Günümüzde artan nüfusun beslenme ihtiyacı birim alandan alınan ürün miktarının yani verimin arttırılması ile mümkündür. Ancak en az verim ve üretimin arttırılması kadar elde edilen ürünlerin uygun şekilde değerlendirilmesi ve tüketime sunuluncaya kadar depolanması da önemli bir konudur. Depolamadaki amaç, ürünün özelliklerini ve tazeliğini korumaktır. Ancak uygun koşullar sağlanmadan yapılan depolamalar büyük miktarda kalitatif ve kantitatif kayıplara neden olmaktadır. Bu kayıplar ürüne uygun depolama koşulları ve depo yönetimiyle azaltılabilir. Bu çalışmada Toprak Mahsulleri Ofisi Hayrabolu Şube Müdürlüğü Bölgesinde önemli bir üretim payına sahip olan buğdayın depolanmasında MAYDÜ kullanımının depolama koşulları ve ürün kalitesi üzerine etkileri incelenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre MAYDÜ’ de depolamaya etki eden etmenler ve buğday kalite özellikleri değerlendirildiğinde bu depoların kısa süreli depolamalar da kullanılması tavsiye edilebilir.

Tarım sektöründe lisanslı depoculuk faaliyetleri 2005 yılında çıkarılan 5300 sayılı Tarım Ürünleri Lisanslı Depoculuk Kanunu ile başlamıştır. Devletin desteği ile açılmış olup, yayınlanan yönetmelikler ile geliştirilip yine devletin öncülüğünde fiili olarak çalışmaya başlamıştır. Lisanslı depoların Türkiye’nin 2023 Stratejik Hedefleri arasında yer alan sürdürülebilir tarım yaklaşımı ile önemi artarak devam etmiştir. Türkiye’de son yıllarda sayıları artarak yaygınlaşmakta ve lisanslı depoculuk sistemi tarım ürünleri bakımından büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada, lisanslı depoculuk sisteminin kuramsal boyutu ve Kırşehir ili Mucur ilçesinde faaliyet gösteren LİDAŞ’a hububat teslim eden üreticilerin değerlendirilmesi yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini yörede LİDAŞ’a ürün teslim eden 70 üretici oluşturmaktadır. Elde edilen sonuçlar incelendiğinde, üreticilerin %61,40’ının depolama yapamadığı, %45,70’inin ortalama 1-3 ay arası ürününü LİDAŞ’da beklettiği, en fazla önem verdikleri destek aracının stopaj indirimi olduğu, %80,00’inin fiyatlama politikasından memnun olduğu ve %60,00’ının hububat ekiliş kararında LİDAŞ’ın herhangi bir etkisinin olmadığı belirlenmiştir. Ayrıca, üreticilerin diğer sorunları, prosedür kaynaklı sorunlar, analiz ücretleri, yükleme boşaltma ücretleri, depo kira ücretleri ve stopaj masrafının fazla olması üreticide olumsuz bir durum ortaya çıkarmaktadır. Destek miktarlarındaki reel azalış, çalışan personelle ilgili olumsuz düşünceler, depolama olanaklarındaki düşük kapasite ve depolanacak ürün yelpazesinin dar olması olarak ön plana çıkmaktadır. Söz konusu sorunların çözümüyle birlikte lisanslı depoculuk faaliyetlerine yönelimin artacağı söylenebilir.

This study aimed to detect the fatty acid profile and oxidative stability traits of hazelnuts dried using three different methods: artificial drying (AR), concrete ground (CN), and grass ground (GS) during 12 months of storage (2013–2014) at 20–25°C and 70–90% relative humidity. As expected, monounsaturated fatty acids (MUFA) were the main fatty acid group (81.75–83.59%) followed by polyunsaturated fatty acids (10.20–11.48%) and saturated fatty acids (5.38–6.96%). Samples dried in AR had more MUFA (83.59%) than sun-dried (CN and GS) samples. Following the drying process, the lowest peroxide value (PV) and the highest ratio of oleic-to-linoleic acid (8.27%) were recorded in samples dried in AR. At the end of storage, the PV was lower in samples dried in AR than on CN and GS methods. The results of this research showed that the AR method is the best for drying hazelnut. This research, therefore, recommends the AR method for drying hazelnuts on a commercial scale.

In this study, the effect of postharvest salicylic acid (2 mM), oxalic acid (5 mM), putrescine (2 mM) and calcium (4% CaCl2) applications on storage performance of Autumn Giant plum fruit were investigated. After applications, plum fruits were placed in modified atmosphere packaging (MAP) and stored for 40 days at 85-90% relative humidity conditions at 0.5±0.5°C. In order to determine the fruit quality characteristics after treatments, weight loss, soluble solids content, titratable acidity, fruit firmness, ascorbic acid, total flavonoids, total phenolics and total antioxidant content analysis were performed at 10 days’ intervals. According to the results, the effect of applications on weight loss was not significant. The maximum decrease in flesh firmness, titratable acid and ascorbic acid content during storage was determined in control fruits. Although fluctuations in the form of increase or decrease in biochemical compounds were generally observed, decreases occurred according to harvest value at the end of storage period. Considering all measurements and evaluations, it was determined that application of salicylic acid and putrescine had a more positive effect on preservation of fruit quality properties and biochemical content of Autumn Giant plum cultivar during storage than other applications.

Bu çalışma, farklı olgunlaşma sürelerine sahip bazı patates çeşitlerinin Isparta koşullarında verim performansları ile hasat sonrası depo davranışları ve depoda kalite değişimlerinin belirlenmesi amacıyla 2018 yılında yürütülmüştür. Çalışmada ülkemizde yaygın olarak tarımı yapılan Agria, Agata, Alegria, Desiree, Granola, Hermes, LadyAnna, Marabel, Morfona ve Russet Burbank patates çeşitleri kullanılmıştır. Araştırmada çeşitlerin arazi koşullarında verim performansları belirlendikten sonra her çeşitten alınan yumru örnekleri 6-8°C sıcaklıkta 6 ay süreyle depolanmıştır. Çeşitlerin yumru verimleri 2.860-5.331 kg/da, vejetasyon süreleri ise 97,7-146,6 gün arasında değişmiştir. Depolama sürecinde yumruların %50’sinde dormansinin kırılması için geçen süreler 23,3-111,6 gün arasında değişmiş, erkenci çeşitlerde dormansi daha erken kırılmıştır. Çalışmada 6 aylık depolama devresi sonunda çeşitlerin %4,13 ile %6,48 oranında ağırlık kaybettikleri saptanmıştır. Çeşitlerin depolama süresine bağlı olarak nişasta oranları, indirgen şeker içerikleri ve parmak patates verimleri değişkenlik göstermekle birlikte depolama süresi boyunca genellikle azalma göstermiştir. Araştırmada kullanılan patates çeşitlerinin depolama sürecinde parmak patates ve sofralık kalitelerinde önemli değişimlerin olduğu, cips sanayisine uygun olmayan, düşük kuru madde oranına sahip çeşitler ile erkenci özellikteki çeşitlerin depoda ağırlık ve kalite kayıplarının daha fazla olduğu belirlenmiştir. Çalışmada patates çeşitlerinin dormansi süreleri ile olgunlaşma özelliklerinin depo kalitesine önemli derecede etki gösterdiği ve bu nedenle patates depolamasında çeşit özelliklerinin dikkate alınarak depo süresinin belirlenmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.