Paardenhouderij, praktisch bekeken

Holandés; flamenco. Nog niet zo lang geleden werden paarden voornamelijk als trekdier gebruikt. De meeste dieren werden dan ook gefokt en ingezet op de landbouwbedrijven !‘b komst van landbouwtrekkers was de oorzaak van een afname van het aantal landbouwpaarden. Tegelijkertijd nam het aantal paarden voor sport en recreatie snel toe. De fokkerij verlegde haar doel en ook mensen die ,,van huis uit” niet gewend waren met paarden om te gaan, gingen paarden houden. Daarnaast ontstonden steeds meer bedrijven die gingen voorzien in een stijgende behoefte aan ontspanning met het paard. Hierdoor trad er een inhoudelijke verschuiving op in de voorlichting over paardenhouderij en nam de vraag ernaar sterk toe. Het Ministerie van Landbouw en Visserij richtte in 1979 de afdeling Voorlichting Paardenhouderij op en in 1982 werd bij het PR een afdeling Paardenhouderij opgericht met een sectie voor onderzoek en een sectie voor voorlichting. De sectie onderzoek is in het begin direct gestart met een uitgebreid literatuuronderzoek en mede op basis daarvan is een onderzoekprogramma opgesteld. Aan de uitvoering daarvan wordt nu enkele jaren gewerkt. Het onderzoek gebeurt op twee proefbedrijven de Waiboerhoeve te Lelystad en het Paardenproefbedrijf (PPB) te Brunssum. Zowel onderzoek als voorlichting zijn gericht op aspecten van het houden van paarden en niet op het terrein van sport en recreatie op zich zelf. Onderwerpen die de aandacht krijgen zijn bijvoorbeeld voeding, beweiding, huisvesting, training, opfok, gezondheidszorg en economie. Al vrij snel na de oprichting groeide bij de afdeling Paardenhouderij het plan tot het samenstellen van een boek over paardenhouderij, bestemd voor in de eerste plaats de praktische paardenhouders en het onderwijs. Bij het PR zijn dergelijke boeken al verschenen voor rundvee-, schapen-, vleesstieren- en vleeskalverhouderij. Een boek schrijven over paardenhouderij is niet eenvoudig, omdat nog veel onderzoek moet worden gedaan, mede doordat de literatuur veelal oud is en veel hiaten vertoont. Toch is besloten een boek over paardenhouderij samen te stellen. Daarbij is voor een groot deel gebruik gemaakt van de kennis die bij het genoemde literatuuronderzoek is opgedaan, terwijl ook de eerste resultaten van eigen onderzoek zijn verwerkt. Aan dit boek hebben ook onderzoekers en voorlichters van andere instellingen en de Faculteit van Diergeneeskunde meegewerkt. De namen van de schrijvers staan in de inhoudsopgave. In deze eerste uitgave zijn zeker nog aanvullingen en verbeteringen mogelijk. Voor suggesties daartoe houden de schrijvers, de redactie en de uitgever zich graag aanbevolen. Bij een volgende druk zal daar rekening mee worden gehouden. Graag dank ik de initiatiefnemers en allen die aan de samenstelling van dit boek hebben meegewerkt voor hun inbreng en goede samenwerking. Ik hoop dat dit boek bij zeer velen in een behoefte mag voorzien en dat het in de toekomst mag uitgroeien tot een onmisbaar naslagwerk voor allen die Op welke manier dan ook bij het gebruik van paarden en pony’s betrokken zijn.