اثر تغذیه سطوح مختلف اسید آمینه ایزولوسین بر غلظت پروتئین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال در زنبوران کارگر (Apis mellifera)
حامد واعظی | کامران رضایزدی | غلامعلی نهضتی | وحید قربانی
جهت بررسی تاثیر سطوح مختلف ایزولوسین بر پروتئین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال زنبوران کارگر، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج جیره آزمایشی و چهار تکرار (قفس) انجام شد. تعداد ۱۰۰ زنبور در هر قفس نگهداری شدند. جیره‌ها شامل شربت یک مولار ساکارز ( شاهد)، و سطوح مختلف ایزولوسین حاوی 5/0، 1، 5/1 و 2 میکروگرم در لیتر شربت یک مولار ساکارز بودند. برای اندازه‌گیری پروتئین همولنف در روزهای 1، 6، 12 و 18 از ۱۰ زنبور و برای رشد غدد هیپوفارنژیال در روزهای 3، 6، 9، 12 و 15 از سه زنبور نمونه‌گیری شد. پروتئین همولنف با روش بردفورد و رشد غدد هیپوفارنژیال با استفاده از قطر آسینی‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که تفاوت پروتئین همولنف و رشد غدد هیپوفارنژیال زنبورها در کل دوره آزمایش و در سنین مختلف معنی‌دار بود (01/0P<). جیره حاوی 5/1 میکروگرم ایزولوسین و جیره شاهد به ترتیب بیشترین (μL/μg 65/6) و کمترین (μL/μg 57/3) پروتئین همولنف را داشتند. در مورد رشد غدد هیپوفارنژیال، تیمار 5/1 میکروگرم ایزولوسین دارای بیشترین ( mm۰۸۳/۰) و تیمار شاهد دارای کمترین ( mm۰۶۵/۰) قطر آسینی بودند. پروتئین همولنف در شربت حاوی 5/0 و 2 میکروگرم ایزولوسین و رشد غدد هیپوفارنژیال در تیمارهای 5/0، 1 و 2 میکروگرم ایزولوسین دارای اختلاف معنی‌دار نبودند. با توجه به اینکه بهترین عملکرد تولیدی زنبوران عسل با تغذیه شربت حاوی 5/1 میکروگرم ایزولوسین حاصل شد، این سطح جهت تغذیه زنبور عسل توصیه میشود.
Показать больше [+] Меньше [-]Ключевые слова АГРОВОК
Библиографическая информация
Эту запись предоставил Directory of Open Access Journals