, bu çalışma makine öğrenimi algoritmalarının tarımsal sulamada oldukça yüksek bir performansla kullanılabileceğini göstermektedir.

Drought, a critical abiotic stress worsened by climate change, poses a substantial threat to crop production and global food security. White cabbage is classified as a moderately drought-sensitive crop. The function of folic acid, otherwise known as folate, in the plant's response to drought conditions is not yet fully understood. The aim of the study was to evaluate the potential of folic acid in enhancing certain growth parameters and physiological traits of cabbage seedlings under limited irrigation conditions. In this investigation, the effects of FA as a foliar application at 0, 100, and 200 µM (FA0, FA1, and FA2, respectively) were examined on white cabbage seedlings grown under full-irrigation (I0) and restricted irrigation (I1), set to 50% of full capacity irrigation scheme (I0). Drought stress adversely affected the plant growth properties of cabbage seedlings, whereas FA treatments mitigated the adverse effects of drought stress on the plant growth properties of cabbage seedlings. Under restricted irrigation, plants treated with 100 µM FA (FA1) had higher plant height, stem diameter and leaf area, while plants treated with 200 µM FA (FA2) had higher plant dry weight and plant dry matter content. Plant fresh weight increased with FA treatments under restricted irrigation, but no significant difference was observed between doses. On the other hand, leaf relative water content (LRWC), which decreased under restricted irrigation conditions, increased with FA applications regardless of the dose, while electrical conductivity (EC), which increased under the same conditions, decreased with 100 µM FA (FA1) application. Leaf number, root fresh weight, root fresh weight, root dry weight, root dry matter content and chlorophyll value (SPAD) were not affected by FA treatments under both restricted and full irrigation conditions. In conclusion, foliar spray of folic acid in cabbage can be recommended as a potential application to alleviate drought stress.

Agroforestry is a system that combines household and community level food production ecosystem services along with income security. It has potential of carbon sequestration and puts a positive impact on balancing greenhouse gases. The research was carried out to assess the variability of carbon stock under the agro-forestry systems in Churiya range at Rakshirang Rural Municipality of Makwanpur district of Nepal. Thirty households were sampled for this study; ten households from each of three different systems namely, Agrisilviculture, Silvopasture and Homegarden for data collection. Simple random sampling was used for the sample plot selection from the selected agroforestry systems for biomass and soil carbon estimation. Each system consisted of ten sample plots. Diameter and height of all trees with diameter at breast height greater than 10 cm were measured. The diameters of the trees were measured at standard height, i.e., diameter at breast height. Above ground biomass, below ground biomass and soil organic carbon were summed to determine the total carbon stock in the agroforestry systems. Collected data were analyzed through tabular analysis, and volume and biomass estimation of the trees. Total carbon stock was found higher in Silvopasture system (32.41t/ha), 28.58 t/ha in Agrisilviculture system and 30.71 t/ha in Homegarden system. Results have shown the potentiality of agroforestry systems for carbon sequestration. Such systems need to be promoted for their efforts by encouraging them with some subsidized input support, financial support or some capacity building trainings by the government.

