The propagation of old roses grown in Van region by using different cutting types | Van ilindeki eski bahçe güllerinin değişik çelik tipleri ile çoğaltılması

英语. Rose was one of the most important flowers in the Ottoman palace. A lot of rose species had been grown in the garden of the palace The interest to old roses tended to decrease with westernization at Sultan II. Mahmud period (1808-1839). Then, new varieties introduced from Europe took place of old roses. However, some old garden roses continued existence in some region of Anatolia such as Van until today.In this study, propagation ability of some old garden roses in Van home garden, which tending to disappear, by different types cutting was examined. For this purpose, green (July 15), semi-wood (September 15) and wood cutting (December 15) taken at different time were used. The cuttings were planted rooting table filled with perlite after treated with 0(control), 1000, 1500 and 2000 ppm IBA. In green and half wood cutting, misting system was used. In wood cuttings, bottom heat was made. 90 days after planting, percentage of rooting, root length and diameter, and the number of root per cutting were determined. In the result of the study, no root and callus formation were observed in green and semi-wood cutting. In the wood cutting, the highest rooting ratio (53.3%) was obtained from R. chinensis var. minima cutting treated with 2000 ppm IBA. The rooting ratio of wood cuttinf of R. x damascena var. semperflorens reached to 42% with 2000 ppm IBA treatment. On the other hand, the rooting percentages in R. x damascena, R. laxa var. harputensis, R. alba semiplena, R. hemispharica were very low even in IBA treatment.

土耳其. Gül, Osmanlı döneminin en önemli çiçeklerinden birisidir. Saray bahçelerinde çok sayıda bahçe gülü yetiştirilmiştir. Eski güllere olan ilgi Sultan II. Mahmud döneminde (1808-1839) batılılaşmayla birlikte azalmaya başladı. Eski güllerin yerini Avrupa'dan getirilen yeni çeşitler almıştır. Bu arada eski bahçe gülleri, Van bölgesi gibi Anadolu'nun bazı yörelerinde, varlıklarını günümüze kadar sürdürebilmiştir. Bu çalışmada kaybolmaya yüz tutan Van bahçelerinde tespit edilen eski bahçe güllerinin değişik çelik tipleriyle çoğaltılabilme durumlarını incelenmiştir. Bu amaçla; değişik dönemlerde alınan yeşil, yarı odun ve odun çelikleri 0(kontrol), 1000, 1500 ve 2000 ppm IBA ile muamele edildikten sonra köklendirme ortamına dikilmiştir. Yeşil ve yarı odun çeliklerde sisleme, odun çeliklerinde ise alttan ısıtma uygulanmıştır. Dikim tarihinden 90 gün sonra çeliklerde köklenme oranı, kök sayısı ve kök uzunlukları belirlenmiştir. Çalışmada yeşil ve yarı odun çeliklerinin hiçbirinde köklenme ve kallus oluşumu gözlenmemiştir. Odun çeliklerinde ise en yüksek köklenme oranı (%53.3) 2000 ppm IBA uygulanan R. chinensis var. minima çeliklerinden elde edilmiştir. R. x damascena var. semperflorens türüne ait odun çeliklerinde ise yine 2000 ppm uygulaması ile köklenme oranı %42'ye ulaşmıştır. Diğer taraftan R. x damascena, R. laxa var. harputensis, R. alba semiplena ve R. hemispharica türlerinde ise hormon uygulamasına rağmen oldukça düşük oranda köklenme elde edilmiştir.