This study aims to define the concept of office spaces and their requirements, as well as the contemporary interior design approaches. It will also cover the interior design and application process for an architecture office in Konya. The company, originally named Çınar Architecture and active in Konya between 1985 and 1990, has been operating as Kerimler Planning Construction Consultancy Company in Konya since 1995. The company requested an interior architecture project for their new location. In the current environment, the office is starting to become outdated and is unable to offer users enough physical amenities. The main goal of the new office’s interior design was to create areas where employers and employees could collaborate in a welcoming and adaptable setting without facing any kind of discrimination. In Konya Meram Pirebi District, the Menekşe Apartment’s ground floor, which is currently a street-level store, is the site of the project, which occupies a total of 280 m2 and consists of a ground + basement. The office occupies 145 square meters on the ground floor of a recently constructed building, with glass extending to the open floor on the south, north, and west facades. The room has a very large opening because the columns are concealed by the walls, making the two stories easily visible from the entrance. The office, which occupies a 135 m2 basement floor, is connected to the elevator and staircase at the back. Natural light enters the basement through the gallery area that is attached to the staircase. Within the parameters of the study, two- and three-dimensional architectural design tools, including phases of the interior design process, were employed in conjunction with a qualitative research method based on inspection and observation. The architectural office put it into practice about half a year after the design stage. The outcome was the creation of a dynamic, modern office analysis that values teamwork and permits the emergence of unique and creative ideas throughout the project.

In Ethiopia livestock feed shortage and soil acidity are serious problems. In recent years sweet lupins (white and blue species) were introduced as multipurpose crops in the country. However, there is no information about their nodulation potential. This study was conducted to evaluate nodulation potential of these sweet lupins and their effect on nitrogen (N) and phosphorous (P) content of the soil. Seven lupin varieties were evaluated using factorial arrangement (seven varieties * two inoculations) in a randomized complete block design in two locations for two years. The result showed that effect of inoculation and location was not significant (P > 0.05) on biomass, seed, nodule number and soil parameters. While the effect of variety was significant (P < 0.05) on nodule parameters. Its effect on dry biomass and seed yields was also significant in either of the years. Variety and year had no effect on soil N and P contents. In the first year, blue sweet lupin entries had the highest nodule number per plant, 222 nodules.  In the second year similar nodulation performance was observed among species and varieties. Soil N and P were not affected by varieties and inoculation. In addition to their yield advantage, compared to the sweet white entries, blue sweet lupin varieties had high potential in nodulation. Therefore, these introduced sweet blue lupins can be used as multipurpose crops in acidic soils of Ethiopia.

Due to the increase in food-borne diseases, especially in recent years, consumers' orientation to healthy products and their emphasis on consumption force producers to environmentally friendly products. Nitrogen is the most widely used plant nutrient in the world. Nitrogen, a very expensive input due to its excessive use, pollutes the environment and causes nitrate accumulation in plants. Therefore, vegetable growers strive to replace chemical fertilizers such as nitrogen with environmentally friendly and cost-effective sources. PGPRs stand out in this regard and at the same time, their potential in environmentally and consumer-friendly vegetable production needs to be revealed. In this study, the importance and potential role of N2-fixing PGPR are discussed for the improvement of yield and yield components in environment-friendly vegetable production for healthy human nutrition.

