Tüm dünyada toplumların gelişmesi, aralarında iş birliğinin de gelişmesine yol açmıştır. Bu gelişimin nedeni kolektif eylemin onların büyümesindeki ana faktör olmasıydı. Bu bağlamda geçmişten günümüze konumları, pazarlık güçleri, insanlar arasında malların daha verimli dağıtımına büyük ölçüde katkı sağlayarak, iş birliğinin geliştirilmesine aracı olmuştur. Yıllar içinde belirli kurallar çerçevesinde belirli amaçları hedefleyen tüm dünya ülkelerine yayılan, birçok iş birliği ve yardımlaşma modelleri ortaya çıkmıştır. Kooperatifler bu iş birliği modellerinden biridir. Bu çalışma Yunanistan’ın ulusal tarım kooperatif mevzuatının en dikkate değer özelliklerine kısa bir genel bakış sunmayı ve kooperatif mevzuatının iyileştirilmesine yönelik önerilerde bulunmayı amaçlamaktadır.

Dünya’da ve Türkiye’de sarımsak üretimi ve tüketimi artmaktadır. Fakat Türkiye’nin dünya sarımsak üretimi içindeki payı geçtiğimiz 30 yılda %4 den %0.4 seviyesine gerilemiştir. Benzer şekilde coğrafi işaret sahibi Kastamonu sarımsağının Türkiye üretimindeki payı da %25 seviyesinden %20 seviyesine gerilemiştir. Bu çalışmada Kastamonu’daki sarımsak üreticileri ile yüz yüze anket çalışması yapılarak üretim teknikleri ve sorunları incelenmiştir. Elde edilen veriler ışığında üretici profili ve uygulama alışkanlıkları masaya yatırılmıştır. Üretimde mekanizasyon düzeyi artmakla birlikte, üretimin her safhasında yüksek işgücü gereksinimi devam etmektedir. Küçük parsellerde, yüksek kimyasal girdilerle bilinçsiz üretim söz konusudur. Sarımsaklar ilkel depolama koşullarında saklanmakta ve kayıplar oluşmaktadır. Bölgede herhangi bir üretim planlaması olmayıp, üretim ve satışa dair ortak bir oluşum bulunmamaktadır.

In this study, it was aimed to establish the correlations between actual dry matter intake (DMI) and some animal (body weight, (BW)) and pasture (crude protein (CP); neutral detergent fiber (NDF); in vitro dry matter digestibility (IVDMD); dry matter yield (DMY); herbage allowance (HA); herbage mass (HM); metabolizable energy (ME); relative forage quality (RFQ); total digestible nutrients (TDN)) based factors to formulate precise regression equations for DMI prediction. For this purpose, data (n = 36, 2 years × 3 blocks × 6 data collection) were utilized for two grazing seasons (2020–2021) on cocksfoot (Dactylis glomerata), meadow fescue (Festuca pratensis) and tall fescue (Festuca arundinacea) mixed pastures with Karayaka male lambs at an average age of 2 months for 60 days in each season. Positive correlations were determined between DMI and BW (0.777), HA (0.814), DMY (0.844), and NDF (0.609), while DMI had negative correlations with IVDMD (-0.738), RFQ (-0.357), CP (-0.209), TDN (-0.177) and ME (-0.039). In addition, animal and pasture–based factors were evaluated by principal component analysis to determine the in–cooperating variables in variance. As a result, equations were developed by using parameters with high correlation coefficient and the best–fit 3 equations for predicting DMI of lambs grazing cocksfoot, meadow fescue and tall fescue pastures: (I) -1224.09 + 39.90BW (kg) + 33.69HA (kg DM/ kg BW) + 8.22NDF (% of DM), r2=0.815, II) -701.47 + 18.96BW (kg) + 673.61DMY (kg/ per square meters) + 8.19NDF (% of DM), r2=0.807, III) -325.32 + 43.49HA (kg DM/kg BW)-2.21IVDMD (%) + 8.57NDF (%), r2=0.786).