Nüfus artışı, hızlı ve plansız kentleşme ile birlikte kent içerisindeki yeşil alanlar başta olmak üzere diğer tüm doğal alanlar yapılaşma nedeniyle niteliğini kaybetmiş veya azalmıştır. Kentte yaşayan insanlar için bu alanların azalması ve niteliğinin ortadan kalkması rekreatif ihtiyaçların karşılanamamasına neden olmuştur. Bu durum kent içinde veya yakın alanlarındaki tabiat parklarının, mesire alanlarının ve ormanlık alanlarının daha kıymetli hale gelmesine imkan tanımıştır. Bu çalışmanın amacını, Adıyaman ili, Gölbaşı ilçesi sınırları içinde kalan Gölbaşı Gölleri Tabiat Parkı’nın Gülez yöntemine göre rekreasyonel potansiyelinin belirlenmesi oluşturmaktadır. Gülez yönteminde, rekreasyonel alanın peyzaj değeri, iklim değeri, ulaşılabilirlik durumu, rekreatif kolaylık ve olumsuz etkenlerin puanlandırılmasıyla rekreasyon potansiyeli hesaplanmaktadır. Bu hesaplamaya göre, Gölbaşı Gölleri Tabiat Parkı’nın rekreasyonel potansiyeli toplamda “67” puan alarak “yüksek” kategoride değerlendirilmiştir. Gölbaşı Gölleri Tabiat Parkı’nda gerçekleştirilen arazi çalışmaları sonucunda, yöntemde belirtilen bazı ögelerinin nitelik olarak eksik olduğu ve olumsuz etken ögelerinin oldukça fazla olduğu tespit edilmiştir. Gölbaşı Gölleri Tabiat Parkı’nın rekreasyonel faaliyet potansiyeli tespit edilenden daha fazladır. Sahadaki olumsuz etkenlerin azaltılmasıyla alanın rekreasyonel faaliyet potansiyelinin “19” puan daha artırılabileceği, bu sayede Gölbaşı Gölleri Tabiat Parkı’nın toplam puanın “86” olarak potansiyelinin “çok yüksek” sınıfına ulaşabileceği öngörülmektedir.

A hybrid camel Tülü (Bactrian male x Dromedary female F1) males are preferred in camel wrestling, which is a culture unique to Anatolia. In this study, changes of live weight (LW), daily weight gain (DWG), and body measurements (BMs) of Tülü calves in the first 6 months of age in a farm in Aydın province, Türkiye, were determined as well as developing equations to estimate LW from body measurements. Tülü calves average birth weight (BW) was 34.7±1.80 kg and reached 175.3±3.38 kg at the age of 6 months with a 0.768±0.03 kg DWG during this time. Although the monthly total weight gains and monthly DWG averages of the calves in the first 6 months were similar, the changes in monthly LW and BMs were statistically significant (P<0.01). Abdominal girth (AG) alone can be used to predict LW in the analysis performed to estimate LW from body measurements by stepwise regression (R²=95.62%). In conclusion, Tülü calves had relatively high growth rate in their first six months of age, and unlike other livestock species, instead of hearth girth (HG), AG that includes the hump can be used to estimate LW of Tülü calves.

Ruminant hayvanların beslenmesinde kullanılan rasyonlar belirli oranlarda kaba ve kesif yem içermelidir. Besin madde içeriği bakımından zengin olan kesif yemler genelde rasyon maliyetini artırmaktadır. Hayvancılık işletmelerinde bu yüksek maliyetten kurtulmak kaliteli kaba yem üretimine bağlıdır. Ülkemizde faaliyet gösteren hayvancılık işletmeleri yem (besleme) maliyetlerinin azaltılması ve ürün kalitesinin yükseltilmesi amacı ile farklı kaba yem arayışı içindedirler. Bu çalışmanın konusunu teşkil eden soya bitkisi, ruminant rasyonlarında hasıl veya silaj formunda kullanılma potansiyeli olan bir kaba yem türüdür. Bir baklagil yem bitkisi olan soya bitkisi protein içeriğinin yüksek olması (yaklaşık %20) ile kaba yem grubu yemler içinde önemli bir yere sahiptir. Soya bitkisi bu özelliği ile ruminant rasyonlarında temel protein kaynağı olarak kullanılan bazı yem kaynaklarının bir kısmı yerine ikame edilebilmektedir. Nitekim bazı çalışmalarda soya silajının en kaliteli protein kaynağı olarak kabul edilen soya küspesinin yerine bile kısmen de olsa kullanılabileceği ortaya konulmuştur. Bu derlemede soya bitkisinin ruminant rasyonlarında kaba yem kaynağı (hasıl ve silaj) olarak kullanılma potansiyeli hakkında bilgi verilmiştir.