Black soldier fly larvae (BSFL; Hermetia illucens L.) is a proven high-cost protein source replacer and could be grown in a range of bio-degradable waste materials where hardly incorporated into broiler diets locally. The present study was aimed to assess the nutritional composition of BSFL, and apparent metabolizable energy (AME) value of BSFL meal provided to broiler chickens. BSFL full-fat meal produced from kitchen waste as a substrate were examined for their proximate composition, minerals and fatty acid profile. Eighty, 21-d old unsexed Cobb-500 broiler chickens (BW±SD: 665.8 ±14.3 g) were assigned randomly into 16 battery cages (04 replicates, five birds/replicate). A maize-soybean meal-based diet was used as the basal diet which was partially substituted by pre-analyzed BSFL meal at the rates of 5%, 10%, and 15% to produce three test diets. Birds were fed in a completely randomized design for 7-d with a 4-d adaptation period. Excreta were collected for three days from day 25 to 28. The results envisaged that the crude protein (CP) and ether extract (EE) contents of the kitchen waste were 12.3%, and 10.5%, respectively. BSFL meal when analyzed had 34.4% CP and 47.3%, EE. The fatty acid (FA) profile of the kitchen waste was more or less similar to that of BSFL‘s meal. The estimated AME of the BSFL full-fat meal fed for broilers was estimated to be 15.7 MJ/kg. The BSFL full-fat meal can be utilized sustainably in feed formulation and has a high potential to replace costlier feed ingredients.

Türkiye; birbirinden farklı ekolojik özelliklere sahip olup akarsu ve göller bakımından zengin bir ülkedir. Bazı akarsularımız da yer altına sızarak veya sıcaklığın etkisiyle buharlaşarak kaybolur. En büyük gölümüz Doğu Anadolu'da yer alan sodalı Van Gölüdür. 2021 yılında Türkiye’de su ürünleri üretim miktarı yaklaşık 800 bin ton olup bu miktarın %59’u yetiştiricilik yolu ile elde edilirken %41’i avcılık yolu ile elde edilmektedir. Avcılığın %10’u iç sulardan karşılanırken, yetiştiriciliğin yaklaşık %29’unu oluşturmaktadır. Yapılan bu çalışmada, Van ilinin son 22 yıllık (2000-2021) su ürünleri üretim miktarının elde edilmesi hedeflenmektedir. Bu amaçla Türkiye istatistik Kurumu (TUİK, 2000-2021) veriler yardımı altında Van ilinde yapılan avcılık ve yetiştiricilik yoluyla elde edilen türlerin trend analizi ile 2050 yılına kadar üretim miktarının tahmin edilmesi amaçlanmıştır. Van ilinin 2000-2021 yılları arasında avcılık yoluyla en çok avlanan iç su balıkları türleri sırasıyla; İnci Kefali (Chalcalburnus tarichi), Sazan (Cyprinus carpio), Siraz (Capoeta Pestai), Alabalık (Salmo spp.). Yetiştiriciliği yapılan tür ise sadece Alabalık’tır. Sonuç olarak, Van ilinde avcılık yoluyla elde edilen tatlı su balıkları üretiminde yıllara bağlı olarak genel bir azalmanın varlığı gözlenmektedir. Hatta bu şartlar devam ederse Siraz balığının 2022 yılında üretim verilerinde, Sazan balığının ise 2024 yılında üretiminin sona ericeği tahmin edilmiştir. Bunun yanında yetiştiricilik yoluyla üretilen tek tür olan Alabalık üretiminin artacağı bulunmuştur.

Heyelanlar, tıpkı diğer afetler gibi dünyada ve Türkiye’de yüksek can ve mal kayıplarına neden olan ancak doğru arazi planlaması ve önlemlerle zararı en aza indirilmesi mümkün doğa olaylarıdır. Heyelan olayları Türkiye’de arazinin eğimli yapısı, yağışlı iklim koşulları, yanlış arazi örtüsü kullanımları gibi faktörlerin etkisi ile Karadeniz Bölgesi’nde sıklıkla yaşanmaktadır. Çalışma alanı olarak belirlenen Artvin Merkez İlçe ve yakın çevresi, içinde bulunduğu Karadeniz Bölgesi ile benzer şekilde sahip olduğu topografik yapı, iklim koşulları, yoğun yapılaşma, hidroelektrik santraller, maden sahaları, barajlar ve yol yapım çalışmalarının etkisi altında sıklıkla heyelanların yaşandığı bir bölgedir. Bu noktadan hareketle, çalışma kapsamında Analitik hiyerarşi süreci (AHP) ile Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) kullanılarak alanı ile birlikte alandaki mikro havzaların heyelan duyarlılığının belirlenmesi ve heyelan duyarlılığı yüksek alanlar için heyelan riskini azaltmaya yönelik çözüm önerileri geliştirilmesi hedeflenmiştir. Yapılan analizler sonucunda çalışma alanının yüzölçümünün %48,55’inin orta düzeyde %46,21’inin ise yüksek düzeyde heyelan duyarlılığına sahip olduğu belirlenmiştir. Aritmetik ortalama ile oluşturulan mikro havzalar düzeyinde haritalara göre ise çalışma alanında yüksek heyelan duyarlılığına sahip 230 mikro havza yer almaktadır. Alanda belirlenen heyelan duyarlılıkları göz önünde bulundurulduğunda, heyelan riskinin azaltılması için alan kullanım planlama kararları alınırken heyelan duyarlılık analizleri ve haritaları dikkate alınmalıdır.

