Bu çalışma Siyah Alaca (Holstein) süt sığırlarında kuru dönemde farklı enerji içeriğine sahip rasyonların erken laktasyon dönemi süt verimi ve bazı metabolik bozuklukların görülme sıklığına etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada süt verim ortalamaları birbirine yakın olan 800 baş kuru dönemde bulunan Siyah Alaca ırkı süt sığırı kullanılmıştır. Hayvanlar her birinde 400’ er baş olacak şekilde iki gruba ayrılmış ve kuru dönemin ilk 39 günü (erken kuru dönem) boyunca iki farklı rasyonla yemlenmişlerdir. İlk 400 hayvanın bulunduğu kontrol grubu 1,34 (Mcal/kg KM) net enerji laktasyon (NEL) değerinde rasyonla yemlenirken, ikinci 400 baş hayvanın bulunduğu grup ise 1,07 (Mcal/kg KM) NEL enerji değerine sahip düşük enerjili rasyonla yemlenmiştir. Kuru dönemin son 21 gününde ve laktasyonun ilk 90 gününde her iki grup da benzer rasyonlarla yemlenmişlerdir. Çalışmadan elde edilen sonuçlara göre, kuru dönemde normal enerjili kontrol rasyonu ile beslenen grupta süt verimi 2. laktasyonda daha yüksek olurken, 3. laktasyonda düşük enerjili rasyon ile beslenen grupta daha yüksek olmuştur. Sonraki laktasyon sıralarında iki farklı rasyonla yemlenen gruplar arasında fark olmamıştır. Hipokalsemi ve septik metritis rasyonlardan önemli seviyede etkilenmese de düşük enerji rasyonla beslenen grupta rakamsal olarak görülme sıklığında azalma olmuştur. Abomasum deplasmanı düşük enerjili rasyonla beslenen grupta önemli seviyede azalmıştır. Düşük enerjili rasyonla beslenen grupta ketosiz+2 görülme sıklığı (insidans) %2 oranında artsa da ketosiz+1 görülme sıklığı %14 oranında artarak önemli seviyede yüksek olmuştur. Sonuç olarak kuru dönemde düşük enerjili rasyonların 2. laktasyondan sonraki dönemlerde süt verimini olumsuz etkilemeksizin, abomasum deplasmanı, hipokalsemi ve septik metritis gibi problemlerin görülme sıklığını azaltmaya yardımcı olabileceği söylenebilir.

Çok önemli bir hayvansal protein kaynağı olan süt, dünyada ve Türkiye’de esas olarak sığırlardan elde edilmektedir. Diğer çiftlik hayvanlarında olduğu gibi sığırlarda da iyi bir hayvan refahının sağlanamaması durumunda istenilen verim düzeyine ulaşılamamakta ve önemli ekonomik kayıplar meydana gelmektedir. Son yıllarda süt sığırı çiftliklerinin sürdürülebilir üretim yapabilmesi için sığır refahının iyi bir şekilde yönetilmesine yönelik çalışmalarla birlikte birçok ülkede hayvan refahının daha etkili yönetildiği geleneksel üretim sistemleri dışındaki diğer üretim sistemlerini uygulayan çiftliklerin sayısında da önemli artışlar gerçeklemiştir. Bu üretim sistemlerinden Türkiye’de uygulananlar İTU, GlobalGap, TR-Organik ve AB-Organik sistemleridir ve özellikle Avrupa Yeşil Antlaşması’nın yayınlanmasından ve ülkemizin Paris Antlaşması’na taraf olmasından sonra bu sistemlerin daha da gelişeceği beklenmelidir. Bu noktadan hareketle bu makalede; Türkiye’de İTU, GlobalGap ve organik kapsamda üretim yapan süt sığırcılığının mevcut durumunun analizi ile birlikte bu sistemlerde uygulanan sığır refahı standartlarının hedefleri ve etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.

