The world population increasingly consumes about 300million tonnes of meat up to 2018. As this trend continues due to the increasing world population, plastic becomes necessary to preserve meat, required to meet its corresponding demands. Plastics in the meat industry were of immense benefits that have turned into an environmental burden. This is because they protect meat and other products from spoilage but contain many contaminants in the form of microplastics (MPs) additives and trapped carbons. These contaminants significantly contribute to the health risks meat pose and other global environmental concerns. A further concern is that consumers may likely not be aware of the safety risks of these MPs and their additives. Educating the meat consumers through proper labeling of the plastic packaging with straightforward and understandable terms for MPs migratory possibilities rather than industrial terminologies may likely guide the consumer against MPs consumption.

The farmers in most regions of Pakistan are heavily reliant on traditional farming approaches all year round and tend to cultivate exhaustive crops like wheat, cotton, maize, and sugarcane in most areas of the country. Consistently adopting this system leads to depleting the soil fertility status, which they overcome by instigating an uneconomical way of using excessive chemical fertilizers to maximize crop yields. These fertilizers are truly acidic and adversely affect soil health. Adopting sustainable farming approaches by the incorporation of legumes into the farming system with an integrated nutrient supply restores soil fertility and maintains the sustainability of the agro-ecosystem. A field experiment was performed to determine the significance of the integrated source of nutrient management on the growth and yield of sole and mixed cultures of sorghum and mungbean crops in areas with moisture regimes. The fertility treatments applied to the sole and intercrops of sorghum and mung-bean in a given sequence; i) Control, ii) Compost @ 10 t/ha, iii) FYM @ 20 t/ha, iv) NP @ 40 kg N + 30 kg P2O5 ha-1, v) ½ of recommended Compost @ 5 t/ha + ½ of recommended NP @ 20 kg N & 15 kg P2O5 ha-1, vi) ½ of recommended FYM @ 10 t/ha + ½ of recommended NP @ 20 kg N & 15 kg P2O5 ha-1. The sole crop of mungbean gave a maximum grain yield of 2229.1 kg/ha over an intercrop of 1779.7 kg/ha. Similarly, the highest grain yield of 2779.8 kg/ha of sorghum was obtained in sole culture over its intercrop of 2150.9 kg/ha. The interaction effect of cropping pattern and fertility treatments showed that sorghum and mungbean gave significant results for growth and yield parameters where a combined dose of organic & mineral fertilizers were provided in comparison to the plots where these fertilizers were applied in split doses.

This study was carried out to examine the prevalence of AFM1 contamination across different areas of Chattogram, Bangladesh, and to assess the level of AFM1 in raw milk samples from various dairy farms. A cross-sectional study was conducted to assess the farming standards of three different Chattogram neighborhoods—Bakalia, Khulshi, and Pahartali—and to ascertain the amount of AFM1 in milk. In the study location, 30 commercial dairy farms were randomly chosen, and data on farming methods, milk production techniques, and knowledge of aflatoxin contamination were gathered. Using the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method, collected milk samples (n = 90) were examined for the presence of AFM1. The farms produced 71.67±14.71 liters of milk on average every day, which was primarily supplied to dairy processing plants. For feeding the cows, all farms used concentrates and forage.  The mean concentration of AFM1 in milk samples collected from Bakalia was higher (190.00±120.87 ng/L) than that in milk samples collected from the Khulshi (108.44±66.19 ng/L) and Pahartali (189.25±160.78 ng/L). The overall prevalence of AFM1 was 43% (N=39) of the total examined samples. A total of 69% (N=27) and 5% (N=2) of AFM1 positive samples exceeded the European Union Regulation (50 ng/L) and BSTI/BFSA regulations (500 ng/L) respectively. There was a significant difference in the occurrence of AFM1 in Bakalia regarding Khulshi and Pahartali. This research will aid in measuring the AFM1 content in raw milk and helping to address public health issues.

The study analyzed the effect multidimensional poverty of farm families in Madagali and Michika local government areas of Adamawa State, Nigeria after the Boko Haram Insurgncy of 2014. Specifically, the study described the socio-economic characteristics of the farm families and examined the multidimensional poverty status of the farm families in the study area. Multistage and simple random sampling techniques were employed in drawing 100 respondents from various communities. Data were analyzed using descriptive statistics and Foster-Greer-Thorbecke (FGT) poverty indices. Results showed that majority (57.58%) of the farm families were females, 47.89% were aged between 20 to 29 years, 79.8% were married, 55.56% had SSCE/GCE/Teachers Grade ii, 69.47% had farming as primary occupation, 33.33% had trading as secondary occupation, 61.46% had between N1100 – 10000 as income from primary source, 56.47% had between N1100 – N10000 as income from secondary source, 95% of the respondents owned land, 91.92% owned house. Majority (48.96%) of the respondents roofed their houses with thatch while 61.22% had mud as the wall material of their house. Majority (89.55%) of the respondents used firewood as cooking fuel, 49.47% leaved in a single room apartment, 63.53% had borehole as main source of drinking water, 46.24% used uncovered pit latrine and 71% of the household leaved without electricity. Monthly income of respondents, farm size and age of household head were the determinants of food security in the study area. The Foster-Greer-Thorbecke (FGT) headcount ratio/poverty incidence (α = 0) was 0.78. The study analyzed that there were cases striking multidimensional poverty issues in the study area which call for immediate government intervention in the study area.

