The present study investigated the effect of starvation periods on growth performance, feed cost, and water quality in common carp (Cyprinus carpio). Two different starvation methods were implemented, with an average weight of 120.69±3.47g over a 45-day trial. Group D1 was subjected to a 1-day fasting/2-day feeding regimen, whereas Group D2 adopted a 2-day fasting/1-day feeding regimen. The control group (C) was fed twice daily to satiation. At the end of the trial, the average weight of the fish was 200.88±14.62g in the control group, 189.11±21.05g in Group D1, and 130.04±10.49g in Group D2. The specific growth rates were 1.13±0.08% (C), 1.00±0.05% (D1), and 0.17±0.06% (D2), respectively. Feed conversion ratios were 1.81±0.01 (C), 1.32±0.02 (D1), and 4.43±0.05 (D2), respectively. There were significant differences between the control group and Groups D1 and D2 in terms of dissolved oxygen (mg/L) and pH values of the water. Group D2 yielded lower feed costs due to reduced feed usage. The average weight gain analysis showed that the unit feed cost of Group D2 was 3.4-fold higher than that of Group D1 and 2.5-fold higher than that of the control group. The application of starvation periods in feeding common carp had significant effects on the growth, feed utilization, water quality, and feed cost.

Basma tipi tütünler sigara harmanlarında kullanılmaktadır. Bu araştırma Tokat-Kazova şartlarında Türkiye Tohum Gen Bankasından (TGB) alınan üstün özellikli bazı basma tipi tütün hatlarının performanslarının belirlenmesi amacıyla iki yıl (2021 ve 2022) süreyle yürütülmüştür. Araştırmada 10 basma tipi tütün hattı (TGB46668, TGB46673, TGB46674, TGB46675, TGB46721, TGB46722, TGB46723, TGB46724, TGB46730 ve TGB46743) ve iki standart tütün çeşidi (Erbasma ve Xanthi-81) kullanılmıştır. Çalışmada; bitki boyu, yaprak sayısı, yaprak eni, yaprak boyu, kuru yaprak verimi, nikotin oranı, indirgen şeker oranı ve randıman parametreleri incelenmiştir. İncelenen parametreler arasındaki farkların tamamı istatistiki olarak önemli (p<0.01) bulunmuştur. Ayrıca incelenen hatlar başta kuru yaprak verimi olmak üzere pek çok parametre bakımından standart çeşitlerden daha yüksek performans göstermiştir. Kuru yaprak verimi bakımından TGB46668 (223,85 kg/da), TGB46722 (219,79 kg/da), TGB46721 (213,01 kg/da) ve TGB46730 (211,7 kg/da) hatları öne çıkmıştır. Randıman değerlerine göre ise TGB46743 (%55,47), TGB46675 (%54,96) ve TGB46721 (%53,59) hatlarının daha kaliteli olduğu tespit edilmiştir. TGB46721 hattının verim ve kalite bakımından basma üretim alanlarında kendine yer bulabileceği düşünülmektedir. Ayrıca incelenen hatlar yeni çeşit geliştirmeye yönelik ıslah programlarında ebeveyn olarak kullanılabilecektir.

Asmalarda gövde hastalıkları (AGH) arasında, Esca sendromu (Phaeomoniella chlamydospora ve Phaeoacremonium oleophilum, Botryosphaeria spp., Eutypa lata, Phomopsis viticola, Cylindrocarpon spp.), Petri hastalığı (Phaeomoniella chlamydospora, Phaeoacremonium spp., Cadophora luteo-olivacea ve Pleurostoma richardsiae), Siyah ayak (Dactylonectria, Ilyonectria, Campylocarpon, Cylindrocladiella veya Neonectria), Botryosphaeriae dieback (Lasiodiplodia theobromae, Neofusicoccum parvum ve Botryosphaeria dothidea) Eutypa dieback, (Eutypa lata ve Diatrypaceae spp.) Phomopsis dieback, (Phomopsis viticola) yer almaktadır. AGH enfeksiyonları kısa veya uzun vadede asmaların ölümüne neden olur. Global ölçekte, bağcılığın sürdürülebilirliğini etkidiğinden ve tüm bağcı ülkelerde hızla yayıldığından, son otuz yıldır asmanın en yıkıcı hastalıkları olarak kabul edilmektedir. AGH’nın kontrolünde sıcak su uygulaması (SSU), tarım kimyasalları ve dezenfektanlar kullanılmaktadır. SSU′na genç asmalar, dinlenme halindeki aşı gözü veya anaç çelikleri, köklü veya aşılı köklü asma fidanları ve Vitis vinifera çeşitleri farklı düzeyde hassasiyet gösterebilirler. Bu hassasiyet çeliklerin veya fidanların büyüdüğü mevsim sıcaklıklarından etkilenebilir ve uygulanacak sıcaklık aralığı, kontrol edilecek patojenlere göre değişebilir. Asma çeliklerindeki AGH′nı baskılamak için çeşidine göre değişen aralıklarda SSU′ları (30-45 dakika süreyle 45-54°C) önerilmektedir. SSU, asma çoğaltma materyalleri ile taşınabilecek filoksera, nematod ve fitoplazma patojenleri için etkin bir kontrol yöntemidir. Kaliteli bir asma fidanı, sağlıklı, ismine doğru, iyi bir bitki formuna sahip, iyi kaynaşmış, virüsler ve patojenlerden arındırılmış, çevresel strese maruz kalmamış olmalıdır. Bu derlemede, asma çoğaltma materyallerinin patojenik bakteri, mantar, nematod, fitoplazma ve filoksera enfeksiyonlarının kontrolünde kullanılan SSU çalışmalarının bir özeti sunulmuştur.

