The “Basic Design” is one of the common introductory courses in design disciplines. It has great importance in interior architecture education as it forms the basis of design practice. Education that proceeds through abstract concepts creates difficulties for students to internalize this course. To avoid these difficulties, learning by doing is of great importance. The learning-by-doing approach was carried out in the form of a workshop within the scope of the “Basic Design 1” course of the Department of Interior Architecture at Konya Technical University in the fall semester of the 2022-2023 academic year. Students were asked to produce three-dimensional designs using basic design principles and elements. The class was divided into groups of eight people and studies were carried out with a workshop coordinator in each group. The duration of the workshop was planned as four weeks. During the workshop, students learned to use materials and colors, to design an original composition. At the end of the workshop, students learned to embody the abstract concepts they learned during the year by creating a composition that considers functionality and aesthetics. In order to evaluate the efficiency of the workshop, a survey study was carried out after the course period ended. As a result, it has been seen that the intelligibility of Basic Design 1, which is a course taught through abstract concepts, has increased thanks to the workshop.

Recent studies have shown the positive effects of Cucurbita pepo L. (pumpkin) seed oil (PSO) in different disease models. However, the effect of PSO on neurological diseases has not been clarified yet. Therefore, this study aims to elucidate the effects of BBS on pentylenetetrazole (PTZ)-induced neuronal damage and the possible roles of oxidative and nitrosative stress in this effect in vitro. The HT-22 hippocampal neuronal cell line was used in the study. Cell survival after PTZ-induced neuronal damage was evaluated with the XTT test in the groups. While the effects of BBS on total antioxidant status (TAS) and total oxidant status (TOS) after PTZ were measured with colorimetric commercial kits, its effects on neuronal nitric oxide synthase (nNOS) and nitric oxide (NO) levels were also determined by ELISA kits. In light of the data obtained, it was found that pre-treatment with PSO prevented the decrease in cell survival after exposure to PTZ. In addition, it has been found that PSO normalizes the increase in TOS, nNOS, and NO in neuronal cells after PTZ. As a result, it was determined that the treatment of neuronal cells with PSO prevented neuronal damage caused by PTZ and showed neuroprotective properties. It is thought that PSO may achieve these effects through oxidative and nitrosative systems. Enrichment of a daily diet with PSO might be beneficial in reducing the risks of neurological diseases.

The edible insect sector has, in recent times, gained significant prominence and attention. Particularly, the government of Kenya has made remarkable steps to achieve a potentially large and valuable edible insect market, with a significant milestone being the passing of regulations on edible insects as a new source of proteins. However, research on the edible insect marketing environment is still indistinct. Therefore, the study sought to evaluate the determinants of the market outlets preferred or used by smallholder farmers and traders of domesticated and field-collected edible insects (including cricket, bees, winged termites, lake flies, and dung beetle) in Siaya and Vihiga counties. This cross-sectional study was done among 188 edible insects’ farmers and traders. Purposive sampling identified the study area, while snowball sampling reached the study participants. Data was collected using structured questionnaires and analyzed using multinomial logit regression to assess independent-dependent variable relationships, yielding marginal effects. Study findings showed that at 95% confidence interval, the yield was significant to the three outlets used by the farmers. Gender was significant to both institution and open-air markets outlets but insignificant to selling at the farm gate. Age, education level, and experience in marketing were insignificant to all the three market outlets. Marketing training was significant to the institution and open-air markets. The study also showed that farmers and traders had limited choices to sell their edible insect produce, which was majorly affected by yield and age variables. In view of these findings, enhancing edible insect marketing and training through initiatives that would increase production among farmers and breaking the attitudes toward open-air marketing among male farmers is pivotal to the thriving of the novel food enterprise towards achieving food security in the region.