This study was carried out to examine the prevalence of AFM1 contamination across different areas of Chattogram, Bangladesh, and to assess the level of AFM1 in raw milk samples from various dairy farms. A cross-sectional study was conducted to assess the farming standards of three different Chattogram neighborhoods—Bakalia, Khulshi, and Pahartali—and to ascertain the amount of AFM1 in milk. In the study location, 30 commercial dairy farms were randomly chosen, and data on farming methods, milk production techniques, and knowledge of aflatoxin contamination were gathered. Using the enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method, collected milk samples (n = 90) were examined for the presence of AFM1. The farms produced 71.67±14.71 liters of milk on average every day, which was primarily supplied to dairy processing plants. For feeding the cows, all farms used concentrates and forage.  The mean concentration of AFM1 in milk samples collected from Bakalia was higher (190.00±120.87 ng/L) than that in milk samples collected from the Khulshi (108.44±66.19 ng/L) and Pahartali (189.25±160.78 ng/L). The overall prevalence of AFM1 was 43% (N=39) of the total examined samples. A total of 69% (N=27) and 5% (N=2) of AFM1 positive samples exceeded the European Union Regulation (50 ng/L) and BSTI/BFSA regulations (500 ng/L) respectively. There was a significant difference in the occurrence of AFM1 in Bakalia regarding Khulshi and Pahartali. This research will aid in measuring the AFM1 content in raw milk and helping to address public health issues.

Robotik hasat sistemlerinde lahana ve brokolinin derin öğrenme kullanılarak sınıflandırılması oldukça önemlidir. Derin öğrenme, yapay sinir ağları ve büyük veri setleri kullanılarak karmaşık modellerin öğrenilmesine olanak sağlayan bir makine öğrenme yöntemidir. Bu yöntem yardımıyla bitki sınıflandırmasında ve görsel tanıma problemlerinde etkili bir şekilde kullanılabilir. Lahana ve brokoli gibi bitkilerin sınıflandırılması için öncelikle bir derin öğrenme modeli oluşturulması gerekmektedir. Bu nedenle yapılan çalışmada derin öğrenme yöntemlerinden olan Inception_v3 görüntü tanıma ve sınıflandırma modellemesi kullanılmıştır. Çalışma oluşturulan 2 sınıf üzerinden yürütülmüştür. Oluşturulan sınıflar lahana ve brokoli’dir. Modelin eğitimi için Google Colab’ın sağladığı tpu donanım hızlandırıcısı kullanılmıştır. Eğitim döngüsü (epoch) sayısı 10’dur.Eğitim parametreleri olarak öğrenme hızı 0,001 tespit edilmiştir. Bu sonuçlara göre brokoli ve lahana data setin eğitimi için Inception_v3 modelinin başarılı olduğu sonucuna varılmıştır. Eğitim sürecinde modelin kayıp değeri giderek düşmüş ve doğruluk değeri artmıştır. Son aşama olan doğrulama aşamasında kayıp değeri 0,0005, doğruluk değeri 1,0000 olarak gözlenmiştir.