Bu çalışmanın amacı, İzmir ili merkez ilçelerinde üretilen Göçmen peyniri üretiminde standart reçetelerin tanımlanmasıdır. Bu amaçla ürünlerin mikrobiyolojik ve duyusal özellikleri değerlendirilerek tüketici profiline hitap eden ve endüstriyel üretime adapte edilecek en uygun standart reçetenin tanımlanması hedeflenmiştir. Araştırmada Balkan göçmeni bireylerden toplanan tarifler değerlendirilerek üretilen 4 farklı ürün için standart reçete çalışması yanı sıra duyusal analiz ve mikrobiyolojik analizler gerçekleştirilmiştir. Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt şeklinde üretilen ürünlerde tat, koku, kıvam ve genel beğeni özellikleri hedonik skala (1-9) ile değerlendirilmiş ve  genel beğeni puanı ortalaması sırası ile 7,63; 4,32; 6,63 ve 7,84 olarak tespit edilmiştir. Benzer şekilde Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt ile üretilen geleneksel ürünlerde Lactobacillus spp.sayısı sırası ile 8,18; 6,11; 6,41 ve 7,34 kob/g; Laktokok sayısı sırası ile 7,44; 7,51; 7,35 ve 7,36 kob/g ve maya-küf sayısı sırası ile 4,41; 5,61; 4,71 ve 2,85 kob/g olarak tespit edilmiştir. Lor, Yoğurt, Lor-yoğurt ve Lor-süt ile üretilen geleneksel ürünlerde Staphylococcus aureus (S. aureus) sayısı sırası ile 2,06; ˂10; 3,78 ve 2,58 kob/g olarak tespit edilmiştir. Escherichia coli (E.coli) aranan tüm örneklerde ˂10 kob/g olarak bildirilmiştir. Geleneksel ürünler içerisinde fermente süt ürünü olarak önemli olan göçmen peyniri Balkan topraklarından Anadolu’ya taşınan bir kültürel mirastır. Toplumları yansıtan yemek kültürüne sahip çıkmak, gelecek nesillere aktarılmasını sağlamak, gastronomi turizmini canlandırmak amacı ile standart reçete çalışmalarının yerel lezzetler üzerine yoğunlaşması önem arz etmektedir.

Bu çalışma, topraktan Fe-EDDHA, Fe-DTPA, Fe-HBED ve FeSO4 ile yapraktan Fe-DTPA, Fe-EDTA, FeSO4 ve Fe-Nano gübre uygulamalarının kivi bitkisinde demir (Fe) klorozunu önleme düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Topraktan ağaç başına 5 g Fe uygulanırken, yapraktan Fe-Nano 10 mg L-1, diğer gübreler ise 75 mg Fe L-1 dozlarında uygulanmıştır. Farklı dönemlerde (çiçeklenme, meyve tutumu ve vejetasyon ortası) yaprak örnekleri alınarak bitkilerin toplam ve aktif Fe, toplam klorofil ve bazı besin elementi içeriklerine etkileri araştırılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, kivi yapraklarının toplam Fe içeriği çiçeklenme döneminden sonra azalmakla birlikte; aktif Fe ve klorofil içerikleri ile aktif Fe/toplam Fe oranının arttığı tespit edilmiştir. Yapraklar, Fe ve Mg hariç, tüm uygulamalarda genellikle yeterli düzeylerde besin elementi içeriklerine sahip olmuşlardır. Diğer taraftan, sırasıyla yapraktan Fe-EDTA, FeSO4 ve Fe-DTPA uygulamaları ile topraktan FeSO4, Fe-HBED ve Fe-EDDHA uygulamalarının kivide Fe klorozunu önlemede daha etkili oldukları belirlenmiştir.

The aim of this review is to provide information concerning the types of chestnut shells (inner and outer), their compositions and bioactive compounds, as well as to mention industrial peeling applications. These shells are comprised of high-valued natural active compounds, such as polyphenols (phenolic acids, flavonoids, tannins, hydroxycoumarins -scopoletin, scoparone-), pigments (melanin) and minor compounds (minerals, dietary fiber, vitamin C and E, essential amino acids and fatty acids). The total phenolic acids and flavonoid content of C. sativa shell were ranged between 119.17-223.62 mg/kg db and 330 – 503 mg CE/g. It is also a good source of vitamin C with reported levels of 15.57 and 28.97 mg AA/100 mg db in water and ethanol extracts, respectively. The shells are used as food additives due to their colorant, antioxidant and antimicrobial properties. The shells are exposed by the peeling process applied to obtain the fruit without the shell which is mainly used. The most frequently used technique in chestnut peeling is the Brulage peeling method. However, in this technique, used peeling mechanism is insufficient to obtain both inner and outer shells separately at the same time. Moreover, further research is needed to obtain the shells individually, to analyse each shell in detail, and to increase the industrial use of shells.

