Kuraklık stresi, pek çok kültür bitkisinde olduğu gibi taze fasulye üretimini de sınırlayan başlıca faktörlerden biridir. Son zamanlarda düşük dozda gama ışını uygulamalarının bitki gelişiminin kritik aşamalarında kuraklığın oluşturduğu olumsuz etkinin elemine edilmesinde yardımcı olduğu bazı araştırmacılar tarafından bildirilmiştir. Fakat bu konuda yapılan çalışmalar oldukça sınırlıdır.  Bu çalışmada farklı gama ışın dozları (0, 25, 50 ve 100 Gy) uygulanan Gina ve Romano taze fasulye çeşitlerinde kısıtlı sulamanın etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Fideler iklim odası koşullarında 23 ± 2°C sıcaklık ve 16:8 ışık:karanlık periyodunda tam sulama [%100 (I1)] ve kısıtlı sulama [%50 (I2)] olacak şekilde iki farklı sulama seviyesinde yetiştirilmişlerdir. Çalışma sonunda gama ışını dozları ile kısıtlı sulamanın sürgün ve kök boyu, yaprak sayısı, sürgün ve kök yaş-kuru ağırlıkları, kök-sürgün oranı gibi fide gelişim parametrelerinin yanı sıra yaprak oransal su içeriği, fotosentetik pigment içeriği, lipid peroksidasyonu ve sürgün besin elementi içeriklerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada düşük doz gama uygulamasının kısıtlı sulama koşullarında çeşitlere göre farklı sonuçlar verdiği görülmüştür. Gama ışın dozları %50 sulamada Gina çeşidinde kök boyunda önemli bir etki yaratırken, Romano çeşidinde 50 ve 100 Gy dozlarının sürgün boyu ile yaş ve kuru ağırlıklarda önemli bir artış sağlamıştır. MDA içeriği her iki çeşitte de su stresinde 50 ve 100 Gy gama ışını ile birlikte önemli miktarda azalmıştır. Düşük doz gama ışını uygulamasının özellikle Romano çeşidinde daha etkili olduğu ve genel olarak 50 ve 100 Gy gama ışın dozlarının kısıtlı sulamada uygulanabilir dozlar olduğu belirlenmiştir.

Şeftali %78-85 oranında su içeren ve üretimi oldukça fazla olan bir meyvedir. İçerdiği yüksek nemden dolayı bozulmadan tüketilebilir halde uzun süre tutulabilmesi için muhafaza edilmesi gerekir. Bu çalışmada, 8’e dilimlenmiş şeftali meyvesini etüvde (50, 60, 70°C) ve iklimlendirme kabininde (sabit %30 bağıl nemde 50, 60, 70°C) kurutulmuştur. Çalışmada en kısa kuruma süresi 12 saat ile etüvde 70°C kurutma sıcaklığında bulunurken, en uzun kuruma süresi ise 41.5 saat ile iklimlendirme kabini 50°C %30 RH nemde yapılan denemede tespit edilmiştir. Tüm renk değerlerine bakıldığında şeftali meyvesi renk değerlerini en iyi muhafaza eden yöntem etüv 60°C sıcaklıkta yapılan denemede tespit edilmiştir. Eğriler oluşturulurken literatürde en çok kullanılan Lewis, Yağcıoğlu ve Page kurutma modelleri seçilmiştir ve arasında kuruma verilerini en iyi Yağcıoğlu modeli (R2: 0,9999) tahmin etmiştir. Yağcıoğlu modeli etüvde kurutma yönteminde 60°C sıcaklıkta kuruma verilerini en iyi modellemiştir. Kurutma işlemi sonrasında örneklerin termofiziksel özellikler (termal iletkenlik, termal difüzivite, özgül kütle ve özgül ısı) etüvde 60°C de kurutulan örneklerde belirlenmiştir.