The main purpose of the study is to examine the impact of drastic and proactive forest fire interventions, which are applied to avoid the risk of loss of life and property close to urban areas, on the continuity of plant species with fire-adapted characters and the potential to cause species loss. In this context, the basic assumption of the study is that the reduced frequency of fires caused by suppressed fires in natural areas in order to avoid the risk of forest fires that may affect residential areas, will lead to the reduction of various plant species that sustain their lives thanks to their fire-adaptive characters. As a qualitative data analysis method, the rates of urban and forest areas, the number of forest fires, the amount of burned area and plant species diversity data were used to deal with the study data with document analysis. In the selection of the 10 metropolitan cities that constitute the sample area of the study, the criteria of being in the Mediterranean ecosystem, containing plant species adapted to fire, and being metropolitan (where natural and built environment elements are intertwined) were taken as basis. The study will create an ecological perspective in fire prevention policies and strategies to be developed through the determination of plant species characteristics in large cities located in the fire-prone Mediterranean ecosystem.

This study, which was carried out in 2014-2015 to determine the agronomic characteristics of some chickpea lines and varieties under Şanlıurfa ecological conditions, was conducted in the experimental trial areas of GAP Agricultural Research Institute. 20 registered chickpea genotypes and 3 control varieties were used in the study, which was established according to the randomized block design with three replications. In the study, phenological traits such as the number of days until flowering after 50% emergence, the number of days until pod tying, the number of days after emergence and vegetation duration and agronomic traits such as plant height, first pod height, days to maturity, one hundred grain weight and yield per decare were examined in chickpea plants. During the study, Ascochyta blight disease controls of chickpea varieties were also carried out depending on the climatic conditions. In the study, the highest grain yield was obtained from Işık (181.65 kg/da) variety and the lowest grain yield was obtained from Uzunlu variety (108.34 kg/da) at Şanlıurfa location. In terms of both growing seasons, the highest average protein analysis values were obtained from Yaşa variety with 25.77% and the lowest from İnci variety wıth22.02%.

Bu çalışma Tokat-Zile kuru ve sulu koşullarında 25 adet makarnalık buğday çeşidinin verim ve verim özelliklerinin belirlenmesi amacıyla 2019-2020 ve 2020-2021 buğday yetiştirme döneminde yürütülmüştür. Denemeler, kuru ve sulu koşullarda Tesadüf Blokları Bölünmüş Parsel Deneme Desenine göre üç tekerrürlü olarak kurulmuştur. Çalışmada, birleştirilmiş çevreler (yıl, kuru-sulu) ortalamaları doğrultusunda incelenen tüm özellikler bakımından çeşitler arasında önemli farklılıklar bulunmuştur. Çeşitlerin kuru ve sulu koşullarda ortalama başaklanma süresi 153,8 ve 155,1 gün, olgunlaşma süresi 186,0 ve 188,7 gün, bitki boyu 66,2 ve 70,7 cm, metrekarede başak sayısı 245,4 ve 300,6 adet, başak uzunluğu 5,9 ve 6,4 cm, başakta tane sayısı 26,6 ve 29,7 adet, tek başak verimi 1,26 ve 1,48 g, bin tane ağırlığı 41,5 ve 43,4 g, hektolitre ağırlığı 80,4 ve 810 kg, tane verimi 252,8 ile 315,9 kg/da olarak belirlenmiştir. Sulu koşullarda elde edilen ortalama değerler kuru koşullardan daha yüksek bulunmuştur. Birleştirilmiş çevrelerin sonuçlarına göre çeşitlerin tane verimleri 220,2-351,3 kg/da arasında değişim göstermiştir. Araştırmada, başak uzunluğu ve bitki boyu bakımından Soylu, bin tane ağırlığı bakımından Şahinbey ve Ankara 98, hektolitre ağırlığı bakımından Sarıçanak 98, tane verimi bakımından Eminbey, Altın 40/98, Mirzabey ve Ankara 98 çeşitleri ön plana çıkmıştır. Tokat Zile yöresinde yüksek tane verimi ve istenen diğer özelliklere sahip Eminbey, Altın 40/98 ve Ankara 98 çeşitlerinin başarıyla yetiştirilebileceği belirlenmiştir.

