Bu çalışmada; Osmaniye’de demir, çelik ve metal sanayi işletmelerinin üç ayrı bölgesinden mesafeye bağlı olarak örneklenmiş toprakları ile bu işletmelerden uzakta bulunan Osmaniye Korkut Ata Üniversitesi kampüs topraklarının bazı iz element [Cu, Mn, Fe ve Zn (mg/kg)] içerikleri ve karbon mineralizasyonu (28°C, 45 gün) karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Karbon mineralizasyonu için CO2 respirasyon yöntemi kullanılmıştır. Tüm topraklarda iz element içeriklerinin sınır değerlerden düşük olduğu belirlenmiştir. Sanayi Tesisleri yakınından örneklenmiş 1 nolu toprağın karbon mineralizasyonu [15,0 mg/C (CO2)/100 g KT] 4 nolu kampüs toprağından [30,0 mg/C(CO2)/100 g KT)] anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Benzer durum dört toprağın karbon mineralizasyon oranları arasında da gözlenmiş olup Sanayi Bölgesi’nin üç toprağın da yine kampüs toprağından anlamlı düzeyde düşük bulunmuştur. Tüm bu bulgular toprakların karbon mineralizasyonu ve iz elementi içeriklerinin Sanayi Bölgesi’nden uzaklaştıkça değişmediğini; toprakların organik karbon ve azot içerikleri ile pH’larına bağlı olarak değişebileceğini ortaya koymaktadır.

In this study, the dynamism of forest areas was tried to be determined by determining the ecological differences between the areas where Fagus orientalis Lipsky. (Eastern beech, Fagaceae), a very important species for forestry in Turkey, and the soils of agricultural fields. lime %, total salt %, pH, texture, field capacity %, C%, N%, C/N ratios, 30-day carbon mineralization of the lands of Eastern beech forests and agricultural fields, which are naturally formed in Sivas province Koyulhisar district, under controlled conditions (28°C, 80 humidity %) was determined by the respiration method, and two areas in two different ecosystems were compared. When the carbon mineralizations of eastern beech soils were examined seasonally, it was determined as 19.54>18.23>17.87>17.18 mg C(CO2)/100g DS/30 day in spring>autumn>summer>winter seasons, while it was determined as 14.46>13.87>13.68>13.65 mg C(CO2)/100g DS/30 day in autumn>summer>spring>winter seasons in agricultural soils, respectively. Significant relationships were found between the C%, N%, 30-day carbon mineralization cumulative values and % carbon mineralization rates between both areas.

The aim of study is to investigate; the effect of increasing several doses P application on soil C, N and P concentration in Long term experiment conditions. Tested hypothesis; increasing P doses application increases soil C, N and P concentration, consequently plant yield can increase. The experiment has establish at University of Çukurova, Faculty of Agriculture, Research and Application field on Arık soil series from since 1998 until update. Four doses of P applied; such as 0 kg P2O5 ha-1 (P0), 50 kg P2O5 ha-1 (P50), 100 kg P2O5 ha-1 (P100) and 200 kg P2O5 ha-1 (P200) with tree replications. Under rain fed condition Adana-99 species wheat (‎Triticum aestivum L.) seeds were sown in November 2017 and harvested at May 2018. Soil samples were taken at different depth (0-15 cm and 15-30 cm) of rhizosphere and non-rhizosphere part at harvest. Soil P concentrations, organic C (OC), inorganic C (IC), soil total carbon C and N were analyzed. Result shown that there is a statistically difference as P concentration, especially in both depth of rhizosphere and non-rhizosphere soils, the best application is P200 compared to the control. As the P dose increased, also soil P content increased linearly. In terms of soil OC content, there was a statistically significant difference at a depth of 15-30 cm in rhizosphere and non-rhizosphere soils and, the best practice was got at P200 application compared to control treatment. In addition, due to increasing doses of P application, the mean soil OC, total N and C content increased. The founded results are support our hypothesis.

Buğday özellikle insanların beslenmesinde büyük rol üstlenmiştir. Yetiştirilmesi son derece zahmetsiz olsada yapılan araştırmalar, iklim değişikliğinden buğdayında olumsuz etkileneceğini ortaya koymuştur. Anadolu’da buğday ekili alanlarda verim ve kaliteyi arttırmak için gübreleme yapılmaktadır. Gübreleme yapılırken uygulanan miktara, uygulama zamanına ve gübre türüne dikkat edilmesi gerekir. Kontrolsüz yapılan gübreleme toprağa ve çevreye zarar vermektedir. Toprağı verimsiz hale getirirken, atmosferede sera gazı salınımına neden olacaktır. Bu durum ise buğday üretiminde ki karbon ayak izinin artmasına neden olacaktır. Yaptığımız bu çalışma da buğday üretimi yapılırken çiftçiler tarafından kullanılan gübrelerin, kullanım miktarına bağlı olarak ürettiği karbon ayak izini hesapladık.