Sanayi devriminden sonra hızlı kentleşmeye paralel olarak ortaya çıkan atıklar ve bu atıkların yönetimi kentler için önemli bir sorun teşkil etmektedir. Ülkemizde kentsel atıklar için gelişigüzel uzaklaştırma yöntemi ve düzenli depolama yöntemi kullanılmaktadır. Düzenli depolama yöntemi atık üretiminin zararlılığının önlenmesi ve azaltılması amacıyla uygulanmaktadır. Fakat düzenli depolama tesisleri kentsel çevre içerisinde yer aldığında yaşam ortamının kalitesinde düşme ya da kentsel ekolojide bozulmalar gibi çevresel sorunlar meydana getirmektedir. Çevresel sorunlardan biri olan kirleticiler Burdur kentinde yer alan Katı Atık Düzenli Depolama Tesisi ve yakın çevresinde görülmektedir. Katı Atık Düzenli Depolama Tesisi potansiyel kentsel yapılaşma alanında yer almaktadır. Bu sebeptendir ki çevredeki görüntü ve hava kirliliği en aza indirgenmelidir. Tesise peyzaj onarım tekniği kullanılarak peyzaj tasarım projesinin hazırlanması, minimum değişiklikle çevresel sorunların giderilebileceğini göstermektedir. Bu kapsamda; Burdur kentinde yer alan Katı Atık Depolama Tesisinin sebebiyet verdiği kirleticilerin önüne geçilmesi ve potansiyel kentsel yerleşim alanlarının çevresel kalitesini artırmak amacı ile öneri projesi hazırlanmıştır.

Manda yetiştiriciliğinin avantajları ve mandadan elde edilen ürünlerin insan sağlığındaki üstünlüklerine rağmen, dünyada manda popülasyonunun azalan bir trendle düşük olduğu ve nesli tehlikede olan türler arasında olduğu belirtilmektedir. Dünyada manda yetiştiriciliği yapılan ülkeler arasında manda sayısında en hızlı azalışın gerçekleştiği ülke konumunda olan Türkiye’de, Samsun ili manda popülasyonunda geçmişten günümüze birinci sırada yer almaktadır. Bu çalışmanın amacı Türkiye ve Samsun ilinde 2023-2030 yılları arasında manda popülasyonunun Çift Üstel Düzleştirme ve Holt-Winters yöntemleri ile geleceğe yönelik tahminlerini gerçekleştirmektir. Çalışmada Türkiye manda popülasyon serisi için 1929-2022 yılları arası, Samsun ili manda popülasyon serisi için ise 1991-2022 yılları arası verileri kullanılmıştır. Araştırmada serilerin durağan olmadığı belirlenmiş olup, birinci farkı alındıktan sonra seriler durağanlaştırılmıştır. Manda popülasyon tahmini için Holt-Winters modelinin veri setine en uygun model olduğuna karar verilmiştir. Bu modele göre 2030 yılında 2022 yılına göre Türkiye manda popülasyonunun %7,29 oranında artış yaşanacağı, Samsun ili manda popülasyonunun ise gelecek sekiz yıl içinde stabil kalacağı belirlenmiştir. Çalışmada, yakın gelecekte Türkiye'de manda popülasyonunun yok olma tehlikesi ile karşı karşıya kalacağı belirlenmiştir. Türkiye’de manda varlığının sürdürülebilirliği için hükümet tarafından uzun vadeli ve etkili politika araçları uygulamaya konularak verilen desteklemeler artırılmalı ve tüketicilerin de manda sütü ve etinin faydaları hakkında bilinçlendirilmesi sağlanarak talep artışı sağlanmalıdır.

In this study, the effects of pulps obtained after cold press oil production was tested as edible fish coating material. It was determined by PV and TBARS values that waste pulp prevented undesirable quality changes due to lipid oxidation. While coating process with black cumin, pumpkin seed and poppy pulp stopped YM development, the lowest TVC values were observed in poppy and black seed groups. Sensory results showed that the use of plant pulps extended the shelf life of rainbow trout fillets, with poppy and black cumin pulps being the most effective groups in terms of odor, taste, texture and general acceptability.

The quantitative and qualitative analysis of honey components is the object of this study. These analyses are considered a physicochemical and melissopalynological tool that allows the study of some characteristics of honey. The analysis of ten (10) samples of Algerian honey is carried out to determine the pH, water content, electrical conductivity, ash content, acidity, hydroxymethylfurfural content, proteins, and sugar content. According to the obtained results, the physico-chemical parameters of the studied honeys comply with the European and international standards. The pollen spectrum indicated the presence of 23 plant families, mainly Fabaceae, encompassing a total of 65 honey species visited by foragers. Of the 10 honeys sampled and analyzed, six were monofloral, with the remainder showing no apparent dominance of any honey type. The most frequent plant species were eucalyptus (Eucalyptus sp.), Italian sainfoin (Hedysarum coronarium), and chickweed (Lathyrus sp.). Furthermore, the results obtained indicate that all honey (monofloral and polyfloral) showed a high degree of variability in the number of pollen grains.