Maternal kalıtımın moleküler göstergesi olan mitokondrial DNA, genomik DNA‘ya oranla daha hızlı evrimleşmesi, rekombinasyonun olmayışı ve türlerin coğrafi dağılımına göre farklılıklar göstermesi gibi özelliklerinden dolayı popülasyon genomiği, filogenetik ve filocoğrafik çalışmalarda sıklıkla tercih edilen belirteçlerden birisidir. Bu çalışmada Anadolu'da yetiştirilen bazı yerli sığır ırklarının, ırk içi ve ırklar arası genetik çeşitlilikleri ile filogenetik ilişkilerinin ortaya konulması amacıyla mitokondrial DNA D-Loop bölgesi dizi analizleri gerçekleştirildi. Öncelikle araştırmaya konu olan sığır ırklarının örnekleme çalışması tamamlandı. Standart Fenol/Kloroform Yöntemi kullanılarak DNA izolasyonu yapılan örneklerin mitokondrial DNA D-Loop bölgesinin yükseltgenmesi ise Polimeraz Zincir Reaksiyonu ile yapıldı. DNA dizi analizi sonrası yerli sığır ırklarına ait veriler GenBANK’ tan alınan referans mitokondrial DNA dizileri ile birlikte hizalandı. Haplotip ve nükleotid çeşitlilikleri ile popülasyon içi ve popülasyonlar arası genetik ve filogenetik ilişkileri değerlendirildi. Elde edilen veriler ile Anadolu yerli sığır ırklarının, nükleotid ve haplotip çeşitliliği, haplotip sayıları ile popülasyon içi ve popülasyonlar arası varyasyonun oldukça yüksek olduğu belirlendi. Anadolu da yetiştirilen yerli sığır ırklarının filogenetik olarak Asya ve Avrupa sığır ırkları arasında yer aldığı sonucuna varıldı.

Şekil bozukluğu, tarımsal etkinlikleri ve kırsal kalkınmayı olumsuz yönde etkileyen en önemli etmenlerden birisidir. Bu araştırmada, Tekirdağ iline ait 346.740 tarım parselinin şekil uygunluğu altı farklı kriterden (kenar uzunluğu, dar açı sayısı, geniş açı sayısı, köşe sayısı, kompaklık ve düzenlilik) oluşan Parsel Şekil İndeksi (PŞİ) yöntemiyle belirlenmiştir. PŞİ yöntemi, bir geometriyi diğer klasik şekil yöntemlerinden çok daha kapsamlı bir şekilde analiz etmektedir. Parsellerin şekil uygunluğunun bu yöntemle tespit edilmesi ve sonrasında şekil bozukluğu olan parsellerde yapılacak düzeltmeler özellikle tarımsal mekanizasyonun olumsuz etkilerinin en aza indirilmesini sağlamaktadır. Çalışmada, şekil uygunluk dereceleri “çok bozuk şekilli parseller”, “bozuk şekilli parseller”, “uygun şekilli parseller” ve “ideal şekilli parseller” olmak üzere dört farklı şekilde sınıflandırılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre; ildeki parsellerin %17,27’sinin çok bozuk şekilli, %35,21’inin bozuk şekilli, %35,54’ünün uygun şekilli ve %11,98’inin ise ideal şekilli geometriye sahip olduğu belirlenmiştir. Üretimi olumsuz etkileyen şekil bozukluğunun il genelinde fazla olmasından dolayı arazi toplulaştırma çalışmalarının ivedilikle yapılması gerekmektedir. PŞİ yöntemi, Türkiye’de planlanan arazi toplulaştırma projeleri öncesi mekânsal yer seçiminde, bölge, havza, köy veya mahalle ölçeğinde büyük fayda sağlayabilir.