Narrow and twin row sowing methods are agronomic applications that aim to increase plant growth and yield by expanding the plant's growing area but, they are highly affected by environmental conditions. The aim of this study is to determine the applicability of different narrow row and twin row sowing methods in clay textured soil in main crop cultivation of corn, which an important grain. The study was carried out Diyarbakır province in the Southeastern Anatolia Region of Türkiye in 2016 and 2017. In the study carried out with two different corn varieties, line abreast narrow row, diagonal narrow row, line abreast twin row, diagonal twin row, single row 1 (70 cm row spacing, 20 cm intra-row spacing) and single row 2 (70 cm row spacing, 12.5 cm intra-row spacing) applications were tried. ADA 351 and Sakarya corn varieties were used in the study. As a result it was determined that line abreast narrow row, diagonal narrow row, line abreast twin row and diagonal twin row applications are not suitable for corn cultivation. The highest grain yield was obtained from single row and 12.5 cm intra-row spacing application.

This research was carried out to evaluate the field performance of some mung bean accessions and their nutritional composition for inclusion in household diet. Twenty-one (21) accessions of mung bean were evaluated in the early and late season of 2022 at Ile-Ife, and in the early season at Kishi out-station of the Institute of Agricultural Research and Training (IAR&T), Obafemi Awolowo University, Nigeria. The experiment was established according to randomized complete block design with three replications. Agronomic and yield data were collected. Six of the mung bean accessions were randomly selected and analyzed for proximate, mineral composition and sensory properties along with two cowpea varieties as standard checks. MB-3, 6, 14 and 15 produced the highest seed yield across the locations (Ile-Ife early season, Ile-Ife late season, and Kishi early season). However, the performance was generally better in the early season than in the late season. The mung bean samples had slightly lower protein values than the standard checks. The mung bean samples had considerably higher mineral levels (p ≤ 0.05) than the control samples. Moin-moin (processed bean cake) made from some of the mung bean samples compared favorably with that from Ife brown cowpea (standard check). This work revealed good adaptability of the mung bean accession to southwest agro-ecology of Nigeria. It also revealed better nutritional quality of mung bean relative to cowpea for inclusion in household meals.

For protein evaluation of feedstuffs for ruminants, the Streptomyces griseus protease test offers a purely enzymatic approach to estimate ruminal protein degradation. This study was conducted to determine the enzymatic crude protein (CP) degradability of alfalfa, sainfoin, and common vetch hays, which are commonly used in ruminant nutrition. To estimate CP degradation, fifteen samples from each type of hay were incubated in vitro with a commercial protease extracted from Streptomyces griseus. The incubation was carried out for 1, 4, 24, and 48 hours in a borate-phosphate buffer at pH 8. Significant differences in CP degradability values were found among all three types of hay across all incubation periods. For all incubation periods, sainfoin had the lowest CP degradability values (P < 0.05), due to its high content of cell wall components and condensed tannins (CTs). For incubation periods longer than 1 hour, common vetch had the highest CP degradability values, followed by alfalfa and sainfoin, respectively (P < 0.05). As a result, the use of the protease enzyme extracted from Streptomyces griseus was confirmed as an effective method for estimating the CP degradability of selected legume forages in the laboratory, eliminating the need for animal testing. However, since plant proteins are often embedded within carbohydrate complexes, it is recommended that future tests consider the combined use of protease and carbohydrase, particularly for sainfoin, which is rich in cell wall components and condensed tannins.

This study aims to produce a low-calorie ice cream with a higher nutritional value using red beetroot (Beta vulgaris L.). Four kinds of ice cream containing 5%, 10 % and 15% sucrose and single red beetroot (RB) ratio 15% and control (15% sucrose+ RB free) encoded as RB5, RB10, RB15 and C were produced respectively. The addition of RB increased pH and decreased the acidity (LA) and dry matter contents compared to control. Ash content was decreased depending on the sucrose ratio. While the lowest overrun value was determined in the RB10 sample (23.08%), the highest was in sample C (39.18%). The increasing of sucrose ratio generally increased the first dropping time and decreased the total melting time. The addition of sucrose reduced the viscosity and the highest viscosity values were observed in the sample RB5. While the lowest total phenolic content (TPC) was observed in the control sample (329.69 GAE mg/kg), the highest TPC was found in the RB5 sample (558.55 GAE mg/kg). Also, the lowest DPPH value was determined in the control sample (13.66% inhibition), the highest DPPH value was determined in the RB10 sample (27.98% inhibition). While fructose and glucose values decreased, sucrose values increased in the ice cream samples depending on the increasing of sucrose ratio.