Yam (Dioscorea spp) occupies an important place in the diet of the populations of Côte d’Ivoire. It is a real source of starch and therefore generates enormous commercial potential. However, the decrease in production due to pest attacks represents a real threat to this crop. This study was conducted with the aim of improving yam production in Côte d’Ivoire. To do so, isolations carried out on yam leaves showing symptoms of foliar diseases have allowed us to identify 9 fungal genera. These were Colletotrichum sp., Fusarium sp., Pestalotiopsis sp., Pestalotia sp., Botryodiplodia sp., Aspergillus sp., Mucor sp., Curvularia sp. and Phytophtora sp. Among these fungi, the genus Colletotrichum sp. was the most isolated with a rate of 56% followed by the Fusarium and Pestalotia genera (8%). Pathogenicity tests performed on healthy leaves of two yam varieties revealed that the Dioscorea alata is more susceptible to fungi compared to Dioscorea rotundata. The largest average diameter of necrosis was caused by Pestalotiopsis sp. (5.97 cm) on the Dioscorea alata variety while the smallest was caused by Colletotrichum sp.9 on Dioscorea rotundata (0.5 cm). Combatting these fungi need to be developed for effective management of leaf diseases of yam in Côte d’Ivoire.

Throughout history, there has been a reciprocal relationship between humans and space. Even though there are numerous spaces covered by this ongoing relationship process, it has integrated and gained value with educational venues. Mainly because they closely monitor social, cultural, technological, and economic developments and pass on knowledge to future generations, educational spaces play a crucial role in the development of individuals as well as society. It is feasible to conclude from research on educational spaces that the physical environment has a major positive or negative impact on education. To solve the issue that the current Faculty of Fine Arts at Selçuk University could not sufficiently respond to user needs physically, it was decided to construct a new Faculty of Fine Arts building. The primary goal of the study is to design the building using user-oriented techniques that promote social interaction and showcase artistic identity throughout the design phase. A qualitative research approach, based on inspection and observations, was used in the study to gather data, documents, and reports on the topic and to ensure that the architectural programming stages advanced correctly and received ongoing feedback. Studies have confirmed the results, which show that artistic education in structures that provide users with distinct experiences is different from that provided in faculty buildings with a type plan scheme. The process, which involves collaboration between stakeholders from various disciplines and necessitates coordination, is also maintained in a coordinated fashion as a consequence of the study. Because of this, it is believed that buildings with comparable features can offer direction by offering a set of data that may also be reliable for design procedures that are prearranged.

Günümüzde kullanılan birçok terapötik ilaç kaynağını şifalı bitkilere borçludur. Her bitkinin kendine özgü aktivitesi ve biyokimyasal profili vardır. Bu çalışmada günlük hayatta oldukça iyi bilinen üç farklı bitki türü; Helianthus tuberosus, Zingiber officinale ve Raphanus sativus var. niger kullanıldı. İlk defa yapılan bu çalışmada antioksidan aktivite tayini sınırlı olan üç farklı bitki seçilmiş ve aktioksidan kapasiteleri karşılaştırılmıştır. H. tuberosus, Z. officinale ve R. sativus var. niger bitkilerinin gövde kısımları %1.15 potasyum klor ile homojenize edilerek ekstraklar hazırlandı. Daha sonra antioksidan enzim aktiviteleri katalaz (CAT) ve süperoksit dismutaz (SOD) ile oksidatif stres belirteci olan malondialdehit (MDA) düzeyleri spektrofotometrik yöntemlerle saptandı. Araştırma sonucunda en yüksek SOD enzim aktivitesi R. sativus var. niger bitkisinde görülürken, en yüksek CAT enzim aktivitesi ise Z. officinale bitkisinde gözlendi. Öte yandan yer elması bitki ekstraktında MDA düzeyi en yüksek iken, en düşük MDA düzeyi ise Z. officinale bitkisinde gözlenmiştir.

