Bu çalışma, ökse otu (ÖO) olarak bilinen (Viscum album L.)’nin yem değerinin ortaya konulması amacı ile yürütülmüştür. Bu nedenle, kayısı (Purunus cinsi) ve badem (Amygdalus communis L.) ağaçlarından alınan ÖO numuneleri; bütün bitki, sap, yaprak ve meyveler olmak üzere dört alt gruba ayrılmıştır. Kesimhaneden alınan rumen sıvısı ve içeriği kullanılarak In vitro gaz üretim tekniği ile ÖO örnekleri 3, 6, 9, 12, 24, 48, 72 ve 96 saat süre ile inkübe edilmiştir. Örneklerin In vitro organik madde sindirilebilirliliği (OMS), metabolize olabilir enerji (ME) ve net enerji laktasyon (NEL) değerleri 24 saatlik gaz çıkışına bağlı olarak hesaplanmıştır. Kayısı ağacından toplanan ÖO bitkisinin farklı kısımlarındaki (bütün bitki, sap, yaprak ve meyveler) ham protein, ham yağ, ADF ve NDF içerikleri, 90,25 ile 120,82, 80,05 ile100,13, 190,29 ile 330,17, 280,85 ile 500,86 g kg-1 KM aralığında bulunurken badem ağaçlarından toplanan ÖO bitkilerinin aynı ham besin madde içerikleri sırasıyla 100,37 ile 140,67, 80,42 ile 100,35, 200,45 ile 360,87, 340,29 ile 530,10 g kg-1 KM olarak bulunmuştur. Kayısı ağaçlarından toplanan ÖO’nun OMS, ME ve NEL değerleri, 0,60 ile 0,74, 9,0 ile 11,17 ME kg-1 KM ve 6,08 ile 7,71 NEL kg-1 KM iken badem ağaçlarından toplanan ÖO In vitro gaz testinden hesaplanan aynı parametreleri sırasıyla 0,63 ile 0,76, 9,40 ile 11,26 ME kg-1 KM ve 6,39 ile 7,98 NEL kg-1 KM arasında değişmiştir. Ökse otunun farklı bölümlerinin OMS, ME ve NEL değerlerinde istatistiksel olarak farklılıklar elde edilmiştir. Genel olarak, ÖO protein ve lif açısından uygun, kaba yemlerle karşılaştırıldığında ham yağ içeri bakımından yüksek ve ME ve NEL içeriğin bakımından ise hayvan beslemede hammadde olarak kullanılacak kadar iyi olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, sağlık ve performans üzerindeki zararlı etkileri beslenme denemelerinde gösterilmedikçe ökse otu, geviş getirenlerin rasyonlarında kullanılabilecek iyi bir potansiyel yem maddesidir.

In this study, antibacterial effects of semi-parasitic plant common mistletoe (Viscum album L.), collected from different woody host, extracts on the tomato bacterial cancer and wilt disease agent Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis, pepper and tomato bacterial leaf spot disease agent Xanthomonas axonopodis pv. vesicatoria and tomato bacterial leaf spot disease agent Pseudomonas syringae pv.tomato were determined. The common mistletoe collected from pine, pear, acacia and mahaleb trees. The leaves and stems water extracts of common mistletoe were added to Nutrinet agar medium before autoclaving at the final concentrations of 1%, 2.5%, 5% and 10%. The bacterial concentration was adjusted to 108 cfu/ml with spectrophotometer to within an 0.2 at 600 nm. Then, 100 µl of bacterial inoculums were spread over the extracts amended media plates. As a control group, pathogens were plated on the unamended media. The study was established in 3 repetitions and repeated 2 times. At the end of the incubation period, bacteria growing on all treated petri dishes were collected and their density was measured in a spectrophotometer. Based on the results of the study, 1% and 2.5% concentration of the extracts obtained from leaves and stems of common mistletoe collected from different trees were not effective on the bacteria tested, while 5% and 10% concentration of them inhibited the bacterial growth completely (100%). Also, it was observed that there wasn’t difference on the pathogens on the basis of the host where mistletoe was collected. According to the results of this study conducted under in vitro conditions, in vivo studies should be carried out with the common mistletoe extract, which is effective on the bacterial pathogens.