2018 yılı verilerine göre Çanakkale ili Türkiye kanola üretiminde %7,5’lik pay ile 5. sırada yer almaktadır. Bu çalışmada, araştırma alanı olarak belirlenen Çanakkale ilinde, 2018 yılında kanola üreten ve Tam Sayım Yöntemine göre tespit edilen 83 işletmeden elde edilen veriler yardımıyla, kanola üretiminde kullanılan girdilerin miktar ve parasal değer bakımından işletme büyüklük grupları arasında farklılık olup olmadığının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Elde edilen analiz sonuçlarına göre; birim alana kullanılan girdilerin bedelleri arasında sadece ilaç girdisinin işletme büyüklük gruplarına göre %5 düzeyinde, birim alana kullanılan girdi miktarı dikkate alındığında sadece makine işgücü isteği değerinin işletme büyüklük grupları arasında %5 düzeyinde istatistiki yönden farklılık gösterdiği anlaşılmıştır. Araştırma bulguları incelenen işletmelerde girdi kullanımı açısından, işletme grupları arasında istatistiki yönden önemli bir fark bulunmadığını, bu durumun da kanola üretim teknolojisindeki benzerlik yanında büyük işletmelerin ölçek ekonomisinin pozitif yönlerinden faydalanamadığını göstermektedir. Bu nedenle orta ve uzun vadede genelde tarımsal üretimde özelde ise kanola üretiminde işletmelerin üretim düzeyleri dikkate alınarak farklı araçlarla ve değişik yöntemlerle desteklenmesi gerektiğini ortaya koymaktadır.

Niğde is one of the provinces in Turkey where potato production is carried out intensively. In this study it was aimed to examine the change in the potato production costs and profitability in Niğde province in 2000-2014 period. In Niğde the absolute profit obtained from the potato production was calculated as 355.6TL/da for 2014. Among the examined years, the year in which the highest absolute profit was 2005 with 450.8 TL/da and the lowest absolute profit was in 2012 with -329.7 TL/da. Gross production value can meet the production costs in all of the examined years except for 2012. However, with the increase in production costs, absolute and relative profits tended decrease.

Among all other agricultural products, cotton has an important place in terms of added value contribution and a wide usage variety in different industries. Turkey was the 7th largest fiber cotton producer in the world by the time period of 2016/17 with a production amount of 703000 tons which provides 3.05% of the total global cotton production. Hatay city is one of the important cities in terms of cotton production. The province holds 10.32% of cotton production areas and provides 10.84% of the cottonseed and fiber cotton productions in Turkey. In the enterprises which were examined, input amounts that were used to produce 5.29 tons Raw cotton were as follows; 26.2 kg seed, 648.8 kg fertilizer, 8.5 lt agricultural pesticide, 404.9 lt diesel fuel, 6417.1 kw electricity, and 26.7 manpower. In terms of irrigation and harvest methods, 71.45% of the enterprises were using the surface irrigation method, and 58.38% of them used the machinery harvest method. Within the research area, subsidy excluded income per unit area was found as 2447.24 USD/ha and subsidy included income was found as 3529.39 USD/ha. It was found that, agricultural subsidies increase the income per unit area at a level of 44.22%, and deficiency payments have the biggest share in this contribution (1052.97 USD/ha).

Bu çalışmada Adıyaman/Kahta İlçesinin önemli tarım ürünlerinden patlıcan, biber, domates ve hıyarın üretim maliyetlerinin hesaplanması, bunun yanında kullanılan girdilerin parasal değerlerini ortaya konması, gayri safi üretim değerlerinin belirlenmesi ve ürün kârlılıklarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Veriler 2016 yılı üretim dönemine aittir. Analizde basit istatistiki yöntemler kullanılmıştır. Yapılan analizler sonucunda 2016 yılında patlıcan, biber, domates ve hıyarın maliyetleri sırasıyla 0,68 TL/kg; 0,81 TL/kg, 0,59 TL/kg ve 0,52 TL/kg olarak hesaplanmıştır. Üretim maliyetlerinin yaklaşık yarısını, emek ve gübre maliyetleri oluşturmaktadır. İncelenen ürünlerin karlılıklarının karşılaştırılması, brüt kâr, net kâr ve nispi kâr hesaplanarak yapılmıştır. Brüt kârı en yüksek ürün biber (2415,00 TL/da), en düşük ürün ise hıyar (582,50 TL/da) olarak saptanmıştır. İlçede ayrıca yoğun yetiştirilen ürünlerden olan patlıcanın brüt karı (2249,50 TL/da) ve domatesin brüt kârı ise 975,75 TL/da olarak bulunmuştur. Net kar; biberde 2245,17 TL/da patlıcanda 2079,74 TL/da domateste 801,60 TL/da ve hıyarda 405,53 TL/da olarak hesaplanmıştır. İşletmelerin yatırdıkları bir TL karşılığında elde ettikleri parayı gösteren nispi kârı en yüksek ürün; biber (3,10)’dir. Nispi karı en düşük ürün 1,34 ile hıyarda belirlenmiştir. İncelenen ürünlerden patlıcanın nispi karı 2,95 ve domatesin nispi karı 1,70 olarak hesaplanmıştır. Yörede özellikle sulu tarımın yaygınlaşmasıyla söz konusu ürünlerin yetiştiriciliğinin gelişeceği ve tarımsal gelirin önemli derecede artacağı öngörülmektedir.