Bu çalışma, Konya ilindeki hububat depolarının mevcut durumlarını ortaya koymak, yapısal ve teknik özellikleri açısından değerlendirmek amacıyla yürütülmüş olup, ildeki hububat depoları çeşitli kategorilerde değerlendirilmiştir. İşletme başına ortalama depolama kapasitesi yaklaşık 38.267 ton olup, işletme başına silo sayısı ise 20 adettir. İldeki düz tabanlı çelik siloların %78’inin kapasitesi 2000-3000 ton arasında, konik tabanlı çelik siloların %67’sinin kapasiteleri 1000-2500 ton arasında değişmesine rağmen, yatay beton depoların %82’sinin kapasitesi 2500-4000 ton arasında değişmektedir. Depolama süresi, işletmelerin yaklaşık %23’ünde 6 aydan az, %3’ünde 24 aydan fazla, yaklaşık %43’ünde 6-12 ay arasında değişmektedir. Depolarda doluluk oranları sezon içerisinde %100’e kadar çıkmasına rağmen işletme başına ortalama doluluk oranı %37,4’tür. İşletmelerin 12’sinde depoların doluluk oranı %0-25 iken 9 işletmede bu değer %76-100 arasında değişmektedir. Depoların %93’ünde mekanik havalandırma sistemleri ile havalandırma yapılmasına rağmen %7’sinde havalandırma sistemi bulunmamaktadır. Depolama yapılarının %89,4’ü tek kanatlı, %6,1’i kepenk, %1,8’i sürgülü, %0,9’u çift kanatlı ve %1,3’ü endüstriyel seksiyonel kapıya sahiptir. Depolama yapılarının %89,4’ünde konik çatı sistemi ve %10,1’inde beşik çatı sitemi bulunmasına rağmen %0,5’inde çatı bulunmamaktadır. Beşik çatıya sahip depoların yaklaşık %80’inde çatı malzemesi olarak trapez galvanizli sac ve yaklaşık %12’sinde sandviç panel kullanılmıştır.

Topraktaki yüksek kireç içeriği bitkilerin verimini ve yaşamını sınırlandıran önemli abiyotik stres faktörlerindendir. Kireçli topraklar dünyadaki karaların %30’dan fazlasını kaplarken, ülkemizde ise Karadeniz Bölgesi hariç hemen hemen tüm bölgelerimizin topraklarının kireç içeriği oldukça yüksektir. Kiraz da dâhil olmakla birlikte meyve türleri genel olarak yüksek kireç içeriğine oldukça duyarlıdır. Bu bağlamda meyve yetiştiriciliğinde topraktaki yüksek kireç içeriğine dayanıklılık sağlayan anaçların varlığı ve mevcut anaçların kirece dayanımlarının belirlenmesi önem arz etmektedir. Bu amaçla, in vitro koşullarda çoğaltılan Kuş kirazı, Mahlep, MaxMa 14, CAP-6P ve PHL-C anaçlarının farklı kireç seviyelerinde (Kontrol, %1,0, %3,0 ve %5,0 CaCO3) morfolojik ve biyokimyasal tepkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Stres altındaki bitkilerde, bitki ve kök gelişimi gibi morfolojik özellikleri ile membran geçirgenliği ve yaprak oransal su içeriği gibi fizyolojik özelliklerinin yanında, peroksidaz, süperoksidaz dismutaz, hidrojen peroksit, prolin ve protein miktarı gibi biyokimyasal özellikler ve demir aktiviteleri (bitkilerde demir içeriği, aktif demir içeriği, bitkilerde demir şelat redüktaz aktivitesi ve köklerde demir şelat aktivitesi) belirlenmiştir. Denemede ortamda CaCO3 seviyesi arttıkça anaçların dayanımının azaldığı belirlenmiştir. Ancak denemenin 15. gününde yapılan ölçümlerde MaxMa-14 kiraz anacının diğer kiraz anaçlarına göre daha iyi bir gelişim gösterdiği tespit edilmiştir.