Bu çalışmada, inülin, gam arabik ve peynir altı suyu tozu gibi kurutucu ajanların eklenmesi ile dondurularak kurutulmuş hünnap tozunun, fiziksel özellikleri (yığın, partikül ve sıkıştırılmış yoğunluk, akabilirlik, gözeneklilik, partikül boyutu, higroskopiklik, kekleşme derecesi ve rekonstitüsyon özellikleri), kimyasal özellikleri (nem içeriği, renk, camsı geçiş sıcaklığı, toplam fenolik madde ve antioksidan aktivite) ve nem sorpsiyon izotermleri incelenmiştir. Kurutucu ajan olarak peynir altı suyu eklenmiş dondurarak kurutulmuş hünnap tozunun nem içeriği, higroskopi, Carr indeks, Hausner oranı ve kekleşme derecesi değerleri kurutucu ajan eklenmemiş (kontrol) hünnap tozundan daha düşük olmasına rağmen, camsı geçiş sıcaklığı, yığın ve sıkıştırılmış yoğunluk değerleri daha yüksek bulgulanmıştır. İnülin (74,07) ve peynir altı suyu tozu (72,07) eklenmiş hünnap tozunun parlaklık değerleri, gam arabik (66,56) eklenmiş hünnap tozu ve kontrole (65,85) göre daha parlak olduğu belirlenmiştir. Hünnap tozlarının hepsinde, nem sorpsiyon izotermleri sıcaklığa ve kurutucu ajanının tipine bağlı olarak değişmekte ve denge nem içerikleri ise artan sıcaklıkla birlikte azalmaktadır. Peynir altı suyu tozu içeren hünnap tozunun tek tabaka denge nem içeriği diğer tozlardan daha düşük çıkmış (GAB modeline göre 25°C için M0=0,072 g·g-1 kuru katı ve 40°C için M0=0,062 g·g-1 kuru katı) ve bu nem içeriğini sırasıyla inülin, gam arabik kurutucu ajan eklenmiş hünnap tozları ve son olarak kontrol grubu izlemiştir.

A survey of 200 farmers in the Mampong Municipality in the Ashanti region was conducted between June and October 2016. It was to determine their knowledge of different pests and disease control methods employed, access to extension services, pesticides use and other pests control methods. The study relied on data collected from respondents, 12 key informants (pesticides dealers, vegetable buyers and local chief farmers), field surveillance and observation as well as the reports of the Directorate of Agriculture in the Municipality. Data were captured and analyzed using MS Excel and Statistical Package for Social Sciences (SPPS) version 16 (SPSS Inc., Chicago, IL) and interpreted into simple percentages on tables and charts. The result showed that farmers are above 20 years and 18% were female. The majority (74%) have at least basic education with six (6) or more years’ of experience in tomato production. Sixty-four percent (64%) had no access to extension services due to poor contact with the agricultural extension agents (AEAs). Most respondents (70%) lacked education on pesticides and alternative (e.g., integrated pests’ management) control. Nine-two percent acknowledged the dangers of pesticides to public health. Sixty-four percent practice bi-weekly calendar spraying while 30 % and 6% practice weekly and occasional spraying respectively. Forty-four percent of farmers throw used containers or leave them on the farm. More education is needed to ensure safe use of pesticides and wholesome tomatoes for the public.

The edible insect sector has, in recent times, gained significant prominence and attention. Particularly, the government of Kenya has made remarkable steps to achieve a potentially large and valuable edible insect market, with a significant milestone being the passing of regulations on edible insects as a new source of proteins. However, research on the edible insect marketing environment is still indistinct. Therefore, the study sought to evaluate the determinants of the market outlets preferred or used by smallholder farmers and traders of domesticated and field-collected edible insects (including cricket, bees, winged termites, lake flies, and dung beetle) in Siaya and Vihiga counties. This cross-sectional study was done among 188 edible insects’ farmers and traders. Purposive sampling identified the study area, while snowball sampling reached the study participants. Data was collected using structured questionnaires and analyzed using multinomial logit regression to assess independent-dependent variable relationships, yielding marginal effects. Study findings showed that at 95% confidence interval, the yield was significant to the three outlets used by the farmers. Gender was significant to both institution and open-air markets outlets but insignificant to selling at the farm gate. Age, education level, and experience in marketing were insignificant to all the three market outlets. Marketing training was significant to the institution and open-air markets. The study also showed that farmers and traders had limited choices to sell their edible insect produce, which was majorly affected by yield and age variables. In view of these findings, enhancing edible insect marketing and training through initiatives that would increase production among farmers and breaking the attitudes toward open-air marketing among male farmers is pivotal to the thriving of the novel food enterprise towards achieving food security in the region.