Bu araştırma Tokat ili kırsalında nüfus hareketlerini değerlendirmek, köylere ait bazı özellikleri belirlemek ve nüfus hareketleri ile bu özellikler arasında ilişkiyi ortaya koymak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada kullanılan nüfus verileri TÜİK veri sisteminden derlenmiş, köylere ait özellikler ise 600 köy muhtarı ile görüşülerek belirlenmiştir. 16 yıllık süreci kapsayan veri setinin değerlendirilmesi ile varılan sonuçlara göre, Tokat il ve ilçelerine bağlı köylerden %78,8’i azalış göstermiştir. Artan veya sabit kalan köylerin oranı ise %21,2’dir. Araştırma alanında çiftçilik faaliyetlerini devam ettirerek geçimini sağlayan bir nüfusun varlığından söz edilebilir. Tarım dışı meslek çeşitliliğinin yörede kısıtlı düzeyde olduğu, köylerin genellikle orta gelir grubu hanelerden oluştuğu söylenebilir. Kuru tarım alanlarının fazla olmasına bağlı olarak üretimin en yoğun olduğu ürün grubu tarla bitkileridir. Hayvancılık faaliyetleri düşük oranlı bir nüfus tarafından sürdürülmektedir. Köylerin il merkezine mesafesi ortalama 66,2 km’dir. Ki-kare analiz sonuçlarına göre nüfus değişimi ile il merkezine mesafe, çiftçilik ve tarım dışı meslek oranı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Şiddetli azalan köyler il merkezine en uzak köylerdir. Ayrıca, çiftçiliğin ve diğer meslek çeşitliliğinin fazla olduğu köylerde de şiddetli göç yaşandığı tespit edilmiştir. Kırsalda var olan genç ve orta yaş grubun kırsalda yaşamaya devam etmesi ve kente göç etmiş aynı grubun köyde yaşamayı tercih etmesi için genel desteklerden farklı destekleme çalışmaları yapılabilir. Özellikle hayvancılık faaliyetlerinin canlandırılması gençlerin köyde kalması veya gidenlerin köye dönmesi için bir alternatif olabilir.

Bu çalışmada, Konya Seydişehir ilçesinde bulunan Seydişehir Sulama Birliği sulama işletmesi çevresel etkileri yönünden değerlendirilmiştir. Bu kapsamda birliğin sulama suyu kullanım etkinliği ile sulama kaynaklı enerji tüketimi ve buna bağlı gerçekleşen sera gazı emisyonları değerlendirilmeye çalışılmıştır. Değerlendirme 2010, 2015 ve 2020 yılları için yapılmıştır. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre; sulama birliğinde su temin oranı 2010, 2015 ve 2020 yılları için sırasıyla 0,30, 0,97 ve 1,81 olarak gerçekleşmiştir. Üç yıl için ortalama su temin oranı, 1,03 olarak belirlenmiştir. Seydişehir Sulama Birliği’nde toplam enerji tüketimi, 2010 yılında 11.616.348,9 MJ/yıl, 2015 yılında 29.006.792,6 MJ/yıl ve 2020 yılında 106.083.920,9 MJ/yıl olarak hesaplanmıştır. Birim alana karşılık enerji miktarı (EA), 2010 yılında 2.172,1 MJ/ha/yıl, 2015 yılında 8.028,5 MJ/ha/yıl ve 2020 yılında 11.898,2 MJ/ha/yıl, birim sulama suyuna karşılık enerji miktarı ise (ES), üç yıl için de 1,139 MJ/m3/yıl olarak hesaplanmıştır. Seydişehir Sulama Birliği’nde toplam emisyon miktarı, 2010 yılında 788.129,9 kgCO2eşd/yıl, 2015 yılında 1.968.012,5 kgCO2eşd/yıl ve 2020 yılında 7.197.434,2 kgCO2eşd/yıl olarak belirlenmiştir. Birim alana karşılık emisyon miktarı (SGA), 2010 yılında 147,4 kgCO2eşd/ha/yıl, 2015 yılında 544,7 kgCO2eşd/ha/yıl ve 2020 yılında 807,2 kgCO2eşd/ha/yıl, birim sulama suyuna karşılık emisyon miktarı (SGS), üç yıl için de aynı değeri sahip olup, 0,077 kgCO2eşd/m3/yıl olarak hesaplanmıştır. Çalışma sonuçlarına göre, sulama birliğinde enerji tüketimi ve sera gazı emisyonu hususunda sürekli bir artışın olduğu ve özellikle 2020 yılında artış oranının bir hayli yüksek olduğu görülmektedir. Aynı şekilde su temin oranlarında yıllara bağlı olarak artış meydana gelmiştir.