The analysis of the spatial interrelationship between soil properties and slope aspect is vital for understanding the range of influence on soil depth, moisture, and stone content distribution. This study aimed to investigate the spatial interrelationship of topsoil moisture and stone content in different slope aspects and soil depth. The 53.7 km2 watershed was divided into a 500m by 500m grid using ArcGIS and 230 soil samples were collected. In each sampling point, the soil was taken at three soil depth classes (0–25cm, 25–60cm, and 60–100cm) using a cylindrical auger, then soil samples were tested to determine the percentage of topsoil moisture, and stone content. The spatial interrelationship between aspect, soil depth, topsoil moisture, and stone content was analyzed using the R and GS+ software. The study had shown non-significant effects of aspect on topsoil moisture, stone content, and soil depth. However, topsoil moisture tends to be higher on the north-facing slope, while stone content tends to be higher on the southeast-facing slope. The analysis of Local Moran’s I revealed that topsoil moisture, stone content, and soil depth were significantly autocorrelated. The cross-semivariogram analysis of soil depth with topsoil stone content depicted a negative spatial correlation. The experimental cross-semivariogram of soil depth versus topsoil moisture was positively fitted to the exponential function, whereas soil depth with topsoil stone content was best fitted to the Gaussian model. Overall, soil depth is the more influential factor than the slope aspect regarding topsoil moisture depletion and stone content distribution in the study watershed.

The objective of this study is to investigate the planting density, nitrogen and potassium influencing on the pod characteristics of bean. The experiment is made in a Split Randomized Complete Block Design, replicated three times. Two plant densities and seven doses of nitrogen and potassium fertilizers were examined. The results reflected that density had no effect on pod attributes, except pod length in the second season, whereas significantly increased by the lower density. The plant received lower nitrogen lacking potassium increased length in the both seasons however, the higher individual potassium dose and control increased length in first and second seasons, respectively. The widest and narrowest pod diameters shown by the lower dose of nitrogen and higher dose of both fertilizers, subsequently. The separately maximum and minimum dose of potassium in the first and second season subsequently, in addition to the individual lower dose of nitrogen in the second season have a heaviest dry weight. The interaction significantly affected overall parameters, except pod diameter and dry matter in the first season. Pod dry matter is commonly constant, except with the higher density received the greatest dose of both fertilizers, whereas record significant decline. Pod length and diameter are good indicator of quality, it can be given by the lower density and lower dose of nitrogen without potassium. The combination between lower density with higher potassium dose or neutral dose of both fertilizers is a preferable for length while, the higher density with both doses of potassium or with lower nitrogen, is an appropriate for diameter. The best treatment for both, dry weight and dry matter are wobbly.

Growing environmental and human health awareness due to increased concerns caused by intensive agriculture, has resulted a trend toward organic farming. Organic farming first started in the mid-1980s worldwide, introduced in Türkiye during 1989–1999 with raisin, fig and apricot, and then hazelnut was included in these products. In our country, total of 21.418,57 tons of organic hazelnut production occurs on 12.129,24 ha in 18 provinces. Considering the entire hazelnut production area, organic production is quite low. Organic hazelnut production requires daily monitoring of mechanical control and cultivation measures in the orchard. In addition to this intensive labor, the extraordinary increase in agricultural inputs in the recent period may explain such a low production amount. However, given the recent environmental disasters in the world, human and environmental friendly production systems such as organic agriculture should be encouraged in order to restore the natural balance that has been significantly damaged.

Probiotics are widely used in different forms of food or food supplements due to their health benefits. Probiotics consumption has seen an increase over the years. The main species used in probiotic products are Lactobacillus and Bifidobacterium, along with other species such as Bacillus. Generally, probiotic microorganisms are accepted as safe even though they are resistant to several antibiotics. Some probiotic strains with intrinsic antibiotic resistance may be beneficial in regenerating gut microbiota during antibiotic therapy. However, the antibiotic resistance genes identified in probiotic microorganisms may carry the risk of the transfer of resistance genes to pathogens, raising concerns. For instance, tetracycline resistance genes have often been detected in probiotic organisms Bifidobacterium and Lactobacillus. The antibiotic resistance genes carried on mobile genetic elements create reservoirs for pathogen resistance. This transfer of resistant genes to opportunistic pathogens and their spread may pose great danger. Hence, the purpose of this review was to assess the presence of antibiotic resistance in probiotic microorganisms and the potential transfer of the resistant genes to pathogens or commensal bacteria in the intestine.