Yam (Dioscorea spp) occupies an important place in the diet of the populations of Côte d’Ivoire. It is a real source of starch and therefore generates enormous commercial potential. However, the decrease in production due to pest attacks represents a real threat to this crop. This study was conducted with the aim of improving yam production in Côte d’Ivoire. To do so, isolations carried out on yam leaves showing symptoms of foliar diseases have allowed us to identify 9 fungal genera. These were Colletotrichum sp., Fusarium sp., Pestalotiopsis sp., Pestalotia sp., Botryodiplodia sp., Aspergillus sp., Mucor sp., Curvularia sp. and Phytophtora sp. Among these fungi, the genus Colletotrichum sp. was the most isolated with a rate of 56% followed by the Fusarium and Pestalotia genera (8%). Pathogenicity tests performed on healthy leaves of two yam varieties revealed that the Dioscorea alata is more susceptible to fungi compared to Dioscorea rotundata. The largest average diameter of necrosis was caused by Pestalotiopsis sp. (5.97 cm) on the Dioscorea alata variety while the smallest was caused by Colletotrichum sp.9 on Dioscorea rotundata (0.5 cm). Combatting these fungi need to be developed for effective management of leaf diseases of yam in Côte d’Ivoire.

The aim of this study is to cover the design-implementation processes of the museum interiors of the museum building in Selçuk University campus, which consists of foyer, temporary and permanent exhibition areas that can realize the aims and functions of the museum in accordance with the culture of the institution to which it is affiliated. Two types of materials were used within the scope of the study. The first type of material is theoretical and visual information based publications, thesis studies, lecture notes, architectural and interior design printed publications and internet resources. The information scanned and analyzed was handled from general to specific. The second material is the analysis of the Selçuk University Museum building located in Selçuk University Alaeddin Keykubat Campus by the authors with the on-site identification stages, interviews with the relevant people, the requirements of the museum foyer, temporary, permanent exhibition areas and existing interior photographs. The method followed in the study is observation and detection. As a result of the researches and observations made by utilizing publications, thesis studies, course notes, architectural and interior architectural printed publications and internet resources on the subject, an identification study was carried out in the existing museum building. As a result of the research, it was stated that the museums within the university campus have an important place in terms of establishing a bond between the public and the university, apart from the educational areas affiliated to the institution.  Apart from education and training structures, from a different perspective, it was mentioned that they are common multi-purpose areas and the positive aspects they add to the institution to which they are affiliated. The interior revisions made in the determined areas of the museum building, the project design process and the implementation phases were mentioned.

Supercritical-CO2 extraction, Soxhlet extraction, and ultrasound-assisted extraction methods were conducted in this study to recover valuable components, specifically phenolic antioxidant compounds, from orange peels. Basic operating parameters such as temperature and pressure, which affect the extraction efficiency of phenolic substances in orange peel with supercritical-CO2, were designed using the central composite design methodology. In the Soxhlet and ultrasound-assisted extraction methods, 2-hour extraction processes were carried out using ethanol at different concentrations (50%, 80% and 100%) as a solvent. Yield comparison was made by performing total phenolic content, antioxidant activity and total flavonoid content analyses in the extracts. The total phenolic content (TPC) in the extracts was determined to be 5034 mg GAE/L for supercritical-CO2 extraction at 61.5°C and 20 MPa. In comparison, Soxhlet extraction yielded a TPC of 1728 mg GAE/L, while the ultrasound-assisted extraction method resulted in a TPC of 4056 mg GAE/L. It was determined that the optimum operating parameters of supercritical-CO2 extraction were 60°C and 26.4 MPa in case all the responses were maximized. The best phenolic recovery was obtained at 100% ethanol in Soxhlet extraction and 80% ethanol in ultrasound-assisted extraction. Although supercritical-CO2 extraction is an environmentally friendly application, the recovery rate of valuable components from raw materials is lower than in Soxhlet extraction and ultrasound-assisted extraction. However, since the volume of the extracts obtained from the supercritical-CO2 extraction is small, the ratio of phenolic compounds is higher.