Çalışmada, farklı yükseltiden temin edilen tohumlardan yetiştirilmiş 1+0, 2+0, 2+1 ve 2+2 yaşlarındaki doğu gürgeni (Carpinus orientalis Mill.) fidanlarının bazı morfolojik özelliklerinin belirlenmesi, morfolojik özelliklere bağlı olarak varyasyonların ortaya koyulması ve gürbüzlük indisi değerlerine göre kalite sınıflarının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Materyal olarak doğu gürgeni türünün doğal yayılış alanı olan Trabzon-Maçka havzasında deniz seviyesinden 1200 m’ye kadar olan üç farklı yükselti basamağından (Maçka-1, Maçka-2, Maçka-3) toplanan tohumlardan yetiştirilmiş fidanlar kullanılmıştır. Farklı yaşlardaki fidanlarda kök boğaz çapı ve fidan boyu değerleri ölçülmüştür. Ayrıca fidanlara ait ölçülen morfolojik karakterler ile gürbüzlük indisi değeri hesaplanmış ve buna göre fidan kalite sınıflandırması yapılmıştır. Çalışma sonucunda ortalama fidan boyları fidan yaşının artmasına bağlı olarak sırasıyla 20,11 cm, 36,85 cm, 55,31 cm ve 82,74 cm olarak elde edilmiştir. Fidanlara ait ortalama kök boğaz çağı değerleri ise fidan yaşının artmasına göre sırasıyla 2,98 mm, 6,26 mm, 8,68 mm ve 12,08 mm olarak belirlenmiştir. Yapılan varyans analizi sonucunda ölçülen parametreler bakımından populasyonlar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıkların olduğu tespit edilmiştir. 2+0 yaşlı fidanlar haricinde diğer yaştaki fidanlarda ölçülen morfolojik parametrelere ilişkin en yüksek varyasyon katsayıları genel olarak en yüksek rakımda yer alan Maçka-3 populasyonunda elde edilmiştir. Fidan yaşının artmasına paralel olarak kök boğaz çapı ve fidan boyu arasındaki korelasyon katsayısı değeri genel olarak azalmıştır. Gİ değerlerinin yükseltinin artmasına bağlı olarak genellikle azaldığı ve yüksek rakımlı populasyonların gürbüzlük indisine göre daha kaliteli fidanlara sahip olduğu belirlenmiştir.

Aronia melnocarpa, commonly known as chokeberry, originates from the eastern region of North America and belongs to the Rosaceae family within the Maloideae subfamily. The sour taste of fresh chokeberries makes them infrequently eaten as is, but they find extensive use in the food industry for creating fruit juices, fruit teas, wines, jams, jellies, and dietary supplements. Chokeberries represent a source of a wide range of bioactive compounds with potential health benefits for humans. Among the effects supporting human health are antidiabetic, anti-inflammatory, antimicrobial, and anticancer properties, as well as protection for the heart, liver, and nervous system. The abundant presence of polyphenols, such as phenolic acids, flavonols, anthocyanins, flavanols, and proanthocyanidins, plays a crucial role in conferring the remarkable bioactivity of chokeberries. These compounds are responsible for many of the health benefits associated with the consumption of chokeberries. Chokeberry fruits and their derived products showcase notable antioxidant properties and have the potential to promote health by effectively reducing the formation of free radicals. In this review, a comprehensive analysis of scientific research has been conducted to explore the polyphenolic compounds found in chokeberries, as well as their antioxidant potential. The findings in this review are likely to have a significant impact on future research focused on developing functional food products based on chokeberries. Chokeberries possess the potential to serve as food constituents intentionally crafted to augment antioxidant capacity. However, similar to other natural plants and medicinal products, conducting extensive research is crucial to assess the antioxidant potential, safety, and mechanisms of action of chokeberries. Therefore, the aim is to make a positive contribution to the continuation of research on the positive effects of chokeberry on health.