In this study, economic structure and problems of trout enterprise were analysed in Fethiye district. It was aimed to determine the input of enterprises engaged in aquaculture at the Fethiye district, calculation of the economic situation, investigation of the market situation and determine problems. In addition possible solutions were tried to be to problems. In the district, it was interviewed with 17 trout enterprises. Data were collected with interviewing face to face by questionnaires. These data was analysed by MS Excel and SPSS programmes. 52.9% of the enterprises were established in the foothill, 35.3% were in open field and 11.8% were established in between valleys. 58.8% of these enterprises were individual enterprises, %17.6 was simple partnership and 23.5% were commercial partnership. The most shares in the active capital were constituted working capital with a rate of 70.3% whereas the share of landlord’s capital was 29.7%. The share of own capital in passive capital was 93.9% and the usage of foreign capital was low (6.1%). The share of variable cost was 83.6% while fixed cost was 16.4% in the total production cost. The main problem of enterprises was the rise of feed costs. A feed cost was found to constitute 63.4% of total production costs. Producers should be given support in terms of technical knowledge and efforts to raise awareness of local people and consumers should be made.

Bu çalışma, Trakya Bölgesinde iyi tarım uygulaması yapan ve yapmayan armut üreten tarım işletmelerini kapsamaktadır. Çalışmanın temel amacı, iyi tarım uygulaması yapan ve yapmayan işletmelerin girdi kullanım miktarlarının ve enerji kullanım etkinliğinin belirlenmesi ve ekonomik olarak karşılaştırılmasıdır. Kırklareli, Edirne ve Tekirdağ illerinde iyi tarım uygulaması yapan 16 armut üreticisinin tamamıyla, aynı sayıda iyi tarım uygulaması yapmayan armut üreticisi ile anket çalışması yapılmıştır. Değerlendirme sonuçlarına göre iyi tarım uygulayan işletmelerde toplam enerji girdisi 30.046,64 MJ, enerji çıktısı 36.000 MJ, enerji çıktı/girdi oranı 1,20, enerji verimliliği 0,50 kg/MJ, spesifik enerji 2,00 MJ/kg, enerji yoğunluğu 1,80 MJ/TL ve net enerji 5.953,36 MJ olarak hesaplanmıştır. İyi tarım uygulamayan işletmelerde toplam enerji girdisi 32.111,92 MJ, enerji çıktısı 33.600 MJ, enerji çıktı/girdi oranı 1,05, enerji verimliliği 0,44 kg/MJ, spesifik enerji 2,29 MJ/kg, enerji yoğunluğu 2,05 MJ/TL ve net enerji 1.488,08 MJ olarak hesaplanmıştır. Trakya Bölgesinde iyi tarım uygulaması yapan işletmelerde bir kg armut yetiştirmenin maliyeti 1,11 TL, iyi tarım uygulaması yapmayan işletmelerde 1,12 TL olarak belirlenmiştir. İyi tarım uygulaması yapan işletmelerde toplam masraflar 16.682,80 TL, gayri safi üretim değeri 24.250 TL, brüt kâr 14.938,10 TL, mutlak kâr 7.567,20 TL, nispi kâr 1,45 olarak hesaplanmıştır. İyi tarım uygulaması yapmayan işletmelerde toplam masraflar 15.652 TL, gayri safi üretim değeri 21.000 TL, brüt kâr 11.511,80 TL, mutlak kâr 5.348 TL, nispi kâr ise 1,34 olarak belirlenmiştir. Enerji kullanım etkinliği ve ekonomik analiz sonuçlarına göre iyi tarım uygulaması yapan işletmelerde armut yetiştiriciliğinin daha avantajlı olduğu belirlenmiştir.

This study executed the economic return of naturally and artificially hatched geese in intensive and free-range production systems at different fattening periods. The animal material was consisted of 216 goslings which were naturally and artificially hatched from the eggs collected from back-yard. Goslings and feed was the highest share of variable expenses. Highest net profit from live and carcass sales was obtained from geese which were artificially hatched and reared in intensive (YK) and free-range (YSG) systems until 14, 16 and 18 weeks of age. Live sale relative profit was found higher at 14 weeks in YK and YSG groups. Relative profit of carcass sales in YSG and YK groups at 14 and 16 weeks; and YK group at 18 weeks. As a conclusion, when we consider feed consumption, feed conversion ratio and probable mortality at older ages-related to metabolic problems; 14 weeks seemed as the optimal slaughter age and economic return for the naturally and artificially hatched geese which were reared in intensive and free-range systems.