The study about the economic returns of cowpea (Vigna unguiculata) by the use of rhizobium seed inoculation and different phosphorus doses was conducted at Bharatpur, Chitwan, from February to May 2022. The experiment was conducted in a two-factor randomized complete block design (RCBD) with three replications and eight treatments. Treatments were set as factor A: seed inoculation i.e., un-inoculated and inoculated; and factor B: four different phosphorus doses (20, 40, 60, 80 kg ha­-1). The cowpea variety ‘Prakash’ was used. Results revealed that the application of seed inoculation provides the highest returns compared to an un-inoculated one; similarly, in case of phosphorus dose of 40 kg P2O5 ha-1 gives the maximum economic returns compared to other phosphorus doses. Furthermore, the interaction of rhizobium inoculation with 40 kg ha­-1 gives the highest gross income (NRs. 216005), net return (NRs. 110829.39) and B: C (2.05) compared to all other single inoculation or phosphorus or interaction treatments ( 1 $ = NRs. 132.53) . From the result, it is concluded that the use of rhizobium inoculation along with 40 kg P2O5 ha­-1 would be economically profitable for the farmers under the Terai conditions of Nepal.

Kefir is a fermented product obtained from goat, sheep and cow milk as a result of lactic acid and ethyl alcohol fermentation. In this study, it was aimed to investigate the possibility of producing an alternative functional kefir product from almond milk. It was enriched with banana and honey to improve its sensory properties. Samples were stored at +4oC for 14 days. The pH and dry matter of samples containing almond milk were lower than those containing cow’s milk. Serum separation increased with the increase of almond milk ratio. The use of banana increased dry matter and viscosity, and decreased serum separation. pH, dry matter and viscosity decreased during storage. The highest L* value was observed in the control kefir produced from 100% cow’s milk, and the lowest in the samples containing honey and banana on the 1st day of storage. It can be said that the addition of honey increases the b* value and the addition of banana decreases the b* value. As almond milk ratio and storage time increased, bacteria counts decreased. The lactococci counts of the samples with banana added (except for the control) were higher than the others. In the samples with banana and honey, a higher increase in yeast count was observed during storage compared to plain kefir (control sample). It can be said that the use of almond milk reduces the general acceptability of kefir. Almond milk can be successfully used in kefir production as a substitute for cow’s milk, if sweeteners, fruit and thickeners are used.

Tarımsal üretim faaliyetleri ile ortaya çıkan yan ürünler nispeten daha zor ölçülebilir oldukları için oluşturdukları zararlı atıklar yakın zamana kadar göz ardı edilmiştir. Günümüzde artık karbon ayak izi ölçümlemeleri ile tarımsal üretim ile açığa çıkan zararlı atıkların belirlenebilmesi mümkün olabilmektedir. Tarımsal faaliyetler sonucu ortaya çıkan atıkların geri kazandırılması, tarımsal üretimin ve çevrenin sürdürülebilirliği açısından üzerinde önemle durulan bir konu olmuştur. Bu çalışmada Konya ilinde hayvansal üretim faaliyetleri sırasında ortaya çıkan sera gazı (gübre ve enterik fermantasyon kaynaklı) miktarları, bitkisel üretimimde doğrudan (yakıt esaslı) emisyon değerleri, biyogaz enerjisi potansiyeli, biyokütle enerji potansiyelleri hesaplanmıştır. Hayvansal üretim (süt sığırı, koyun) faaliyetleri sırasında ortaya çıkan sera gazı miktarları toplam 1,578,108 ton CO2e.yıl-1 olarak hesaplanmıştır. Bitkisel üretimde (buğday, arpa, ayçiçeği, mısır, şeker pancarı) CO2 emisyonu değerleri geleneksel tekniklerinin uygulanması koşulunda toplam 120,564 ton, koruyucu tarım tekniklerinin uygulanmasında ise toplam 36,175 ton olarak hesaplanmıştır. Biyogaz enerjisi potansiyeli, gübre toplanabilirlik oranları dikkate alınarak hesaplandığında toplam 259,780,000 kWh.(m3)-1.yıl-1 olarak bulunmuştur. Biyokütle enerji potansiyelleri ise toplam 4,508.05 GWh olarak bulunmuştur.