This study investigates the spatial and temporal variations in chromium (Cr) concentrations in Picea orientalis L., across different directions (north, east, south, and west) and plant organs (outer bark, inner bark, and wood) in a forested region. The research, conducted over eight age periods spanning 1980 to 2020, aimed to assess the effectiveness of Picea orientalis L. as a biomonitor for Cr pollution. The highest Cr concentrations were observed in the east direction, particularly in the inner bark and wood, while the lowest levels were found in the west. The study was conducted in an urban area near the industrial zone and highway, as well as in forested regions. A total of 100 trees were selected for the study, with samples collected from three different organs: outer bark (OB), inner bark (IB), and wood. Samples were taken from each organ at breast height (approximately 1.3 meters above the ground) to ensure consistency. The sampling covered various age periods, specifically 1980–2020, to analyze temporal changes in Cr concentrations. Statistical analysis revealed significant variations in Cr concentrations across most directions and periods, with notable increases during certain periods, especially in the west direction. These variations can be attributed to several factors, including the proximity to industrial sources of pollution, which typically release higher levels of chromium into the environment. The eastern direction likely experiences greater exposure to these emissions due to prevailing wind patterns and urban runoff, leading to increased accumulation in Picea orientalis L. Additionally, seasonal changes, temperature fluctuations, and soil characteristics may influence the bioavailability of chromium, affecting its uptake by the tree. The results suggest that Picea orientalis L. can effectively reflect Cr pollution levels, with significant directional and temporal variations that highlight the influence of these environmental factors on Cr accumulation. This study underscores the potential of Picea orientalis L. as a valuable tool for monitoring and managing Cr pollution in forested environments.

This study was conducted as both petri dishes and pot experiments on four different salt-sensitive cotton genotypes (Laser, May 505, May 455 and Selin) in order to investigate the role of exogenous salicylic acid applications in reducing the effects of salt stress. Six saline treatments; 0, 30, 60, 90, 120 mM NaCl were used. Each group divided into three sub-groups (hydo-primed control, 0.5 mM and 1.0 mM SA) on the basis of seed priming treatments. They were applied in three replications according to the randomized block design. In all genotypes, 90 mM and 120 mM salt stress negatively affected germination and seedling development. In salt stress up to 60 mM, it was recommended to May 505 and Selin genotypes with 0.5 mM salicylic acid pre-application to the seeds.

Radish is a widely cultivated root crop susceptible to chemicals for its growth and development. The experiment was conducted to study the effect of different sources of organic fertilizers on growth and yield parameters in the Tokinashi variety of radish. The experiment was laid out using one factorial completely randomized block design with six treatments replicated four times. Vermicompost, goat manure, chemical fertilizers (NPK), poultry manure, farmyard manure and control were the applied treatments. Various growth and yield parameters of radish were measured and assessed at 15-day intervals. Various growth and yield parameters of radish were measured and assessed at 15-day intervals. Growth parameters were observed at 15, 30, 45, and 60 days after sowing. For yield parameters, destructive samples were taken and observed at 30 DAS and 45 DAS and harvested at 60 DAS. The assessments of plant growth and yield parameters showed that poultry manure (PM) treatments were superior. At the time of harvesting, the treatment comprising poultry manure had considerably greater plant height (30.55 cm), leaf length (29.44cm), leaf breadth (10.78cm), leaf number per plant (9.23), root diameter (10.33cm) and root length (20.16cm) with superior yield per ha (33.59 mt ha-1). Poultry manure significantly enhanced root yield and was positively correlated with all growth parameters. The highest benefit-cost (B: C) ratio was recorded in chemical fertilizer (3.99), which was statistically at par with poultry manure (3.81), suggesting that poultry manure might potentially replace chemical fertilizers for the Tokinashi variety of radish cultivation.

Bu çalışmanın amacı Antalya ilinde sahipli kedi ve köpeklerdeki kene ve pire türlerinin yaygınlığını ortaya koymaktır. Kasım 2021 ile Ağustos 2022 tarihleri arasında, Antalya şehri sınırları içinde muayene için özel bir veteriner kliniğine getirilen sahipli 25 kedi ve 38 köpek, kene ve pire varlığı açısından incelendi. Köpeklerin ve kedilerin tüyleri pire tarağı ile taranarak toplanan pireler %70 alkol içeren şişelere toplandı. Kene türleri, ağız parçalarına zarar vermeden uçları küt olan küçük çelik pensler yardımıyla köpek ve kedilerin başlarından kuyruklarına doğru sistematik olarak toplandı. İlgili literatürler kullanılarak pireler ve keneler teşhis edildikten sonra fotoğrafları çekildi. Muayenesi yapılan 38 köpeğin 11 (%28,9)’inin Rhipicephalus sanguineus türü kene ile 3 (%7,9)’ünün R. sanguineus ve Ctenocephalides canis ile, toplamda %36,84 oranında enfeste olduğu tespit edildi. Toplam 25 kedinin 6 (%24)’sının Ctenocephalides felis türü pire ile, 2 (%8)’sinin C. felis ve R. sanguineus ile, toplamda %32 oranında enfeste olduğu görüldü. Pireler ve keneler sadece kedi ve köpekler değil aynı zamanda diğer hayvan ve insanlara birçok hastalığın taşınmasında rol oynadıkları için önemlidirler. Halk sağlığı açısından kedi ve köpeklerdeki ektoparaziter durum gözlenmeli ve kontrol altına alınmalıdır.