In the study, the aeroponic system examined the rooting performances of three grapevine rootstocks (110R, 1103 Paulsen, 5BB) commonly used in Türkiye. IBA was applied to grapevine cuttings to encourage rooting. Grapevine cuttings taken during the winter dormancy period were placed in the aeroponic system after the necessary pretreatments. Significant improvements were observed in root length, root number, and rooting rate during the rooting process of cuttings placed in the aeroponic system. No diseases or pests were observed during the rooting period in the daily checks. As a result of the study, the highest root length was 17.77 cm in 110R rootstock, while the lowest was 7.1 cm in 1103P rootstock. The highest rooting rate was 76.67% in a 25 ppm IBA application in 1103P rootstock and 73.33% in a 100 ppm IBA application. The lowest rooting was 10% in 110R rootstock at 100 ppm IBA application dose and in the control group. The study's results revealed the positive effects of aeroponic systems in increasing rooting performance. The advantages offered by these systems are essential in terms of sustainability and efficiency in agriculture. Considering global challenges such as climate change and the reduction of agricultural areas, aeroponic systems are expected to find wider applications in the future.

Silaj yapımı hayvan rasyonlarının önemli bir bölümünü oluşturmakta ve işletme ekonomisi bakımından büyük önem taşımaktadır. Mısır (Zea mays L.) silajlık materyal olarak en fazla tarımı yapılan bitkidir. Fakat mısır bitkisinden yüksek verim alınabilmesi için yetiştirileceği bölgeye uygun çeşitlerin belirlenmesi gerekmektedir. Bu araştırma, Kahramanmaraş ekolojik koşullarında 20 farklı silajlık mısır çeşitlerinin agronomik özelliklerinin belirlenmesi amacıyla, 2019 ve 2020 yıllarında Doğu Akdeniz Geçit Kuşağı Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nde, Tesadüf Bloklar Deneme Desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. İki yıllık ortalamalara göre; çeşitlerin bitki boylarının 244,56-314,22 cm, yaprak sayılarının 12,16-17,92 adet, sap çaplarının 20,23-25,79 mm, koçan çaplarının 32,30-49,59 mm, koçan sayılarının 1,00-1,17 adet, ilk koçan yüksekliklerinin 85,11-158,80 cm, yeşil otta yaprak oranlarının %13,66-21,73, yeşil otta sap oranlarının %41,01-59,29 ve yeşil otta koçan oranlarının %23,33-41,80 arasında değiştiği tespit edilmiştir. Bu çalışmadan AS160 silajlık mısır çeşidin Kahramanmaraş ili ve benzer ekolojilere sahip üreticilerimize tanıtılması ve ekiminin yaygınlaştırılması ile silajlık mısır üretimimizin artmasına katkı sağlanabileceği sonucu çıkarılmıştır.

Bu çalışmada, hıyarda fide kalitesi üzerine paklobutrazolun farklı uygulamalarının etkisi araştırılmıştır. Denemede paklobutrazolun 30, 40, 50 ve 60 ppm dozları 2 faklı miktarda (0,5-1,0 ml) ve 2 farklı şekilde uygulanmıştır. Birinci uygulama kotiledon yaprakları yere paralel olduğu dönemde yapılmış ve sonrasında herhangi bir uygulama yapılmamıştır (1+0). İkinci uygulama kotiledon yaprakları yere paralel olduğu dönemde ve ilk gerçek yapraklar 0,5 cm çapa ulaştığında olmak üzere iki sefer (1+1) yapılmıştır. Kontrol parsellerinde bitkilere saf su verilmiştir. Fidelerin gübrelenmesinde Hoagland besin solüsyonu modifiye edilerek kullanılmıştır. Fide yetiştirme dönemi boyunca çözeltinin pH’sı 6,3±2’ye ayarlanmıştır. Tohum ekiminden 35 gün sonra hıyar fidelerinin yetiştiriciliği tamamlanmış ve fidelerde gözlemler yapılmıştır. Çalışmada fide boyu (cm), gövde uzunluğu (cm), gövde çapı (mm), yaprak sayısı, fide yaş ağırlığı (g), fide kuru ağırlığı (g), kök yaş ağırlığı (g) ve kök kuru ağırlığı (g) incelenmiştir. Paklobutrazol uygulamaları fide boyu ve gövde uzunluğunda önemli düzeyde kısalmaya neden olmuştur. Paklobutrazol miktarı arttıkça fide boyu ve gövde uzunluğundaki azalış devam etmiştir. Denemede 30 ve 40 ppm paklobutrazolun fide başına 0,5 ml ve 1+1 şeklinde verilmesi en etkili sonuç olarak belirlenmiştir. Paklobutrazol uygulamaları ile gövde çapı arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Benzer şekilde uygulamalar ile yaprak sayısı arasında da bir ilişki bulunmamıştır. Sonuç olarak, paklobutrazolun fide kalitesini önemli düzeyde artırırken, uygulama şekli, uygulama dozu ve miktarına bağlı olarak fide kalitesinde önemli gerilemeler de meydana gelmektedir.