The main focus of this research was to explore the present status of pineapple cultivation in Madhupur tract of Bangladesh. Primary data were collected using a pre-designed and pre-tested questionnaire by face-to-face interviews from a sample of 300 pineapple growers and two focus group discussions were also carried out from March to May 2022. According to the study findings majority (51%) of the respondents cultivate pineapple in their own land having medium experience (53.3%), followed mixed cropping pattern (89%) where 25.33 percent respondent cultivate banana as companion crop. ‘Calendar’ is the top most cultivated variety of pineapple in Madhupur tract. Majority of the respondent use balanced pesticide and ripening agent due to increasing demand of chemical free farm fresh pineapple among consumers. Higher profit compared to other crops (82.00 %) was the main reason for producing pineapple in the study area. Majority (26.67%) of the respondent followed (Grower- Faria- Bepari- Aratdar- Wholesaler- Retailer- Consumers) channel among the six dominant marketing channels to market their produced pineapple. The results of SWOT analysis revealed that weakness of pineapple cultivation in Madhupur tract have the potential to improve. If the government and other policy making organizations come forward to solve the problems arising in pineapple cultivation, then the position of pineapple as fruit will be consolidated soon in home and abroad.

Cadmium (Cd) accumulation in durum wheat (Triticum durum L.) and its human transport with food chain is a major environmental issue worldwide. The research was based on a pot experiment conducted on fifteen durum wheat cultivars, grown on acid soil pH 5.2. The effect of application of two different lime form (lime1=CaO; Calcium oxide and lime2=CaCO3; limestone) and on shoot dry weight and shoot concentrations of cadmium (Cd). Durum wheat cultivars were grown in strongly acid soil pH 5.2 treated with control (lime0), lime1 (CaO3 g kg-1 soil), lime2 (5.36 g CaCO3) and Cd (5 and 10 mg kg-1 soil) and harvested after 62 days of growth under greenhouse conditions. Durum wheat cultivars without lime fertilization caused decrease in shoot growth, in all durum wheat cultivars and at high Cd treatment. On the other hand, application of lime to the soil resulted in an increase in dry matter yield at both Cd5 and Cd10 doses. While average shoot dry matter yield of lime0 conditions of cadmium 10 dose was 47 mg plant-1, this yield increased to 120 mg plant-1 in lime1 application and to 111 mg plant-1 in lime2 application. Shoot Cd concentrations of durum wheat varieties caused a statistically significant decrease with lime1 and lime2 applications, whereas lime0 and lime2 applications of Cd5 dose caused 46% and 30% decrease in average Cd concentrations, respectively. The results indicated that all durum wheat cultivars were more susceptible to both without lime and Cd toxicity as compared to lime treatment. Cadmium toxicity in the shoot was relieved by lime1 and lime2 treatment. The results indicate that lime protects plants from Cd toxicity in durum wheat cultivars.

In the study, the impact of employing vermicompost to boost oil rose (Rosa damascena Mill.), a native of Isparta province, to improve yield and nutrient content, was explored. Four different doses (V0: 0 kg ha-1, V1: 1000 kg ha-1, V2: 2000 kg ha-1, and V3: 3000 kg ha-1) of vermicompost were tested in the field conditions at 3 replicates. Vermicompost was applied to the canopy projection area and incorporated into the soil. Flower harvest was started on April 30, 2018, and throughout 20 days, the blooming flowers were collected and weighed daily basis. Following the harvest, leaf samples were collected from the plants, and the concentrations of certain macro and micronutrients were assessed.The study's findings demonstrated that applying vermicompost boosted the yield of oily rose blooms. The greatest yield value was determined to be 5850 kg ha-1 at a vermicompost dose of 2000 kg ha-1, which was 660 kg ha-1 greater than the control application. It was observed that vermicompost treatments had no significant influence on plant nutrient concentrations.  This condition is assumed to be related to the removal of minerals from the plant during harvest. The findings indicate that the usage of vermicompost can contribute in the production of oil roses, and a dose of 2000 kg ha-1 can be suggested. This research establishes the feasibility of employing vermicompost in oil rose cultivation and sets the framework for future research.