Bu çalışma Ankara ili merkez ilçelerinde ikamet eden (Altındağ, Çankaya, Etimesgut, Gölbaşı, Keçiören, Mamak, Pursaklar, Sincan ve Yenimahalle) tüketicilerin keçi eti ve et ürünlerine karşı olan algılarını belirlemek ve bu ürünlerin tüketiminde etkili olan faktörlerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla 269 tüketiciyle yüz yüze anketler gerçekleştirilerek tüketicilerin sosyo-ekonomik ve demografik özellikleri, keçi eti ve et ürünleri tüketmeye ve satın almaya yönelik davranışları incelenmiştir. Araştırma bulguları ki kare istatistik yöntemi ve çapraz tablo ile analiz edilmiştir. Ankete katılan tüketicilerin %82,2’sinin keçi eti ve et ürünlerini tüketmediği %17,8’inin ise tükettiği belirlenmiştir. Tüketiciler tarafından keçi eti ürünü olarak en çok kuşbaşı (%16,7) ve kıyma (%13,8) tüketildiği ve aylık keçi kuşbaşı ve keçi kıyması tüketim miktarlarının sırasıyla; 0,20 ve 0,17 kg olduğu tespit edilmiştir. Yapılan ki kare analizi sonucunda tüketicilerin demografik özellikleriyle keçi eti ve et ürünleri tüketimi arasındaki ilişkinin istatistik olarak önemli olmadığı fakat erkek, evli,18-45 yaş aralığında ve eğitim düzeyi yüksek bireylerin keçi eti tüketme eğilimlerinin daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bununla birlikte kurban kesme eğilimiyle keçi eti tüketimi arasındaki ilişkinin önemli olduğu tespit edilmiştir. Keçi eti ve et ürünleri tüketici tercih ve algısının arttırılmasına yönelik yapılacak olan tanıtım çalışmalarında bu özelliklerin dikkate alınması daha etkili sonuçlar elde edilmesine neden olacaktır.

Arazi kullanım/arazi örtüsü haritalarının, gerçek yersel verilerle uyumlu olması doğru ve etkin bir arazi planlamasında çok önemlidir. Bu çalışmada, TR21 Trakya Bölgesi için kullanılabilecek, güncel, küresel ve bölgesel arazi kullanım/arazi örtüsü haritalarının doğruluk değerlendirmesi yapılmıştır. 400 referans nokta, arazi sınıflarına katmanlı rastgele olacak şekilde dağıtılmıştır. Kappa testi ile belirlenen arazi kullanım/arazi örtüsü doğruluk değerleri Copernicus, ESA, Corine düzey 1 ve düzey 2 haritaları için sırasıyla; 0,63, 0,83, 0,80 ve 0,71’dir. Sınıflandırılmış haritaların, bölgede çok fazla yer kaplayan ekilebilir tarım arazileri ve orman alanlarını iyi derecede temsil ettiği bununla birlikte maki/çalılık ve fundalık alanlarda ve mera ve çayır alanlarda doğruluk oranının düşük kaldığı sonucuna varılmıştır. Bütün haritalar birlikte değerlendirildiğinde, mekansal planlama çalışmalarında, bölgesel ölçekte ESA verilerinin, yerel çalışmalarda ise Corine düzey 2 verilerinin kullanılması çok faydalı olacaktır.

Küresel iklim değişikliği ve su yetersizliği nedeni ile besin talebini karşılamak için ekonomik yönü, çevresel-sosyal etkileri ve gıda güvenliği değerlendirmelerinin çoğunda sürdürülebilirlik konularına yer verilmemektedir. Gıda Tarım Örgütü (FAO) ve Dünya Sağlık Örgütü (WHO) sürdürülebilir sağlıklı diyetin tanımını “Sürdürülebilir diyetler düşük çevresel etkili, besin ve beslenme güvencesinin günümüzde var olmasını ve gelecek nesillere aktarılmasını sağlayan sağlıklı yaşamı hedefleyen diyetlerdir” şeklinde yapmıştır. Dünya’da sürdürülebilir diyetlerin insanlara ve doğal kaynaklara uygun, biyoçeşitliliğe ve ekosisteme karşı koruyucu, saygılı, duyarlı, ekonomik olarak ulaşılabilir ve beslenme açısından yeterli, güvenilir ve sağlıklı olması gerekmektedir. Çevresel bozulmaların sonucunda besin üretimi ve tüketimi olumsuz yönde etkilenmektedir. Mevcut küresel besin sistemi ve beslenme sürdürülebilirlik açısından değerlendirildiğinde yetersiz olduğu düşünülmektedir. Ancak gıda güvenliği ve sürdürülebilirlik için yapılan çalışmalarda sağlıklı beslenme durumunu sürdürmek için kritik olan diyet ve besin çeşitliliği ile mikro besin yeterliliğini ele alınmamıştır. Bu nedenle derlemede sürdürülebilir beslenme açısından farklı toplumların benimseyerek uyguladığı, sağlıklı ve sürdürülebilir olarak değerlendirilen bazı beslenme modellerinden olan Akdeniz, Dash, Yeni Nordik, Temiz Baltık, Vejetaryen, Paleotik ve Intermittent Fasting Diyet gibi beslenme modelleri irdelenerek sürdürülebilir diyetlerin hem insan sağlığı hem de çevreye olan etkileri üzerine odaklanılmıştır.