Age and growth of the Norway lobster (Nephrops norvegicus) in Icelandic waters

A lack of extensive age information can lead to a poor understanding of life history and population dynamics. As with most crustaceans, Nephrops norvegicus (Linnaeus, 1758) was thought to shed all calcified body parts that could be used to determine age, during periodic moulting. Number of indirect ageing methods have therefore been developed to estimate age. Recently, a direct method to determine the age of crustaceans was developed using growth bands that are deposited in the eyestalk and/or the gastric mill ossicles as age indicator. In this study both indirect length-based methods (ELEFAN I) and new direct method were used to inspect temporal changes in growth of Nephrops in Icelandic waters. Two fishing grounds in Iceland were chosen for comparison (Eldey and Breiðamerkurdýpi sites). In recent years the mean size has increased considerably and small animals are almost absent in Icelandic waters. The estimated von Bertalanffy growth parameters from the length-based method varied between time periods and sites (L∞ = 83–104 mm CL and K = 0.04 – 0.15). Consistent bands were observed with the novel direct age determination method in the zygocardiac ossicle of the gastric mill which were found superior to other ageing structures. Nephrops have a long life span and the oldest observed Nephrops in this study was estimated to be 22 years old at carapace length (CL) of 86 mm. Site-specific estimated age-at-size curves were developed using growth band counts which suggest a higher growth rate at Eldey site. Comparison between band counts and size-at-age interpretation determined from older length-frequency analysis differ slightly with increased variations for larger animals. The novel direct age determination method has the potential to be immensely valuable for future stock assessment for Icelandic Nephrops.

Upplýsingar um aldur lífvera eru mikilvægar til að skilja lífsögu þeirra og fyrir flest stofnstærðarlíkön. Leturhumarinn, Nephrops norvegicus (Linnaeus, 1758), líkt og önnur krabbadýr tapar svo til öllum hörðum vef við hamskipti en það eru þessi vefir sem nýtast til aldursgreininga hjá fiskum og sjávarspendýrum. Því hafa verið þróaðar margar óbeinar aðferðir til að áætla aldur en flestar af þeim byggðar á lengdardreifingum. Nýleg rannsókn sýndi fram á að harðir líkamspartar í augnstilkum og/eða magakvörn (e. Gastric mill) krabbadýra tapast ekki við hamskipti og eru þau hluti af líkamsbyggingunni allt til dauðadags. Við nánari athugun hafa fundist rákir í þessum hörðu vefjum sem benda til að þar sé að finna upplýsingar um vaxtarbönd sem eru tengd aldri. Í þessari rannsókn voru vaxtarþættir humars við Ísland áætlaðir með hjálp lengdadreifinga (ELEFAN I) og nýrri aðferð (talin vaxtarbönd) og niðurstöðurnar bornar saman við eldri rannsóknir á vexti ásamt frekari greiningu á lengdardreifingu humars, en undanfarin ár hefur meðallengd humra farið vaxandi og lítið hefur orðið vart við nýliðun. Vaxtaparametrar von Bertalanffy byggðir á lengdardreifingum frá öllum veiðislóðum og tveim samanburðarsvæðum (Eldey og Breiðamerkurdýpi) voru nokkuð breytilegir á milli svæða og tímabila (L∞ = 83–104 mm SL og K = 0,04–0,15). Nýja aldursgreiningaraðferðin var árangursrík, en skoðaðir voru humrar frá sömu svæðum og áður. Skýr bönd voru sjáanleg í zygocardiac hluta magakvarnarinnar og voru þau mun skýrari en á öðrum svæðum kvarnarinnar. Leturhumar er langlíf tegund og elsti humarinn var metinn 22 ára gamall, en hann var 86 mm á skjaldarlengd. Niðurstöðurnar gáfu til kynna að humrar á Eldeyjarsvæðinu hafi hraðari vöxt en þeir sem eru úr Breiðamerkurdýpi. Eldra aldursmati bar nokkuð vel saman við yngri humra, en hjá stærri dýrum ofmetur eldri aðferðin aldur þeirra. Nýja aldursgreiningaraðferðin býður upp á marga möguleika og gæti orðið mikilvægur liður í stofnmati humars í framtíðinni.