Staphylococcus aureus (S. aureus) insanlarda ve hayvanlarda patojen bir tür olup, dünyadaki gıda kaynaklı zehirlenmelerin en önemli nedenlerinden biridir. Bu çalışmada farklı hayvan türlerine (sığır, koyun, keçi ve tavuk) ait etlerde ve gıdaların temas ettiği yüzeylerden elde edilen örneklerde S. aureus’un koagülaz (coa), clumping faktör (clfA) ve protein A (spa-IgG; spa-X) gibi önemli virülens genlerinin moleküler yöntemlerle karakterize edilmesi amaçlandı. Bu amaçla Sivas ilindeki çeşitli işletmelerden et (n=400) ve yüzey svap (n=50) örnekleri toplandı. Örnekler fenotipik yöntemlerle koagülaz pozitif S. aureus olarak identifiye edildi. Koagülaz pozitif olarak doğrulanan izolatlara ait virülens genleri tekli ve mültipleks Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PZR) ile incelendi. Toplamda 450 örneğin 110’unda (%24,4) S. aureus belirlendi. Bu izolatların %29, %24, %14, %32 ve %22 oranlarında sığır, koyun, keçi ve tavuk et örneklerinin yanı sıra yüzey örneklerinde de bulundu. S. aureus izolatlarının tamamında coa, clfA, spa’nın IgG bağlayan bölgesi ve X bölgesini kodlayan genler tespit edildi. Bu dört gen bölgesinin ikisinde polimorfizmler gözlendi. Coa-PZR’da, izolatların tamamında beş farklı moleküler uzunluğa sahip ve 500-1400 bç arasında değişen tek bir bant oluşumu bulundu. spa-X-PZR’da ise izolatların tamamında yedi farklı moleküler uzunluğa sahip ve 190-350 bç arasında değişen tek bir bant oluşumu belirlendi. Sonuç olarak, et ve yüzey orijinli S. aureus izolatlarında coa-PZR ile spa gen polimorfizmleri tespitinin geleneksel yöntemlere karşı iyi bir alternatif olarak kullanılabileceği, dolayısıyla stafilokokal enfeksiyonlara karşı etkili kontrol stratejilerinin geliştirilmesi ve halk sağlığının korunmasına katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Drying is the simultaneous transfer of heat and mass, which is defined as the reduction of moisture in food. The aim of the study the drying performances of refractance window drying (95°C), fluidized bed drying (95°C, 2m3/m air velocity), and convective drying (95°C) were examined in the drying of Maraş green pepper (C.annuum). Drying performance was evaluated for effective diffusion coefficient (Deff), activation energy (Ea), Chroma (C) and total color change (ΔE). Drying curves were obtained by recording sample weights in 10-min periods. For the refractance window drying, fluidized bed drying and convective drying the time for the samples to reach 6-7% humidity level according to the wet base was found to be 70, 80 and 110min, and the effective diffusion coefficient was 6.49x10-10, 5.68x10-10 and 4.87x10-10 m2/s the activation energy was 53.54, 54.65 and 55.93kJ/mol, respectively. When the color properties are examined the Chroma value was determined as 18.23, 8.85 and 4.80 and the total color as 15.42, 26.29 and 30.33, respectively. It was seen that the closest value to the fresh product was in the samples dried with a refractance window drying. In the study, it was concluded that the use of a refractance window drying shortened the drying time by 14-36%, increased the effective diffusion coefficient, provided drying with lower activation energy, and better preserved the color quality in the production of dried Maraş green pepper.

Doğum sonrası sütten kesime kadarki süreçte buzağılara probiyotik kullanımının buzağıların gelişme ve sağlık durumları üzerine olan etkilerinin belirlenmesi amacıyla yürütülen bu araştırmada 24 baş (20 baş dişi ve 4 baş erkek) Holstein ırkı buzağı doğum tarihi, cinsiyet ve doğum ağırlıkları dikkate alınarak kontrol grubu (KON, n=12) ve probiyotik grubu (PRO, n=12) olmak üzere ikiye ayrılmıştır. Çalışmada farklı mikroorganizma suşlarını (Enterecoccus spp, Lactobacillus spp. Pediococcus spp., ve Bacillus spp.) içeren ticari bir probiyotik kaynağı kullanılmış olup probiyotik grubundaki buzağılara süt ikame yemi (SİY) ile birlikte sabah öğününde 20 ml/gün baş düzeyinde verilmiştir. Buzağılar doğumu takiben bireysel kulübelere alınmış ve ilk 3 gün boyunca günde 4 L/gün ağız sütü, tükettikten sonra 4-17. günlerde 6L/gün, 18-45. günlerde 9L/gün, 46-55. günlerde 6L/gün ve 55. günden sütten kesime kadar 3L/gün SİY tüketmişlerdir (150 g toz/1L). Buzağılara 4. günden itibaren sütten kesime kadar serbest düzeyde buzağı başlangıç yemi ve su verilmiştir. PRO buzağılara 4. günden sütten kesime kadar ki süreçte sabah öğününde verilen SİY içerisine 20 ml probiyotik ilave edilmiştir. Çalışmada yem tüketimi, ishal ve sağlık ile ilgili veriler günlük olarak takip edilmiş, canlı ağırlık verileri ise doğum, 4., 18., 46., 55. günlerde ve sütten kesimde ölçülerek kayıt edilmiştir. Çalışmada, KON ve PRO grubu buzağılarda ölçülen SİY ve başlangıç yemi tüketimleri ile günlük canlı ağırlık artışları (GCAA) ve sütten kesim sürelerinin benzer olduğu (P>0,05), buna karşın, PRO grubunda ishal görülme sıklığını %50 oranında, pnömoni görülme sıklığının ise %54 oranında azaldığı belirlenmiştir (P≤0,05). Sonuç olarak yenidoğan buzağılarda probiyotik tüketiminin performans üzerine herhangi bir etkisi olmazken sağlık üzerine olumlu etkilerinin olduğu belirlenmiştir.

Hayvancılık faaliyetleri sonucunda atmosferde karbondioksit (CO2), metan (CH4) ve nitröz oksit (N2O) gazları açığa çıkmakta ve açığa çıkan bu gazlar küresel olarak iklim değişikliğine etki etmektedir. Hayvansal üretim önemli bir endüstri haline gelmiştir ve sera gazı emisyonlarının seviyelerini dikkate değer ölçüde arttırmıştır. Bu bağlamda, sera gazı emisyonlarını azaltma stratejilerinde hayvansal üretimin büyük bir rolü bulunmaktadır. Hayvansal üretim sistemlerinde sera gazı üretimini artıran bazı faktörler bulunmaktadır. Bu unsurlar arasında arazi kullanımı, enterik fermantasyon, gübre yönetimi ve işleme ve nakliye gibi unsurlar en üst sıralarda yer almaktadır. Anılan faktörler arasında enterik fermantasyon ruminantların yem alım seviyesine, yemlerin ruminantlar tarafından sindirilebilirliğine bağlı olarak sindirim sistemlerinde metan (CH4) gazı açığa çıkarmakta ve metan (CH4) emisyonlarını meydana getirmektedir. Ruminantların, diğer çiftlik hayvanlarına oranla daha yüksek biyokütleleri ve sindirim ürünleri nedeniyle sera gazı emisyonlarına etkisi daha fazladır. Sera gazını hafifletmeye yönelik yapılan son çalışmalarda, literatürde farklı azaltma stratejileri vurgulanmaktadır. Bu derleme makalede sera gazı emisyonlarını azaltmaya yönelik stratejiler ele alınmıştır.